Psyche
alle pijlers
Achternaam van mijn kind
zaterdag 16 september 2017 om 09:36
Even een andere schuilnaam aangemaakt vanwege de herkenbaarheid.
Over een paar maanden wordt mijn kind geboren. Mijn partner en ik hebben ook gesproken over de achternaam. Daar speelt voor mij een grote brok emotie:
Ik heb vroeger de naam van mijn moeder aangenomen in verband met gescheiden ouders en een rotjeugd. Naam van partner past echter veel beter bij de voornaam die we hebben gekozen (beide buitenlands). Op zich vind ik het prima om de naam van mijn partner door te geven alleen:
De familie van mijn partner is vrijwel intact en wacht met grote smart op de baby en dat laten ze merken ook. Afgelopen weekend een grappig bedoelde opmerking dat de baby veel meer aan hun kant van de familie zou toebehoren want zij zijn een echte familie waar ik toch niet tussen kwam. Mijn partner vind dat geen toffe opmerkingen en maakte mij duidelijk dat wij vooral eerst een familie vormen en dan pas komen anderen aan bod.
Ik was de opmerking al vergeten tot dat mijn partner het er over had in de auto. Thuisgekomen ging ik in bad. En daar heb ik in mijn eentje zes keer zitten huilen. Waarom? Omdat ik besefte dat ik qua familie niet zoveel heb mee te geven. Vader (opa dus) is compleet uit beeld. Mijn jongst zus heeft jaren geleden contact met mij verbroken. Mijn moeder wordt ouder en zit vol met psychische problemen en zal t niet lang meer maken. Mijn oudste zus heb ik wel normale relatie mee.
Ga ik nou voor de naam van partner, want die past of ga ik voor mijn eigen naam om iets meer van mij te kunnen meegeven? De laatste keuze is wel een beetje " schoppen tegen " vind ik van mezelf.
Ik weet het even niet. Mijn partner wil mij alleen maar gelukkig zien en vind beide namen prima.
Over een paar maanden wordt mijn kind geboren. Mijn partner en ik hebben ook gesproken over de achternaam. Daar speelt voor mij een grote brok emotie:
Ik heb vroeger de naam van mijn moeder aangenomen in verband met gescheiden ouders en een rotjeugd. Naam van partner past echter veel beter bij de voornaam die we hebben gekozen (beide buitenlands). Op zich vind ik het prima om de naam van mijn partner door te geven alleen:
De familie van mijn partner is vrijwel intact en wacht met grote smart op de baby en dat laten ze merken ook. Afgelopen weekend een grappig bedoelde opmerking dat de baby veel meer aan hun kant van de familie zou toebehoren want zij zijn een echte familie waar ik toch niet tussen kwam. Mijn partner vind dat geen toffe opmerkingen en maakte mij duidelijk dat wij vooral eerst een familie vormen en dan pas komen anderen aan bod.
Ik was de opmerking al vergeten tot dat mijn partner het er over had in de auto. Thuisgekomen ging ik in bad. En daar heb ik in mijn eentje zes keer zitten huilen. Waarom? Omdat ik besefte dat ik qua familie niet zoveel heb mee te geven. Vader (opa dus) is compleet uit beeld. Mijn jongst zus heeft jaren geleden contact met mij verbroken. Mijn moeder wordt ouder en zit vol met psychische problemen en zal t niet lang meer maken. Mijn oudste zus heb ik wel normale relatie mee.
Ga ik nou voor de naam van partner, want die past of ga ik voor mijn eigen naam om iets meer van mij te kunnen meegeven? De laatste keuze is wel een beetje " schoppen tegen " vind ik van mezelf.
Ik weet het even niet. Mijn partner wil mij alleen maar gelukkig zien en vind beide namen prima.
zaterdag 16 september 2017 om 09:41
Natuurlijk heb jij je kind wel heel veel mee te geven! Dat is echt niet afhankelijk van hoeveel familie je hebt en/pf hoe de relatie met hen is. Je geeft aan je kind mee hoe jij in het leven staat, wat jij belangrijk vindt. Je kind leert van jou!
Ik denk echt dat het de hormonen zijn die nu zo met je aan de haal gaan.
Wij hebben zelf gekozen voor de achternaam van mijn vriend, omdat we dat in traditioneel opzicht mooi vonden. Maar doe vooral wat goed voelt. Laat je niet zo opjutten door anderen, hoor!
Ik denk echt dat het de hormonen zijn die nu zo met je aan de haal gaan.
Wij hebben zelf gekozen voor de achternaam van mijn vriend, omdat we dat in traditioneel opzicht mooi vonden. Maar doe vooral wat goed voelt. Laat je niet zo opjutten door anderen, hoor!
zaterdag 16 september 2017 om 09:44
Ik snap eigenlijk niet zo goed waarom de achternaam gelinkt moet zijn aan het aantal familieleden. Welke familie is het grootst, het hechtst, het meest compleet etc.
Ik, mijn moeder en zus hebben alledrie een andere achternaam. Dat maakt ons echt niet minder hecht en heeft ook totaal geen invloed gehad op onze relatie.
Kies gewoon waar jij je het lekkerst bij voel.
En sterkte trouwens, wat een nare opmerking ook van zijn familie. Ik snap dat zoiets steekt.
Knuff
Ik, mijn moeder en zus hebben alledrie een andere achternaam. Dat maakt ons echt niet minder hecht en heeft ook totaal geen invloed gehad op onze relatie.
Kies gewoon waar jij je het lekkerst bij voel.
En sterkte trouwens, wat een nare opmerking ook van zijn familie. Ik snap dat zoiets steekt.
Knuff
zaterdag 16 september 2017 om 09:44
Ik denk dat er verschillende dingen door elkaar lopen: jouw eigen familiesituatie, de mogelijke 'claim' van jouw schoonouders op jullie kind en de achternaamkwestie.
Jouw kind heeft vooral met jullie als ouders te maken; als jullie het bieden wat het nodig heeft, maakt het echt niet zoveel uit wat voor verdere familie er nog aan hangt.
En een naam is maar een naam, daar verwacht je nu dingen van die mij niet heel reëel in de oren klinken. Dus kies gewoon wat het beste voelt en kijk dan naar of en hoe je met die andere situaties verder wilt gaan.
Jouw kind heeft vooral met jullie als ouders te maken; als jullie het bieden wat het nodig heeft, maakt het echt niet zoveel uit wat voor verdere familie er nog aan hangt.
En een naam is maar een naam, daar verwacht je nu dingen van die mij niet heel reëel in de oren klinken. Dus kies gewoon wat het beste voelt en kijk dan naar of en hoe je met die andere situaties verder wilt gaan.
zaterdag 16 september 2017 om 09:46
Als je wantrouwend bent ten opzichte van zijn familie dat ze zich het kind willen toeëigenen dan zou ik hen zo lang mogeljk willen afremmen door het kind mijn eigen achternaam te geven. Op de arbeidsmarkt kan het ook zo zijn dat hij dan betere kansen heeft.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
zaterdag 16 september 2017 om 09:46
KessAgain schreef: ↑16-09-2017 09:41Natuurlijk heb jij je kind wel heel veel mee te geven! Dat is echt niet afhankelijk van hoeveel familie je hebt en/pf hoe de relatie met hen is. Je geeft aan je kind mee hoe jij in het leven staat, wat jij belangrijk vindt. Je kind leert van jou!
Ik denk echt dat het de hormonen zijn die nu zo met je aan de haal gaan.
Wij hebben zelf gekozen voor de achternaam van mijn vriend, omdat we dat in traditioneel opzicht mooi vonden. Maar doe vooral wat goed voelt. Laat je niet zo opjutten door anderen, hoor!
Dit! Heeft niet met je naam te maken hoor TO. Kies gewoon de naam waar jullie voor gekozen hebben.
Fijn dat je vriend voor je opkomt!
zaterdag 16 september 2017 om 09:46
zaterdag 16 september 2017 om 09:48
Je bent al de moeder, dus wees niet bang dat je niks meegeeft. Het zit hem niet in de naam.
Verder klinkt je man heel lief en denk ik dat de rare opmerking van je schoonfamilie op zich staat.
Het klinkt raar maar als je kindje er eenmaal is, is het van jou, al noemen ze het naar de kerstman.
Ik ben de enige thuis met mijn achternaam, mijn kinderen heten naar mijn man.
Ik heb weinig met mijn schoonfamilie maar deze gedachtensprong nooit gemaakt. Ik zag het eerder andersom:
' oh dan hebben ze ook wat'
.
Maar je kunt altijd kiezen wat je wenst. Je man laat het open dus je kunt rustig voor jezelf kiezen. En dat mag en kan!!
Verder klinkt je man heel lief en denk ik dat de rare opmerking van je schoonfamilie op zich staat.
Het klinkt raar maar als je kindje er eenmaal is, is het van jou, al noemen ze het naar de kerstman.
Ik ben de enige thuis met mijn achternaam, mijn kinderen heten naar mijn man.
Ik heb weinig met mijn schoonfamilie maar deze gedachtensprong nooit gemaakt. Ik zag het eerder andersom:
' oh dan hebben ze ook wat'
.Maar je kunt altijd kiezen wat je wenst. Je man laat het open dus je kunt rustig voor jezelf kiezen. En dat mag en kan!!
zaterdag 16 september 2017 om 09:53
zaterdag 16 september 2017 om 09:57
Jij bent samen met je man het gezin. Zijn familie kan je straks wel bijstaan en genieten van jullie kind. Daar is niets mis mee. Koester het. Die opmerking slaat nergens op en is waarschijnlijk ook echt niet zo bedoeld. Mensen flappen er nu eenmaal wel eens iets uit wat niet zo doordacht is.
Ik herken het wel. En nu de kinderen ouder worden wordt het contrast ook groter. Mijn moeder is overleden, met mijn broer geen contact en mijn vader woont aan de andere kant van het land en toont geen interesse. Het is zoals het is en soms is het verdrietig, maar het voert niet de boventoon. Ik ben blij voor mijn kinderen dat ze in ieder geval aan een kant een fijne familie hebben.
Je hormonen zullen heus een rol spelen, maar het overvalt mij ook nog steeds zo af en toe. Ik laat het toe, knuffel met man en we gaan weer door. Het is niet te veranderen, dus af en toe verdrietig zijn en dat accepteren.
Ik herken het wel. En nu de kinderen ouder worden wordt het contrast ook groter. Mijn moeder is overleden, met mijn broer geen contact en mijn vader woont aan de andere kant van het land en toont geen interesse. Het is zoals het is en soms is het verdrietig, maar het voert niet de boventoon. Ik ben blij voor mijn kinderen dat ze in ieder geval aan een kant een fijne familie hebben.
Je hormonen zullen heus een rol spelen, maar het overvalt mij ook nog steeds zo af en toe. Ik laat het toe, knuffel met man en we gaan weer door. Het is niet te veranderen, dus af en toe verdrietig zijn en dat accepteren.
zaterdag 16 september 2017 om 10:06
Ik zou kind jouw achternaam geven als dat voor jou goed voelt, niet om een soort score te vereffenen.
Verder snap ik het wel, hier krijgt baby achternaam van vader maar ik heb er eigenlijk een beetje spijt van. Vind de mijne origineler en zou ook graag de naam voortzetten. Aan de andere kant is het ook maar een naam.
Verder snap ik het wel, hier krijgt baby achternaam van vader maar ik heb er eigenlijk een beetje spijt van. Vind de mijne origineler en zou ook graag de naam voortzetten. Aan de andere kant is het ook maar een naam.
Natte tosti..
zaterdag 16 september 2017 om 10:19
'Om iets van jou mee te geven'? Ach toch 
Jij geeft je kind zoveel mee. Jij bent zijn/haar moeder! En dat is alles wat een kindje nodig heeft. Alles wat hij over de wereld leert, leert hij van jou en je man. Als hij verdriet heeft, zijn jullie degenen die hem knuffelen. Als hij blij is, komt hij op jullie afgerend om zijn blijdschap te delen. Jij bent zijn alles!
Familie staat op een goede tweede plek, en een naam pas op de honderd-en-zoveelste plek. De achternaam is niet belangrijk voor de band die hij/zij voelt met familie (en als het goed is ook niet voor de band die de familie voelt met hem/haar!).
Ik herken je verdriet wel. Mijn vader heeft het contact met mij verbroken toen ik nog klein was; met ooms en tantes heb ik zelf het contact verbroken ivm criminele toestanden; opa en oma zijn overleden; mijn ernstig zieke moeder is de enige familie die ik nog heb maar over een aantal jaar zal zij er ook niet meer zijn. Ik heb overwogen om onze kinderen daarom mijn naam (=mijn moeders naam) te geven, om mijn tak van de familie door te kunnen geven zeg maar, maar heb het niet gedaan. Het voelde (in mijn geval, doe vooral wat voor jou goed voelt!!!) als een issue van mij waar de kinderen geen boodschap aan zouden hebben. De kinderen dragen dus de achternaam van mijn man. Een veel grotere familie, met ooms en tantes, neefjes en nichtjes. En juist daarom vind ik het fijn dat de kinderen zijn achternaam hebben: dit is waar ze thuishoren, dit is hun familie. Ook al had ik zelf graag óók zo'n grote warme familie gehad (dat steekt nog steeds af en toe!), daar hebben de kinderen weinig mee van doen. Voor hun is de situatie gewoon zoals hij is. En zij hebben dezelfde naam als opa en oma, ooms, tantes, neefjes, nichtjes.
De lompe opmerking van schoonfamilie komt op mij over als gewoon een onhandige lompe opmerking zoals we allemaal wel eens maken. Als het verder een lieve warme hechte familie is waar jullie graag onderdeel van zijn, dan zou ik de naam van de baby niet laten afhangen van een onhandige opmerking. En door die stomme hormonen komt bij jou alles nu ook nog 3x harder binnen (zowel de lompe opmerking als je eigen verdriet).
Succes met het maken van een keuze die voor jullie beiden goed voelt! .
Jij geeft je kind zoveel mee. Jij bent zijn/haar moeder! En dat is alles wat een kindje nodig heeft. Alles wat hij over de wereld leert, leert hij van jou en je man. Als hij verdriet heeft, zijn jullie degenen die hem knuffelen. Als hij blij is, komt hij op jullie afgerend om zijn blijdschap te delen. Jij bent zijn alles!
Familie staat op een goede tweede plek, en een naam pas op de honderd-en-zoveelste plek. De achternaam is niet belangrijk voor de band die hij/zij voelt met familie (en als het goed is ook niet voor de band die de familie voelt met hem/haar!).
Ik herken je verdriet wel. Mijn vader heeft het contact met mij verbroken toen ik nog klein was; met ooms en tantes heb ik zelf het contact verbroken ivm criminele toestanden; opa en oma zijn overleden; mijn ernstig zieke moeder is de enige familie die ik nog heb maar over een aantal jaar zal zij er ook niet meer zijn. Ik heb overwogen om onze kinderen daarom mijn naam (=mijn moeders naam) te geven, om mijn tak van de familie door te kunnen geven zeg maar, maar heb het niet gedaan. Het voelde (in mijn geval, doe vooral wat voor jou goed voelt!!!) als een issue van mij waar de kinderen geen boodschap aan zouden hebben. De kinderen dragen dus de achternaam van mijn man. Een veel grotere familie, met ooms en tantes, neefjes en nichtjes. En juist daarom vind ik het fijn dat de kinderen zijn achternaam hebben: dit is waar ze thuishoren, dit is hun familie. Ook al had ik zelf graag óók zo'n grote warme familie gehad (dat steekt nog steeds af en toe!), daar hebben de kinderen weinig mee van doen. Voor hun is de situatie gewoon zoals hij is. En zij hebben dezelfde naam als opa en oma, ooms, tantes, neefjes, nichtjes.
De lompe opmerking van schoonfamilie komt op mij over als gewoon een onhandige lompe opmerking zoals we allemaal wel eens maken. Als het verder een lieve warme hechte familie is waar jullie graag onderdeel van zijn, dan zou ik de naam van de baby niet laten afhangen van een onhandige opmerking. En door die stomme hormonen komt bij jou alles nu ook nog 3x harder binnen (zowel de lompe opmerking als je eigen verdriet).
Succes met het maken van een keuze die voor jullie beiden goed voelt!
.
zaterdag 16 september 2017 om 10:58
Als dat beter voelt dan geef je het kind toch jouw achternaam.
Het is inderdaad maar een naam maar aan de andere kant geeft het ook een bepaald soort verbondenheid weer. Ik snap prima dat je dat belangrijk vindt.
En laat zijn familie verder maar praten, het is vooral jouw baby (en die van je man) en niet hun baby
Het is inderdaad maar een naam maar aan de andere kant geeft het ook een bepaald soort verbondenheid weer. Ik snap prima dat je dat belangrijk vindt.
En laat zijn familie verder maar praten, het is vooral jouw baby (en die van je man) en niet hun baby
zaterdag 16 september 2017 om 11:25
Ik sluit me aan bij de lieve woorden van appeltjesgroen.
Ik heb de achternaam van mijn moeder aangenomen en vond de keuze voor de achternaam van mijn kind heel emotioneel. Maar zoals appeltjesgroen al zei; mijn kind heeft niks van doen met de problemen die ik heb met mijn vader. Die gedachte gaf uiteindelijk de doorslag om de naam van mijn vriend te kiezen voor ons kind. Makkelijk was het niet, ik heb er ook best wat tranen om gelaten.
Overigens heeft mijn vriend wel eens aan mijn schoonouders benoemd hoe emotioneel die keuze voor mij was. Ik kreeg toen een hele lieve reactie van mijn schoonmoeder, wat ik niet direct van haar had verwacht. Het klinkt alsof je schoonfamilie gewoon een ondoordachte stomme opmerking heeft gemaakt. Misschien is het voor jou fijn om, als t ter sprake komt, eens te benoemen welke lading het kiezen van de naam voor je heeft.
Veel sterkte in ieder geval met de keuze die je maakt! ik begrijp ontzettend goed welke emoties het met zich meebrengt! Nu voelt het zwaar en emotioneel, maar straks zijn jullie samen een fijn gezin en kan je jullie kind bieden wat je zelf helaas hebt moeten missen. En dan is de naam écht ineens een stuk minder belangrijk.
Ik heb de achternaam van mijn moeder aangenomen en vond de keuze voor de achternaam van mijn kind heel emotioneel. Maar zoals appeltjesgroen al zei; mijn kind heeft niks van doen met de problemen die ik heb met mijn vader. Die gedachte gaf uiteindelijk de doorslag om de naam van mijn vriend te kiezen voor ons kind. Makkelijk was het niet, ik heb er ook best wat tranen om gelaten.
Overigens heeft mijn vriend wel eens aan mijn schoonouders benoemd hoe emotioneel die keuze voor mij was. Ik kreeg toen een hele lieve reactie van mijn schoonmoeder, wat ik niet direct van haar had verwacht. Het klinkt alsof je schoonfamilie gewoon een ondoordachte stomme opmerking heeft gemaakt. Misschien is het voor jou fijn om, als t ter sprake komt, eens te benoemen welke lading het kiezen van de naam voor je heeft.
Veel sterkte in ieder geval met de keuze die je maakt! ik begrijp ontzettend goed welke emoties het met zich meebrengt! Nu voelt het zwaar en emotioneel, maar straks zijn jullie samen een fijn gezin en kan je jullie kind bieden wat je zelf helaas hebt moeten missen. En dan is de naam écht ineens een stuk minder belangrijk.
