Psyche
alle pijlers
Alleen
vrijdag 4 juli 2008 om 12:28
Ik weet niet waar ik moet beginnen. Het is weer zover: ik voel me ellendig. Soms lijkt mijn leven wel een achtbaa die mij vanzelf weer naar het beginpunt brengt, maar nu dobber ik een bootje en kan ik de kade niet vinden.
Steeds is er weer dat punt waar ik me zo ontevreden voel. Het punt dat er voor zorgt dat ik het liefst zou willen vluchten. Zo voelt dat nu ook.
Ik heb een erg leuke baan, maar toch twijfel ik erover. Ik zit in onzekerheid over een uitzending naar het buitenland (als professional aan het werk). Ik twijfel over sommige vriendschappen. Ik twijfel over de man die ik zie, waarvan ik steeds meer bemerk dat we niet op één lijn zitten, maar die ik niet los kan laten op dit moment omdat ik blijkbaar nog niet zover ben. Ik voel me een beetje leeg de laatste tijd. Kan slecht keuzes maken, of misschien waren het er wat teveel de laatste periode.
Ik voel me niet gehoord door mijn moeder, zij is druk met haar eigen leven en lijkt steeds minder geinteresseerd in wat mijn bezighoudt. Dat is wel pijnlijk. Eigenlijk voel ik me alleen. En dat gevoel staat mijn hele leven al een beetje centraal. Elke keer weer bij dat punt belanden; me alleen voelen.
Steeds is er weer dat punt waar ik me zo ontevreden voel. Het punt dat er voor zorgt dat ik het liefst zou willen vluchten. Zo voelt dat nu ook.
Ik heb een erg leuke baan, maar toch twijfel ik erover. Ik zit in onzekerheid over een uitzending naar het buitenland (als professional aan het werk). Ik twijfel over sommige vriendschappen. Ik twijfel over de man die ik zie, waarvan ik steeds meer bemerk dat we niet op één lijn zitten, maar die ik niet los kan laten op dit moment omdat ik blijkbaar nog niet zover ben. Ik voel me een beetje leeg de laatste tijd. Kan slecht keuzes maken, of misschien waren het er wat teveel de laatste periode.
Ik voel me niet gehoord door mijn moeder, zij is druk met haar eigen leven en lijkt steeds minder geinteresseerd in wat mijn bezighoudt. Dat is wel pijnlijk. Eigenlijk voel ik me alleen. En dat gevoel staat mijn hele leven al een beetje centraal. Elke keer weer bij dat punt belanden; me alleen voelen.
vrijdag 4 juli 2008 om 12:31
Kun je niet naar een psycholoog om dat probleem aan te pakken? Twijfel je stiekem niet aan jezelf, ipv aan de andere mensen? Of je wel leuk genoeg bent voor je vrienden? Misschien moet je een life coach consulteren vanwege je baan en de keuze daarin. Maar als ik jou was zou ik even om een verwijzing naar een psycholoog vragen. 't Is altijd verhelderend om een ander z'n mening te horen, en bovendien hebben zij ervaringen met mensen die zich net zo voelen als jij.
Knuffel,
Digi
Knuffel,
Digi
vrijdag 4 juli 2008 om 12:37
Dat is op zich een goede tip Digitalis. Ik werk zelf ook in dat vak en weet hoe dat gaat. Heb vroeger weleens met psychologen gesproken, maar moet je eerlijk zeggen dat ik daar weinig aan heb gehad. Dus de behoefte om er weer eens één op te zoeken voel ik niet zo sterk. Misschien wel angst hoor, kan goed.
Ik twijfel niet aan mezelf ten opzichte van mijn vrienden, maar weet wel dat ik 'snel' uitgekeken ben op mensen en bij eenrichtingsverkeer tegenwoordig gewoon vrij snel afhaak. Misschien juist wel omdat ik heel veel vrienden heb en me dat ook kan permitteren?
Maar ondanks dat; hoeveel vrienden ik ook heb, het zegt niets over mijn 'alleen' gevoel. Want die is er dus nog steeds bij tijd en wijle.
Heb nu alleen maar zin om weg te gaan, in mijn eentje. De boel het boeltje laten hier en een vakantie voor mezelf boeken ofzo.
Ik twijfel niet aan mezelf ten opzichte van mijn vrienden, maar weet wel dat ik 'snel' uitgekeken ben op mensen en bij eenrichtingsverkeer tegenwoordig gewoon vrij snel afhaak. Misschien juist wel omdat ik heel veel vrienden heb en me dat ook kan permitteren?
Maar ondanks dat; hoeveel vrienden ik ook heb, het zegt niets over mijn 'alleen' gevoel. Want die is er dus nog steeds bij tijd en wijle.
Heb nu alleen maar zin om weg te gaan, in mijn eentje. De boel het boeltje laten hier en een vakantie voor mezelf boeken ofzo.
vrijdag 4 juli 2008 om 12:45
Hoi Maelys,
Ik herken je gevoel wel. Dit is hoe ik erover denk: In principe ben je ook gewoon alleen. Klinkt hard, maar je moet er immers zelf iets van maken in het leven. Natuurlijk speelt je omgeving (werk, relatie, vrienden) daarin ook een belangrijke rol, maar de belangrijkste rol speel je uiteraard zelf. Dus neem het heft in eigen handen en ga op zoek naar wat jou echt gelukkig maakt en de manier waarop je dat kan bereiken. Misschien klinkt dit allemaal wat vaag, maar ik hoop dat het je een beetje in de juiste richting duwt.
Groetjes, Rietjeh
Ik herken je gevoel wel. Dit is hoe ik erover denk: In principe ben je ook gewoon alleen. Klinkt hard, maar je moet er immers zelf iets van maken in het leven. Natuurlijk speelt je omgeving (werk, relatie, vrienden) daarin ook een belangrijke rol, maar de belangrijkste rol speel je uiteraard zelf. Dus neem het heft in eigen handen en ga op zoek naar wat jou echt gelukkig maakt en de manier waarop je dat kan bereiken. Misschien klinkt dit allemaal wat vaag, maar ik hoop dat het je een beetje in de juiste richting duwt.
Groetjes, Rietjeh
vrijdag 4 juli 2008 om 12:49
Eens met Rietjeh! Er is er maar 1 met wie je de rest van je leven door moet.. dat ben je zelf!! Dan kun je het beter zo aangenaam mogelijk maken voor jezelf.. als dat betekent even de boel de boel laten, Doen! Als dat betekent een andere baan zoeken, doen! Als dat betekent dat je sommige vrienden los moet laten, ook doen!
vrijdag 4 juli 2008 om 12:51
Maelys, ik heb dat gevoel ook wel hoor. Zoals met mijn oom en tante pas. Ik was bij mijn ouders aan het logeren en toen kwamen zij. Leuke mensen, maar zo'n grote kloof tussen ons, valt haast niet mee te praten. Ook voel ik me vaak alleen in gezelschap, behalve met een paar echt goede vrienden. Als we uitgaan dan drink ik er wat bij en merk ik het 'alleen voelen' niet zo meer. Zoals Rietjuh zegt, je bent in feite ook alleen. 't Is moeilijk om soulmates te vinden. Gelukkig heb ik er een paar, al ben ik ook weleens onzeker als ik een tijdje het contact moet leggen ipv andersom. Dan denk ik: hm, die heeft zeker leukere vrienden dan dat ik ben. Ik ben kennelijk nogal onzeker op sociaal vlak (terwijl ik wel heel snel oppervlakkig sociaal contact kan maken).
vrijdag 4 juli 2008 om 12:56
Dank jullie wel. Jullie woorden relativeren wel moet ik zeggen.Ik ben het 'moeten' zo zat. Ik wil genieten, de dingen doen waar ik blij van word. Maar inderdaad niet altijd even duidelijk wáár ik nou zo blij van word dan. Ik heb ben natuurlijk bezig met die hulporganisatie, maar er zit een kans in dat dat op de korte termijn niks wordt.
Ik zit zelfs al te kijken naar ander werk in het buitenland. Gewoon, relaxed werk. Als begeleider de natuur in te paard en dat soort dingen. Maar of dat realistisch is..?
Ik zit zelfs al te kijken naar ander werk in het buitenland. Gewoon, relaxed werk. Als begeleider de natuur in te paard en dat soort dingen. Maar of dat realistisch is..?
vrijdag 4 juli 2008 om 12:58
Dat kan realistisch zijn. Bij Thomas Cook zoeken ze vaak mensen die in een land de gasten verwelkomt en dingen uitlegt. Een reishostess of iets dergelijks. Vaak voor een halfjaar. Waarom niet zoiets proberen? Of surf naar www.joho.nl, daar zoeken ze ook mensen voor in het buitenland. Ik woon al jaren niet meer in NL en heb ook van die dingen gedaan en na mijn studie wil ik ook een halfjaartje zo'n hostess worden. Misschien gewoon doen? En de boel de boel te laten?
vrijdag 4 juli 2008 om 13:03
Ik lees vooral dat je veel twijfelt aan alles waarmee je je bezighoudt, wat je doet en aan de mensen om je heen.
Je noemt dit 'alleen zijn'. Maar is het niet vooral dat je jezelf nog niet zo goed kent en daardoor nog niet die dingen voor jezelf hebt kunnen kiezen die bij je passen?
Als begeleider de natuur in te paard datgene is waar jij je blij van voelt worden, waarom zou dat dan niet kunnen? Als het bij je past, is het heel realistisch om in die hoek te zoeken naar je mogelijkheden.
Je noemt dit 'alleen zijn'. Maar is het niet vooral dat je jezelf nog niet zo goed kent en daardoor nog niet die dingen voor jezelf hebt kunnen kiezen die bij je passen?
Als begeleider de natuur in te paard datgene is waar jij je blij van voelt worden, waarom zou dat dan niet kunnen? Als het bij je past, is het heel realistisch om in die hoek te zoeken naar je mogelijkheden.
vrijdag 4 juli 2008 om 13:07
Wat grappig wat je zegt over vriendschappen, Digitalis. Ik had het daar laatst met iemand over die zei dat je in zo'n geval gewoon verschillende verwachtingen van een vriendschap hebt. Je verwacht dus meer van de vriendschap dan je vriend/vriendin. Als jij je daardoor niet voldoende gewaardeerd voelt, moet je je verwachtingen bijstellen. Als dat niet voor je werkt (want wat stelt het contact dan nog voor voor jou?) kun je de vriendschap ook verbreken maar ja... die persoon was wel iemand waarbij je je klaarblijkelijk goed voelde. Dit is iets waar ik ook wel mee worstel bij twee 'vrienden'... blijft lastig. Als ik dit zo teruglees, dan zie ik wel dat dit probleem vooral weer bij mezelf ligt... (om weer terug te komen op het topic. 
)
)
vrijdag 4 juli 2008 om 13:08
Maelys,
Wat je zegt is dat je ondanks veel vrienden toch dat alleen gevoel houdt. Dus je bent niet eenzaam.
Zou het misschien kunnen dat je je alleen voelt omdat je niet goed door een deur kunt met jezelf? Baalt van de keuzes die je maakt, niet blij kunt zijn met je leuke baan, altijd maar twijfelt aan van alles en nog wat en er niet mee dealt maar er juist voor vlucht?
Ook je laatste "oplossing" om in je eentje op vakantie te gaan is een vlucht. Als je insteek anders was, namelijk jezelf leren kennen en jezelf vermaken door in je eentje op vakantie te gaan, kon ik het nog begrijpen. Maar jij wil gewoon de boel de boel laten. Nou, dat is precies wat er gebeurt. De boel ligt er dan nog steeds als je terugkomt.
Ik vind het fijn voor je moeder dat ze druk is met haar eigen leven. Er komt een punt waarop je niet meer naar je moeder moet kijken voor je eigenwaarde, of om gehoord te worden of om je problemen op te lossen. Als je zoveel vrienden hebt kun je beter één van hen uitzoeken om te vertellen wat je bezighoudt.
Maar je benoemt een hoop dingen war je onzeker over bent. Je vriend, je moeder, je baan, je vrienden. Hoe kan dat nou? Ben ik oprecht benieuwd naar. Behalve je moeder, die heb je niet kunnen uitzoeken, zijn het allemaal eigen keuzes. Je leeft het leven dat je gekozen hebt, en het bevalt je voor geen meter.
Dan denk ik, even heel hard, ga nou niet lopen miepen over je alleen voelen. Dat lijkt mij namelijk op zelfmedelijden, en geen verantwoording nemen voor je eigen keuzes en leven.
Doorbreek het patroon van te willen vluchten, en kijk de realiteit recht in de ogen. En doe er wat aan.
Succes!
Wat je zegt is dat je ondanks veel vrienden toch dat alleen gevoel houdt. Dus je bent niet eenzaam.
Zou het misschien kunnen dat je je alleen voelt omdat je niet goed door een deur kunt met jezelf? Baalt van de keuzes die je maakt, niet blij kunt zijn met je leuke baan, altijd maar twijfelt aan van alles en nog wat en er niet mee dealt maar er juist voor vlucht?
Ook je laatste "oplossing" om in je eentje op vakantie te gaan is een vlucht. Als je insteek anders was, namelijk jezelf leren kennen en jezelf vermaken door in je eentje op vakantie te gaan, kon ik het nog begrijpen. Maar jij wil gewoon de boel de boel laten. Nou, dat is precies wat er gebeurt. De boel ligt er dan nog steeds als je terugkomt.
Ik vind het fijn voor je moeder dat ze druk is met haar eigen leven. Er komt een punt waarop je niet meer naar je moeder moet kijken voor je eigenwaarde, of om gehoord te worden of om je problemen op te lossen. Als je zoveel vrienden hebt kun je beter één van hen uitzoeken om te vertellen wat je bezighoudt.
Maar je benoemt een hoop dingen war je onzeker over bent. Je vriend, je moeder, je baan, je vrienden. Hoe kan dat nou? Ben ik oprecht benieuwd naar. Behalve je moeder, die heb je niet kunnen uitzoeken, zijn het allemaal eigen keuzes. Je leeft het leven dat je gekozen hebt, en het bevalt je voor geen meter.
Dan denk ik, even heel hard, ga nou niet lopen miepen over je alleen voelen. Dat lijkt mij namelijk op zelfmedelijden, en geen verantwoording nemen voor je eigen keuzes en leven.
Doorbreek het patroon van te willen vluchten, en kijk de realiteit recht in de ogen. En doe er wat aan.
Succes!
vrijdag 4 juli 2008 om 13:11
Ook eens met Omen trouwens. Ga op zoek naar de dingen die je gelukkig maken. Als je het gevoel hebt dat begeleider te paard in het buitenland is, moet je dat doen. Alleen dan kom je erachter of zoiets je gelukkig maakt. En is dat niet het geval, dan maakt dat niets uit. Je weet dan in ieder geval dat jij het heft in eigen hand hebt genomen in je zoektocht naar geluk. Zo kom je er stapje voor stapje tenminste wel uit wat je echt wilt in het leven.
vrijdag 4 juli 2008 om 13:11
Ik denk dat ik redelijk weet wie ik ben en waar ik voor sta, maar door de fase waarin ik nu verkeer steeds meer geconfronteerd word met gedane zaken (verleden, ontwikkeling). Dat zorgt mijns inziens ook steeds weer voor die onzekerheid en twijfel die ik vaak voel. En soms is het dus zo sterk dat ik me er somber door ga voelen, omdat ik me dan niet thuis voel. Ik heb vaak het gevoel iets te missen ofzo.
Ik weet dat veel anderen verbaasd zouden zijn als ik dit vertel, ik ben vind het heel lastig om me oprecht te uiten, maar ben juist wel echt een gevoelsmens. Een vriendin die me goed weet te doorgronden zegt dat ik te hard ben voor mezelf. Mijn verdriet en kwetsbaarheid niet laat zien, terwijl ik dat wel zou moeten proberen. Maar dat lukt me niet. Vaak is vluchten dan mijn eerste gedachte. Zoals nu.
En zowel het paardenidee als het reisleiderschap lijken me leuk trouwens! (...)
Ik weet dat veel anderen verbaasd zouden zijn als ik dit vertel, ik ben vind het heel lastig om me oprecht te uiten, maar ben juist wel echt een gevoelsmens. Een vriendin die me goed weet te doorgronden zegt dat ik te hard ben voor mezelf. Mijn verdriet en kwetsbaarheid niet laat zien, terwijl ik dat wel zou moeten proberen. Maar dat lukt me niet. Vaak is vluchten dan mijn eerste gedachte. Zoals nu.
En zowel het paardenidee als het reisleiderschap lijken me leuk trouwens! (...)
vrijdag 4 juli 2008 om 13:17
Evidenca,
ik verwijt niemand wat en snap dat het iets is van mij. Ik ben zeker niet eenzaam, maar voel me vaak alleen. Omdat ik me anders voel dan anderen. Ik dóe ook leuke dingen en ben geen huismus. Ik vind mezelf niet zielig en heb wel degelijk op jonge leeftijd mijn eigen verantwoordelijkheden leren kennen.
Ik zou niet op vakantie/reis/buitenlandwerk gaan om mezelf 'beter te leren kennen', maar voor rust en te kunnen doen en laten wat ik zelf wil.
Dat is het meer.
ik verwijt niemand wat en snap dat het iets is van mij. Ik ben zeker niet eenzaam, maar voel me vaak alleen. Omdat ik me anders voel dan anderen. Ik dóe ook leuke dingen en ben geen huismus. Ik vind mezelf niet zielig en heb wel degelijk op jonge leeftijd mijn eigen verantwoordelijkheden leren kennen.
Ik zou niet op vakantie/reis/buitenlandwerk gaan om mezelf 'beter te leren kennen', maar voor rust en te kunnen doen en laten wat ik zelf wil.
Dat is het meer.
vrijdag 4 juli 2008 om 13:23
vrijdag 4 juli 2008 om 13:25
Maelys, ik kan met de beste wil van de wereld in bovenstaande posting geen antwoord zien op mijn posting. Volgens mij komt dat doordat je je misschien aangevallen voelt of dat je zoveel dingen in je hoofd hebt zitten die voor mij niet duidelijk zijn. Of ik begrijp er gewoon niks van
![:-]](https://forum.viva.nl/smilies/77_happy.gif){kind=small}
Ik snap best dat je op vakantie zou willen voor rust en om te kunnen doen wat je zelf wil, maar daarmee zeg je eigenlijk dat je dat dus niet kunt in je gewone leven. Lijkt mij echt verstandiger om daarmee te dealen.
vrijdag 4 juli 2008 om 13:32
Sorry, inderdaad, ik ga niet echt in op wat je zei. Ik voelde me inderdaad aangevallen. Dat heb ik trouwens al snel als het zo dichtbij komt 
Alsnog antwoord op je vraag:
Hier op zei ik geloof ik al dat ik wél een geweldige baan heb, maar ik twijfel weleens of ik er voldoende uit kan haln voor nu. Bovendien zitten we in een hele reorganisatie en daar word ik een beetje moe van soms (net als vele anderen); veel gezeur, ontevredenheid, zaken die niet vlot genoeg worden doorgevoerd etc.
Ik ben eigenlijk best tevreden met mezelf. Met wie ik ben en wat ik tot nu toe heb bereikt. Dat is namelijk best veel en daarover klaag ik echt niet.
Maar door dat sombere gevoel, dat soms toch weer opspeelt, heb ik al snel de neiging om impulsief te handelen en inderdaad te vluchten. In de praktijk gebeurt het niet zo letterlijk als ik hier beschrijf, maar soms denk ik weleens: deed ik het maar eens! Steeds maar op zo'n wip zitten vraagt om veel energie en uiteindelijk kom ik geen stap verder.
Alsnog antwoord op je vraag:
Hier op zei ik geloof ik al dat ik wél een geweldige baan heb, maar ik twijfel weleens of ik er voldoende uit kan haln voor nu. Bovendien zitten we in een hele reorganisatie en daar word ik een beetje moe van soms (net als vele anderen); veel gezeur, ontevredenheid, zaken die niet vlot genoeg worden doorgevoerd etc.
Ik ben eigenlijk best tevreden met mezelf. Met wie ik ben en wat ik tot nu toe heb bereikt. Dat is namelijk best veel en daarover klaag ik echt niet.
Maar door dat sombere gevoel, dat soms toch weer opspeelt, heb ik al snel de neiging om impulsief te handelen en inderdaad te vluchten. In de praktijk gebeurt het niet zo letterlijk als ik hier beschrijf, maar soms denk ik weleens: deed ik het maar eens! Steeds maar op zo'n wip zitten vraagt om veel energie en uiteindelijk kom ik geen stap verder.
vrijdag 4 juli 2008 om 13:52
Maelys, ik vind het goed van je dat je toch nog even reageert en dat je toegeeft dat je je aangevallen voelt. Is niet eens mijn bedoeling, het is niet eens de bedoeling om je een schop onder je kont te geven ofzo. Ik reageer vaak alleen op de woorden en niet op de emotie.
Ik denk dat je veel meer zou moeten vertellen, want ik kan er eerlijk gezegd kop noch staart aan ontdekken. Je benoemt namelijk zoveel dingen, dat ik niet weet of die nou in relatie staan tot je probleem, het probleem zíjn, randverschijnselen zijn, een oorzaak of een gevolg zijn etc.
Wat ik er tot nu toe uit haal is "somber gevoel wat vaak opspeelt" en je "alleen voelen". Wat denk je zelf wat daar de oorsprong van is?
Ik denk dat je veel meer zou moeten vertellen, want ik kan er eerlijk gezegd kop noch staart aan ontdekken. Je benoemt namelijk zoveel dingen, dat ik niet weet of die nou in relatie staan tot je probleem, het probleem zíjn, randverschijnselen zijn, een oorzaak of een gevolg zijn etc.
Wat ik er tot nu toe uit haal is "somber gevoel wat vaak opspeelt" en je "alleen voelen". Wat denk je zelf wat daar de oorsprong van is?
