Psyche
alle pijlers
afhankelijkheid...
woensdag 24 februari 2010 om 14:41
Hallo allen,
Ik ben nieuw hier, alhoewel ik lees al bijna een jaar stiekem mee.
En nu... eindelijk durf ik zelf mijn probleem te posten.
Eigenlijk weet ik niet waar ik moet beginnen, zucht. Het komt door de laatste woorden van mijn vriend die zei: Je weet maar half wat je allemaal kapot hebt gemaakt in je leven, niet alleen bij mij, maar ook je ouders, vrienden en je ex...
Dat hakte erin. Het zit zo. Ik zit al jaren met het feit dat ik op alle mogelijke manier bevestiging zoek van mijn bestaan. Binnen een relatie ben ik op zoek naar bevestiging dat hij van me houdt. Dit uit zich door helemaal te verstijven als hij het over andere vrouwen heeft of, als ik wat gedronken heb helemaal door het lint te gaan. Daarnaast zoek ik altijd bevestiging bij vrienden etc door te vragen of ze me niet stom vinden en ga zo maar door. Wanneer je er een plakaatje op zou moeten plakken zou ik de afhankelijke persoonlijkheidsstoornis hebben... (hoewel ik weet dat het forum geen plek is voor plakaatjes...)
Maar nu is het zo dat ik gewoon niet meer weet wat ik moet. Ik ben zo jaloers en boos altijd en het lukt me niet om dat om te buigen. Naar vrienden wel redelijk, maar ik verlies zo langzaam alles. Ik durf ook nooit nee te zeggen omdat ik dan bang ben dat mensen me niet meer aardig vinden enz.
Het is misschien een beetje een onsamenhangend geheel... sorry daarvoor. Ik ben nogal overmand door gevoelens en zit nu bij een knalharde R.E.M plaat dit te typen...
Heeft iemand advies... ik zie gewoon geen uitweg meer....
Liefs
Ik ben nieuw hier, alhoewel ik lees al bijna een jaar stiekem mee.
En nu... eindelijk durf ik zelf mijn probleem te posten.
Eigenlijk weet ik niet waar ik moet beginnen, zucht. Het komt door de laatste woorden van mijn vriend die zei: Je weet maar half wat je allemaal kapot hebt gemaakt in je leven, niet alleen bij mij, maar ook je ouders, vrienden en je ex...
Dat hakte erin. Het zit zo. Ik zit al jaren met het feit dat ik op alle mogelijke manier bevestiging zoek van mijn bestaan. Binnen een relatie ben ik op zoek naar bevestiging dat hij van me houdt. Dit uit zich door helemaal te verstijven als hij het over andere vrouwen heeft of, als ik wat gedronken heb helemaal door het lint te gaan. Daarnaast zoek ik altijd bevestiging bij vrienden etc door te vragen of ze me niet stom vinden en ga zo maar door. Wanneer je er een plakaatje op zou moeten plakken zou ik de afhankelijke persoonlijkheidsstoornis hebben... (hoewel ik weet dat het forum geen plek is voor plakaatjes...)
Maar nu is het zo dat ik gewoon niet meer weet wat ik moet. Ik ben zo jaloers en boos altijd en het lukt me niet om dat om te buigen. Naar vrienden wel redelijk, maar ik verlies zo langzaam alles. Ik durf ook nooit nee te zeggen omdat ik dan bang ben dat mensen me niet meer aardig vinden enz.
Het is misschien een beetje een onsamenhangend geheel... sorry daarvoor. Ik ben nogal overmand door gevoelens en zit nu bij een knalharde R.E.M plaat dit te typen...
Heeft iemand advies... ik zie gewoon geen uitweg meer....
Liefs
woensdag 24 februari 2010 om 14:59
Ik zou zeggen, om te beginnen een dikke
Daarna: raap jezelf bij elkaar en zet even op een rijtje wat nu precies je probleem is. Dat doe je al wel enigszins in je TO maar het is mij niet duidelijk wat nu de gevolgen van je gedrag zijn. Wat ben je nu echt verloren Balen je vriendinnen van je? Heeft je vriend het uitgemaakt? Loop je over van de stress omdat je nooit nee durft te zeggen?
En dan: ga professionele hulp zoeken! Ik zou denken een psycholoog (even langs de huisarts) maar misschien dat een coach of een haptonoom ook al heel erg kunnen helpen.
Daarna: raap jezelf bij elkaar en zet even op een rijtje wat nu precies je probleem is. Dat doe je al wel enigszins in je TO maar het is mij niet duidelijk wat nu de gevolgen van je gedrag zijn. Wat ben je nu echt verloren Balen je vriendinnen van je? Heeft je vriend het uitgemaakt? Loop je over van de stress omdat je nooit nee durft te zeggen?
En dan: ga professionele hulp zoeken! Ik zou denken een psycholoog (even langs de huisarts) maar misschien dat een coach of een haptonoom ook al heel erg kunnen helpen.
woensdag 24 februari 2010 om 15:07
Ik zou je adviseren een therapeut te raadplegen. Je vriend heeft het beste met je voor. En hij laat je weten wat je stuk maakt. Bij heel veel (belangrijke) mensen in je leven.
Als je er zelf nu geen behoefte aan hebt, heeft je omgeving er wel behoefte aan. Je kan je vriend tonen dat je zijn opmerking serieus neemt. En wie weet hoe fijn het voor jezelf is als je je gevoelens op een rij krijgt en weer een ECHTE vriendin, dochter kan zijn voor je omgeving.
Heel veel succes! Enne... goed dat je het erkent: erkenning is de eerste stap naar genezing!
Als je er zelf nu geen behoefte aan hebt, heeft je omgeving er wel behoefte aan. Je kan je vriend tonen dat je zijn opmerking serieus neemt. En wie weet hoe fijn het voor jezelf is als je je gevoelens op een rij krijgt en weer een ECHTE vriendin, dochter kan zijn voor je omgeving.
Heel veel succes! Enne... goed dat je het erkent: erkenning is de eerste stap naar genezing!
Volg je hart. Dat klopt.
woensdag 24 februari 2010 om 15:07
Niet makkelijk voor jou en niet makkelijk voor je omgeving... Je vriend moet wel heel veel van je houden dat hij dit gedrag pikt. Maar je schrijft het zelf al: je komt er zelf niet uit. Zoek hulp bij een psycholoog. Dus: raap jezelf bij elkaar, maak een afspraak bij de huisarts en zorg ervoor dat je professionele hulp krijgt. En ga nou niet in het zweefcircuit wat zoeken (haptonomen en coaches), maar zoek serieuze hulp! Sterkte!
woensdag 24 februari 2010 om 15:10
Klinkt als vind ik al vrij ver gaan eigenlijk.
Je leest een klein stukje tekst van iemand zonder deze te kennen etc...
en dan zeggen klinkt als....
Stel dat ik op een topic lees dat iemand veel diarree heeft, afvalt en moe is en ik zeg "hmmm...klinkt als darmkanker"
Get my point?
Je leest een klein stukje tekst van iemand zonder deze te kennen etc...
en dan zeggen klinkt als....
Stel dat ik op een topic lees dat iemand veel diarree heeft, afvalt en moe is en ik zeg "hmmm...klinkt als darmkanker"
Get my point?
De beste stuurlui, zitten op het Viva forum.
woensdag 24 februari 2010 om 15:13
quote:sanski123 schreef op 24 februari 2010 @ 14:41:
Eigenlijk weet ik niet waar ik moet beginnen, zucht. Het komt door de laatste woorden van mijn vriend die zei: Je weet maar half wat je allemaal kapot hebt gemaakt in je leven, niet alleen bij mij, maar ook je ouders, vrienden en je ex...
Ik vind het nogal wat om zoiets te zeggen. Waarom spreekt hij niet gewoon alleen voor zichzelf?
Eigenlijk weet ik niet waar ik moet beginnen, zucht. Het komt door de laatste woorden van mijn vriend die zei: Je weet maar half wat je allemaal kapot hebt gemaakt in je leven, niet alleen bij mij, maar ook je ouders, vrienden en je ex...
Ik vind het nogal wat om zoiets te zeggen. Waarom spreekt hij niet gewoon alleen voor zichzelf?
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
woensdag 24 februari 2010 om 15:17
quote:Susan schreef op 24 februari 2010 @ 15:13:
[...]
Ik vind het nogal wat om zoiets te zeggen. Waarom spreekt hij niet gewoon alleen voor zichzelf?Omdat het soms wel handig is als iemand die jou goed kent je even je oogkleppen afrukt? Sommige dingen zijn gewoon te constateren hoor. En als ik het verhaal zo beluister dan is het ook gewoon dus waar.
[...]
Ik vind het nogal wat om zoiets te zeggen. Waarom spreekt hij niet gewoon alleen voor zichzelf?Omdat het soms wel handig is als iemand die jou goed kent je even je oogkleppen afrukt? Sommige dingen zijn gewoon te constateren hoor. En als ik het verhaal zo beluister dan is het ook gewoon dus waar.
woensdag 24 februari 2010 om 15:20
Heb je er al eens aan gedacht met een psycholoog te gaan praten? Dat kan heel verhelderend werken. Vaak weet je zelf niet echt goed waar bepaalde gevoelens vandaan komen en omdat je er zelf natuurlijk de hele tijd dicht op zit, ben je ook niet in staat om objectief naar jezelf te kijken. Iemand anders, die niet dichtbij je staat, kan je dan inzichten bieden waar je zelf nog helemaal nooit aan gedacht had.
Misschien heb je een heftig minderwaardigheidscomplex ontwikkeld door iets je in verleden/opvoeding/schooltijd of noem het maar op. Dat hoef je zelf niet eens door te hebben. Blijkbaar ben je ontzettend bang om afgewezen te worden en in plaats van dat je je angst uitspreekt, ga je naar en jaloers doen tegen je omgeving. Dat is destructief gedrag, waarvan je maar beter zo snel mogelijk de oorzaak kunt vinden.
Je zegt dat je vaak boos bent, maar realiseer je dat boosheid en agressie geen constructieve emoties zijn. Ze geven je weliswaar adrenaline, maar verbergen ook de waren toedracht van je gevoelens. Op boosheid kun je heel lang doorlopen, maar uiteindelijk doe je er jezelf (en je omgeving) geweld mee aan. Als je eenmaal 'achter' die boosheid kunt kijken, komen er vaak hele andere dingen en emoties aan het licht. En daar kun je dan vervolgens verder mee.
Misschien heb je een heftig minderwaardigheidscomplex ontwikkeld door iets je in verleden/opvoeding/schooltijd of noem het maar op. Dat hoef je zelf niet eens door te hebben. Blijkbaar ben je ontzettend bang om afgewezen te worden en in plaats van dat je je angst uitspreekt, ga je naar en jaloers doen tegen je omgeving. Dat is destructief gedrag, waarvan je maar beter zo snel mogelijk de oorzaak kunt vinden.
Je zegt dat je vaak boos bent, maar realiseer je dat boosheid en agressie geen constructieve emoties zijn. Ze geven je weliswaar adrenaline, maar verbergen ook de waren toedracht van je gevoelens. Op boosheid kun je heel lang doorlopen, maar uiteindelijk doe je er jezelf (en je omgeving) geweld mee aan. Als je eenmaal 'achter' die boosheid kunt kijken, komen er vaak hele andere dingen en emoties aan het licht. En daar kun je dan vervolgens verder mee.
What if I fall? Oh but my darling, what if you fly?
woensdag 24 februari 2010 om 15:21
Maar goed, Sanski, ik ben nog altijd benieuwd of je zelf weet wat je gedrag veroorzaakt.
Is er ooit een trigger geweest of is het er langzaam ingeslopen?
Ik kan mezelf hier altijd vrij weinig bij voorstellen. Je weet dus van jezelf dat je zuigt en dat je je omgeving daar gek mee maakt en jezelf ook, en toch ga je ermee door. Je zal er dan wel wat bij winnen, zoals dr. Phil altijd zegt.
Kennelijk heb je niet zo'n goed zelfbeeld, anders had je al die bevestiging van anderen niet nodig. Hoe zie je dit zelf?
En het lijkt me dat er nog wel wat meer aan de hand is want je schrijft dat je altijd boos bent. Waarom?
Is er ooit een trigger geweest of is het er langzaam ingeslopen?
Ik kan mezelf hier altijd vrij weinig bij voorstellen. Je weet dus van jezelf dat je zuigt en dat je je omgeving daar gek mee maakt en jezelf ook, en toch ga je ermee door. Je zal er dan wel wat bij winnen, zoals dr. Phil altijd zegt.
Kennelijk heb je niet zo'n goed zelfbeeld, anders had je al die bevestiging van anderen niet nodig. Hoe zie je dit zelf?
En het lijkt me dat er nog wel wat meer aan de hand is want je schrijft dat je altijd boos bent. Waarom?
woensdag 24 februari 2010 om 16:40
Ik zou ook hulp zoeken bij een therapeut/psycholoog, voor zover je dat nog niet al gedaan hebt? Klinkt inderdaad alsof je een heel negatief zelfbeeld hebt, en daar kan je echt iets aan doen. Een negatief zelfbeeld kan zoveel kapot maken.
Je kunt langzaam leren jezelf meer te waarderen, meer van jezelf te houden waardoor je je minder afgewezen voelt door anderen en minder bevestiging van anderen nodig hebt.
Heel veel succes ermee! Goed dat je al wel voor jezelf erkent dat er iets moet gebeuren. En hoe pijnlijk ook, goed dat je vriend het onderwerp heet aangekaart, hij zal ook alleen maar het beste met je voorhebben.
Van je afschrijven, hier op het forum of op een andere, manier helpt ook!
Je kunt langzaam leren jezelf meer te waarderen, meer van jezelf te houden waardoor je je minder afgewezen voelt door anderen en minder bevestiging van anderen nodig hebt.
Heel veel succes ermee! Goed dat je al wel voor jezelf erkent dat er iets moet gebeuren. En hoe pijnlijk ook, goed dat je vriend het onderwerp heet aangekaart, hij zal ook alleen maar het beste met je voorhebben.
Van je afschrijven, hier op het forum of op een andere, manier helpt ook!
woensdag 24 februari 2010 om 17:36
bevestiging zoeken/nodig hebben is absoluut niet borderline klinkend; daar zit iets meer in...
Hulp zoeken; dat je in ziet dat je een probleem hebt is stap 1, ga naar je huisarts, vraag eventueel (als je het aan durft/kan) aan mensen in je omgeving of je echt zo veel eisend bent als er nu gezegd is. Dit kan je eventueel gebruiken bij je hulp vraag.
Succes! Hulp zoeken is best moeilijk, maar je zal zien dat het mee gaat vallen en als je je er dan ook nog beter van gaat voelen is dat het meer dan waard toch?!
Hulp zoeken; dat je in ziet dat je een probleem hebt is stap 1, ga naar je huisarts, vraag eventueel (als je het aan durft/kan) aan mensen in je omgeving of je echt zo veel eisend bent als er nu gezegd is. Dit kan je eventueel gebruiken bij je hulp vraag.
Succes! Hulp zoeken is best moeilijk, maar je zal zien dat het mee gaat vallen en als je je er dan ook nog beter van gaat voelen is dat het meer dan waard toch?!
woensdag 24 februari 2010 om 17:46
eh niet gaan lachen maar probeer het eens met mediteren...
Je bent waarschijnlijk gewend R.E.M. platen op te zetten en daarmee schreeuw je even de frustratie eruit maar misschien doet de rustige methode je meer goed qua uitlaatklep.
Regelmatig stilstaan bij wat je graag wilt voor jezelf en positief proberen te denken daar heeft iedereen baat bij, welk plakkaatje je er ook op plakt.
**ik zweef weer even verder, succes!**
Je bent waarschijnlijk gewend R.E.M. platen op te zetten en daarmee schreeuw je even de frustratie eruit maar misschien doet de rustige methode je meer goed qua uitlaatklep.
Regelmatig stilstaan bij wat je graag wilt voor jezelf en positief proberen te denken daar heeft iedereen baat bij, welk plakkaatje je er ook op plakt.
**ik zweef weer even verder, succes!**
donderdag 25 februari 2010 om 09:28
Dank jullie nu al voor al jullie geweldige berichten...
Op dit moment wil mijn vriend bij mij weg vanwege mijn gedrag.
Ik ga bijvoorbeeld heelmaal op slot als hij iets zegt over andere vrouwen. Na een avond stappen bel ik mijn vriendinnen om te vragen of ik niet stom was...
Mijn gedrag is al aanzienlijk verbeterd wanneer ik naar voorgaande jaren kijk. Ik kon om het minste of geringste (wat ik als afwijzing zag) weglopen uit mijn vriendengroep en daarmee de sfeer verpesten etc. Gelukkig zijn het fijne mensen en toen ze zagen dat ik hulp ging zoeken hebben ze mij een tweede kans gegeven...
Mijn zelfbeeld is wat verbeterd, maar op het moment dat mensen dichtbij me komen wordt ik heel onzeker. Ik vind mezelf niet mooi (ondanks dat veel mensen daar anders over denken) en ga zo maar door...
Borderline klinkt heel heftig, maar dat is het absoluut niet, inmiddels heb ik al een therapeut versleten namelijk, hoewel dat meer ging over mijn OCD, dwangneurose.... (wel gediagnostiseerd) dan over mijn onzekerheid/afhankelijkheid...
Ik hoop dat het zo iets duidelijker wordt... het voelde alleen al heeel goed het van me af te gooien.... voel me lichter en jullie lieve meedenk reacties helpen me echt!
En daarbij mediteren lijkt me geweldig, maar ik weet niet hoe en waar te beginnen!
Liefs en een knuffel!
Op dit moment wil mijn vriend bij mij weg vanwege mijn gedrag.
Ik ga bijvoorbeeld heelmaal op slot als hij iets zegt over andere vrouwen. Na een avond stappen bel ik mijn vriendinnen om te vragen of ik niet stom was...
Mijn gedrag is al aanzienlijk verbeterd wanneer ik naar voorgaande jaren kijk. Ik kon om het minste of geringste (wat ik als afwijzing zag) weglopen uit mijn vriendengroep en daarmee de sfeer verpesten etc. Gelukkig zijn het fijne mensen en toen ze zagen dat ik hulp ging zoeken hebben ze mij een tweede kans gegeven...
Mijn zelfbeeld is wat verbeterd, maar op het moment dat mensen dichtbij me komen wordt ik heel onzeker. Ik vind mezelf niet mooi (ondanks dat veel mensen daar anders over denken) en ga zo maar door...
Borderline klinkt heel heftig, maar dat is het absoluut niet, inmiddels heb ik al een therapeut versleten namelijk, hoewel dat meer ging over mijn OCD, dwangneurose.... (wel gediagnostiseerd) dan over mijn onzekerheid/afhankelijkheid...
Ik hoop dat het zo iets duidelijker wordt... het voelde alleen al heeel goed het van me af te gooien.... voel me lichter en jullie lieve meedenk reacties helpen me echt!
En daarbij mediteren lijkt me geweldig, maar ik weet niet hoe en waar te beginnen!
Liefs en een knuffel!
