Psyche
alle pijlers
Alle redelijkheid en controle weg...
vrijdag 12 september 2008 om 18:52
Een tijdje geleden ben ik nogal van mezelf geschrokken. Ik ben namelijk helemaal door het lint gegaan tegen mijn (inmiddels ex)virend. Iets wat ik eigenlijk helemaal niet van mezelf kende!
Hij hield iets voor me achter (had ik het gevoel), het ging om iets waarvan hij beloofd had een volgende keer te zeggen. Ik besloot op de man af te vragen of het waar was. Toen ik de "ja" hoorde ging er een knop in mijn hoofd om: Alle realiteit was weg en ik ben als een gek tegen 'm gaan schreeuwen. Ik werd compleet gek dat hij me iets beloofd had wat hij niet gedaan had. Luisteren naar 'm kon ik niet eens. Het was een complete waas. Ik herinner het me het zelfs amper wat ik allemaal heb gedaan en geschreeuwd.
Ik was behoorlijk van mezelf geschrokken achteraf: waar kwam dit vandaan? En waarom doe ik dit degene van wie ik het meest houd aan?
Helaas viel enkele weken later de beslissing: einde relatie. Hij trok het niet dat ik zo door het lint was gegaan, hij moest eraan blijven denken. Helaas moest de relatie eindigen met "donder op".
En toen gebeurde eigenlijk weer precies hetzelfde als een paar weken eerder: ik ging compleet door het lint. Dit keer allemaal iets bewuster dan de keer ervoor. Maar ik was mezelf wel behoorlijk kwijt... ik ging ter plekke al m'n spullen inpakken, trok een lamp van het plafond (mede zodat ik dan de stop eraf kon gooien waar ook zijn computer op stond) omdat ik die ook mee wilde nemen.... Gelukkig had ik in de tussentijd m'n moeder al gebeld die me wat tot bedaren heeft kunnen brengen.
Beide keren voelde als dezelfde soort controle-verlies. Achteraf verschrikkelijk en iets wat ik NOOIT meer wil. Hoe heb ik ooit zo tekeer kunnen gaan tegen degene van wie ik zo ontzettend veel houd? Ik heb het voor mezelf proberen te analyseren. Ik denk dat het voortkomt uit gekwetst worden door iemand om wie ik veel geef. Absoluut geen reden om mijn gedrag goed te praten en ik wil er ook zeker iets aan gaan doen (als ik over mijn liefdesverdriet heen ben).
Zijn er mensen die zulk soort 'controle-verlies' en verlies van grip op de werkelijkheid herkennen? Of ook wel eens compleet door het lint gegaan zijn, terwijl het ook best 'normaal' opgelost had kunnen worden? En wat hebben jullie ermee gedaan?
Hij hield iets voor me achter (had ik het gevoel), het ging om iets waarvan hij beloofd had een volgende keer te zeggen. Ik besloot op de man af te vragen of het waar was. Toen ik de "ja" hoorde ging er een knop in mijn hoofd om: Alle realiteit was weg en ik ben als een gek tegen 'm gaan schreeuwen. Ik werd compleet gek dat hij me iets beloofd had wat hij niet gedaan had. Luisteren naar 'm kon ik niet eens. Het was een complete waas. Ik herinner het me het zelfs amper wat ik allemaal heb gedaan en geschreeuwd.
Ik was behoorlijk van mezelf geschrokken achteraf: waar kwam dit vandaan? En waarom doe ik dit degene van wie ik het meest houd aan?
Helaas viel enkele weken later de beslissing: einde relatie. Hij trok het niet dat ik zo door het lint was gegaan, hij moest eraan blijven denken. Helaas moest de relatie eindigen met "donder op".
En toen gebeurde eigenlijk weer precies hetzelfde als een paar weken eerder: ik ging compleet door het lint. Dit keer allemaal iets bewuster dan de keer ervoor. Maar ik was mezelf wel behoorlijk kwijt... ik ging ter plekke al m'n spullen inpakken, trok een lamp van het plafond (mede zodat ik dan de stop eraf kon gooien waar ook zijn computer op stond) omdat ik die ook mee wilde nemen.... Gelukkig had ik in de tussentijd m'n moeder al gebeld die me wat tot bedaren heeft kunnen brengen.
Beide keren voelde als dezelfde soort controle-verlies. Achteraf verschrikkelijk en iets wat ik NOOIT meer wil. Hoe heb ik ooit zo tekeer kunnen gaan tegen degene van wie ik zo ontzettend veel houd? Ik heb het voor mezelf proberen te analyseren. Ik denk dat het voortkomt uit gekwetst worden door iemand om wie ik veel geef. Absoluut geen reden om mijn gedrag goed te praten en ik wil er ook zeker iets aan gaan doen (als ik over mijn liefdesverdriet heen ben).
Zijn er mensen die zulk soort 'controle-verlies' en verlies van grip op de werkelijkheid herkennen? Of ook wel eens compleet door het lint gegaan zijn, terwijl het ook best 'normaal' opgelost had kunnen worden? En wat hebben jullie ermee gedaan?
vrijdag 12 september 2008 om 19:13
Ben ook een paar keer compleet door het lint gegaan. Geen geweld gebruikt of dingen stukgegooid maar ik ging als een razende tekeer. Altijd maar redelijk blijven, altijd maar proberen te begrijpen, altijd maar....tot de spreekwoordelijke druppel.
Hij stond erbij en keek ernaar. Hij heeft het er nooit over gehad (ja toen ik excuses aanbood, liep ie meteen extra zielig te doen) maar ik wist dat als ik me zo tot waanzin liet drijven, dat ik weg moest. Ook inmiddels ex.
Bij mij was het dus DE druppel...misschien voor jou ook?
Hij stond erbij en keek ernaar. Hij heeft het er nooit over gehad (ja toen ik excuses aanbood, liep ie meteen extra zielig te doen) maar ik wist dat als ik me zo tot waanzin liet drijven, dat ik weg moest. Ook inmiddels ex.
Bij mij was het dus DE druppel...misschien voor jou ook?
vrijdag 12 september 2008 om 19:24
hoi maan,
ik zou zeggen, ik denk dat je reactie heel gezond was hoor. ik bedoel, hij heeft je gekwetst, verdriet gedaan, je vertrouwen beschaamd, genoeg redenen om even door het lint te gaan. Beetje flauw van hem dat hij de relatie beeindigd omdat ie steeds aan je woede aanval moet denken. Wat een onzin, gewoon excuses om de relatie te stoppen. En als je dat te horen krijgt, tja, ik denk dat er heel veel meer mensen zijn die over de rooie gaan, sommigen gooien andermans spullen allemaal op straat, maken dingen kapot, gooien met servies, gillen de buurt bij elkaar...is allemaal best meselijk toch? Je doet zo juist omdat je zoveel van iemand houdt, als de ander je koud zou laten zou je je ook niet zo druk maken. Ik zou zeggen, goed dat je hebt toegegeven aan je egvoel en oerdriften, opkroppen en redelijk blijven helpt niet als je het zo niet voelt of ervaart.
ik zou zeggen, ik denk dat je reactie heel gezond was hoor. ik bedoel, hij heeft je gekwetst, verdriet gedaan, je vertrouwen beschaamd, genoeg redenen om even door het lint te gaan. Beetje flauw van hem dat hij de relatie beeindigd omdat ie steeds aan je woede aanval moet denken. Wat een onzin, gewoon excuses om de relatie te stoppen. En als je dat te horen krijgt, tja, ik denk dat er heel veel meer mensen zijn die over de rooie gaan, sommigen gooien andermans spullen allemaal op straat, maken dingen kapot, gooien met servies, gillen de buurt bij elkaar...is allemaal best meselijk toch? Je doet zo juist omdat je zoveel van iemand houdt, als de ander je koud zou laten zou je je ook niet zo druk maken. Ik zou zeggen, goed dat je hebt toegegeven aan je egvoel en oerdriften, opkroppen en redelijk blijven helpt niet als je het zo niet voelt of ervaart.
vrijdag 12 september 2008 om 19:24
Hi Maan,
Schreeuwen komt meestal voort uit machteloosheid. Dat je vriend je beloofd had iets te zullen vertellen en je er daarna achterkomt dat hij het niet heeft gedaan voelt als bedrog. Je had de situatie niet in de hand.... Hij doet het toch wel.
Als daarna de relatie tot een eind komt... En dat er ook nog als reden wordt aangehaald dat hij niet kan vergeten dat je de controle verloor... Zelfde situatie. Jij kon niets aan de situatie veranderen... Machteloosheid... schreeuwen, onredelijk zijn... Enz.
Ik herken het wel... Helaas... 2,5 jaar geleden is mijn relatie over gegaan... Die periode daaraan vooraf hadden zowel mijn ex als ik onszelf niet meer in de hand. Het werd van kwaad tot erger... Schreeuwen, deuren slaan uit al je macht en met al je kracht... Elkaar gillend achteraan rennen om je punt te maken. Zooooveel van elkaar houden, maar zo machteloos omdat de relatie niet meer te redden was... En tegelijkertijd jezelf en vooral elkaar nog meer verliezen dan al het geval was... Totale woede...
Djeezz.. gelukkig is het over.
Schreeuwen komt meestal voort uit machteloosheid. Dat je vriend je beloofd had iets te zullen vertellen en je er daarna achterkomt dat hij het niet heeft gedaan voelt als bedrog. Je had de situatie niet in de hand.... Hij doet het toch wel.
Als daarna de relatie tot een eind komt... En dat er ook nog als reden wordt aangehaald dat hij niet kan vergeten dat je de controle verloor... Zelfde situatie. Jij kon niets aan de situatie veranderen... Machteloosheid... schreeuwen, onredelijk zijn... Enz.
Ik herken het wel... Helaas... 2,5 jaar geleden is mijn relatie over gegaan... Die periode daaraan vooraf hadden zowel mijn ex als ik onszelf niet meer in de hand. Het werd van kwaad tot erger... Schreeuwen, deuren slaan uit al je macht en met al je kracht... Elkaar gillend achteraan rennen om je punt te maken. Zooooveel van elkaar houden, maar zo machteloos omdat de relatie niet meer te redden was... En tegelijkertijd jezelf en vooral elkaar nog meer verliezen dan al het geval was... Totale woede...
Djeezz.. gelukkig is het over.
vrijdag 12 september 2008 om 19:29
Is bij mij 1 keer gebeurd, dat ik helemaal gek werd als het ware. Dat kwam door jaloers gedrag van mijn vriend, over een onderwerp/persoon waar we het al veel vaker over hadden gehad en waar ik verder helemaal niks aan kon doen enzo. Eens in de zoveel tijd dan kwam het toch weer ter sprake, van 'heb je toevallig nog wat gehoord/gezien van..' en elke keer probeerde ik zo goed en eerlijk als ik kon de twijfel weg te nemen bij mijn vriend. Maar op den duur kon ik die naam niet meer horen, en toen....
....ben ik een keer zo gaan gillen. Echt zo gaan gillen. Ik wist niet dat ik zo hoog kon gillen. Kon ik normaal ook nooit. Maar toen, die avond....man, gillen! Ik werd helemaal gek. Mijn vriend is er ook heel erg van geschrokken en hij probeerde mij te kalmeren. Op een gegeven moment perste ik express er nog een paar gillen uit. Al met al heeft het denk ik anderhalve minuut geduurd. Ik ben ervan geschrokken, maar ik weet nu ook dat hij me gek kan krijgen, maar dat wil hij hopelijk nooit weer, en het is ook niet nog een keer gebeurd. Pfff.
Maar nu jij, oke, je relatie is over. Kwam dat echt doordat je door het lint ging? Zat het misschien ook al niet echt lekker. Was het een kleinigheid waarom je boos werd, of vertrouwde je hem al niet meer. Zoek het niet alleen bij jezelf wil ik maar zeggen. It takes two to tango. Of je moet geregeld door het lint gaan en onredelijk zijn, maar dat hoor ik je niet zeggen. Sterkte meisje. Geef het maar wat tijd, en denk nou niet gelijk dat je in therapie moet.
....ben ik een keer zo gaan gillen. Echt zo gaan gillen. Ik wist niet dat ik zo hoog kon gillen. Kon ik normaal ook nooit. Maar toen, die avond....man, gillen! Ik werd helemaal gek. Mijn vriend is er ook heel erg van geschrokken en hij probeerde mij te kalmeren. Op een gegeven moment perste ik express er nog een paar gillen uit. Al met al heeft het denk ik anderhalve minuut geduurd. Ik ben ervan geschrokken, maar ik weet nu ook dat hij me gek kan krijgen, maar dat wil hij hopelijk nooit weer, en het is ook niet nog een keer gebeurd. Pfff.
Maar nu jij, oke, je relatie is over. Kwam dat echt doordat je door het lint ging? Zat het misschien ook al niet echt lekker. Was het een kleinigheid waarom je boos werd, of vertrouwde je hem al niet meer. Zoek het niet alleen bij jezelf wil ik maar zeggen. It takes two to tango. Of je moet geregeld door het lint gaan en onredelijk zijn, maar dat hoor ik je niet zeggen. Sterkte meisje. Geef het maar wat tijd, en denk nou niet gelijk dat je in therapie moet.
vrijdag 12 september 2008 om 19:29
Ik heb trouwens het ergste detail weggelaten (durf het ook bijna niet te zeggen): ik heb 'm in de eerste keer flippen een bloedneus geslagen... (één bitchslap, ik heb waarschijnlijk harder geslagen dan ik ooit had gewild en ooit had gedacht dat ik kon slaan) Eigenlijk is dat ook hetgeen wat ik echt nooit meer wel. Het andere 'door het lint gaan' vond ik ook nog wel redelijk menselijk...
vrijdag 12 september 2008 om 19:35
@ Maan86
Ik vind het niet normaal. En ik denk dat het heel erg belangrijk is dat je met deze agressie (want dat is het) om leert gaan zodat je in de toekomst de controle behoudt. Als je zo door het lint gaat, dan kun je iemand iets vreselijks aandoen. Bescherm jezelf en anderen tegen dat soort toestanden door in agressietherapie oid te gaan.
Ik vind het niet normaal. En ik denk dat het heel erg belangrijk is dat je met deze agressie (want dat is het) om leert gaan zodat je in de toekomst de controle behoudt. Als je zo door het lint gaat, dan kun je iemand iets vreselijks aandoen. Bescherm jezelf en anderen tegen dat soort toestanden door in agressietherapie oid te gaan.
vrijdag 12 september 2008 om 19:54
Ik ben ook 1 keer als een beest door het lint gegaan, maar liet godzijdank het meubilair staan. Bij mij was het in een situatie/relatie waarin ik totaal de controle kwijt was, de touwtjes niet meer in handen had. Ben een persoon die dat nodig heeft, en licht van de rel raak als ik dat niet meer heb. Maar dit was een situatie die ik liever even niet post.
Maar zou dat het bij jou kunnen zijn? Die touwtjes kwijt?
Maar zou dat het bij jou kunnen zijn? Die touwtjes kwijt?
vrijdag 12 september 2008 om 20:16
Denk eerder dat het komt omdat al mijn gevoel gebaggetaliseerd werd. Ik kreeg altijd te horen: "stel je niet aan". Ondanks dat ik niet meer precies weet hoe ik 'm geslagen heb, vind ik het het meest aannemelijk dat ik heb geslagen heb nadat ik weer een "stel je niet aan" naar m'n hoofd geslingerd kreeg.
Die touwtjes in handen zou ook goed kunnen. We zaten midden in onze samenwoon/verhuis-dip en kon er weinig meer bij hebben..
Die touwtjes in handen zou ook goed kunnen. We zaten midden in onze samenwoon/verhuis-dip en kon er weinig meer bij hebben..
vrijdag 12 september 2008 om 20:27
Ben ik nou de enige die vindt dat TO iets aan haar razernij moet doen?
Als een man 1x zijn vrouw slaat, dan wordt aangeraden om direct je koffer te pakken, naar een blijf van mijn lijf-huis te vertrekken en aangifte te doen. Ook wordt dan meestal gesteld dat iemand die 1x slaat ook vaker zal slaan, geen tweede kans verdient en dat er geen argument is om goed te praten dat hij een vrouw geslagen heeft.
Nu slaat TO haar vriend, een bloedneus nota bene!, en het is allemaal heel herkenbaar en volstrekt begrijpelijk?
Ik snap dat echt niet hoor. Ik vind echt dat je veel te ver gaat als je de controle zover verliest dat je een ander fysiek aanvalt. En ook dat je dan echt wat moet ondernemen om te voorkomen dat je ooit nog eens in zo'n situatie belandt.
Als een man 1x zijn vrouw slaat, dan wordt aangeraden om direct je koffer te pakken, naar een blijf van mijn lijf-huis te vertrekken en aangifte te doen. Ook wordt dan meestal gesteld dat iemand die 1x slaat ook vaker zal slaan, geen tweede kans verdient en dat er geen argument is om goed te praten dat hij een vrouw geslagen heeft.
Nu slaat TO haar vriend, een bloedneus nota bene!, en het is allemaal heel herkenbaar en volstrekt begrijpelijk?
Ik snap dat echt niet hoor. Ik vind echt dat je veel te ver gaat als je de controle zover verliest dat je een ander fysiek aanvalt. En ook dat je dan echt wat moet ondernemen om te voorkomen dat je ooit nog eens in zo'n situatie belandt.
anoniem_41160 wijzigde dit bericht op 12-09-2008 20:29
Reden: rare zinsopbouw
Reden: rare zinsopbouw
% gewijzigd
vrijdag 12 september 2008 om 20:34
Nummerzoveel, je mag best weg blijven uit deze topic. Ik weet ook wel dat het onacceptabel is. Maar ik vraag niet naar mensen die dat erin gaan wrijven. Denk je dat dat nog niet genoeg gebeurt?!
Ja, het is gebeurd en nee, ik ben er niet trots op (dacht dat ik daar ook wel vrij duidelijk in was). Ik vraag in deze topic of mensen soortgelijke situaties hebben meegemaakt en wat eraan gedaan kan worden.
Ik vraag hier niet dat mensen mij nog eens ga vertellen wat voor vreselijks ik gedaan heb.
Ja, het is gebeurd en nee, ik ben er niet trots op (dacht dat ik daar ook wel vrij duidelijk in was). Ik vraag in deze topic of mensen soortgelijke situaties hebben meegemaakt en wat eraan gedaan kan worden.
Ik vraag hier niet dat mensen mij nog eens ga vertellen wat voor vreselijks ik gedaan heb.
vrijdag 12 september 2008 om 20:35
Heel veel herkenning hier. Ik heb het één keer gehad toen mijn jaloers aangelegde (inmiddels ex-) vriend met een andere vrouw had gezoend, waar ik bij zat. Hij was dronken. Ik heb meteen mijn fiets gepakt en ben woedend naar huis gegaan. Hij kwam me achterna om het uit te leggen. Eenmaal thuis zei hij dat het eigenlijk mijn eigen schuld was, ik was veel te gezellig met anderen, dus ik had het in de hand gewerkt.
Toen ben ik geflipt, ik vond het zó onrechtvaardig. Ik ben niet alleen als een viswijf tegen hem tekeer gegaan, ik heb hem ook nog vrij hard geschopt, omdat hij niet snel genoeg mijn huis uit ging.
Onnodig te zeggen dat we geen relatie meer hebben. Ik ben niet gewelddadig aangelegd, heb na die keer ook nooit meer iemand lichamelijk pijn gedaan. Maar heel eerlijk? Als zoiets me weer zou overkomen zou ik hem zo weer schoppen. Hij verdiende niet beter, de hond. Heel stiekem ben ik best wel een beetje trots op mezelf. Het was niet netjes, maar wel heerlijk
.
Toen ben ik geflipt, ik vond het zó onrechtvaardig. Ik ben niet alleen als een viswijf tegen hem tekeer gegaan, ik heb hem ook nog vrij hard geschopt, omdat hij niet snel genoeg mijn huis uit ging.
Onnodig te zeggen dat we geen relatie meer hebben. Ik ben niet gewelddadig aangelegd, heb na die keer ook nooit meer iemand lichamelijk pijn gedaan. Maar heel eerlijk? Als zoiets me weer zou overkomen zou ik hem zo weer schoppen. Hij verdiende niet beter, de hond. Heel stiekem ben ik best wel een beetje trots op mezelf. Het was niet netjes, maar wel heerlijk
.
vrijdag 12 september 2008 om 20:40
vrijdag 12 september 2008 om 20:40
Incidentele woede vind ik geen structureel probleem, en dus ook niet iets waar je hulp voor zou moeten zoeken. In de klauwhamerdiscussie stond ik aan de kant van de zuigtheorie: als je dóór blijft zuigen, kun je uiteindelijk een klauwhamer tegen je smoel verwachten. En dan moet je niet gaan miepen dat de ander je mishandelt.
vrijdag 12 september 2008 om 20:46
vrijdag 12 september 2008 om 20:49
@Maan
Tsja, het vivaforum is en blijft nu eenmaal een openbaar forum. Maar goed, ik zal proberen om mij er verder niet meer mee te bemoeien dan. Ik vind overigens wel dat het je siert hoor, dat jij je er vervelend over voelt. En mijn tekst was ook zeker niet bedoelt om je nog een extra veeg uit de pan te geven. Ik wilde alleen benadrukken dat ik het wel een serieus probleem vind en ook serieus vind dat je daar iets mee moet doen om het in de toekomst te voorkomen. Niet alleen voor anderen, ook voor jezelf.
Tsja, het vivaforum is en blijft nu eenmaal een openbaar forum. Maar goed, ik zal proberen om mij er verder niet meer mee te bemoeien dan. Ik vind overigens wel dat het je siert hoor, dat jij je er vervelend over voelt. En mijn tekst was ook zeker niet bedoelt om je nog een extra veeg uit de pan te geven. Ik wilde alleen benadrukken dat ik het wel een serieus probleem vind en ook serieus vind dat je daar iets mee moet doen om het in de toekomst te voorkomen. Niet alleen voor anderen, ook voor jezelf.
vrijdag 12 september 2008 om 21:33
@Maan:
Ik heb het ook een keer gehad, dat ik mij niet meer kon beheersen. Het was bij een ex-vriend die mij zo ontzettend onbeschoft had behandeld. Ik ben veel te goed geweest voor hem, heb veel te veel van hem gepikt, geprobeerd om op een redelijke manier over zaken te spreken maar ik kon nooit tot hem doordringen en hij maakte ruzie over de meest stomme dingen. Hij heeft op een gegeven moment zo het bloed onder mijn nagels gehaald dat ik erg boos op hem ben geworden en dat het erg lang duurde voordat deze boosheid wegging (we hadden een langeafstandsrelatie). Wat ik hiervan geleerd heb is dat ik ook een hele nare kant heb, een kant waarvan ik nooit had gedacht dat ik die had. Maar het belangrijkste dat ik geleerd heb is om duidelijk te zijn waar mijn grenzen liggen, ook al gaat het om kleine dingetjes, ze gaan wel over mijn grens heen.
Groetjes Kikkerjet
Ik heb het ook een keer gehad, dat ik mij niet meer kon beheersen. Het was bij een ex-vriend die mij zo ontzettend onbeschoft had behandeld. Ik ben veel te goed geweest voor hem, heb veel te veel van hem gepikt, geprobeerd om op een redelijke manier over zaken te spreken maar ik kon nooit tot hem doordringen en hij maakte ruzie over de meest stomme dingen. Hij heeft op een gegeven moment zo het bloed onder mijn nagels gehaald dat ik erg boos op hem ben geworden en dat het erg lang duurde voordat deze boosheid wegging (we hadden een langeafstandsrelatie). Wat ik hiervan geleerd heb is dat ik ook een hele nare kant heb, een kant waarvan ik nooit had gedacht dat ik die had. Maar het belangrijkste dat ik geleerd heb is om duidelijk te zijn waar mijn grenzen liggen, ook al gaat het om kleine dingetjes, ze gaan wel over mijn grens heen.
Groetjes Kikkerjet
