Psyche
alle pijlers
ADD diagnose?
donderdag 16 februari 2017 om 23:36
Ik heb het vermoeden dat ik ADD of een ander soort concentratiestoornis heb. Al zolang ik mij kan herinneren, lukt het niet met school. Twee keer blijven zitten op de havo, alsnog niet eens begonnen aan het examenjaar. Dan 'maar' mbo gaan doen, voor mijn gevoel onder mijn niveau. Ik haalde hele hoge cijfers zonder echt moeite erin te steken. Nu hbo en hier begin ik ook al studievertraging te krijgen...
Daarnaast heb ik de capaciteiten/kennis wel, maar kan ik mij er dus vaak echt niet toe zetten om aan zelfstudie te doen. Aan discipline ligt het niet, ook al ga ik vroeg mijn nest uit om drie uur eerder op school te zijn, dan nog lukt het niet om een hoofdstuk te lezen omdat mijn gedachten telkens afdwalen.
Nu ben ik op internet overal gaan lezen en herken ik mij in de symptomen van ADD. Ik wil mij hierop laten onderzoeken. Maar hoe start je zoiets? Ik neem aan dat je bij de huisarts begint, maar wat zeg je dan? Ik vind het doodeng. Ik ken mijn huisarts niet eens, de laatste keer was meer dan vijf jaar geleden voor een oorontsteking en die arts werkt er niet meer. Wat moet ik zeggen, wat als hij mij niet serieus neemt?
Ik zie er echt tegenop, ben benieuwd naar tips/ervaringen van andere ADD'ers.
Daarnaast heb ik de capaciteiten/kennis wel, maar kan ik mij er dus vaak echt niet toe zetten om aan zelfstudie te doen. Aan discipline ligt het niet, ook al ga ik vroeg mijn nest uit om drie uur eerder op school te zijn, dan nog lukt het niet om een hoofdstuk te lezen omdat mijn gedachten telkens afdwalen.
Nu ben ik op internet overal gaan lezen en herken ik mij in de symptomen van ADD. Ik wil mij hierop laten onderzoeken. Maar hoe start je zoiets? Ik neem aan dat je bij de huisarts begint, maar wat zeg je dan? Ik vind het doodeng. Ik ken mijn huisarts niet eens, de laatste keer was meer dan vijf jaar geleden voor een oorontsteking en die arts werkt er niet meer. Wat moet ik zeggen, wat als hij mij niet serieus neemt?
Ik zie er echt tegenop, ben benieuwd naar tips/ervaringen van andere ADD'ers.
vrijdag 17 februari 2017 om 00:26
Print je OP uit en leg het voor aan de HA. Ik heb het en heb gewoon eerlijk gezegd tegen de HA wat ik voelde en wat ik vermoedde. Hij heeft me toen doorverwezen naar psyq waaruit uiteindelijk de diagnose is gesteld en een behandeltraject is gestart. Succes TO!
Don't waste your time or time will waste you.
vrijdag 17 februari 2017 om 00:30
vrijdag 17 februari 2017 om 07:26
vrijdag 17 februari 2017 om 07:39
Ik heb precies hetzelfde, alleen is het me wel gelukt om m'n studie af te maken (met enige discipline/gematst worden) en heb ik het op het werk.
Ben ruim 2 maand geleden naar de huisarts gestapt. Geloof me, als je problemen echt zo erg zijn, boeit het je echt niet dat je die man niet kent. Als je écht geholpen wilt worden, is met een onbekende wel het minste van je problemen (vond het véél moeilijker om m'n vriend te vertellen, dat heb ik pas net vorige week gedaan). Huisarts heeft me eerst doorgestuurd naar de "interne" psycholoog. Zij mag/kan geen diagnose geven, dus doorgestuurd naar de GGZ. Daar voor de derde keer m'n verhaal gehouden en zij concludeerden dat er goede redenen zijn om me te laten testen. Sta nu op de wachtlijst (duurt 2 maand, zit nu op 1,5). Ga ondertussen wel naar de psycholoog (bij de huisarts dus), omdat ik écht veel hinder heb van mijn concentratieproblemen.
Dus als je je problemen wilt oplossen, gewoon gaan. Je gaat je echt niet ineens toch wél beter concentreren.
(Overigens heb ik veel meer autistische trekjes dan alleen dit, maar met gestructureerd willen leven, bepaalde handelingen altijd hetzelfde te doen en sociale onhandigheid had ik niet zoveel moeite. Hiermee wel, m'n hoofd blokkeert gewoon volledig.)
Ben ruim 2 maand geleden naar de huisarts gestapt. Geloof me, als je problemen echt zo erg zijn, boeit het je echt niet dat je die man niet kent. Als je écht geholpen wilt worden, is met een onbekende wel het minste van je problemen (vond het véél moeilijker om m'n vriend te vertellen, dat heb ik pas net vorige week gedaan). Huisarts heeft me eerst doorgestuurd naar de "interne" psycholoog. Zij mag/kan geen diagnose geven, dus doorgestuurd naar de GGZ. Daar voor de derde keer m'n verhaal gehouden en zij concludeerden dat er goede redenen zijn om me te laten testen. Sta nu op de wachtlijst (duurt 2 maand, zit nu op 1,5). Ga ondertussen wel naar de psycholoog (bij de huisarts dus), omdat ik écht veel hinder heb van mijn concentratieproblemen.
Dus als je je problemen wilt oplossen, gewoon gaan. Je gaat je echt niet ineens toch wél beter concentreren.
(Overigens heb ik veel meer autistische trekjes dan alleen dit, maar met gestructureerd willen leven, bepaalde handelingen altijd hetzelfde te doen en sociale onhandigheid had ik niet zoveel moeite. Hiermee wel, m'n hoofd blokkeert gewoon volledig.)
vrijdag 17 februari 2017 om 07:49
quote:KennyBee schreef op 17 februari 2017 @ 07:20:
Misschien accepteren dat je gedachten snel afdwalen ipv jezelf in het hokje van een 'stoornis' te willen drukken?
Denk niet dat veel werkgevers blij zijn met mensen die snel afgedwaald zijn... Zie ook mijn quote hierboven. Je kan met een stempel er veel gerichter aan werken om het op te lossen (en dan heb ik het niet over medicatie).
Denk dat mijn schoonouders sommige acties van mij ook beter kunnen plaatsen als ik daadwerkelijk een "stempel" heb. Zij zijn volledig onbekend met autisme/ADD en snappen mij soms totaal niet.
Misschien accepteren dat je gedachten snel afdwalen ipv jezelf in het hokje van een 'stoornis' te willen drukken?
Denk niet dat veel werkgevers blij zijn met mensen die snel afgedwaald zijn... Zie ook mijn quote hierboven. Je kan met een stempel er veel gerichter aan werken om het op te lossen (en dan heb ik het niet over medicatie).
Denk dat mijn schoonouders sommige acties van mij ook beter kunnen plaatsen als ik daadwerkelijk een "stempel" heb. Zij zijn volledig onbekend met autisme/ADD en snappen mij soms totaal niet.
vrijdag 17 februari 2017 om 09:21
vrijdag 17 februari 2017 om 09:25
quote:fefefe1 schreef op 17 februari 2017 @ 09:10:
Iemand ervaring met andere medicijnen dan ritalin?
Jep, met dexamfetamine, Wellbutrin en Strattera. Oh en Concerta enzo, maar dat is ook methylfenidaat net zoals Ritalin.
Dexamfetamine: geweldig, kreeg er meer energie van (paste m'n "bedtijd" er wel op aan, anders lag ik nog uren wakker), ging gemakkelijker naar verjaardagen en andere sociale verplichtingen, praatte makkelijker. Alleen ben ik zo veel afgevallen dat ik richting ondergewicht ging en daarom overgegaan op Wellbutrin.
Wellbutrin: kan ik niet veel over zeggen, want na de instelperiode met de hele tijd hoofdpijn en misselijkheid kreeg ik er hallucinaties van. Volgens m'n behandelaar was de dosering te hoog, kleinere dosering bestond niet.
Strattera: zit ik nu op, is belachelijk duur. Gelukkig op het einde van het jaar begonnen en dus naar een verzekering overgegaan die het deels vergoed. Helpt minder goed dan de dexamfetamine, maar mijn eetlust is er nog gewoon en ik krijg er ook geen hallucinaties van. Ook geen extra energie, helaas. Naar sociale verplichtingen gaan is daardoor wat moeilijker, maar praten gaat wel beter dan zonder medicatie.
Iemand ervaring met andere medicijnen dan ritalin?
Jep, met dexamfetamine, Wellbutrin en Strattera. Oh en Concerta enzo, maar dat is ook methylfenidaat net zoals Ritalin.
Dexamfetamine: geweldig, kreeg er meer energie van (paste m'n "bedtijd" er wel op aan, anders lag ik nog uren wakker), ging gemakkelijker naar verjaardagen en andere sociale verplichtingen, praatte makkelijker. Alleen ben ik zo veel afgevallen dat ik richting ondergewicht ging en daarom overgegaan op Wellbutrin.
Wellbutrin: kan ik niet veel over zeggen, want na de instelperiode met de hele tijd hoofdpijn en misselijkheid kreeg ik er hallucinaties van. Volgens m'n behandelaar was de dosering te hoog, kleinere dosering bestond niet.
Strattera: zit ik nu op, is belachelijk duur. Gelukkig op het einde van het jaar begonnen en dus naar een verzekering overgegaan die het deels vergoed. Helpt minder goed dan de dexamfetamine, maar mijn eetlust is er nog gewoon en ik krijg er ook geen hallucinaties van. Ook geen extra energie, helaas. Naar sociale verplichtingen gaan is daardoor wat moeilijker, maar praten gaat wel beter dan zonder medicatie.
vrijdag 17 februari 2017 om 09:33
quote:mms schreef op 17 februari 2017 @ 07:45:
Hele mooie quote die precies verwoordt waarom ik me laat testen:
"Een diagnose is geen stempel of weggezet worden in een hokje. Het is het begin van de gebruiksaanwijzing leren lezen."
Dat is wel een mooie, die ga ik onthouden
quote:swaentje71 schreef op 17 februari 2017 @ 00:30:
Ik heb deze hele lange test gedaan en toen die erg overtuigend bleek te zijn, heb ik me bij de huisarts gemeld. Dan melden bij GGZ, wachtlijstje en dan inderdaad testen.
Na de uitslag werd met mij besproken of ik wel of geen medicijnen wilde proberen.
Die test had ik ook gedaan en was ook bij mij een belangrijke stap om toch maar te laten testen (dacht altijd dat ik me aanstelde, dat ik maar wat harder m'n best moest doen).
Diagnose zelf was volgens de psychiater een eitje, kon niet duidelijker zijn.
Hele mooie quote die precies verwoordt waarom ik me laat testen:
"Een diagnose is geen stempel of weggezet worden in een hokje. Het is het begin van de gebruiksaanwijzing leren lezen."
Dat is wel een mooie, die ga ik onthouden
quote:swaentje71 schreef op 17 februari 2017 @ 00:30:
Ik heb deze hele lange test gedaan en toen die erg overtuigend bleek te zijn, heb ik me bij de huisarts gemeld. Dan melden bij GGZ, wachtlijstje en dan inderdaad testen.
Na de uitslag werd met mij besproken of ik wel of geen medicijnen wilde proberen.
Die test had ik ook gedaan en was ook bij mij een belangrijke stap om toch maar te laten testen (dacht altijd dat ik me aanstelde, dat ik maar wat harder m'n best moest doen).
Diagnose zelf was volgens de psychiater een eitje, kon niet duidelijker zijn.
vrijdag 17 februari 2017 om 11:15
quote:MonicaG schreef op 17 februari 2017 @ 09:33:
[...]
Dat is wel een mooie, die ga ik onthouden
[...]
Die test had ik ook gedaan en was ook bij mij een belangrijke stap om toch maar te laten testen (dacht altijd dat ik me aanstelde, dat ik maar wat harder m'n best moest doen).
Diagnose zelf was volgens de psychiater een eitje, kon niet duidelijker zijn.
Dit denk ik met diagnose ook nog vaak. Ondanks dat ik mijn hersenen met hard werken echt niet kan laten veranderen.
Maar mijn begeleiding na de diagnose ging ook meer over medicatie dan over gedragstherapie, omdat ze dat meer bij kinderen deden. De paar werkboeken die ze me hebben laten zien waren ook gewoon te kinderlijk om er echt iets aan te hebben, dus tja...
[...]
Dat is wel een mooie, die ga ik onthouden
[...]
Die test had ik ook gedaan en was ook bij mij een belangrijke stap om toch maar te laten testen (dacht altijd dat ik me aanstelde, dat ik maar wat harder m'n best moest doen).
Diagnose zelf was volgens de psychiater een eitje, kon niet duidelijker zijn.
Dit denk ik met diagnose ook nog vaak. Ondanks dat ik mijn hersenen met hard werken echt niet kan laten veranderen.
Maar mijn begeleiding na de diagnose ging ook meer over medicatie dan over gedragstherapie, omdat ze dat meer bij kinderen deden. De paar werkboeken die ze me hebben laten zien waren ook gewoon te kinderlijk om er echt iets aan te hebben, dus tja...
vrijdag 17 februari 2017 om 13:11
vrijdag 17 februari 2017 om 13:17
vrijdag 17 februari 2017 om 13:40
quote:sosofie schreef op 17 februari 2017 @ 07:26:
KennyBee, wat een prachtig advies, zeg!
Iemand die verlamd is dus maar geen rolstoel meer geven? Brildragers leveren hun brillen in? Migraine-lijders stoppen met pijnstillers en diabetespatienten stoppen met de vingerprikjes.
Want hee, je moet jezelf niet in een hokje willen stoppen!Ik heb me altijd anders gevoeld dan anderen, en alles waar ik zo enthousiast aan begon lukte niet. kan niet op gang komen en me tot dingen zetten. dat zijn maar een paar dingetjes. maar sinds dat ik wel in een hokje ben gestopt is alles te verklaren en voel ik me fijner, je bent elke keer weer teleurgesteld als iets niet lukt en nu kun je het verklaren, en er mee omgaan, ik ben nog steeds enthousiast als iemand me ergens voor vraagt, maar bedenk me nu dat het niet haalbaar is, en dat voorkomt veel tegenslagen. ook heb ik nu medicijnen, waar ik echt enorm baat bij hebt. dus zeggen géén hokje begrijp ik als je zelf niks hebt. maar als je wel "iets hebt" waar je geen grip op hebt is hokje of stempel echt een uitkomst. en je merkt dat er zoveel meer zijn die hier tegen op lopen, en kunt elkaar helpen. ik zeg naar de huisarts, en doe de ADD test, kan geen kwaad, maar veel verklaren. Tip, kijk ook eens naar vroeger, je rapporten, vraag je ouders of ze ook dingen hebben gemerkt vroeger enz.... Succes!
KennyBee, wat een prachtig advies, zeg!
Iemand die verlamd is dus maar geen rolstoel meer geven? Brildragers leveren hun brillen in? Migraine-lijders stoppen met pijnstillers en diabetespatienten stoppen met de vingerprikjes.
Want hee, je moet jezelf niet in een hokje willen stoppen!Ik heb me altijd anders gevoeld dan anderen, en alles waar ik zo enthousiast aan begon lukte niet. kan niet op gang komen en me tot dingen zetten. dat zijn maar een paar dingetjes. maar sinds dat ik wel in een hokje ben gestopt is alles te verklaren en voel ik me fijner, je bent elke keer weer teleurgesteld als iets niet lukt en nu kun je het verklaren, en er mee omgaan, ik ben nog steeds enthousiast als iemand me ergens voor vraagt, maar bedenk me nu dat het niet haalbaar is, en dat voorkomt veel tegenslagen. ook heb ik nu medicijnen, waar ik echt enorm baat bij hebt. dus zeggen géén hokje begrijp ik als je zelf niks hebt. maar als je wel "iets hebt" waar je geen grip op hebt is hokje of stempel echt een uitkomst. en je merkt dat er zoveel meer zijn die hier tegen op lopen, en kunt elkaar helpen. ik zeg naar de huisarts, en doe de ADD test, kan geen kwaad, maar veel verklaren. Tip, kijk ook eens naar vroeger, je rapporten, vraag je ouders of ze ook dingen hebben gemerkt vroeger enz.... Succes!
vrijdag 17 februari 2017 om 19:31
Ik zag er ook tegenop om naar de huisarts te gaan. Bij het onderwerp van de afspraak (waar de assistente om vraagt bij het maken van de afspraak) heb ik gezegd 'vermoeden ADD', dus de huisarts wist al waar ik voor kwam. Na wat vragen van hem beantwoord te hebben vroeg hij zich af wat voor mij de meerwaarde was om het te laten testen 'want je hebt het dan al je hele leven dus je kan er prima mee leven, medicatie moet je toch niet willen en blablabla'. Gezegd dat ik handvatten wil om ermee om te gaan, dat ik tegen steeds meer dingen aanloop etc. Na het tegengesputter van de huisatys toch doorverwezen naar de GGZ en daar getest e.d. Na de diagnose therapie gehad en aan medicatie begonnen en ik ben een heel ander mens geworden, in positieve zin
Oftewel, vertel de huisarts waarom je je wilt laten testen, schrijf het desnoods op, en laat je vooral niet afschepen! Ik heb spijt dat ik het niet jaren eerder heb laten testen. Succes!
Oftewel, vertel de huisarts waarom je je wilt laten testen, schrijf het desnoods op, en laat je vooral niet afschepen! Ik heb spijt dat ik het niet jaren eerder heb laten testen. Succes!
vrijdag 17 februari 2017 om 22:43
quote:Pyjamabroek schreef op 17 februari 2017 @ 19:31:
Ik zag er ook tegenop om naar de huisarts te gaan. Bij het onderwerp van de afspraak (waar de assistente om vraagt bij het maken van de afspraak) heb ik gezegd 'vermoeden ADD', dus de huisarts wist al waar ik voor kwam. Na wat vragen van hem beantwoord te hebben vroeg hij zich af wat voor mij de meerwaarde was om het te laten testen 'want je hebt het dan al je hele leven dus je kan er prima mee leven, medicatie moet je toch niet willen en blablabla'. Gezegd dat ik handvatten wil om ermee om te gaan, dat ik tegen steeds meer dingen aanloop etc. Na het tegengesputter van de huisatys toch doorverwezen naar de GGZ en daar getest e.d. Na de diagnose therapie gehad en aan medicatie begonnen en ik ben een heel ander mens geworden, in positieve zin
Oftewel, vertel de huisarts waarom je je wilt laten testen, schrijf het desnoods op, en laat je vooral niet afschepen! Ik heb spijt dat ik het niet jaren eerder heb laten testen. Succes!Pfff zo'n huisarts is voor mij echt een horrorscenario. Het bellemert mij heel erg, eigenlijk gedurende mijn hele schoolloopbaan al als ik er zo over terug denk.
Ik zag er ook tegenop om naar de huisarts te gaan. Bij het onderwerp van de afspraak (waar de assistente om vraagt bij het maken van de afspraak) heb ik gezegd 'vermoeden ADD', dus de huisarts wist al waar ik voor kwam. Na wat vragen van hem beantwoord te hebben vroeg hij zich af wat voor mij de meerwaarde was om het te laten testen 'want je hebt het dan al je hele leven dus je kan er prima mee leven, medicatie moet je toch niet willen en blablabla'. Gezegd dat ik handvatten wil om ermee om te gaan, dat ik tegen steeds meer dingen aanloop etc. Na het tegengesputter van de huisatys toch doorverwezen naar de GGZ en daar getest e.d. Na de diagnose therapie gehad en aan medicatie begonnen en ik ben een heel ander mens geworden, in positieve zin
Oftewel, vertel de huisarts waarom je je wilt laten testen, schrijf het desnoods op, en laat je vooral niet afschepen! Ik heb spijt dat ik het niet jaren eerder heb laten testen. Succes!Pfff zo'n huisarts is voor mij echt een horrorscenario. Het bellemert mij heel erg, eigenlijk gedurende mijn hele schoolloopbaan al als ik er zo over terug denk.
zaterdag 18 februari 2017 om 11:04
quote:swaentje71 schreef op 17 februari 2017 @ 00:30:
Ik heb deze hele lange test gedaan en toen die erg overtuigend bleek te zijn, heb ik me bij de huisarts gemeld. Dan melden bij GGZ, wachtlijstje en dan inderdaad testen.
Na de uitslag werd met mij besproken of ik wel of geen medicijnen wilde proberen.
Er staat als kind maar bij mij was er als kind nog niet duidelijk een concentratie probleem buiten opmerkingen op mijn rapport van dromerig of vriendinnen vaak interessanter dan de les etc.
De echte concentratieproblemen begonnen bij mij pas vanaf mijn 12e in het middelbaar.
Heb diagnose ASS met ADD kenmerken omdat ze ADD vermoeden maar nooit de ADD test officieel hebben gedaan ervan. Weet wel zeker dat als ik de test laat doen dat dit eruit komt.
Alleen als klein kind had ik er niet echt last van omdat er toen nog veel structuur op school was en we bijna geen huiswerk hadden.
Ik heb deze hele lange test gedaan en toen die erg overtuigend bleek te zijn, heb ik me bij de huisarts gemeld. Dan melden bij GGZ, wachtlijstje en dan inderdaad testen.
Na de uitslag werd met mij besproken of ik wel of geen medicijnen wilde proberen.
Er staat als kind maar bij mij was er als kind nog niet duidelijk een concentratie probleem buiten opmerkingen op mijn rapport van dromerig of vriendinnen vaak interessanter dan de les etc.
De echte concentratieproblemen begonnen bij mij pas vanaf mijn 12e in het middelbaar.
Heb diagnose ASS met ADD kenmerken omdat ze ADD vermoeden maar nooit de ADD test officieel hebben gedaan ervan. Weet wel zeker dat als ik de test laat doen dat dit eruit komt.
Alleen als klein kind had ik er niet echt last van omdat er toen nog veel structuur op school was en we bijna geen huiswerk hadden.
zaterdag 18 februari 2017 om 11:04
quote:Blijdoener schreef op 17 februari 2017 @ 22:43:
[...]
Pfff zo'n huisarts is voor mij echt een horrorscenario. Het bellemert mij heel erg, eigenlijk gedurende mijn hele schoolloopbaan al als ik er zo over terug denk.
Het kan nog erger. Mijn doorverwijzing naar een psychiater (Voor diagnose) kreeg ik van mijn eerste huisarts. Die is na een jaar terug verhuisd naar Polen. Een tijdje daarna was het tijd voor de overdracht van psychiater naar huisarts.
En wat bleek?
Mijn huisarts was een hele goeie voor ingegroeide teennagels en dat soort lichamelijke dingen, maar je moet er niet heen willen gaan als je een depressie of een stoornis of andere beperking hebt. Hij drong heel erg aan op een afbouwschema voor de medicijnen en weigerde zo'n beetje om nieuwe voor te schrijven.
Ik ben huilend naar buiten gelopen, want hij zei ook nog een boel andere dingen wat er allemaal op neer kwam dat ik me niet zo moest aanstellen en me niet moest verschuilen achter mijn zogenaamde diagnose. Ik had geen probleem, ik moest maar gewoon net zoals leeftijdsgenoten uitgaan en een vent zoeken. Dan had ik geen medicijnen meer nodig.
Ik heb buiten meteen naar een andere huisarts gebeld, verhaal uitgelegd en hij had geluk nog plek.
[...]
Pfff zo'n huisarts is voor mij echt een horrorscenario. Het bellemert mij heel erg, eigenlijk gedurende mijn hele schoolloopbaan al als ik er zo over terug denk.
Het kan nog erger. Mijn doorverwijzing naar een psychiater (Voor diagnose) kreeg ik van mijn eerste huisarts. Die is na een jaar terug verhuisd naar Polen. Een tijdje daarna was het tijd voor de overdracht van psychiater naar huisarts.
En wat bleek?
Mijn huisarts was een hele goeie voor ingegroeide teennagels en dat soort lichamelijke dingen, maar je moet er niet heen willen gaan als je een depressie of een stoornis of andere beperking hebt. Hij drong heel erg aan op een afbouwschema voor de medicijnen en weigerde zo'n beetje om nieuwe voor te schrijven.
Ik ben huilend naar buiten gelopen, want hij zei ook nog een boel andere dingen wat er allemaal op neer kwam dat ik me niet zo moest aanstellen en me niet moest verschuilen achter mijn zogenaamde diagnose. Ik had geen probleem, ik moest maar gewoon net zoals leeftijdsgenoten uitgaan en een vent zoeken. Dan had ik geen medicijnen meer nodig.
Ik heb buiten meteen naar een andere huisarts gebeld, verhaal uitgelegd en hij had geluk nog plek.
dinsdag 28 maart 2017 om 14:33
quote:misstwix schreef op 18 februari 2017 @ 11:04:
[...]
Er staat als kind maar bij mij was er als kind nog niet duidelijk een concentratie probleem buiten opmerkingen op mijn rapport van dromerig of vriendinnen vaak interessanter dan de les etc.
De echte concentratieproblemen begonnen bij mij pas vanaf mijn 12e in het middelbaar.
Heb diagnose ASS met ADD kenmerken omdat ze ADD vermoeden maar nooit de ADD test officieel hebben gedaan ervan. Weet wel zeker dat als ik de test laat doen dat dit eruit komt.
Alleen als klein kind had ik er niet echt last van omdat er toen nog veel structuur op school was en we bijna geen huiswerk hadden.
Ik denk dat je zeker met ADD ook minder opvalt in je kindertijd. Als je echt hyperactief bent dan merkt men dat vanzelf wel aan je. Maar ik was gewoon rommelig, altijd alles kwijt, dromerig, zat altijd naar buiten te staren. Alleen omdat ik ook naar buiten kijken prima mee kon komen, viel er niks op.
Ook op de middelbare school ging het best redelijk, ik ben gewoon echt heel slecht in wis- en scheikunde, dat had niks met ADD of ASS te maken.
Pas toen ik een vervolgopleiding ging doen, waar ik daadwerkelijk moest studeren ging het mis. Want leren kon ik eigenlijk niet. Ik had vakken waar ik heel goed in was, zoals talen en op die opleiding ook recht en personeelsmanagement, daar hoefde ik niks voor te doen, de les volgen volstond en soms even woordjes overlezen. Maar de vakken waar ik niet goed in was, zoals economie en marketing en in mindere mate administratie, daarvan wist ik niet waar ik moest beginnen met leren. En dan al die afleidingen. Thuis was er te veel afleiding, maar mijn opleiding bood ook geen stilteruimte en als ik naar de bieb ging voor een studieruimte, was ik alsnog wel afgeleid door de hond die aan de overkant van de straat werd uitgelaten door een vrouw met gekke schoenen (bij wijze van)
En hoe ouder ik werd, hoe meer dingen ik had waar ik tegen aan liep. Omdat ik meer verantwoording kreeg over van alles en nog wat.
Ik ben nog steeds vaak dingen kwijt, dus ik ben blij dat ik een vriend heb die beroepsmatig van de planning en logistiek is. Zijn werk is logistieke problemen oplossen en ik ben één groot drama als het op planning en logistiek aankomt
[...]
Er staat als kind maar bij mij was er als kind nog niet duidelijk een concentratie probleem buiten opmerkingen op mijn rapport van dromerig of vriendinnen vaak interessanter dan de les etc.
De echte concentratieproblemen begonnen bij mij pas vanaf mijn 12e in het middelbaar.
Heb diagnose ASS met ADD kenmerken omdat ze ADD vermoeden maar nooit de ADD test officieel hebben gedaan ervan. Weet wel zeker dat als ik de test laat doen dat dit eruit komt.
Alleen als klein kind had ik er niet echt last van omdat er toen nog veel structuur op school was en we bijna geen huiswerk hadden.
Ik denk dat je zeker met ADD ook minder opvalt in je kindertijd. Als je echt hyperactief bent dan merkt men dat vanzelf wel aan je. Maar ik was gewoon rommelig, altijd alles kwijt, dromerig, zat altijd naar buiten te staren. Alleen omdat ik ook naar buiten kijken prima mee kon komen, viel er niks op.
Ook op de middelbare school ging het best redelijk, ik ben gewoon echt heel slecht in wis- en scheikunde, dat had niks met ADD of ASS te maken.
Pas toen ik een vervolgopleiding ging doen, waar ik daadwerkelijk moest studeren ging het mis. Want leren kon ik eigenlijk niet. Ik had vakken waar ik heel goed in was, zoals talen en op die opleiding ook recht en personeelsmanagement, daar hoefde ik niks voor te doen, de les volgen volstond en soms even woordjes overlezen. Maar de vakken waar ik niet goed in was, zoals economie en marketing en in mindere mate administratie, daarvan wist ik niet waar ik moest beginnen met leren. En dan al die afleidingen. Thuis was er te veel afleiding, maar mijn opleiding bood ook geen stilteruimte en als ik naar de bieb ging voor een studieruimte, was ik alsnog wel afgeleid door de hond die aan de overkant van de straat werd uitgelaten door een vrouw met gekke schoenen (bij wijze van)
En hoe ouder ik werd, hoe meer dingen ik had waar ik tegen aan liep. Omdat ik meer verantwoording kreeg over van alles en nog wat.
Ik ben nog steeds vaak dingen kwijt, dus ik ben blij dat ik een vriend heb die beroepsmatig van de planning en logistiek is. Zijn werk is logistieke problemen oplossen en ik ben één groot drama als het op planning en logistiek aankomt
