Psyche
alle pijlers
Add + medicijngebruik
zondag 10 juni 2018 om 18:30
Hoi lieve mensen,
Een jaar geleden heb ik na veel jaren sukkelen, de diagnose ADD meegekregen.
Ik ben doorverwezen geweest van een neuroloog naar een psycholoog die gespecialiseerd is in ADD/ADHD.
Mijn hele leven loop ik al tegen alles aan, wordt gek van mezelf.
In 2014 voor het eerst te kampen gekregen met negatieve/depressieve gevoelens, en nu zijn we 4 jaar later, en komen deze gevoelens nog regelmatig terug. Gevolg van jarenlang negatief bestempeld te zijn.
Ik heb in het verleden al Ritalin + Concerta gebruikt, beiden zonder succes. Ik werd knetter van deze medicijnen.
Nu ben ik naar de psych terug geweest, en die stelde me voor om Wellbutrin even te proberen. Omdat dit medicijn de depressieve gevoelens + de ADD aanpakt.
Ik wou geen medicijnen meer gebruiken sinds mijn ervaring met de ritalin + concerta, maar, ik ben het moe. Ik ben vermoeid van mezelf.
Het is duidelijk dat ik niet zonder medicijnen kan leven.
Wie o wie van jullie heeft ervaring met Wellbutrin, en het effect op ADD?
Liefs
Een jaar geleden heb ik na veel jaren sukkelen, de diagnose ADD meegekregen.
Ik ben doorverwezen geweest van een neuroloog naar een psycholoog die gespecialiseerd is in ADD/ADHD.
Mijn hele leven loop ik al tegen alles aan, wordt gek van mezelf.
In 2014 voor het eerst te kampen gekregen met negatieve/depressieve gevoelens, en nu zijn we 4 jaar later, en komen deze gevoelens nog regelmatig terug. Gevolg van jarenlang negatief bestempeld te zijn.
Ik heb in het verleden al Ritalin + Concerta gebruikt, beiden zonder succes. Ik werd knetter van deze medicijnen.
Nu ben ik naar de psych terug geweest, en die stelde me voor om Wellbutrin even te proberen. Omdat dit medicijn de depressieve gevoelens + de ADD aanpakt.
Ik wou geen medicijnen meer gebruiken sinds mijn ervaring met de ritalin + concerta, maar, ik ben het moe. Ik ben vermoeid van mezelf.
Het is duidelijk dat ik niet zonder medicijnen kan leven.
Wie o wie van jullie heeft ervaring met Wellbutrin, en het effect op ADD?
Liefs
zondag 10 juni 2018 om 21:00
Ik heb geen ervaring met ADD en medicijnen, maar heb wel een vraagje aan jou.
Je geeft aan je leven lang tegen van alles aan te lopen. Mag ik weten wat dit voor dingen zijn zoal?
Ik ben momenteel ook aardig vast gelopen in mijn leven en heb binnenkort een intake bij de ggz. Ze denken aan iets van autisme/ADD.
Ik ben benieuwd of ik raakvlakken van mezelf in jouw verhaal herken.
Ik kan heel veel van het lijstje ‘kenmerken’ afstrepen, maar echt praktijkvoorbeelden kan ik zo 123 niet vinden.
Je geeft aan je leven lang tegen van alles aan te lopen. Mag ik weten wat dit voor dingen zijn zoal?
Ik ben momenteel ook aardig vast gelopen in mijn leven en heb binnenkort een intake bij de ggz. Ze denken aan iets van autisme/ADD.
Ik ben benieuwd of ik raakvlakken van mezelf in jouw verhaal herken.
Ik kan heel veel van het lijstje ‘kenmerken’ afstrepen, maar echt praktijkvoorbeelden kan ik zo 123 niet vinden.
zondag 10 juni 2018 om 21:06
Ik heb ook de diagnose ADD . Zelf heb ik veel baat gehad bij de combi Strattera (ochtend) en Quetiapine (avond) en therapie. Hierdoor ben ik in een rustig vaarwater gekomen. Het was ontzettend hard werken! Ik denk dat het een 1.5 tot 2 jaar geduurd heeft, voordat ik uit die hectiek kon komen.
Zelf doe ik het goed op een heel lichte dosering.
Zelf doe ik het goed op een heel lichte dosering.
zondag 10 juni 2018 om 21:23
Almdudler
Denk vast na wie je het beste mee kan nemen naar de vervolgafspraak bij ggz.
Iemand die jou goed kent, en ook je jeugdjaren heeft meegemaakt.
De informatie die ggz dan krijgt is meer relevant dan een vergelijking met iemand anders met add.
Ik ben mee geweest met mijn dochter, en de puzzlestukjes vielen op hun plaats.
Als moeder heb ik nooit veel gemerkt aan onze dochter, maar tijdens het gesprek
kreeg ik pas in de gaten dat ze een kei is geweest in het verdoezelen en zelf oplossen van haar problemen.
Denk vast na wie je het beste mee kan nemen naar de vervolgafspraak bij ggz.
Iemand die jou goed kent, en ook je jeugdjaren heeft meegemaakt.
De informatie die ggz dan krijgt is meer relevant dan een vergelijking met iemand anders met add.
Ik ben mee geweest met mijn dochter, en de puzzlestukjes vielen op hun plaats.
Als moeder heb ik nooit veel gemerkt aan onze dochter, maar tijdens het gesprek
kreeg ik pas in de gaten dat ze een kei is geweest in het verdoezelen en zelf oplossen van haar problemen.
Wees jezelf, er zijn al anderen genoeg
zondag 10 juni 2018 om 23:36
Ik ben drie weken geleden begonnen met het slikken van Concerta (27mg) en leek eerst een enorm verschil te merken. Het was eindelijk rustiger in mijn hoofd en ik was minder snel 'overprikkeld' door alles om mij heen. Inmiddels merk ik weinig tot niks meer van de medicatie en zal ik moeten gaan kijken of dit wel het juiste middel voor mij is. Ik heb verder geen ervaring met Ritalin of andere medicatie. Wat bij mij wel helpt is structuur aanbrengen in mijn dagelijkse leven.
Je zegt dat je depressieve gevoelens een gevolg zijn van jarenlang negatieve bestempeling. Wat zijn zoal de gedachten die je daardoor ontwikkeld hebt? Wellicht is het een idee om even zonder medicatie te gaan werken aan deze gevoelens? Mijn behandelaar vertelde me dat de AD(H)D medicatie ook negatieve gedachten kan versterken waardoor je als het ware van hoog (alles gaat goed) naar laag gaat (niks gaat goed).
Hoe reageer jij op o.a. Ritalin en Concerta. Je zegt er knetter van te worden maar zegt ook niet zonder te kunnen. Wegen de positieve kanten meer mee dan de negatieve kanten van de medicatie? Op welke vlakken helpt de medicatie wel?
Je zegt dat je depressieve gevoelens een gevolg zijn van jarenlang negatieve bestempeling. Wat zijn zoal de gedachten die je daardoor ontwikkeld hebt? Wellicht is het een idee om even zonder medicatie te gaan werken aan deze gevoelens? Mijn behandelaar vertelde me dat de AD(H)D medicatie ook negatieve gedachten kan versterken waardoor je als het ware van hoog (alles gaat goed) naar laag gaat (niks gaat goed).
Hoe reageer jij op o.a. Ritalin en Concerta. Je zegt er knetter van te worden maar zegt ook niet zonder te kunnen. Wegen de positieve kanten meer mee dan de negatieve kanten van de medicatie? Op welke vlakken helpt de medicatie wel?
zondag 10 juni 2018 om 23:45
Goede naam (AlmdudlerAlmdudler schreef: ↑10-06-2018 21:00Ik heb geen ervaring met ADD en medicijnen, maar heb wel een vraagje aan jou.
Je geeft aan je leven lang tegen van alles aan te lopen. Mag ik weten wat dit voor dingen zijn zoal?
Ik ben momenteel ook aardig vast gelopen in mijn leven en heb binnenkort een intake bij de ggz. Ze denken aan iets van autisme/ADD.
Ik ben benieuwd of ik raakvlakken van mezelf in jouw verhaal herken.
Ik kan heel veel van het lijstje ‘kenmerken’ afstrepen, maar echt praktijkvoorbeelden kan ik zo 123 niet vinden.
)! Ik zal hier even wat praktijkvoorbeelden wegzetten. Misschien heb je er iets aan. - Wanneer ik ergens mee bezig ben (forummen bijvoorbeeld) staat op de achtergrond muziek aan, ben ik alvast aan het bedenken wat ik morgen ga eten en scroll ik tussendoor even een beetje rond op Facebook. Vervolgens ga ik een Youtube video kijken en vergeet ik dit bericht af te typen.
- Wanneer ik teveel op me af krijg (veel prikkels) word ik de vervelende versie van mijzelf. Ik flap er zomaar dingen uit, kom geïrriteerd over of doe dingen waarvan ik achteraf denk: dat was dus NIET handig.
- Waar zijn mijn sleutels? Waar is mijn oplader? Waar is mijn telefoon? Zonnebril. Oortjes. OV kaart. USB-stick. Een belangrijke brief enz enz enz...
- Regelmatig de vraag krijgen of ik doof ben omdat ik delen van gesprekken niet mee krijg.
Zo heb ik er nog wel een paar maar dit lijkt me voor nu wel even genoeg!
maandag 11 juni 2018 om 16:47
@Fhemke, thnx!
Vooral die eerste, met 100 en 1 dingen bezig zijn en vergeten waar ik ook al weer mee begon komt me heel bekend voor. Dan begin ik met het uitpakken van de vaatwasser en eindig op zolder met het alvast pakken van spul voor de vakantie (en daartussen heb ik nog een kast deels opgeruimd, mijn bureau gestoft en een poging gedaan een recept voor het avondeten te zoeken). Kom ik beneden, staat de vaatwasser open met de helft er nog in...
Dat van die gesprekken is ook wel herkenbaar. Meestal ben ik met m'n gedachten bij heeeeeele andere dingen dan bij het gesprek zelf. Ben ik aan het bedenken wat we moeten eten, of bedenk ik me wat ik het beste 's avonds naar de sportschool aan kan doen. Soms beken ik ook eerlijk tegen mijn vriend dat ik gewoon niks ervan meegekregen had omdat ik weer heel ergens anders zat met m'n gedachten.
Ik weet eigenlijk niet zo goed hoe ik op prikkels reageer, want dit is hoe ik ben. En ik weet niet in welke mate prikkels invloed op mijn gehele gesteldheid hebben.
@marcellav
Ik weet dat elke autist/add'er/adhd'er/etc. zijn eigen kenmerken heeft, maar ik was gewoon benieuwd of ik toch enige vorm van herkenning vond. Ik weet inderdaad dat ze een gesprek willen hebben met iemand die jou als kind meegemaakt heeft, dus ik denk dat ik tzt mijn ma vraag. Daags na de intake gaan we voor 3 weken op vakantie, dus ik kan het allemaal mooi op me in laten werken die periode!
Vooral die eerste, met 100 en 1 dingen bezig zijn en vergeten waar ik ook al weer mee begon komt me heel bekend voor. Dan begin ik met het uitpakken van de vaatwasser en eindig op zolder met het alvast pakken van spul voor de vakantie (en daartussen heb ik nog een kast deels opgeruimd, mijn bureau gestoft en een poging gedaan een recept voor het avondeten te zoeken). Kom ik beneden, staat de vaatwasser open met de helft er nog in...
Dat van die gesprekken is ook wel herkenbaar. Meestal ben ik met m'n gedachten bij heeeeeele andere dingen dan bij het gesprek zelf. Ben ik aan het bedenken wat we moeten eten, of bedenk ik me wat ik het beste 's avonds naar de sportschool aan kan doen. Soms beken ik ook eerlijk tegen mijn vriend dat ik gewoon niks ervan meegekregen had omdat ik weer heel ergens anders zat met m'n gedachten.
Ik weet eigenlijk niet zo goed hoe ik op prikkels reageer, want dit is hoe ik ben. En ik weet niet in welke mate prikkels invloed op mijn gehele gesteldheid hebben.
@marcellav
Ik weet dat elke autist/add'er/adhd'er/etc. zijn eigen kenmerken heeft, maar ik was gewoon benieuwd of ik toch enige vorm van herkenning vond. Ik weet inderdaad dat ze een gesprek willen hebben met iemand die jou als kind meegemaakt heeft, dus ik denk dat ik tzt mijn ma vraag. Daags na de intake gaan we voor 3 weken op vakantie, dus ik kan het allemaal mooi op me in laten werken die periode!
maandag 11 juni 2018 om 17:46
Hoi!Almdudler schreef: ↑10-06-2018 21:00Ik heb geen ervaring met ADD en medicijnen, maar heb wel een vraagje aan jou.
Je geeft aan je leven lang tegen van alles aan te lopen. Mag ik weten wat dit voor dingen zijn zoal?
Ik ben momenteel ook aardig vast gelopen in mijn leven en heb binnenkort een intake bij de ggz. Ze denken aan iets van autisme/ADD.
Ik ben benieuwd of ik raakvlakken van mezelf in jouw verhaal herken.
Ik kan heel veel van het lijstje ‘kenmerken’ afstrepen, maar echt praktijkvoorbeelden kan ik zo 123 niet vinden.
Sorry voor het late antwoord. Waar zal ik beginnen..
Euhmmm..
Als ik naarde winkel ga voor eieren, kom ik terug thuis met alles behalve eieren.
HUGE concentratieprobleem
Alles vergeten
Nooit op tijd kunnen komen (kan het niet inschatten)
Hierdoor erg onzeker, stoot regelmatig anderen af. O.a collegas..
Van de hak op de tak springen tijdens gesprek, is lastig voor mezelf en voor de anderen.
Tijdens een gesprek afdwalen en aan andere dingen denken
Heb al van het tweede leerjaar de bijnaam “verstrooide professor”
Altijd moeten aanhoren “je kan meer, maar waar is de motivatie?!” TERWIJL IK MEZELF ALTIJD 100% inzette, maar dit voor de buitenwereld nooit genoeg was
stemmingswisselingen (met name veel depressieve gevoelens, angsten)
Soms erg onhandig zijn..
NIET kunnen organiseren
Als ik bij drukke mensen heb gezeten, of een drukke plaats, ben ik echt “leeggezogen” en heb ik echt even rust nodig. En kan ik overal in slaap vallen lol
Ik kan zo nog uuuuuren doorgaan, maar de gedachten dwalen weer af
Daarbij ben ik ook nog eens HSP, maar heb dit niet vermeld omdat ik weet dat hier op het forum nogal verschillende meningen over zijn.. Maar geloof me, je KAN het hebben, het bestaat werkelijk. Het heeft zijn mooie kanten maar ook zijn negatieve kanten..
Herken je jezelf hier een beetje in?
maandag 11 juni 2018 om 17:51
Fijn om te horen!wazig schreef: ↑10-06-2018 21:06Ik heb ook de diagnose ADD . Zelf heb ik veel baat gehad bij de combi Strattera (ochtend) en Quetiapine (avond) en therapie. Hierdoor ben ik in een rustig vaarwater gekomen. Het was ontzettend hard werken! Ik denk dat het een 1.5 tot 2 jaar geduurd heeft, voordat ik uit die hectiek kon komen.
Zelf doe ik het goed op een heel lichte dosering.
Hoe gaat het nu met je?
maandag 11 juni 2018 om 18:12
Ik ben begonnen met ritalin, dat “kickte” echter in alsof ik een XTC pilletje had genomen. Na een 3 tal uur begon dit uit te werken waardoor ik hevige rebounds had. Naar mate hoe langer ik het innam, werd ik echter zeer afgevlakt en lusteloos.Fhemke schreef: ↑10-06-2018 23:36Ik ben drie weken geleden begonnen met het slikken van Concerta (27mg) en leek eerst een enorm verschil te merken. Het was eindelijk rustiger in mijn hoofd en ik was minder snel 'overprikkeld' door alles om mij heen. Inmiddels merk ik weinig tot niks meer van de medicatie en zal ik moeten gaan kijken of dit wel het juiste middel voor mij is. Ik heb verder geen ervaring met Ritalin of andere medicatie. Wat bij mij wel helpt is structuur aanbrengen in mijn dagelijkse leven.
Je zegt dat je depressieve gevoelens een gevolg zijn van jarenlang negatieve bestempeling. Wat zijn zoal de gedachten die je daardoor ontwikkeld hebt? Wellicht is het een idee om even zonder medicatie te gaan werken aan deze gevoelens? Mijn behandelaar vertelde me dat de AD(H)D medicatie ook negatieve gedachten kan versterken waardoor je als het ware van hoog (alles gaat goed) naar laag gaat (niks gaat goed).
Hoe reageer jij op o.a. Ritalin en Concerta. Je zegt er knetter van te worden maar zegt ook niet zonder te kunnen. Wegen de positieve kanten meer mee dan de negatieve kanten van de medicatie? Op welke vlakken helpt de medicatie wel?
Hier mee gestopt.
Daarna 2 maand Concerta 27mg genomen. In het begin was dit echt terug een “wauw!” effect, ik voelde me euforisch en sterk. Was sociaal veel beter, kon sneller doorwerken, georganiseerder, etc. Echter sliep ik niet meer hiervan en was mijn lichaam de hele tijd in een toestand om “aan te vallen” zeg maar. Ik was de hele tijd alert. En dan die rebounds waren ook geen pretje.
Naarmate hoe langer ik het middel inneem, hoe meer mijn angsten/depressieve gevoelens terugkwamen.
Het werd zelf zo erg dat ik bijna op het punt stond om mijn vriend te dumpen.
Daarna “cold turkey” moeten stoppen van de dokter, 2 dagen de bijwerkingen x50 gekregen. Dit was vreselijk. Daarna verdwenen de bijwerkingen, was ik terug mezelf, maar de “vroegere” ik was weer helemaal terug met de problemen van dien.
Ik heb geen idee waaraan ik denk als de depressieve gevoelens terugkomen. Ik denk dat dit in mijn onderbewust zijn is, dat ik een met de jaren een negatief zelfbeeld heb gecreëerd.
Mijn broer heeft wel hetzelfde als mij, regelmatig last van neerslachtigheid. Had toen indertijd ook last van dwangstoornis. Dokter zei dat hij een tekort had aan serotonine. Hij neemt nu al enkele jaren Sertraline en de klachten zijn helemaal verdwenen. Hij is herboren.
Ik twijfel nog, vind dit zo moeilijk
maandag 11 juni 2018 om 18:15
Pepernootje1996 schreef: ↑11-06-2018 17:46Hoi!
Sorry voor het late antwoord. Waar zal ik beginnen..
.....
Herken je jezelf hier een beetje in?
Thnx! Ja, ik herken een heleboel! Maar juist het organisatorische, het te laat komen, niet kunnen organiseren, etc, kan ik bij mezelf niet plaatsen. Dit is er vroeger bij mij echt ingeramt, dus ben vrij perfectionistisch en punctlich. Maar ik merk de laatste tijd dat ik steeds chaotischer wordt, dat het me veel meer moeite kost om alles op een rijtje te houden zoals ik vroeger had.
Jij bent altijd te laat zoals je omschrijft, ik ben áltijd te vroeg. Ik kán niet te laat komen. Alleen al de gedachte dat het kielekiele wordt dat ik aankom maakt me al helemaal gek.
Als ik op drukke plekken ben, bijvoorbeeld een feestje bij ons in het clubgebouw, ga ik soms even 10 minuten op de wc zitten. Even bijkomen en rust aan m'n hoofd, even geen sociale interactie
Wel een hoop herkenning wat dat betreft! Maargoed, het add en autisme hangt dicht tegen elkaar, dus ben benieuwd welke kant het kwartje op valt straks, want ook aan de autismekant herken ik veel! Ik hoop wel, dat mocht het ADD zijn, dat ik met medicijnen ook eens rust krijg en niet zo overal blijf lopen!
maandag 11 juni 2018 om 18:37
Damn wat gebruik ik veel het woordje “echter” ahahah. Sorry!!Pepernootje1996 schreef: ↑11-06-2018 18:12Ik ben begonnen met ritalin, dat “kickte” echter in alsof ik een XTC pilletje had genomen. Na een 3 tal uur begon dit uit te werken waardoor ik hevige rebounds had. Naar mate hoe langer ik het innam, werd ik echter zeer afgevlakt en lusteloos.
Hier mee gestopt.
Daarna 2 maand Concerta 27mg genomen. In het begin was dit echt terug een “wauw!” effect, ik voelde me euforisch en sterk. Was sociaal veel beter, kon sneller doorwerken, georganiseerder, etc. Echter sliep ik niet meer hiervan en was mijn lichaam de hele tijd in een toestand om “aan te vallen” zeg maar. Ik was de hele tijd alert. En dan die rebounds waren ook geen pretje.
Naarmate hoe langer ik het middel inneem, hoe meer mijn angsten/depressieve gevoelens terugkwamen.
Het werd zelf zo erg dat ik bijna op het punt stond om mijn vriend te dumpen.
Daarna “cold turkey” moeten stoppen van de dokter, 2 dagen de bijwerkingen x50 gekregen. Dit was vreselijk. Daarna verdwenen de bijwerkingen, was ik terug mezelf, maar de “vroegere” ik was weer helemaal terug met de problemen van dien.
Ik heb geen idee waaraan ik denk als de depressieve gevoelens terugkomen. Ik denk dat dit in mijn onderbewust zijn is, dat ik een met de jaren een negatief zelfbeeld heb gecreëerd.
Mijn broer heeft wel hetzelfde als mij, regelmatig last van neerslachtigheid. Had toen indertijd ook last van dwangstoornis. Dokter zei dat hij een tekort had aan serotonine. Hij neemt nu al enkele jaren Sertraline en de klachten zijn helemaal verdwenen. Hij is herboren.
Ik twijfel nog, vind dit zo moeilijk
maandag 11 juni 2018 om 19:54
Bij mij is ook gedacht aan ASS, echter bleek het dus ADD te zijn.
Ik was ook veelal afwezig en niet echt "op aarde". Ik had periodes waarin veelal mijn portemonnee vergat, als ik al bij de kassa stond, mijzelf voor de tigste keer buitensloot, doordat ik de sleutels binnen had laten liggen.
Ik was altijd druk met van alles en nog wat, voelde en ervaarde geen rust.
Door de medicatie werd ik letterlijk beperkt, ik kreeg last van hardkloppingen bijv. Ik moest het rustiger aandoen, als ik te druk was. De behandelaar legde dit ook goed uit. Waar ik normaliter maar door bleef gaan, voelde ik nu grenzen. Ik heb de grenzen van mijn eigen lichaam aan leren voelen. Ik had echt veel bijwerkingen en daar ook last van. Bij stress had ik in de ochtend ook het gevoel dat ik over moest geven. Dus dat maakte ook weer dat ik meer rust moest nemen. Dat hielp mij toen wel degelijk. Zodra ik mezelf dat weer teveel druk op legde dan kwamen de bijwerkingen ook weer om de hoek kijken. Door goed naar mijn lichaam te luisteren, kwam ik uiteindelijk meer in balans.
Belangrijk is rust, regie(over eigen leven) en structuur in te bouwen. Het leren voelen van grenzen en deze ook te leren aangeven was erg belangrijk om uit de cirkel te kunnen komen. en tot ontwikkeling van mezelf te komen. Ik heb ook de diagnose Hypersensitief gekregen. Ik heb geleerd meer onderscheid te maken van het gevoel(sfeer) van de ander en mijn eigen gevoel. Doordat ik meer in contact kwam met mijn eigen gevoel, kon ik ook meer afstand(en dus grenzen aangeven) nemen van mensen die me leeg zogen.
Hierdoor ben ik op een bepaalde manier best eenzaam geweest, echter was het voor mezelf wel nodig om(letterlijk) op een afstandje alles te bekijken en te bedenken wat ik wilde en kwam ik ook dichter bij mijn eigen mening en dus ontwikkeling.
Dit heeft me een stuk meer zelfvertrouwen gegeven; trouw aan mezelf.
Ik trek de dingen die men over mij zegt of vind een heel stuk minder aan, dergelijke dingen raken me niet of nauwelijks. Ook grapjes trek ik mezelf niet meer zo heftig aan.
Dat, terwijl ik voorheen echt vaak emotionele wisselingen had, depressieve/ suïcidale gevoelens had.
Van het vergeetachtig zijn, werd ik ook heel onzeker. Ik ben ook erg blij dat dat een heel stuk minder is.
Ik voel me heel soms nog wel minderwaardig ten opzichte van een ander, daar probeer ik mijn weg nog wel wat in te vinden.
Ik was ook veelal afwezig en niet echt "op aarde". Ik had periodes waarin veelal mijn portemonnee vergat, als ik al bij de kassa stond, mijzelf voor de tigste keer buitensloot, doordat ik de sleutels binnen had laten liggen.
Ik was altijd druk met van alles en nog wat, voelde en ervaarde geen rust.
Door de medicatie werd ik letterlijk beperkt, ik kreeg last van hardkloppingen bijv. Ik moest het rustiger aandoen, als ik te druk was. De behandelaar legde dit ook goed uit. Waar ik normaliter maar door bleef gaan, voelde ik nu grenzen. Ik heb de grenzen van mijn eigen lichaam aan leren voelen. Ik had echt veel bijwerkingen en daar ook last van. Bij stress had ik in de ochtend ook het gevoel dat ik over moest geven. Dus dat maakte ook weer dat ik meer rust moest nemen. Dat hielp mij toen wel degelijk. Zodra ik mezelf dat weer teveel druk op legde dan kwamen de bijwerkingen ook weer om de hoek kijken. Door goed naar mijn lichaam te luisteren, kwam ik uiteindelijk meer in balans.
Belangrijk is rust, regie(over eigen leven) en structuur in te bouwen. Het leren voelen van grenzen en deze ook te leren aangeven was erg belangrijk om uit de cirkel te kunnen komen. en tot ontwikkeling van mezelf te komen. Ik heb ook de diagnose Hypersensitief gekregen. Ik heb geleerd meer onderscheid te maken van het gevoel(sfeer) van de ander en mijn eigen gevoel. Doordat ik meer in contact kwam met mijn eigen gevoel, kon ik ook meer afstand(en dus grenzen aangeven) nemen van mensen die me leeg zogen.
Hierdoor ben ik op een bepaalde manier best eenzaam geweest, echter was het voor mezelf wel nodig om(letterlijk) op een afstandje alles te bekijken en te bedenken wat ik wilde en kwam ik ook dichter bij mijn eigen mening en dus ontwikkeling.
Dit heeft me een stuk meer zelfvertrouwen gegeven; trouw aan mezelf.
Ik trek de dingen die men over mij zegt of vind een heel stuk minder aan, dergelijke dingen raken me niet of nauwelijks. Ook grapjes trek ik mezelf niet meer zo heftig aan.
Dat, terwijl ik voorheen echt vaak emotionele wisselingen had, depressieve/ suïcidale gevoelens had.
Van het vergeetachtig zijn, werd ik ook heel onzeker. Ik ben ook erg blij dat dat een heel stuk minder is.
Ik voel me heel soms nog wel minderwaardig ten opzichte van een ander, daar probeer ik mijn weg nog wel wat in te vinden.
