´Gewoon´ doorgaan?

Beste allemaal. Ik heb een behoorlijk heftige relatie gehad. Nog steeds is contact niet helemaal over maar word steeds sterker hierin. Ik zet het expres niet op relatieforum maar hierbij omdat ik advies nodig heb over mijn psyche. Op de 1 of andere manier raken ik en de man in kwestie moeilijk los van elkaar. Ik word hier steeds sterker in merk ik omdat ik steeds meer mezelf word. Had mezelf ietwat verloren...

Er is behoorlijk wat gebeurd in deze relatie. Psychische en lichamelijke mishandeling en erg claimerig gedrag van zijn kant zodat ik me ook anders ging gedragen. Minder contact met mensen, niet durven te smsen of telefoneren in zijn bijzijn. Allemaal niet goed. Veel mensen in mijn omgeving weten dat niet. En dat is waar ik advies over wil. Is dit normaal, ik kan mezelf er zo overheen zetten en me juist heel sterk voelen zodat niemand op mijn werk of in familie- of vriendenkring iets aan mij merkt. Alleen als ik bij hem was kon ik mij klein voelen en kwamen alle emoties eruit. Als ik bij hem was voelde ik dus wel de pijn.

Terwijl ik me dus in de buitenwereld heel sterk voel(de). En ook kon ik me over de dingen die niet ok waren in onze relatie snel heen zetten. Herkent iemand dit? Hoop dat iemand dit begrijpt want ik doe dit zelf niet:-(

Ok. Ja het is zo raar omdat ik normaal gesproken echt wel een sterke vrouw ben en goed in het leven sta. Hij niet...klinkt nu heel slecht wat ik nu schrijf want tuurlijk hebben we ook leuke en positieve tijden gehad. Alleen laatste maanden niet meer. Kunnen amper communiceren. Zo frustrerend en vermoeiend. Waarom ziet hij niet wie ik ben en andere mensen wel. Lijkt ook wel alsof hij steeds iets anders zoekt. Als ik al naar een vriendin ben geweest denkt hij dat ik al iets anders heb uitgespookt terwijl ik helemaal niet zo ben. Hij weet dit ook wel en op goeie momenten kunnen we hier ook normaal over praten en waarom hij dan weer dat soort dingen zegt? Laatste tijd gaat het heel slecht tussen ons. Wat volgens hem aan mij ligt, er is niet veel wat ik goed kan doen in zijn ogen. En hij bedoelt dat niet zo zegt dat hij mijn spiegel is dat we daarom ook bij elkaar waren. Als hij echt de band tussen ons voelt is het goed, voelt hij dat niet dan verandert hij. Hij spreekt nu wat vaker dingen af en ik sta in het vergeethoekje (tijd terug leek hij obsessed en gaf hij me enorm veel liefde). Pijnlijk nu om te ervaren, omdat ik zoveel heb gegeven, maar wel goed voor mij want merk dat het bij mij nu aan het veranderen is en eindelijk kies voor mezelf. Zo gek dat sommige mensen dus zo´n invloed en ´macht´ over je hebben. Eng...Ik weet ook niet of iedereen dit begrijpt hoor, want het is behoorlijk raar als je zelf niet in zo´n situatie hebt gezeten. Ergens ben je bang en aan andere kant snak je naar liefde van hem. Het is een persoon met heel verschillende kanten. Ik ken hem al heel lang en in het begin was hier 0 sprake van. Het is er ingeslopen dat hij steeds meer controle wilde hebben. En nu is dat weer omgeslagen, juist ook denk ik omdat ik meer mezelf ben en hij niet meer die invloed kan uitoefenen. Heel vreemd allemaal om te ervaren. Ook dat je zo over je eigen grenzen heen kan gaan en je dat laat aandoen. Ik ben ook een gever moet ik zeggen maar dit is te ver gegaan. Ik moest dit echt even van me afschrijven. En als ik dit zo teruglees denk ik......te erg! Heel gek maar dringt pas sinds paar dagen tot mij door waar ik in heb gezeten. Bizar.