Psyche
alle pijlers
Als ik dood ga
vrijdag 24 maart 2017 om 20:42
Hi allen
Een issue waar ik mijn hele leven al mee loop en nu van plan ben op te lossen. Hoe weet ik nog niet, maar misschien heeft iemand van jullie een eye opener. Ik denk dat het energie gaat brengen als het uit mijn hoofd is, en ik dan gewoon kan gaan leven.
Vanaf dat ik klein ben ben ik erg bang om begraven te worden. Ik bedoel dat als ik dood verklaard word, mijn ziel nog wel in mijn lichaam zit en ik dus door heb dat ik daar in die kist lig. Een erg claustrofobische gedachte. Ik snap dat mijn lichaam dan niets meer kan, dat het kapot is, en dat er geen bloed meer naar mijn hersenen stroomt en mijn hart, dus lichamelijk kan er niets meer gebeuren. Maar de ziel is voor mij ongrijpbaar. Waarom denken we en waarom zijn we allemaal zo bijzonder gemaakt, dat is een wonder en valt voor mij alleen te verklaren in mijn geloof in God. Ik moet niet twijfelen vertelt het geloof mij, ik ga naar de hemel wanneer ik in Hem geloof. Desondanks dat ik dit allemaal geloof, is er toch de angst dat mijn ziel niet dood is als ik in die kist lig.
Manlief verzekerd mij mocht die dag komen dat hij zeker weet dat ik echt dood ben. Maar dat is niet wat ik bedoel... het gaat om mijn ziel.
Wie o wie kan mij iets verder helpen? Het zou erg lief zijn, bedankt!
Een issue waar ik mijn hele leven al mee loop en nu van plan ben op te lossen. Hoe weet ik nog niet, maar misschien heeft iemand van jullie een eye opener. Ik denk dat het energie gaat brengen als het uit mijn hoofd is, en ik dan gewoon kan gaan leven.
Vanaf dat ik klein ben ben ik erg bang om begraven te worden. Ik bedoel dat als ik dood verklaard word, mijn ziel nog wel in mijn lichaam zit en ik dus door heb dat ik daar in die kist lig. Een erg claustrofobische gedachte. Ik snap dat mijn lichaam dan niets meer kan, dat het kapot is, en dat er geen bloed meer naar mijn hersenen stroomt en mijn hart, dus lichamelijk kan er niets meer gebeuren. Maar de ziel is voor mij ongrijpbaar. Waarom denken we en waarom zijn we allemaal zo bijzonder gemaakt, dat is een wonder en valt voor mij alleen te verklaren in mijn geloof in God. Ik moet niet twijfelen vertelt het geloof mij, ik ga naar de hemel wanneer ik in Hem geloof. Desondanks dat ik dit allemaal geloof, is er toch de angst dat mijn ziel niet dood is als ik in die kist lig.
Manlief verzekerd mij mocht die dag komen dat hij zeker weet dat ik echt dood ben. Maar dat is niet wat ik bedoel... het gaat om mijn ziel.
Wie o wie kan mij iets verder helpen? Het zou erg lief zijn, bedankt!
vrijdag 24 maart 2017 om 20:48
Ik deel enigzins je gevoel. Los van jouw religieuze denkwijzen. Ik vind het ook eng. Het liefst wil ik op een zogenaamde " bodyfarm" liggen. Een open veld waar de natuur zijn werk doet en waar er dan " onderzoek" wordt gedaan door forensische teams. Als leermiddel. Mijn man vindt dit niks
Daarom denk ik dat cremeren voor mij misschien een betere optie is. Een kennis van mij liet zich inwikkelen in een laken na haar dood, ook vanwege claustrofobische gedachten. Een mooie oplossing vond ik dat.
Daarom denk ik dat cremeren voor mij misschien een betere optie is. Een kennis van mij liet zich inwikkelen in een laken na haar dood, ook vanwege claustrofobische gedachten. Een mooie oplossing vond ik dat.
Laten we elkaars mening respecteren... hoe fout die van jou ook is.
vrijdag 24 maart 2017 om 20:51
vrijdag 24 maart 2017 om 20:52
Ik herken je gevoel. Als ik daarover nadenk ben ik doodsbang (leuke woordspeling ) dat ik me bewust ben dat ik in die kist lig. Om die reden wil ik niet gecremeerd worden. Lijkt me gewoon eng .
Je hoort weleens van mensen met een bijna-dood ervaring dat ze uit hun lichaam traden en buiten zichzelf zweefde. Dat is hoe ik me mijn ziel voorstel en dat vind ik wel een geruststellende gedachte.
Je hoort weleens van mensen met een bijna-dood ervaring dat ze uit hun lichaam traden en buiten zichzelf zweefde. Dat is hoe ik me mijn ziel voorstel en dat vind ik wel een geruststellende gedachte.
vrijdag 24 maart 2017 om 20:53
vrijdag 24 maart 2017 om 20:54
quote:Tigraa schreef op 24 maart 2017 @ 20:48:
Ik deel enigzins je gevoel. Los van jouw religieuze denkwijzen. Ik vind het ook eng. Het liefst wil ik op een zogenaamde " bodyfarm" liggen. Een open veld waar de natuur zijn werk doet en waar er dan " onderzoek" wordt gedaan door forensische teams. Als leermiddel. Mijn man vindt dit niks
Daarom denk ik dat cremeren voor mij misschien een betere optie is. Een kennis van mij liet zich inwikkelen in een laken na haar dood, ook vanwege claustrofobische gedachten. Een mooie oplossing vond ik dat.
Ik wil een rieten mandje, ipv een kist.
Maar on topic: TO, heel eerlijk: Vind je het geen belediging voor je God dat je hem niet dusdanig vertrouwt dat je na je dood bij Hem komt?
Ik bedoel het niet rot, maar dat komt wel bij me op. Als je gelooft, geloof dan ook, en heb vertrouwen.
Ik deel enigzins je gevoel. Los van jouw religieuze denkwijzen. Ik vind het ook eng. Het liefst wil ik op een zogenaamde " bodyfarm" liggen. Een open veld waar de natuur zijn werk doet en waar er dan " onderzoek" wordt gedaan door forensische teams. Als leermiddel. Mijn man vindt dit niks
Daarom denk ik dat cremeren voor mij misschien een betere optie is. Een kennis van mij liet zich inwikkelen in een laken na haar dood, ook vanwege claustrofobische gedachten. Een mooie oplossing vond ik dat.
Ik wil een rieten mandje, ipv een kist.
Maar on topic: TO, heel eerlijk: Vind je het geen belediging voor je God dat je hem niet dusdanig vertrouwt dat je na je dood bij Hem komt?
Ik bedoel het niet rot, maar dat komt wel bij me op. Als je gelooft, geloof dan ook, en heb vertrouwen.
vrijdag 24 maart 2017 om 20:55
Ik ben pasgeleden bij een overlijden van een dierbare geweest. En daardoor heb ik letterlijk gezien dat de dood een bevrijding kan zijn, dat het niet alleen maar 'eng' is. Ik heb de strijd van deze dierbare gezien, en ik zag de rust die over hem kwam toen hij overleed. Wat overbleef was echt duidelijk alleen het lichaam, een omhulsel. Mijn dierbare was daar duidelijk niet meer op dat moment.
Het klinkt misschien erg 'zweverig', maar zo ben ik juist niet. Ik merk aan mezelf dat ik de dood van deze persoon veel beter kan accepteren, en zijn begrafenis echt niet 'naar' vond, omdat ik gewoon wist dat alleen zijn lichaam begraven werd. Zijn ziel, hijzelf, was er niet meer.
Kun je hier iets mee...?
Het klinkt misschien erg 'zweverig', maar zo ben ik juist niet. Ik merk aan mezelf dat ik de dood van deze persoon veel beter kan accepteren, en zijn begrafenis echt niet 'naar' vond, omdat ik gewoon wist dat alleen zijn lichaam begraven werd. Zijn ziel, hijzelf, was er niet meer.
Kun je hier iets mee...?
vrijdag 24 maart 2017 om 20:56
quote:Perzina schreef op 24 maart 2017 @ 20:54:
[...]
Ik wil een rieten mandje, ipv een kist.
Maar on topic: TO, heel eerlijk: Vind je het geen belediging voor je God dat je hem niet dusdanig vertrouwt dat je na je dood bij Hem komt?
Ik bedoel het niet rot, maar dat komt wel bij me op. Als je gelooft, geloof dan ook, en heb vertrouwen.Tja, dat zou wel de kern van geloven moeten zijn. Maar " zekerheid willen" is gewoon menselijk.
[...]
Ik wil een rieten mandje, ipv een kist.
Maar on topic: TO, heel eerlijk: Vind je het geen belediging voor je God dat je hem niet dusdanig vertrouwt dat je na je dood bij Hem komt?
Ik bedoel het niet rot, maar dat komt wel bij me op. Als je gelooft, geloof dan ook, en heb vertrouwen.Tja, dat zou wel de kern van geloven moeten zijn. Maar " zekerheid willen" is gewoon menselijk.
Laten we elkaars mening respecteren... hoe fout die van jou ook is.
vrijdag 24 maart 2017 om 20:57
quote:Pien252 schreef op 24 maart 2017 @ 20:55:
Ik ben pasgeleden bij een overlijden van een dierbare geweest. En daardoor heb ik letterlijk gezien dat de dood een bevrijding kan zijn, dat het niet alleen maar 'eng' is. Ik heb de strijd van deze dierbare gezien, en ik zag de rust die over hem kwam toen hij overleed. Wat overbleef was echt duidelijk alleen het lichaam, een omhulsel. Mijn dierbare was daar duidelijk niet meer op dat moment.
Het klinkt misschien erg 'zweverig', maar zo ben ik juist niet. Ik merk aan mezelf dat ik de dood van deze persoon veel beter kan accepteren, en zijn begrafenis echt niet 'naar' vond, omdat ik gewoon wist dat alleen zijn lichaam begraven werd. Zijn ziel, hijzelf, was er niet meer.
Kun je hier iets mee...?
Ja, mooi is dat hè. Ik heb al vele mensen dood zien gaan (verpleegkundige), en het lichaam verandert na de dood met enkele seconden in een soort leeg omhulsel. Mooi om te zien, heel wonderlijk.
Dood is ook echt onmiskenbaar dood.
Ik ben pasgeleden bij een overlijden van een dierbare geweest. En daardoor heb ik letterlijk gezien dat de dood een bevrijding kan zijn, dat het niet alleen maar 'eng' is. Ik heb de strijd van deze dierbare gezien, en ik zag de rust die over hem kwam toen hij overleed. Wat overbleef was echt duidelijk alleen het lichaam, een omhulsel. Mijn dierbare was daar duidelijk niet meer op dat moment.
Het klinkt misschien erg 'zweverig', maar zo ben ik juist niet. Ik merk aan mezelf dat ik de dood van deze persoon veel beter kan accepteren, en zijn begrafenis echt niet 'naar' vond, omdat ik gewoon wist dat alleen zijn lichaam begraven werd. Zijn ziel, hijzelf, was er niet meer.
Kun je hier iets mee...?
Ja, mooi is dat hè. Ik heb al vele mensen dood zien gaan (verpleegkundige), en het lichaam verandert na de dood met enkele seconden in een soort leeg omhulsel. Mooi om te zien, heel wonderlijk.
Dood is ook echt onmiskenbaar dood.
vrijdag 24 maart 2017 om 21:00
quote:Perzina schreef op 24 maart 2017 @ 20:57:
[...]
Ja, mooi is dat hè. Ik heb al vele mensen dood zien gaan (verpleegkundige), en het lichaam verandert na de dood met enkele seconden in een soort leeg omhulsel. Mooi om te zien, heel wonderlijk.
Dood is ook echt onmiskenbaar dood.Ja het is misschien heel gek om zo te omschrijven, maar ik vond het (ondanks het verdriet) toch een hele 'mooie' ervaring. Het heeft mij echt heel erg veel rust gegeven. En ook zeker het geloof dat je ziel 'ergens anders naartoe gaat', je lichaam blijft alleen achter...
[...]
Ja, mooi is dat hè. Ik heb al vele mensen dood zien gaan (verpleegkundige), en het lichaam verandert na de dood met enkele seconden in een soort leeg omhulsel. Mooi om te zien, heel wonderlijk.
Dood is ook echt onmiskenbaar dood.Ja het is misschien heel gek om zo te omschrijven, maar ik vond het (ondanks het verdriet) toch een hele 'mooie' ervaring. Het heeft mij echt heel erg veel rust gegeven. En ook zeker het geloof dat je ziel 'ergens anders naartoe gaat', je lichaam blijft alleen achter...
vrijdag 24 maart 2017 om 21:09
Ik ben niet gelovig maar denk dat je ziel al heel snel de hort op gaat.
Ik was bij het overlijden van mijn oma en na haar laatste adem had ik het idee dat ze nog even aan het meekijken was vanuit een hoek bij het plafond.
Na 15 minuten was dat gevoel weg.
Ik was bij het overlijden van mijn oma en na haar laatste adem had ik het idee dat ze nog even aan het meekijken was vanuit een hoek bij het plafond.
Na 15 minuten was dat gevoel weg.
“Don’t look back – you’re not going that way.”
