AD en gewichtstoename

Aankomen of niet ligt niet enkel aan het medicijn dat je gaat gebruiken. Het ligt ook o.a. aan je lichamelijk herstel en dan vooral je voedselinname.

Ik slik dezelfde medicijnen als een goede vriend, ik ben slanker geworden en hij heeft blijkbaar mijn kilo's erbij gekregen.



Het is voor jou waarschijnlijk heel moeilijk om eraan te beginnen, omdat je bang bent aan te komen. En dus blijf je liever worstelen om je gewicht zogenaamd niet in gevaar te brengen. Maar juist jouw gewicht is jouw gevaar.

Ook ik wil vasthouden aan mijn bekende patroon, zoals jij je (nog) vastklampt aan je figuur. Maar het zijn juist die patronen die doorbroken moeten worden om weer gezond verder te kunnen.

Waarschijnlijk ben je nu zo bang als dat ik ben/was voor AD wegens een suïcide poging jaren geleden.

Inmiddels slik ik ze al meer dan een half jaar en daarbij heb ik sinds donderdag litium gekregen. Nogmaals die angst. Maar ik heb het nodig, juist omdat ik suïcidaal werd. Ik schijt op z'n haags gezegd peultjes, maar ik wéét dat ik zonder reddeloos verloren ben. Die realisering heb jij duidelijk nog niet goed in je hoofd. Blijf je met je gewicht rommelen, blijft de fixatie dan ben ook jij reddeloos verloren.



Als je net als ik ook maar enigzins op jouw nick lijkt dan kan ik het je, ondanks de angst die we allebei voelen, aanbevelen. Die angst gaat, zoals ik weet voorbij, waarna je eindelijk weer grond onder je voeten voelt en je van je leven kunt gaan genieten.

Doorworstelen en jezelf voor de gek houden is geen leven. En ook voor jou kan het leven, zelfs met een paar kilo meer, zonniger worden dan je je nu kunt indenken.

.





Heel veel sterkte!

Ik neem al 1.5 jaar AD en AP en ben daardoor wel 20 kg aangekomen. Merendeel denk ik door het hongergevoel dat ik bij tijden heb/heb gehad.



Toch kies ik liever voor de kilo's meer, dan voor ongelukkig door het leven te gaan.

Prozac staat er volgens mij als één van de weinige ADs om bekend dat je niet perse in gewicht hoeft aan te komen. Ik zelf ben op hetzelfde (over ) gewicht gebleven. (half kilootje eraf zelfs )

Toen ik aan de Ritalin ging, voor mijn AD, ben ik aardig wat kilo's kwijt geraakt. Door mijn depressie nóg mer. In een jaar tijd is er twintig kilo af en ben ik van maat 42/44 naar maatje 36 gegaan.

Doordat het de laatste weken zo slecht ging zit zelfs dat nu te ruim.

En dus zit ik hier met frisse tegenzin een proteïnereep tussen mijn kaken te schuiven. Ik móet, ook van mezelf, wat aankomen. En die tegenzin is niet omdat ik niet zou willen eten, maar gatverdakkie wat zijn die dingen overdreven op smaak gebracht. Hoewel...ik wil waarschijnlijk niet weten hoe ze smaken zonder al die smaakstoffen.

Het enige wat ik weet is dat je dan niet aan de seroxat (paroxetine) moet gaan, daar is wetenschappelijk van aangetoond dat de grootste groep die het gebruikt er van aankomt.

Van prozac weet ik het niet, mijn psych zei dat dit erg kan wisselen.

Dubbel lijkt het mij, kampen met een eetstoornis en dan weten dat je van de AD aan kan komen....

Succes ermee!

Ik heb het er al eens met een professioneel hulpverlener over gehad (omdat ik ook voor de keuze sta) en haar theorie is, dat je niet persé dikker wordt van de AD zelf. De AD nemen je verzadigingsgevoel weg en daarom gaan mensen dan ongemerkt steeds meer eten. Het is dus belangrijk dat je erg goed in de gaten houdt, wat je eet, welke hoeveelheid normaalgesproken voor jou voldoende is en dit proberen te handhaven, dus ook als je meer honger krijgt. Op die manier zou je het volgens deze hulpverlener in de hand moeten kunnen houden met het aankomen. Het klinkt dus hetzelfde als wat Lolotte zegt: het hangt af van je voedselinname.

Als jij die medicijnen krijgt vanwege een eetstoornis, klinkt het wel alsof daarover is nagedacht. Maar als je daardoor nog obsessiever met voedselinname bezig gaat zijn, tja... Ik zou nog eens goed navragen met welk doel je AD gaat nemen en met je hulpverlener hierover van gedachten wisselen. Daar is hij/zij uiteindelijk voor.

Zelf heb ik ook een eetstoornis gehad maar slikte al Ad. Jaren later heb ik er al enkele "versleten"maar ben er van geen één dikker geworden.

Soms heb je geen keuze en wil je genezen dan zul je soms medicatie als hulpmiddel moeten gebruiken. Nooit medicatie zonder therapie.

Natuurlijk was ook ik bang om dikker te worden terwijl ik naar mijn idee nog helemaal geen eetstoornis had. Als je op een gegeven moment een keuze moet gaan maken en dat de kans groter is dat je alleen maar vooruit gaat met AD is die keuze snel gemaakt want ik wilde er zijn voor mijn man en kinderen.

Probeer het!

Sterkte!

Even korte reactie,



Ik heb ook verschillende gehad,nooit een gram van aangekomen.



Ik ben slik nu cipramyl (al jaren,stop af en toe en begin weer)

Ik heb nu ook een nieuw medicijn erbij gekregen, Seroquel.

Uitgebreid gesprek gehad met mijn psych over gewichtstoename,maar hij schat de kans nihil in (lage dosis).

Toch ligt het nog in de kast om dezelfde reden als jij,ik ben ook moeilijk gerust te stellen.

Zelf na de vele ervaringen met medicatie waarmee ik nog nooit ben aangekomen.



Deze week ga ik ècht beginnen.



Succes lieve loving-life!

Gaat het een beetje?

Ik strijd weer met je mee.

Liefs.

ik kwam alleen aan van remeron, van de andere 8 die ik gebruikt heb niet. gr suuz

Loving_Life, juist Prozac is een goed medicijn bij eetstoornissen! Dat staat ook in de bijsluiter, dat het daarvoor ook kan worden voorgeschreven. Zeker in het begin is je eetlust een stuk minder, ik viel dan ook altijd (heb het 2 keer 1,5 jaar geslikt) af. Pas na vele maanden kun je er iets van aankomen, omdat je dan lekker in je vel zit en wat laconieker wordt. Maar heel veel mensen blijven volgens mij gewoon op gewicht met Prozac. Als je er aan denkt dat je je altijd moet blijven voelen zoals nu, of je mag een beetje op adem komen met wat chemische hulp (waar je ook nog eens een keer niet dikker van zult worden)..dan weet je het toch wel? Ik vond Prozac heel plezierig; het voelde alsof er een soort laagje om mijn bewustzijn werd gelegd waardoor ik beter tegen alles was opgewassen. Succes, het komt wel goed!

Ik denk dat je een hele, goede en verstandige keuze hebt gemaakt. Dit is A en het daadwerkelijk slikken is B. Je hebt het niet makkelijk schrijf je al dus het kan alleen maar beter gaan met medicatie. Je moet er wel aan denken dat een AD niet meteen gaat werken. het duurt altijd wel een paar weken voordat het middel optimaal is.

Ik gun het je zo dat je psychisch beter in je vel komt te zitten, dat je je eetproblemen kunt overwinnen en dat je veel kracht krijgt om iets moois van je toekomst te maken.

Ik hoop dat je dan ECHT kunt zeggen I'm LOVING LIFE

De laatste AD's die ik geslikt heb en niet van aangekomen ben zijn Auorix icm Trazolan en nu sinds bijna 2 jaar Escitolopram (Lexapro)

Ik ben ongeveer 15 kg aangekomen door de ad, voornamelijk door Citalopram en Efexor. Nu baal ik daar enorm van want ik krijg ze er maar niet af. Maar destijds kon het me echt geen flikker schelen of ik er van zou aankomen, als mijn depressie maar weg zou gaan. Ik begrijp die discussie ook eerlijk gezegd nooit zo...

Wat ik nu ga zeggen is voor veel mensen moeilijk te begrijpen en dat zal ook voor jou zijn Rascalles. natuurlijk heb je gelijk als je zegt dat je de AD slikt om van je depressies af te komen en dat je misschien zwaarder wordt neem je op de koop toe.

Iedereen heeft een eigen redenen waarom hij/zij AD moet gaan slikken en één van de redenen kan een eetstoornis zijn. Die eetstoornis staat niet los maar gaat vaak gecombineerd met een depressie, stress stoorniss etc. Vandaar het advies om ad te slikken.

Kun jij je niet voorstellen dat als iemand een ES (eetstoornis) heeft het heel moeilijk vindt om dikker te worden? Mensen met een es zijn bovendien vaak controle freaks en willen de touwtjes in handen blijven houden. Met AD dikker worden gebeurd zonder dat ze er controle over hebben, ze hebben daar geen macht meer over en voelen zich overgeleverd aan.... De psyche van de mens is een heel complex iets en elke stoornis ook.

Oordeel dus niet te hard over anderen...

Loving Life : sorry voor de late reactie, ik ben denk ik deels aangekomen van de AD en AP en deels door te eten.



Iry : ik heb ook seroquel geslikt, ook in lage dosis, volgens mijn psychiater kom je er een beetje van aan, maar ook geen hele kilo's. Nu 15 kg verder ben ik stabiel, nu ik mijn dosissen heb verminderd. Zou eigenlijk nog moeten lijnen, maar het ontbreekt me aan doorzettingsvermogen op het moment, heb al zoveel aan mijn hoofd de laatste weken.

Geen tijd om uitgebreidt te reageren.. Maar erg goed van je dat je stap durft te zetten!! Misschien een idee om met een dieetiste rond tafel te gaan? Juist ivm jhe angst om aan te komen en je es. Zij kan je tips geven om, als je het gevoel van verzadiging kwijt bent, voedsel tot je te nemen waar je je 1 niet schuldig over voelt en geen (minder) neiging tot braken hebt en 2 waar je niet (te veel) van aankomt. Het is alleen al prettig om je behoefte aan controle te delen!!

Ai Loving Life, ik ga je eerst een dikke geven. Je schrijft dat je je vertrouwen en levenslust kwijt bent. Natuurlijk zul je dat zo voelen want het is niet voor niks dat je aan de AD moet. Ik weet uit ervaring dat het zo'n eenzaam, een gevoel van onmacht is en allerlei negatieve, enge rot gevoelens die er nog eens bij komen kijken. Het is voor jezelf moeilijk te bevatten, laat staan voor anderen. Toch zul je met die rot gevoelens moeten dealen, hoe zwaar het ook is. Het is veel gemakkelijker om de handdoek in de ring te gooien dan jezelf de kans geven om er boven op te komen. Er zullen veel gesprekken moeten plaats vinden en die vreten idd energie, kunnen veel flash-backs geven en hele vervelende emoties. En dan zit je er ook nog tegen aan te hikken dat je AD moet gaan slikken. Naast dat hele gedoe maakt dit het allemaal nog enger.

En toch lieve meis is dit het allemaal waard. Het leven kan zo mooi zijn maar je moet jezelf wel een kans geven, ervoor willen gaan, voor jezelf willen knokken. Jij kan dat want jij hebt die kracht. Gebruik die kracht positief en ga ermee aan het werk. Geef jezelf die kans en laat je niet nog dieper die put in jagen.

Je zult zien dat als je er voor open kunt staan dat je nog een hele fijne toekomst voor je hebt liggen!

Vecht voor je toekomst Loving life

Ik heb ervaring met Zyprexa. Dat is geen antidepressivum maar een antipsychoticum.

Ik kwam daar toen van aan, maar dat kwam doordat ik enorme toename van eetlust voelde.

s Middags ochtends een flink ontbijt, s middags een flinke maaltijd, tussendoor weer trek etc.



Het zou kunnen dat het bij jou anders werkt. Je natuurlijke gevoel voor eten is (denk ik) al ontregeld. Als je gewend bent je hongergevoel te negeren zul je door de AD ws ook niet ineens veel gaan eten. Ik denk dus niet dat je erdoor zult aankomen.



Maar natuurlijk gaat het niet automatisch voor ieder medicijn en voor iedere gebruiker hetzelfde.



Wel wens ik je heel veel kracht toe en hoop ik dat het snel beter met je gaat.

He lovinglife.



Meid ik leef met je mee.Nee..ik voel het zelfs.



Ik wil mij even aansluiten bij bosaapje dat het bij mensen met eetstoornissen zeer moeilijk is om over de angst te stappen van gewichtstoename door medicatie.

En dit heeft zeker alles met controle te maken.

Misschien is dat ook niet uit te leggen,dus laat ik het er verder bij.



Een dieetiste zal ook niet werken shyte,hoewel ik zelf ook wel eens vluchtig gedacht heb daar iets te kunnen halen,maar dat is niet zo,een goede dieetiste brandt haar handen er niet eens aan.





Ik heb eigenlijk zoveel te schrijven aan je,maar tevens weet ik ook dat ik je daarmee niet echt kan bereiken,niet bij de kern tenminste.



Het is logisch dat de levenslust weg is nu.

Je houvast,je mechanisme,je controle,je uitlaatklep,je emotieregelaar,je gewoonte....kortom je eetstoornis wordt van je afgepakt.

Die keuze maakt je in eerste plaats zelf,maar je koos niet voor de gevolgen die het teweeg zou brengen.

Ook niet dat andere mensen nu voor je gaan beslissen.

Ik ken al je angsten,geen enkel topic verbaasde mij van jou in deze fase.

ik weet dat elke vezel in je lichaam,elke hersencel keihard "nee" roept.

Alles is te heftig,je hele persoontje staat op zijn kop.Je voelt paniek,grote paniek..de rust is nergens te vinden.



Je koos hier toch voor om beter te worden? maar je voelt je verre van beter,waarom doorgaan?

Waarom doe je dit,dit wil je niet.....paniek!!

Je wil hard wegrennen en gewoon weer doen zoals je het deed.

Eigenlijk ook niet makkelijk en verre van gelukkig ermee zijn.

Maar wel veilig,vertrouwd, wellicht beter???

We weten het niet.



Wat we wel weten dat het hebben van een eetstoornis een hoop in de weg staat.

Het beperkt je in een hoop delen van je leven.

Bovendien sloopt het je lichaam.Dat is een heel abstract gegeven....je gaat het pas merken als je lichaam al te lang lijdt onder de omstandigheden en dan kan het hard gaan...of plotseling.

We weten wel dat er wat te winnen valt......maar kunnen we het aan? is het het waard?.



Je eetstoornisstem is nu heel opstandig en maakt het je vreselijk moeilijk.......wie gaat winnen meid??

Wat wil je echt? En kan jij harder roepen? Mag je eigen stem klinken?





Gaat het misschien te snel voor je.

Mijn ervaring is dat dat bij mij iedere keer tegenwerkt.

Heb je genoeg steun in de groep.Deze momenten hebben namelijk veel coaching nodig om door te kunnen zetten.

Niet van je therapeuten,maar van je groepsgenoten,de ervaringsdeskundigen zeg maar.



Kan je voor jezelf de stap kleiner maken?

1 maand de medicatie gaan slikken,dan mag je stoppen.

Je mag er ook daarna een weekje aan toevoegen als je dat wil.

Jij beslist!! jij onderzoekt! Jij bepaalt hoe!

En jij mag gaan beslissen of het meevalt,of het je wat oplevert en of dat genoeg is om door te gaan met de medicatie.



Echt meid,medicatie maakt de strijd niet makkelijker,maar wat meer rust in je hoofd kan je wel bij deze moeilijke strijd gebruiken en dat kan AD je wel geven.



Ik ben ook nog niet begonnen met mijn AP (ik slik natuurlijk wel al AD).

Wat dat betreft verliezen de woorden uit mijn mond hun kracht.



Lieverd,ik zou willen dat ik wat meer voor je kan doen.



Wel een tip, het boek : ik zal stil naar je luisteren van de imet methode.

Andere visie.



Veel liefs meid.