Psyche
alle pijlers
Afscheid missed abortion
donderdag 23 november 2017 om 12:21
Lief kleintje in mijn buik.
Je hebt ons vreugde gebracht maar nu is er verdriet. Je bent nog lekker dicht bij me, maar het is tijd om afscheid te nemen. Je gaat me verlaten, maar ik draag je voor altijd in mijn hart. Je hebt mijn gezin sterker gemaakt. Ik had graag dat je deel zou gaan maken van mijn gezin met een oudere broer en zus. Ik had je graag willen vasthouden ruiken en zien opgroeien. Papa zou zoveel van je houden. Maar het is nu tijd. Ik snap dat je weggaat. Tot ziens lief kleintje.......
Mama suzan
Missed abortion
10 weken zwanger
6 weekjes gegroeid
Medicijnen of curretage?
Laat het aub natuurlijk verlopen
Dag lief kleintje ik hou van jou.....voor altijd.....
Je hebt ons vreugde gebracht maar nu is er verdriet. Je bent nog lekker dicht bij me, maar het is tijd om afscheid te nemen. Je gaat me verlaten, maar ik draag je voor altijd in mijn hart. Je hebt mijn gezin sterker gemaakt. Ik had graag dat je deel zou gaan maken van mijn gezin met een oudere broer en zus. Ik had je graag willen vasthouden ruiken en zien opgroeien. Papa zou zoveel van je houden. Maar het is nu tijd. Ik snap dat je weggaat. Tot ziens lief kleintje.......
Mama suzan
Missed abortion
10 weken zwanger
6 weekjes gegroeid
Medicijnen of curretage?
Laat het aub natuurlijk verlopen
Dag lief kleintje ik hou van jou.....voor altijd.....
anoniem_359374 wijzigde dit bericht op 23-11-2017 12:24
1.41% gewijzigd
zaterdag 25 november 2017 om 10:01
Summer73 heel erg bedankt voor je steun hier en alle andere die ik nu niet noem. Ik heb gelukkig ook vriendinnen om me heen met jullie positieve instelling. Vriendinnen als jullie zijn goud waard. Leven is al zo kort om je druk te maken over ditjes en datjes. Bekijk lekker positief. Jouw berichtjes hebben mij laten lachen. Ik ben vandaag ook vrolijker dan welke dag afgelopen dagen. Zo blij dat ik de pillen niet hoef te gebruiken en zo blij dat het voorbij is maar vooral dat er mooie prachtige mensen zijn van binnen en wellicht ook van buiten. Geld voor alle lieve reacties hier.
zaterdag 25 november 2017 om 10:24
Mooi verwoord Nav, kan het alleen maar onderstrepen. Natuurlijk mag je op een forum als deze je mening hebben en geven. Maar of het je siert.. Nu TO zo midden in háár verdriet zit zou ik er voor kiezen aan te sluiten bij haar behoefte (warme woorden en steun?) en niet in discussie gaan over terminologie.Nav__ schreef: ↑25-11-2017 00:17Grappig, over dramatiseren gesproken. Niemand huilt mee. Men wenst TO sterkte. Of is dat tegenwoordig al 'meehuilen'?
Wat bedoelde je dan met dat stukje over gevoelens niet erkennen? Niet erkennen is ontkennen. Hoe zie je het nu voor je: verdriet ontkennen of erkennen? Beide kan niet.
Echt, ik snap dat men het deze TO gunt dat zij deze gebeurtenis op termijn kan relativeren. Maar de manier waarop dat gezegd wordt, kom op... dat is een statement maken, niet TO steunen. Als je TO niet wilt steunen, klik dan gewoon weg. Maar iemand met groot verdriet (terecht of niet, zo voelt dat nu voor haar) nog even een sneer geven, daar snap ik niets van. Waarom? En dan heb ik het over de toon, niet eens zozeer over de boodschap.
En nog even over het werk: ik ben ook behandelaar en ik ben hier ook 'prive'. Maar ik kan prive niet vinden dat mensen met een eetstoornis het een en ander enorm dramatiseren, bijvoorbeeld, om ze vervolgens oprecht empathisch bij te staan als behandelaar. Ik huil niet met ze mee, maar ik neem ze wel serieus in hun emoties, ook als die sterk afwijken van de mijne. Het is niet mijn proces, immers. Ik kan ze alsnog een spreekwoordelijke 'schop onder de kont' geven, maar wel met respect en empathie. Ik snap dat jouw rol meer medisch dan ondersteunend van aard is, maar dan nog... je hebt wel met deze heftige emoties en gebeurtenissen te maken. Toch?
Ik vraag me serieus af hoe jij zou handelen met iemand als TO in jouw stoel. Groot verdriet, want het hartje klopt niet. Wat zeg of doe je dan? Dat is geen aanval, meer een vraag.
Sterkte met de verwerking to
zaterdag 25 november 2017 om 10:25
Suusje379 schreef: ↑25-11-2017 10:01Summer73 heel erg bedankt voor je steun hier en alle andere die ik nu niet noem. Ik heb gelukkig ook vriendinnen om me heen met jullie positieve instelling. Vriendinnen als jullie zijn goud waard. Leven is al zo kort om je druk te maken over ditjes en datjes. Bekijk lekker positief. Jouw berichtjes hebben mij laten lachen. Ik ben vandaag ook vrolijker dan welke dag afgelopen dagen. Zo blij dat ik de pillen niet hoef te gebruiken en zo blij dat het voorbij is maar vooral dat er mooie prachtige mensen zijn van binnen en wellicht ook van buiten. Geld voor alle lieve reacties hier.
Waarom dan nog hier aanmelden met je gedicht?
zaterdag 25 november 2017 om 11:02
Ik vind het oprecht fijn voor je dat de miskraam alsnog op gang is gekomen, maar doe alsjeblieft niet alsof dat door je schrijfsel komt.Suusje379 schreef: ↑25-11-2017 08:00(...)Blijkbaar heeft het schrijven van mijn verhaaltje toch geholpen. Lig nu in bed te typen met flinke krampen en eindelijk flinke bloedverlies. De miskraam is eindelijk op gang gekomen. Mooi natuurlijk proces en hoef mijn grote angst tegen de pillen niet te gebruiken. (...)
Da's een beetje hetzelfde dat beweren dat je wel van kanker geneest als je maar positief genoeg bent en "ervoor vecht".
Het is gewoon bullshit namelijk.
zaterdag 25 november 2017 om 11:20
Forummers ook niet, dat zijn vreemden. Zet het op Facebook, in je dagboek, app je kerel, maak een plakboek met schrijfsels voor je droom die nu (nog) niet uitkomt.
zaterdag 25 november 2017 om 11:24
zaterdag 25 november 2017 om 11:38
Is er ergens een regel dat wanneer je vrienden hebt geen forum mag plaatsen ofzo zo komt het nu wel over? En trouwens welke reden ik ook zou opgeven dan zou je toch weer weerwoord geven. Maakt niet uit wat je zegt je zal er toch wel een negatieve draai aangeven. Ik daag je uit. Geef eens een positieve draai aan dit berichtje.
anoniem_359374 wijzigde dit bericht op 25-11-2017 11:43
51.39% gewijzigd
zaterdag 25 november 2017 om 11:42
Veel sterkte TO! Ik heb het helaas zelf ook meegemaakt 6 jaar geleden. Wilde zelf helemaal geen kinderen maar helaas door de pil heen zwanger geraakt en toen ik eenmaal de echo gezien had was ik om. Waarschijnlijk door de hormonen.
Maar met de 3 maanden echo bleek het niet meer te leven. Heb toen pillen gekregen en het was na 2 dagen uitgedreven bij me. Heb gejankt als een klein kind.
Achteraf gezien was het beter voor mij omdat ik gewoon echt geen moeder wilde worden ( nog steeds niet trouwens ) maar op dat moment was het pure emotie. Heel pijnlijk. Mijn relatie is er ook op stukgelopen.
Het was een moeilijke tijd voor me, omdat ik ook al veel meegemaakt had in mijn leven daarvoor en al niet goed in mijn vel zat. Het deed onverwacht heel veel zeer, ondanks dat ik dus geen kindermens ben.
Ik begrijp je verdriet goed, neem rustig de tijd voor jezelf om te herstellen en uit je emotie wanneer je wilt. Niet opkroppen maar meteen loslaten. Sterkte.
Maar met de 3 maanden echo bleek het niet meer te leven. Heb toen pillen gekregen en het was na 2 dagen uitgedreven bij me. Heb gejankt als een klein kind.
Achteraf gezien was het beter voor mij omdat ik gewoon echt geen moeder wilde worden ( nog steeds niet trouwens ) maar op dat moment was het pure emotie. Heel pijnlijk. Mijn relatie is er ook op stukgelopen.
Het was een moeilijke tijd voor me, omdat ik ook al veel meegemaakt had in mijn leven daarvoor en al niet goed in mijn vel zat. Het deed onverwacht heel veel zeer, ondanks dat ik dus geen kindermens ben.
Ik begrijp je verdriet goed, neem rustig de tijd voor jezelf om te herstellen en uit je emotie wanneer je wilt. Niet opkroppen maar meteen loslaten. Sterkte.
zaterdag 25 november 2017 om 11:50
Madrid iedereen heeft helaas wel zijn eigen verhaal. Gelukkig zijn we sterk genoeg om er mee om te gaan.
Lucky82. Ik heb 2 kinderen van 10 en 9. Toen ze hoorden dat er een derde kwam zijn ze heel zorgaam geworden. Samen kleurplaten maken. Vroege elke dag hoe het ging. Plannen maken waar de baby gaat slapen wordt het een meisje of een jongen en nog veel meer om op te noemen. Echt te schattig. Broer en zus die elke dag ruzie maakten waren en zijn nog steeds meer verbonden. Mijn man zag dat ook. Super mooi om te zien en ik ben trotse moeder van ze.
Lucky82. Ik heb 2 kinderen van 10 en 9. Toen ze hoorden dat er een derde kwam zijn ze heel zorgaam geworden. Samen kleurplaten maken. Vroege elke dag hoe het ging. Plannen maken waar de baby gaat slapen wordt het een meisje of een jongen en nog veel meer om op te noemen. Echt te schattig. Broer en zus die elke dag ruzie maakten waren en zijn nog steeds meer verbonden. Mijn man zag dat ook. Super mooi om te zien en ik ben trotse moeder van ze.
zaterdag 25 november 2017 om 11:55
Ja dat is ook zo. Miskramen komen heel veel voor. De helft van de vrouwen krijgt er geloof ik een ( zoiets hoorde ik laatst). Maar daarom mag het nog wel pijn doen. Niemand hier heeft het recht om te zeggen dat jij je aanstelt. Jij voelt pijn, dat is een emotie. Dat mag. Ik kan niet vanachter mijn toetsenbord bepalen of je je aanstelt of niet. Tenminste, ik vind dat ik dat recht niet heb.
zaterdag 25 november 2017 om 13:06
Voor hem lastig natuurlijk. Hij en de kinderen hebben het al verwerkt. Ik ga er nu een punt achter zetten. Hij zag natuurlijk dat ik er moeite mee had. Maar steunt mij door te praten en af te leiden. En focussen op de toekomst. Gaat goed komen geeft me veel knuffels en dat doet me goed. Hij rende meteen naar boven toen het gebeurde en is lekker actief met de kinderen. Geeft mij de tijd en nu komt mama weer vrolijk bij ze 
vandaag nog wel rusten.
vandaag nog wel rusten.
zaterdag 25 november 2017 om 13:32
Suusje379 schreef: ↑25-11-2017 13:06Voor hem lastig natuurlijk. Hij en de kinderen hebben het al verwerkt. Ik ga er nu een punt achter zetten. Hij zag natuurlijk dat ik er moeite mee had. Maar steunt mij door te praten en af te leiden. En focussen op de toekomst. Gaat goed komen geeft me veel knuffels en dat doet me goed. Hij rende meteen naar boven toen het gebeurde en is lekker actief met de kinderen. Geeft mij de tijd en nu komt mama weer vrolijk bij ze
Fijn zeg zo een lieve betrokken man.
Neem je tijd om hiervan bij te komen, je doet het prima.
zaterdag 25 november 2017 om 14:53
Laat je man maar heel lief zijn voor je 
Je voelt je nu vast opgelucht dat het op natuurlijke wijze is gekomen.
Ik heb twee weken gewacht voordat de miskraam op gang kwam.
Op dat moment had ik echt helemaal niks aan nuchterheid. Ik had te dealen met die pijn, het vele bloedverlies
En ja, toen mijn hormoonspiegel weer gestabiliseerd was kon ik er wel nuchter over denken.
Ik heb de teleurstelling verwerkt.
De vruchtbaarheid en de mogelijkheid is er nog steeds.
Wat nina1966 ook zegt: Je houd van het idee wat het zou kunnen worden. Maar zover kwam het dus niet.
Op een gegeven moment ga je dat ook inzien.
Maar nu ben je teleurgesteld, en dat mag je ook toelaten!
Verwerk dit eerst en dan kun jij ook weer vooruit kijken.
Je voelt je nu vast opgelucht dat het op natuurlijke wijze is gekomen.Ik heb twee weken gewacht voordat de miskraam op gang kwam.
Op dat moment had ik echt helemaal niks aan nuchterheid. Ik had te dealen met die pijn, het vele bloedverlies
En ja, toen mijn hormoonspiegel weer gestabiliseerd was kon ik er wel nuchter over denken.
Ik heb de teleurstelling verwerkt.
De vruchtbaarheid en de mogelijkheid is er nog steeds.
Wat nina1966 ook zegt: Je houd van het idee wat het zou kunnen worden. Maar zover kwam het dus niet.
Op een gegeven moment ga je dat ook inzien.
Maar nu ben je teleurgesteld, en dat mag je ook toelaten!
Verwerk dit eerst en dan kun jij ook weer vooruit kijken.
zaterdag 25 november 2017 om 15:14
Lieve Suus, wat verdrietig. Logisch dat dit afscheid moeilijk is. Als je in verwachting bent van een kindje dat zo gewenst is, hou je al vanaf het prilste begin van hem of haar. Jammer dat het niet zo heeft mogen zijn.
Nog wel een praktisch aandachtspunt: misschien goed om na te denken wat jullie willen gaan doen met de miskraam (wat er straks uitkomt, zeg maar). Zelf vond ik het geen fijn gevoel om het door de wc te spoelen en gekozen voor een privébegrafenis in de tuin.
Nog wel een praktisch aandachtspunt: misschien goed om na te denken wat jullie willen gaan doen met de miskraam (wat er straks uitkomt, zeg maar). Zelf vond ik het geen fijn gevoel om het door de wc te spoelen en gekozen voor een privébegrafenis in de tuin.
zaterdag 25 november 2017 om 15:29
10 weken zwanger, wat een onhandige en vreemde keuze.Suusje379 schreef: ↑25-11-2017 11:50Madrid iedereen heeft helaas wel zijn eigen verhaal. Gelukkig zijn we sterk genoeg om er mee om te gaan.
Lucky82. Ik heb 2 kinderen van 10 en 9. Toen ze hoorden dat er een derde kwam zijn ze heel zorgaam geworden. Samen kleurplaten maken. Vroege elke dag hoe het ging. Plannen maken waar de baby gaat slapen wordt het een meisje of een jongen en nog veel meer om op te noemen. Echt te schattig. Broer en zus die elke dag ruzie maakten waren en zijn nog steeds meer verbonden. Mijn man zag dat ook. Super mooi om te zien en ik ben trotse moeder van ze.
Nu heb je kinderen die ook verdrietig zijn, volledig onnodig.
