Psyche
alle pijlers
Alles vergeten
dinsdag 11 juli 2017 om 20:23
Hoi allen!
Mijn vriend heeft de diagnose 'Complexe PTSS'. Zijn jeugd is dusdanig slecht geweest dat hij een op een bepaald punt een manier heeft bedacht om ermee om te kunnen gaan. In zijn geval is het zo dat hij in moeilijke situaties alles vergeet. Morgen is zijn dochter jarig, wie hij in drie jaar slechts twee uurtjes heeft mogen zien, dus vandaag was zijn geheugen heel erg slecht te noemen. Hij blockt het gewoon. Hij weet niet hoe hij ermee om moet gaan en praat er ook niet over. Hij heeft vandaag ons bed opgemaakt. Heel netjes en straks zoals ik dat zou doen en waarvan ik weet dat hij dat eigenlijk teveel moeite vindt. Hij had zelfs de knuffelhond, gekregen van een vriendin die een paar maanden geleden is overleden, op zijn nachtkastje gezet. Toen ik na het sporten thuis kwam, zei hij:"Wat heb je het bed mooi opgemaakt". Ik vertelde hem dat hij dat zelf had gedaan en dat ik vond dat hij het bed mooi had opgemaakt. Hij schudde een paar keer zijn hoofd en ging op de bank zitten nadenken. Hij heeft wel tien keer gezegd dat ik het bed mooi heb opgemaakt en ik heb alle tien keer aangegeven dat hij dat toch echt zelf heeft gedaan. Hij kijkt me dan alsof ik lieg en soms benoemd hij het ook. Maar ik heb het niet gedaan en kan toch niet zeggen dat ik het gedaan heb, als ik het niet gedaan heb?
Vanavond gaf ik aan dat het tijd werd om het met de psycholoog/psychiater te bespreken en hij vroeg: "Waarom? Ik heb geen problemen hoor". Morgen moet hij naar de huisarts, heeft hij vanmorgen zelf gebeld i.v.m. spierklachten borst (echt spierklachten. Want hij heeft ook de ziekte van Tietze). Maar hij heeft vanavond wel 100 keer gevraagd hoe vroeg hij morgen de wekker moet zetten en hoe laat hij bij de huisarts moet zijn. Hij stond zelfs een tijdje te staren naar zijn eigen handschrift, afvragende wat het was dat hij had opgeschreven
Mijn vraag aan jullie: Herkend iemand deze klachten? Zijn er meer mensen die herinneringen kunnen blocken?
Mijn vriend heeft de diagnose 'Complexe PTSS'. Zijn jeugd is dusdanig slecht geweest dat hij een op een bepaald punt een manier heeft bedacht om ermee om te kunnen gaan. In zijn geval is het zo dat hij in moeilijke situaties alles vergeet. Morgen is zijn dochter jarig, wie hij in drie jaar slechts twee uurtjes heeft mogen zien, dus vandaag was zijn geheugen heel erg slecht te noemen. Hij blockt het gewoon. Hij weet niet hoe hij ermee om moet gaan en praat er ook niet over. Hij heeft vandaag ons bed opgemaakt. Heel netjes en straks zoals ik dat zou doen en waarvan ik weet dat hij dat eigenlijk teveel moeite vindt. Hij had zelfs de knuffelhond, gekregen van een vriendin die een paar maanden geleden is overleden, op zijn nachtkastje gezet. Toen ik na het sporten thuis kwam, zei hij:"Wat heb je het bed mooi opgemaakt". Ik vertelde hem dat hij dat zelf had gedaan en dat ik vond dat hij het bed mooi had opgemaakt. Hij schudde een paar keer zijn hoofd en ging op de bank zitten nadenken. Hij heeft wel tien keer gezegd dat ik het bed mooi heb opgemaakt en ik heb alle tien keer aangegeven dat hij dat toch echt zelf heeft gedaan. Hij kijkt me dan alsof ik lieg en soms benoemd hij het ook. Maar ik heb het niet gedaan en kan toch niet zeggen dat ik het gedaan heb, als ik het niet gedaan heb?
Vanavond gaf ik aan dat het tijd werd om het met de psycholoog/psychiater te bespreken en hij vroeg: "Waarom? Ik heb geen problemen hoor". Morgen moet hij naar de huisarts, heeft hij vanmorgen zelf gebeld i.v.m. spierklachten borst (echt spierklachten. Want hij heeft ook de ziekte van Tietze). Maar hij heeft vanavond wel 100 keer gevraagd hoe vroeg hij morgen de wekker moet zetten en hoe laat hij bij de huisarts moet zijn. Hij stond zelfs een tijdje te staren naar zijn eigen handschrift, afvragende wat het was dat hij had opgeschreven
Mijn vraag aan jullie: Herkend iemand deze klachten? Zijn er meer mensen die herinneringen kunnen blocken?
anoniem_289631 wijzigde dit bericht op 11-07-2017 20:32
9.28% gewijzigd
dinsdag 11 juli 2017 om 23:07
Ik heb het geluk dat hij vooral heel erg lief is. Ondanks al zijn problemen is hij vooral heel erg lief. Ik heb dan ook nooit begrepen waarom zijn moeder hem haat. Mijn ouders dachten in eerste instantie dat ik (weer) met een klaploper was thuisgekomen. Maar deze jongen heeft de hele wereld en nog meer voor mij over en mijn ouders lopen inmiddels met hem weg. Vooral na het leren van zijn geschiedenis. Want domweg staat zijn moeder in het middelpunt van de belangstelling door zichzelf overal en altijd op de voorgrond te plaatsen en dan word er gekletst. Het lijkt haar niet te deren, maar als mijn vriend weer om de oren wordt geslagen met dingen uit het verleden dan zie ik dat hij in een hoekje wil kruipen om te huilen. En dat doet hij alleen bij mij, dus vermand hij zichzelf.
Twee jaar geleden wenste zijn mijn moeder mijn moeder heel veel succes met een pathologische leugenaar als schoonzoon. Mijn familie noch ik heb hem ooit betrapt op een leugen. De psych zegt dat zij pathologisch is en daarom de schuld op haar zoon schuift om zelf buiten schot te blijven. Ook zij heeft hem in de afgelopen twee jaar op geen enkele leugen betrapt.
Hoe dan ook houd ik jullie op de hoogte. En nogmaals bedankt voor de juiste vragen. Ook al heb je om het laatste pleidooi niet gevraagd. Het zit me zo hoog, want het is zo'n doodgoede jongen.
Twee jaar geleden wenste zijn mijn moeder mijn moeder heel veel succes met een pathologische leugenaar als schoonzoon. Mijn familie noch ik heb hem ooit betrapt op een leugen. De psych zegt dat zij pathologisch is en daarom de schuld op haar zoon schuift om zelf buiten schot te blijven. Ook zij heeft hem in de afgelopen twee jaar op geen enkele leugen betrapt.
Hoe dan ook houd ik jullie op de hoogte. En nogmaals bedankt voor de juiste vragen. Ook al heb je om het laatste pleidooi niet gevraagd. Het zit me zo hoog, want het is zo'n doodgoede jongen.
dinsdag 11 juli 2017 om 23:20
Ja, ik herken de klachten. Ik ken mensen die herinneringen kunnen blocken. Het kan een overlevingsstrategie zijn die ervoor zorgt dat je hele moeilijke situaties aankan (met name in vroege jeugd aangeleerd mechanisme). Dit kan zo sterk zijn dat het op moeilijke momenten terugkomt. Precies zoals je omschrijft.
Je zegt dat je vriend al een diagnose heeft, complexe ptss. Weet je wat dat inhoudt?
Je zegt dat je vriend al een diagnose heeft, complexe ptss. Weet je wat dat inhoudt?
Hips, hopsakee en pierlala.
voor jou.
woensdag 12 juli 2017 om 00:09
Herkenbaar.
Ik heb iemand in mijn omgeving die dit ook doet en ook mishandelt is als kind en de aanstichter niet wil toegeven dat dit zo was en eens sorry wil zeggen. Diegene vergeet soms gewoon jaren spontaan.
Ik vraag me ook wel eens af of dit nu hierdoor komt of het iets lichamelijks is, bij epilepsie (absences door hersenbeschadiging) of suikerziekte kunnen namelijk gelijkende symptomen voorkomen. Degene wil echter niet naar een dokter omdat degene het zelf niet in de gate heeft.
Ik zou terug naar de huisarts gaan met je partner, en eisen zowel tegenover de huisarts én partner dat nu eens alles onderzocht gaat worden. Hij kan het niet merken, maar jij wel en dat maakt de relatie toch moeilijker. En het zou iets kunnen zijn wat makkelijker op te lossen is dan therapie. Maar dat weet niemand als het niet onderzocht wordt.
Als het nodig is met zijn psycholoog bespreken hoe je dit kan aanpakken als hij niet wil omdat hij het zelf niet merkt. Want je zou bijvoorbeeld zijn gedrag kunnen opnemen maar dat kan ook heel confronterend en traumatiserend zijn voor iemand met PTSS en daar heeft de psycholoog de beste kijk op.
Succes; ga voor wat jij wil en je onderbuikgevoelens zullen er niet voor niks zijn; dus hoppa naar de huisarts en die psycholoog met hem of zonder hem maar voor hem.
Ik heb iemand in mijn omgeving die dit ook doet en ook mishandelt is als kind en de aanstichter niet wil toegeven dat dit zo was en eens sorry wil zeggen. Diegene vergeet soms gewoon jaren spontaan.
Ik vraag me ook wel eens af of dit nu hierdoor komt of het iets lichamelijks is, bij epilepsie (absences door hersenbeschadiging) of suikerziekte kunnen namelijk gelijkende symptomen voorkomen. Degene wil echter niet naar een dokter omdat degene het zelf niet in de gate heeft.
Ik zou terug naar de huisarts gaan met je partner, en eisen zowel tegenover de huisarts én partner dat nu eens alles onderzocht gaat worden. Hij kan het niet merken, maar jij wel en dat maakt de relatie toch moeilijker. En het zou iets kunnen zijn wat makkelijker op te lossen is dan therapie. Maar dat weet niemand als het niet onderzocht wordt.
Als het nodig is met zijn psycholoog bespreken hoe je dit kan aanpakken als hij niet wil omdat hij het zelf niet merkt. Want je zou bijvoorbeeld zijn gedrag kunnen opnemen maar dat kan ook heel confronterend en traumatiserend zijn voor iemand met PTSS en daar heeft de psycholoog de beste kijk op.
Succes; ga voor wat jij wil en je onderbuikgevoelens zullen er niet voor niks zijn; dus hoppa naar de huisarts en die psycholoog met hem of zonder hem maar voor hem.
woensdag 12 juli 2017 om 08:16
Doet me (zijdelings) denken aan de romantische film Remember Sunday die rond kerst werd uitgezonden. Deze man had een hersenbloeding gehad en daardoor kon hij geen nieuwe herinneringen meer opslaan. Elke dag was een totaal nieuwe situatie voor hem; als hij opstond was hij totaal vergeten wat hij de vorige dag had gedaan en ook alle personen die hij gisteren had ontmoet waren totaal nieuw voor hem. Hij probeerde een relatie aan te gaan maar welke vrouw zou kunnen accepteren dat zij elke ochtend opnieuw een totaal vreemde voor hem zou zijn? Deze film gaat dus over een vrouw die dit van ganser harte probeerde omdat zij ontzettend veel van hem hield.
Ik weet niet of deze aandoening echt bestaat of verzonnen is door de schrijver.
Remember Sunday - Wikipedia
Vandaar mijn vraag of hij zich jou herinnerde maar gelukkig is dit zo.
Fijn voor hem is dat je de arts veel kan vertellen over je bevindingen zodat je je vriend goed van dienst kan zijn. Lijkt me lastig als hij bij de arts komt en niet meer weet waarom hij daar is. Een lange brief mede door jou opgesteld zou hem kunnen helpen maar hoe kan je hem eraan herinneren dat hij die aan de arts moet laten zien?
Ik weet niet of deze aandoening echt bestaat of verzonnen is door de schrijver.
Remember Sunday - Wikipedia
Vandaar mijn vraag of hij zich jou herinnerde maar gelukkig is dit zo.
Fijn voor hem is dat je de arts veel kan vertellen over je bevindingen zodat je je vriend goed van dienst kan zijn. Lijkt me lastig als hij bij de arts komt en niet meer weet waarom hij daar is. Een lange brief mede door jou opgesteld zou hem kunnen helpen maar hoe kan je hem eraan herinneren dat hij die aan de arts moet laten zien?
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
woensdag 12 juli 2017 om 12:39
Wij zijn weer terug. Hij krijgt maandag geheugentherapie van zijn psycholoog. De afspraak stond al, maar dit wordt ingelast. De verwijzing naar een neuroloog moet van de cardioloog komen, als hij het eens is met onze, nou ja mijn, bevindingen. We moeten sowieso terug naar de cardioloog, want hij wordt nu spontaan misselijk van zijn medicatie die hij al bijna twee jaar slikt. Dat is volgens de huisarts altijd mogelijk als men het voor langere tijd moet slikken. We wachten de afspraak met de cardioloog af.
Dank jullie wel voor alle lieve en meedenkende woorden. En wat 'fijn' dat mensen het herkennen. Door jullie ben ik ook weer een beetje rustiger. Ik maakte me gisteravond helemaal gek. Vooral omdat we veel over zijn kindertijd niet echt weten.
Het gekke heb ik altijd gevonden, zeker toen we net samen waren, dat hij alle mensen uit zijn kindertijd herkende, maar niet meer wist wat we die avond zouden gaan eten. Ik snapte het niet, daarvoor kende ik hem ook niet goed genoeg, maar later ontdekte ik een patroon.
Als hij bijvoorbeeld zijn moeder tegenkomt dan kun je ervan uitgaan dat hij niets meer weet van vijf minuten geleden, maar wel dat hij die nacht een paar heftige nachtmerries heeft. Of zoals nu dat zijn dochter jarig is en dan is het helemaal hommeles. Het is een patroon, alles wat te moeilijk is laat hij in zijn hoofd gewoon varen inclusief de kleine details zoals het avondeten. Gekke is dat we vorig jaar op vakantie zijn geweest en hij zo heeft genoten, alles heeft weten los te laten, dat hij van de vakantie alles nog weet. Tot in het kleinste detail. Wat fijn is, want zo kunnen we samen nog vaak mijmeren over alles wat we die paar dagen hebben ondernomen.
Dank jullie wel voor alle lieve en meedenkende woorden. En wat 'fijn' dat mensen het herkennen. Door jullie ben ik ook weer een beetje rustiger. Ik maakte me gisteravond helemaal gek. Vooral omdat we veel over zijn kindertijd niet echt weten.
Het gekke heb ik altijd gevonden, zeker toen we net samen waren, dat hij alle mensen uit zijn kindertijd herkende, maar niet meer wist wat we die avond zouden gaan eten. Ik snapte het niet, daarvoor kende ik hem ook niet goed genoeg, maar later ontdekte ik een patroon.
Als hij bijvoorbeeld zijn moeder tegenkomt dan kun je ervan uitgaan dat hij niets meer weet van vijf minuten geleden, maar wel dat hij die nacht een paar heftige nachtmerries heeft. Of zoals nu dat zijn dochter jarig is en dan is het helemaal hommeles. Het is een patroon, alles wat te moeilijk is laat hij in zijn hoofd gewoon varen inclusief de kleine details zoals het avondeten. Gekke is dat we vorig jaar op vakantie zijn geweest en hij zo heeft genoten, alles heeft weten los te laten, dat hij van de vakantie alles nog weet. Tot in het kleinste detail. Wat fijn is, want zo kunnen we samen nog vaak mijmeren over alles wat we die paar dagen hebben ondernomen.
vrijdag 14 juli 2017 om 12:23
woensdag 19 juli 2017 om 23:30
Maandag belde zijn psycholoog met mij. Mijn vriend was vergeten wat hij moest vragen en dan wil ze graag van mij weten wat de klachten zijn. Ik heb uitgelegd waar mijn knelpunten zitten en ze zei dat ze er met liefde aan wil werken, maar dat ze weet dat mijn vriend niet durft. Er was een hoop herrie voor de deur waardoor ik door de slaapkamer bleef lopen. Maar we kwamen niet tot een remedie. Ja, dat ik nu ook nodig in therapie moet. Maar de verwijzing ligt er al en ik ben pas in februari 2018 aan de beurt.
Al met al belde ze dezelfde middag terug. Het 'jaarabonnement ' van mijn vriend loopt ten einde en ze ziet er geen heil in om nog een jaar met hem in zee te gaan. Hij wil niet praten. En dat weet ik. Dus zij kan niets. Hij is zo bang dat hij zijn moeder vermoord dat hij de EMDR niet durft af te maken, te bang zich te verliezen in de situatie. We hebben samen besloten dat het 26 augustus voor nu einde voor hem is qua therapie. Hij wil niet praten, is bang voor de gevolgen en ik hoop van harte dat er een dag komt dat hij mbv een psycholoog wel alles durft te verwerken.
Inmiddels zijn we bij een cardioloog geweest, maar we moeten terug naar 'onze' eigen cardioloog. Want hij wil zich niet mengen in de band die wij hebben met de andere cardioloog. Dankbaar voor zijn woorden, want ik heb oneindig vertrouwen in de huidige cardioloog en beschouw dit als klein foutje van de huisarts (huidige cardioloog op 60km afstand, deze cardioloog 2 km). Verder een beste man, dus dit foutje kan hij hebben. Daarnaast heeft de huisarts een afspraak gemaakt bij de neuroloog, dr House himself, en de afspraak zien we vanzelf verschijnen. De psycholoog wilde vooral dat hij doorverwezen zou worden naar een neuroloog, omdat ze wist dat ze nooit zou kunnen doordringen en ook bang was/is voor grotere afwijkingen.
Mijn vriend vergeet daarnaast veel meer. Het is voor ons ook een hele stressvolle periode. We praten er nooit over, want het is even zoals het is en het gaat beter worden. We weten alleen niet wanneer. Vriend heeft vandaag macaroni gegeten die hij niet meer mocht eten, omdat hij 18u op het fornuis had gestaan. Ik ben vergeten hem in de koelkast te zetten en hij was vergeten dat het gisteravond was gemaakt. Ik was niet thuis. Ziek dat hij ervan is geworden. Het is hier gedurende de zomermaanden 24 graden in huis en als je vergeet eten in de koelkast te zetten, dan bederft het. Hij at het, vond het heerlijk en werd ziek. En dan denk ik weleens, kun je jezelf nu niet bedenken wanneer ik eten heb gekookt? En wanneer jezelf iets moet maken?
Al met al belde ze dezelfde middag terug. Het 'jaarabonnement ' van mijn vriend loopt ten einde en ze ziet er geen heil in om nog een jaar met hem in zee te gaan. Hij wil niet praten. En dat weet ik. Dus zij kan niets. Hij is zo bang dat hij zijn moeder vermoord dat hij de EMDR niet durft af te maken, te bang zich te verliezen in de situatie. We hebben samen besloten dat het 26 augustus voor nu einde voor hem is qua therapie. Hij wil niet praten, is bang voor de gevolgen en ik hoop van harte dat er een dag komt dat hij mbv een psycholoog wel alles durft te verwerken.
Inmiddels zijn we bij een cardioloog geweest, maar we moeten terug naar 'onze' eigen cardioloog. Want hij wil zich niet mengen in de band die wij hebben met de andere cardioloog. Dankbaar voor zijn woorden, want ik heb oneindig vertrouwen in de huidige cardioloog en beschouw dit als klein foutje van de huisarts (huidige cardioloog op 60km afstand, deze cardioloog 2 km). Verder een beste man, dus dit foutje kan hij hebben. Daarnaast heeft de huisarts een afspraak gemaakt bij de neuroloog, dr House himself, en de afspraak zien we vanzelf verschijnen. De psycholoog wilde vooral dat hij doorverwezen zou worden naar een neuroloog, omdat ze wist dat ze nooit zou kunnen doordringen en ook bang was/is voor grotere afwijkingen.
Mijn vriend vergeet daarnaast veel meer. Het is voor ons ook een hele stressvolle periode. We praten er nooit over, want het is even zoals het is en het gaat beter worden. We weten alleen niet wanneer. Vriend heeft vandaag macaroni gegeten die hij niet meer mocht eten, omdat hij 18u op het fornuis had gestaan. Ik ben vergeten hem in de koelkast te zetten en hij was vergeten dat het gisteravond was gemaakt. Ik was niet thuis. Ziek dat hij ervan is geworden. Het is hier gedurende de zomermaanden 24 graden in huis en als je vergeet eten in de koelkast te zetten, dan bederft het. Hij at het, vond het heerlijk en werd ziek. En dan denk ik weleens, kun je jezelf nu niet bedenken wanneer ik eten heb gekookt? En wanneer jezelf iets moet maken?
donderdag 20 juli 2017 om 05:50
Wat een lastige situatie. Je vriend heeft een geheugenprobleem, het lijkt vooral zijn kortetermijngeheugen. Of de oorzaak fysiek of psychisch is, is niet helemaal duidelijk. Dit is echter wel zodanig ernstig voor zijn functioneren dat dit door een specialist zou moeten worden onderzocht. Als ik het goed begrijp is hij onder behandeling van een cardioloog en een psycholoog. Is hij al onder behandeling van een neuroloog? Dat lijkt mij wel nodig met zijn klachten.
Wat jullie in ieder geval wel al snel zouden kunnen proberen is om zijn geheugen wat meer 'extern' te maken: te werken met briefjes of een groot whiteboard, of dingen op zijn hand schrijven.
Wat jullie in ieder geval wel al snel zouden kunnen proberen is om zijn geheugen wat meer 'extern' te maken: te werken met briefjes of een groot whiteboard, of dingen op zijn hand schrijven.
donderdag 20 juli 2017 om 12:40
Mijn vriend heeft zelf een noteblok gepakt en schrijft hier zijn gedachten en afspraken in. Het rottige is dat hij eergisteren een afspraak had met de huisarts, de noteblok thuis lag en hij was vergeten waarom hij naar de huisarts was gegaan. Dan belt hij mij en dan vertel ik hem waarom hij de afspraak had, maar soms kan ik mijn telefoon niet opnemen en dan komt hij dus geen stap verder.
Hij is eerder onder behandeling geweest van een neuroloog, maar dit was vanwege fysieke beperkingen en het geestelijke is destijds niet meegenomen. Hij heeft nu een verwijzing voor een neuroloog en het is afwachten tot het tot een afspraak komt. De psycholoog kan niet verder met hem, wat ik heel goed snap, want hij onthoud niets van wat hem dwars zit. Als hij niet was gaan ijlen, dan had ik ook nooit gemerkt dat hij psychisch zo naar de klote is. Want het is een stoere vent, die nergens bang voor is (althans dat veinst hij graag).
Hopelijk lukt het de neuroloog om iets te vinden.
Hij is eerder onder behandeling geweest van een neuroloog, maar dit was vanwege fysieke beperkingen en het geestelijke is destijds niet meegenomen. Hij heeft nu een verwijzing voor een neuroloog en het is afwachten tot het tot een afspraak komt. De psycholoog kan niet verder met hem, wat ik heel goed snap, want hij onthoud niets van wat hem dwars zit. Als hij niet was gaan ijlen, dan had ik ook nooit gemerkt dat hij psychisch zo naar de klote is. Want het is een stoere vent, die nergens bang voor is (althans dat veinst hij graag).
Hopelijk lukt het de neuroloog om iets te vinden.
