Psyche
alle pijlers
Afstand inbouwen bij moeder
vrijdag 30 december 2016 om 13:33
Onlangs heb ik een post geplaatst over de ruzie tussen mij en mijn moeder tijdens kerstavond. Kort: zij wilde dat ik bleef slapen, ik ben aan het einde van de avond naar huis gegaan omdat ik graag thuis wilde slapen en daardoor kregen wij ruzie. Ze begon te schreeuwen, huilen en hysterisch gedrag te vertonen.
Ik ben de eerste kerstdag niet bij hun thuis geweest, pas toen mijn vader belde met de vraag of ik wilde langskomen om gezamenlijk te eten. Ik heb mijn vader vertelt dat ik het gedrag van mijn moeder zat ben en dat ik er verandering ga inbrengen. En dat heb ik gedaan..
Sinds die bewuste avond heb ik afstand genomen... véél afstand! Ik reageer niet meer op haar betichten, bel haar niet meer, beantwoord haar telefoontjes niet meer en ga straks mijn leven samen met mijn vriend verder opbouwen... als het bevalt, dan zal ik wellicht het hele contact verbreken, want veranderen zal zij niet. Nu niet, nooit niet. De wereld draait om haar en dat zal altijd zo blijven!
Ik weet niet precies wat er is gebeurt, maar het lijkt alsof ik het licht heb gezien. Vanaf heden ga ik mijn leven inrichten zoals ik dat graag wil. Doet mijn moeder moeilijk, probeert ze mij weer eens te manipuleren of te dreigen met mij kapot maken t.o.v de familie, dat heeft ze met zichzelf een probleem... niet ík met haar!
Bedankt voor al jullie steun en adviezen!
Ik zal snel een update posten!
Ik ben de eerste kerstdag niet bij hun thuis geweest, pas toen mijn vader belde met de vraag of ik wilde langskomen om gezamenlijk te eten. Ik heb mijn vader vertelt dat ik het gedrag van mijn moeder zat ben en dat ik er verandering ga inbrengen. En dat heb ik gedaan..
Sinds die bewuste avond heb ik afstand genomen... véél afstand! Ik reageer niet meer op haar betichten, bel haar niet meer, beantwoord haar telefoontjes niet meer en ga straks mijn leven samen met mijn vriend verder opbouwen... als het bevalt, dan zal ik wellicht het hele contact verbreken, want veranderen zal zij niet. Nu niet, nooit niet. De wereld draait om haar en dat zal altijd zo blijven!
Ik weet niet precies wat er is gebeurt, maar het lijkt alsof ik het licht heb gezien. Vanaf heden ga ik mijn leven inrichten zoals ik dat graag wil. Doet mijn moeder moeilijk, probeert ze mij weer eens te manipuleren of te dreigen met mij kapot maken t.o.v de familie, dat heeft ze met zichzelf een probleem... niet ík met haar!
Bedankt voor al jullie steun en adviezen!
Ik zal snel een update posten!
It's better to end things and start over than to imprison youself and hope for the impossible
vrijdag 30 december 2016 om 14:02
quote:Bblientje schreef op 30 december 2016 @ 13:54:
Wat is er verder aan vooraf gegaan? Je moeder lijkt psychisch niet in orde. Kan je geen hulp voor haar regelen ipv het contact verbreken?
Er is te veel aan vooraf gegaan. Zoveel dat het eigenlijk niet op een paar pagina's is samen te vatten. Mijn moeder is heel erg met zichzelf bezig, altijd al geweest. Als zij iets niet wilde, dan gebeurde het ook niet, of het nou om vriendjes, kleding, kamers of studie was. Zij bepaalde.. Ik ben ondertussen 29 en het leven zoals ik die nu leid, ben ik helemaal zat.
Om een goed beeld te krijgen, lees mijn vorige berichten.
Wat is er verder aan vooraf gegaan? Je moeder lijkt psychisch niet in orde. Kan je geen hulp voor haar regelen ipv het contact verbreken?
Er is te veel aan vooraf gegaan. Zoveel dat het eigenlijk niet op een paar pagina's is samen te vatten. Mijn moeder is heel erg met zichzelf bezig, altijd al geweest. Als zij iets niet wilde, dan gebeurde het ook niet, of het nou om vriendjes, kleding, kamers of studie was. Zij bepaalde.. Ik ben ondertussen 29 en het leven zoals ik die nu leid, ben ik helemaal zat.
Om een goed beeld te krijgen, lees mijn vorige berichten.
It's better to end things and start over than to imprison youself and hope for the impossible
vrijdag 30 december 2016 om 14:04
quote:7102 schreef op 30 december 2016 @ 13:57:
Als je loept heb je een vervolgserie.Nu nog drie delen, de rest komt er aan.Er zal vast nog wel een vervolg komen, zeker als ze blijft doorgaan. Ze zal dan een dochter volledig kwijtraken. Ze voelt het nu al en is overdreven aardig tegen mij. Maar drie delen vertik ik.. Heb er ondertussen al 130 met haar op zitten!
Als je loept heb je een vervolgserie.Nu nog drie delen, de rest komt er aan.Er zal vast nog wel een vervolg komen, zeker als ze blijft doorgaan. Ze zal dan een dochter volledig kwijtraken. Ze voelt het nu al en is overdreven aardig tegen mij. Maar drie delen vertik ik.. Heb er ondertussen al 130 met haar op zitten!
It's better to end things and start over than to imprison youself and hope for the impossible
vrijdag 30 december 2016 om 14:08
vrijdag 30 december 2016 om 14:14
Oo ja ik heb even bijgelezen. To ik denk dat je gewoon wat sterker moet worden. Meer maling aan je moeder krijgen, je eigen koers varen en dat kan ook zonder het contact te verbreken hoor.
Hou in je hoofd dat ze psychisch niet in orde is, neem haar niet te serieus, ga af en toe een uurtje op bezoek, bied aan om hulp voor haar te zoeken en laat haar verder in haar sop gaarkoken.
Je bent een volwassene, als jij op vakantie wil met je vriend dan doe je dat, daarvoor hoef je niet eerst te breken met je moeder.
Laat zien dat je een grote meid bent die haar eigen plan trekt, geen energie besteden aan haar driftbuien, kort en krachtig zijn, dan houdt het vanzelf wel een keer op.
Het is eigenlijk net een kleuter.
Hou in je hoofd dat ze psychisch niet in orde is, neem haar niet te serieus, ga af en toe een uurtje op bezoek, bied aan om hulp voor haar te zoeken en laat haar verder in haar sop gaarkoken.
Je bent een volwassene, als jij op vakantie wil met je vriend dan doe je dat, daarvoor hoef je niet eerst te breken met je moeder.
Laat zien dat je een grote meid bent die haar eigen plan trekt, geen energie besteden aan haar driftbuien, kort en krachtig zijn, dan houdt het vanzelf wel een keer op.
Het is eigenlijk net een kleuter.
vrijdag 30 december 2016 om 14:24
quote:BunnyLover87 schreef op 30 december 2016 @ 14:02:
[...]
Er is te veel aan vooraf gegaan. Zoveel dat het eigenlijk niet op een paar pagina's is samen te vatten. Mijn moeder is heel erg met zichzelf bezig, altijd al geweest. Als zij iets niet wilde, dan gebeurde het ook niet, of het nou om vriendjes, kleding, kamers of studie was. Zij bepaalde.. Ik ben ondertussen 29 en het leven zoals ik die nu leid, ben ik helemaal zat.
Om een goed beeld te krijgen, lees mijn vorige berichten.
Ik denk dat jij je zoveel krachtiger gaat voelen als jij je leven gaat inkleuren zoals jij dat zelf wil, ongeacht wat je moeder daarvan vind. Door voor haar te vluchten geef je haar ook weer macht, want dan zeg je eigenlijk. Ik kan alleen mijn leven leiden zoals ik dat wil als mijn moeder uit beeld is, want zij heeft mij nog steeds in haar greep. Ondanks dat ik al (bijna) 30 jaar oud ben.
Nee, dat is niet zo, jij geeft haar zelf macht over jou. Jij bent een volwassen vrouw, je hoeft geen verantwoording aan haar af te leggen, al gaat ze op de grond liggen huilen. Gewoon weglopen.
Maar het is aan jou de keuze.
En als je ervoor kiest om met haar te breken hoef jij je daar ook niet schuldig over te voelen.
[...]
Er is te veel aan vooraf gegaan. Zoveel dat het eigenlijk niet op een paar pagina's is samen te vatten. Mijn moeder is heel erg met zichzelf bezig, altijd al geweest. Als zij iets niet wilde, dan gebeurde het ook niet, of het nou om vriendjes, kleding, kamers of studie was. Zij bepaalde.. Ik ben ondertussen 29 en het leven zoals ik die nu leid, ben ik helemaal zat.
Om een goed beeld te krijgen, lees mijn vorige berichten.
Ik denk dat jij je zoveel krachtiger gaat voelen als jij je leven gaat inkleuren zoals jij dat zelf wil, ongeacht wat je moeder daarvan vind. Door voor haar te vluchten geef je haar ook weer macht, want dan zeg je eigenlijk. Ik kan alleen mijn leven leiden zoals ik dat wil als mijn moeder uit beeld is, want zij heeft mij nog steeds in haar greep. Ondanks dat ik al (bijna) 30 jaar oud ben.
Nee, dat is niet zo, jij geeft haar zelf macht over jou. Jij bent een volwassen vrouw, je hoeft geen verantwoording aan haar af te leggen, al gaat ze op de grond liggen huilen. Gewoon weglopen.
Maar het is aan jou de keuze.
En als je ervoor kiest om met haar te breken hoef jij je daar ook niet schuldig over te voelen.
vrijdag 30 december 2016 om 14:32
Ik zou zeggen hou vol.
Ik ben door dit traject 6 jaar terug gegaan.
Nu langzaam aan contact terug op bouwen.
Me moeder staat nu onder strenge controle van de psycholoog.
Maar echt hou vol! Als je niets van die mensen gebruikt als in je dopt je eigen boontjes. Dan mag je het zelfde van hun verwachten.
Maak alleen niet dezelfde fout als mij en dat ik tegen de stroom in blijven roeien.
Voorbeeld : zitten ik en mijn vriend daar met kerst. Al 4 jaar samen. Komt zei met de opmerking : ja je ex was altijd zo vrijgevig! Altijd zo attent.
Ging ik er weer (!) Tegen in... Ja maar die ging vreemd weet je nog. Met me beste vriendin weet je nog. En zij weer ja maar...
Tot ik over de zeik was en er dan iets van zei als ja jij weet niet hoe dat voelt want jij hebt geen vriendinnen! Wat ook de waarheid was maar toch weer voor een grote jank partij zorgde. En ik dan de gemene was. Want zeggen dat je moeder geen vriendinnen heeft is sneu... Terwijl ze letterlijk geen vriendinnen heeft... Terwijl zij dan wel dingen mag roepen over ex. Gewicht. Geld. Werk. Gewicht. Me huis. Schoonmaken. gewicht. Me honden. Me gewicht. Oh had ik me gewicht al gezegt?
Nu vraag ik gewoon of ze ff normaal kan doen.
Meestal dimt ze in... Zeker met me vader erbij.
Toch door gaan? Ja jammer joh gaan wij naar huis.... meteen. En dan geen contact meer.
Tot haar psycholoog weer belt... ik mijn kant vertel. En we het weer proberen.
Het gaat nu steeds beter.
Maar blijft raar dat zij van iemand anders moet horen dat het gedrag wat ze laat zien niet kan.
En dan van iemand die je eigenlijk niet goed kent. Terwijl wij als familie het al jaren roepen.
En dan als ik iedere keer weer gelijk krijg door de psycholoog ze dan weer een andere moet...
En tip 2 neem het op.
Misschien als ze het terug luistert?
Hier heeft dat iets geholpen.
Mooi fragment van het aan trekken van de trouwjurk.
Tante hielp mee met aansnoeren (moeders kan kan niet vanwege der polsen) me moeder wordt eerst uit het niets boos op tante. Ik begin met opnemen.
Tante zegt nog dat ik me er buiten moet houden... wat ik ook doe.
15 minuten later komt ze binnen zetten met thee.... en zegt: JE LIJKT WEL EEN DIKKE ZEUG!! Neem nog een spekkie in je bekkie. Jesus wat ben jij dik. En dan met dat roze nou net een varken. Knor knor.
Uit het niets....
Samen deze jurk trouwen uit gezocht.
Even erbij vermelden dat ik 176 cm ben en plus minus 65 kilo weeg.
En dan zielig doen want ik wou geen contact meer daarna... joh
Zielig verhaal bij de psycholoog.
Ik heb hem het laten luisteren...
Oh dat is iets anders als wat ik begreep...
Joh nee echt... Nou echt niet verwacht dat mijn moeder haar verhaal zo verdraaid dat ik een slechterik uit een Disney film lijk...
Dus nu zodra het woord gewicht valt pak ik me telefoon. Dan valt ze stil.
Soort van mute knop...
Best stoer. Een mute knopje op je eigen moeder...
En toch had ik er liever een gehad waar er geen bij nodig was
Ik ben door dit traject 6 jaar terug gegaan.
Nu langzaam aan contact terug op bouwen.
Me moeder staat nu onder strenge controle van de psycholoog.
Maar echt hou vol! Als je niets van die mensen gebruikt als in je dopt je eigen boontjes. Dan mag je het zelfde van hun verwachten.
Maak alleen niet dezelfde fout als mij en dat ik tegen de stroom in blijven roeien.
Voorbeeld : zitten ik en mijn vriend daar met kerst. Al 4 jaar samen. Komt zei met de opmerking : ja je ex was altijd zo vrijgevig! Altijd zo attent.
Ging ik er weer (!) Tegen in... Ja maar die ging vreemd weet je nog. Met me beste vriendin weet je nog. En zij weer ja maar...
Tot ik over de zeik was en er dan iets van zei als ja jij weet niet hoe dat voelt want jij hebt geen vriendinnen! Wat ook de waarheid was maar toch weer voor een grote jank partij zorgde. En ik dan de gemene was. Want zeggen dat je moeder geen vriendinnen heeft is sneu... Terwijl ze letterlijk geen vriendinnen heeft... Terwijl zij dan wel dingen mag roepen over ex. Gewicht. Geld. Werk. Gewicht. Me huis. Schoonmaken. gewicht. Me honden. Me gewicht. Oh had ik me gewicht al gezegt?
Nu vraag ik gewoon of ze ff normaal kan doen.
Meestal dimt ze in... Zeker met me vader erbij.
Toch door gaan? Ja jammer joh gaan wij naar huis.... meteen. En dan geen contact meer.
Tot haar psycholoog weer belt... ik mijn kant vertel. En we het weer proberen.
Het gaat nu steeds beter.
Maar blijft raar dat zij van iemand anders moet horen dat het gedrag wat ze laat zien niet kan.
En dan van iemand die je eigenlijk niet goed kent. Terwijl wij als familie het al jaren roepen.
En dan als ik iedere keer weer gelijk krijg door de psycholoog ze dan weer een andere moet...
En tip 2 neem het op.
Misschien als ze het terug luistert?
Hier heeft dat iets geholpen.
Mooi fragment van het aan trekken van de trouwjurk.
Tante hielp mee met aansnoeren (moeders kan kan niet vanwege der polsen) me moeder wordt eerst uit het niets boos op tante. Ik begin met opnemen.
Tante zegt nog dat ik me er buiten moet houden... wat ik ook doe.
15 minuten later komt ze binnen zetten met thee.... en zegt: JE LIJKT WEL EEN DIKKE ZEUG!! Neem nog een spekkie in je bekkie. Jesus wat ben jij dik. En dan met dat roze nou net een varken. Knor knor.
Uit het niets....
Samen deze jurk trouwen uit gezocht.
Even erbij vermelden dat ik 176 cm ben en plus minus 65 kilo weeg.
En dan zielig doen want ik wou geen contact meer daarna... joh
Zielig verhaal bij de psycholoog.
Ik heb hem het laten luisteren...
Oh dat is iets anders als wat ik begreep...
Joh nee echt... Nou echt niet verwacht dat mijn moeder haar verhaal zo verdraaid dat ik een slechterik uit een Disney film lijk...
Dus nu zodra het woord gewicht valt pak ik me telefoon. Dan valt ze stil.
Soort van mute knop...
Best stoer. Een mute knopje op je eigen moeder...
En toch had ik er liever een gehad waar er geen bij nodig was
