Psyche
alle pijlers
AD voor een iets makkelijker leven ?
donderdag 25 oktober 2007 om 10:44
Ik heb sinds de pubertijd last van depressies en ben zeer snel overspannen. Zo ook nu weer, weer thuis van overspannenheid, kan niet zo heel veel aan in het leven, moet m'n bezigheden minimaliseren. Als het dan weer goed gaat met me denk ik dat ik de hele wereld aankan, ga dan meer uren werken en begin bv. een studie en dat gaat inderdaad een paar maanden goed en dan slaat het weer toe.
Heb jaren Prozac geslikt. Wel last van bijwerkingen gehad en werd er heel murm van, heel vlak. M'n vriend vond me niet meer dezelfde.....
Heb ook sinds pubertijd therapie gehad bij verschillende instanties, er is echter nooit een diagnose gesteld, behalve dan depressiviteit en overspannenheid.
Ik loop nu weer bij de huisarts en die gaf me als 'huiswerk' mee dat ik na moet denken over AD te slikken voor de rest van m'n leven, omdat dat het leven wat makkelijker zou kunnen maken voor me.
Verleden jaar heeft een psychiater me dit ook al verteld. Maar het voelt dan zo als paracetamol nemen omdat ik morgen misschien wel een hoofdpijntje krijg, want er zijn ook lange tijden dat het goed gaat met me en ik echt gelukkig kan zijn !
Toch blijft het door m'n hoofd spoken, want ja, naast de erg goede tijden zijn er ook diepe dalen.........
Huisarts vertelde ook dat de een of de andere AD niet zo heel veel verschil uit zou maken maar dat geloof ik niet zo. De een slaat bij de ene persoon natuurlijk veel beter aan dan bij de andere persoon.
Anyway; zijn er hier mensen die niet continu depressief/overspannen zijn maar die ook AD slikken omdat het normale leven anders net even te zwaar is bij tijd en wijle ?
Ben erg benieuwd
Heb jaren Prozac geslikt. Wel last van bijwerkingen gehad en werd er heel murm van, heel vlak. M'n vriend vond me niet meer dezelfde.....
Heb ook sinds pubertijd therapie gehad bij verschillende instanties, er is echter nooit een diagnose gesteld, behalve dan depressiviteit en overspannenheid.
Ik loop nu weer bij de huisarts en die gaf me als 'huiswerk' mee dat ik na moet denken over AD te slikken voor de rest van m'n leven, omdat dat het leven wat makkelijker zou kunnen maken voor me.
Verleden jaar heeft een psychiater me dit ook al verteld. Maar het voelt dan zo als paracetamol nemen omdat ik morgen misschien wel een hoofdpijntje krijg, want er zijn ook lange tijden dat het goed gaat met me en ik echt gelukkig kan zijn !
Toch blijft het door m'n hoofd spoken, want ja, naast de erg goede tijden zijn er ook diepe dalen.........
Huisarts vertelde ook dat de een of de andere AD niet zo heel veel verschil uit zou maken maar dat geloof ik niet zo. De een slaat bij de ene persoon natuurlijk veel beter aan dan bij de andere persoon.
Anyway; zijn er hier mensen die niet continu depressief/overspannen zijn maar die ook AD slikken omdat het normale leven anders net even te zwaar is bij tijd en wijle ?
Ben erg benieuwd
maandag 27 oktober 2008 om 13:38
Als je aan een anti depressiva moet heb je 2 mogelijkheden.
Eerste is dat je een bepaalde dosis slikt en dat blijft doen totdat de depressie minder wordt, weg gaat en dat je afbouwt en ermee stopt.
Er is ook nog een mogelijkheid om niet te stoppen als het beter met je gaat maar een zgn onderhoudsdosis te slikken. Deze dosis is flink minder en je gaat weer meer slikken als blijkt dat het net even te weinig is in een echte zwarte tijd.
Zelf ben ik chronisch depressief en kan niet zonder ad. Aangezien ik al 2 jaar geen depressie gehad heb slik ik 10 mg Lexapro. Als ik nu, ondanks die onderhoudsdosis toch weer in een depressie schiet ga ik naar 20 mg per dag.
Ik vergelijk het altijd maar met iemand die zijn leven lang insuline moet spuiten en niet met een paracetemolletje tegen de hoofdpijn.
Met paracetemol hoef je niet op te bouwen, die werkt vrijwel meteen tegen de pijn, met een AD wel dus je kunt het nooit vergelijken.
Succes met je keuze Levensgenietertje
Eerste is dat je een bepaalde dosis slikt en dat blijft doen totdat de depressie minder wordt, weg gaat en dat je afbouwt en ermee stopt.
Er is ook nog een mogelijkheid om niet te stoppen als het beter met je gaat maar een zgn onderhoudsdosis te slikken. Deze dosis is flink minder en je gaat weer meer slikken als blijkt dat het net even te weinig is in een echte zwarte tijd.
Zelf ben ik chronisch depressief en kan niet zonder ad. Aangezien ik al 2 jaar geen depressie gehad heb slik ik 10 mg Lexapro. Als ik nu, ondanks die onderhoudsdosis toch weer in een depressie schiet ga ik naar 20 mg per dag.
Ik vergelijk het altijd maar met iemand die zijn leven lang insuline moet spuiten en niet met een paracetemolletje tegen de hoofdpijn.
Met paracetemol hoef je niet op te bouwen, die werkt vrijwel meteen tegen de pijn, met een AD wel dus je kunt het nooit vergelijken.
Succes met je keuze Levensgenietertje
