Psyche
alle pijlers
Altijd gehaast? tips?
donderdag 1 juni 2017 om 22:38
Zijn hier nog meer mensen die om wat voor reden dan ook eigenlijk altijd alles in het leven gehaast doen terwijl eigenlijk in alle gevallen er geen reden is om zo haastig te zijn. Altijd snel, snel, snel, ook wanneer je netjes op tijd vertrekt en voor bepaalde zaken een prima voorbereiding hebt getroffen. Het zit echt in mijn systeem en ik krijg het er met mindfullness niet uit. Ik heb het ook nog voorgelegd aan de psycholoog en die had niet echt tips?
Herkent iemand dit, of weet iemand bijvoorbeeld een boek of bepaalde oefeningen die mij zouden kunnen helpen om dit 'probleem' aan te pakken.
Om maar wat voorbeelden te geven: als de bel gaat, race ik altijd naar de voordeur terwijl er ik helemaal geen belangrijke pakjes verwacht. Als ik in principe op alle gemak een maaltijd kan nuttigen zonder eindtijd of verdere plannen merk ik toch dat ik alles snel naar binnenwerk? Of ruimschoots op tijd vertrekken, altijd chronisch veel te vroeg zijn en dan nog enorm gaan haasten op het station terwijl je met 1 of zelfs 2 treinen later nog prima op tijd bent. Ik ben de natte droom van menig wergever, maar mijn eigen vijand.
Herkent iemand dit, of weet iemand bijvoorbeeld een boek of bepaalde oefeningen die mij zouden kunnen helpen om dit 'probleem' aan te pakken.
Om maar wat voorbeelden te geven: als de bel gaat, race ik altijd naar de voordeur terwijl er ik helemaal geen belangrijke pakjes verwacht. Als ik in principe op alle gemak een maaltijd kan nuttigen zonder eindtijd of verdere plannen merk ik toch dat ik alles snel naar binnenwerk? Of ruimschoots op tijd vertrekken, altijd chronisch veel te vroeg zijn en dan nog enorm gaan haasten op het station terwijl je met 1 of zelfs 2 treinen later nog prima op tijd bent. Ik ben de natte droom van menig wergever, maar mijn eigen vijand.
You can breathe, you can blink, you can cry. Hell, you’re all gonna be doing that.
donderdag 1 juni 2017 om 22:50
Waar ben je zo onzeker over? Ik had het ook. Ik merkte dat het vooral eraan lag dat ik het allemaal goed wilde doen voor een ander. Dus bij die deurbel rennen om de ander niet te lang te laten wachten (want wat zou diegene dan van mij denken). Ook altijd bezig zijn, want dan hield ik de schijn op dat ik aan de verwachtingen van een ander voldeed ( hoewel ik geen idee had welke dan). Sinds ik niet meer naar de maatstaven leef waarvan ik denk dat een ander dat zou kunnen verwachten, krijg ik 100 keer meer gedaan en vertrek ik gewoon op een normale tijd. Succes!
donderdag 1 juni 2017 om 22:59
Ik denk dat het bij mij tegenwoordig niet zozeer iets met onzekerheid heeft te maken of mensen willen pleasen maar dat het door vroeger mijn 2e natuur is geworden. Ik weet gewoon niet beter dan dit? Ik ga hier geen heel groot verhaal neerkwakken, maar voor een gemeen person moest ik altijd als kind en tiener alles zo snel mogelijk doen. Als ik ook maar enkele seconden zat te rommelen, werd ik al afgesnauwd of kreeg ik al op mijn donder. En die info nemen ze bij behandelingen wel mee voor geestelijke verwerking maar geen dingen waarmee ik mijn gedrag kan aanpassen. Ook als ik er steeds bewust bij stil sta en even rustig probeer te doen ga ik erna gewoon weer de fout in.Doreia schreef: ↑01-06-2017 22:50Waar ben je zo onzeker over? Ik had het ook. Ik merkte dat het vooral eraan lag dat ik het allemaal goed wilde doen voor een ander. Dus bij die deurbel rennen om de ander niet te lang te laten wachten (want wat zou diegene dan van mij denken). Ook altijd bezig zijn, want dan hield ik de schijn op dat ik aan de verwachtingen van een ander voldeed ( hoewel ik geen idee had welke dan). Sinds ik niet meer naar de maatstaven leef waarvan ik denk dat een ander dat zou kunnen verwachten, krijg ik 100 keer meer gedaan en vertrek ik gewoon op een normale tijd. Succes!
You can breathe, you can blink, you can cry. Hell, you’re all gonna be doing that.
donderdag 1 juni 2017 om 23:01
Ik denk dat ik niet verder kom dan enkele penseelstreken of losse klodders. Maar moderne kunst schijnen sommige mensen ook te kunnen waarderen?
You can breathe, you can blink, you can cry. Hell, you’re all gonna be doing that.
donderdag 1 juni 2017 om 23:05
Maar lieverd dan is het duidelijk waar de oorzaak ligt? Je zit nog altijd onder het juk van die gemene persoon. Alleen heb je er je eigen stemmetje van gemaakt. Wat zou er gebeuren als je een hele dag alles gewoon 3x zo langzaam doet? Ik kon eerst ook niet ontspannen, maar de grap is; de kooi is niet op slot en de deur opent van binnenuit. Gooi die gemene persoon uit je systeem en maak je eigen beslissingen hoe lang je ergens over doet
donderdag 1 juni 2017 om 23:06
Ik heb dat ook, maar meer dat ik als ik weet dat ik over 10 min weg moet dat ik in die tien min nog dat en dat en dat kan doen. Net alsof er geen minuut is die niet nuttig gevuld mag worden.
Ben ook vaak met veel dingen tegelijk bezig, zie ik iets liggen terwijl ik bezig ben dan pak ik het meteen om het op te ruimen.
Als ik onderweg ben naar m'n werk dan besteed ik die tijd om te eten of om belangrijke telefoontjes te doen.
Ik lig ook wel op de bank maar ook dat plan ik in.
Ik word er ook wel eens gek van.
Ben ook vaak met veel dingen tegelijk bezig, zie ik iets liggen terwijl ik bezig ben dan pak ik het meteen om het op te ruimen.
Als ik onderweg ben naar m'n werk dan besteed ik die tijd om te eten of om belangrijke telefoontjes te doen.
Ik lig ook wel op de bank maar ook dat plan ik in.
Ik word er ook wel eens gek van.
donderdag 1 juni 2017 om 23:08
donderdag 1 juni 2017 om 23:10
Oh zeer herkenbaar! Ik kreeg laatst de opmerking van een vriendin dat mijn gewone looppas altijd 'gehaast' is. Ook thuis de trap op gaan kan ik niet al wandelend, dat is altijd rennend (nu vind ik dat ook wel leuk 
) Ik heb ook het gevoel dat het mij verstrooider maakt. Heb precies altijd een lijst taken in mijn hoofd die afgewerkt moeten worden. Niet vooruit denken helpt bij mij het beste, dat is dus wel een soort mindfullness denk ik?
Doet me denken aan een Afrikaans spreekwoord: "Neem altijd je tijd voor alles, zo heb je nooit tijd te kort."
) Ik heb ook het gevoel dat het mij verstrooider maakt. Heb precies altijd een lijst taken in mijn hoofd die afgewerkt moeten worden. Niet vooruit denken helpt bij mij het beste, dat is dus wel een soort mindfullness denk ik? Doet me denken aan een Afrikaans spreekwoord: "Neem altijd je tijd voor alles, zo heb je nooit tijd te kort."
donderdag 1 juni 2017 om 23:16
Al heb ik de persoon al jaren uit mijn leven verbannen, de stem leeft in die zin nog steeds voort ja. Soms heb ik het gevoel dat ik niet gevormd ben door mijn opvoeding maar door de onredelijkheid van mijn omgeving. En ik ben het nu wel aan het verwerken, maar ik vind het achteraf wel schrikbarend dat het mijn hele leven veel meer heeft beinvloed dan ik vooraf had gedacht? Dat dingen pas zo laat aan het licht kwamen omdat ik schijnbaar wel erg veel kon incasseren voordat ik mist in ging.Doreia schreef: ↑01-06-2017 23:05Maar lieverd dan is het duidelijk waar de oorzaak ligt? Je zit nog altijd onder het juk van die gemene persoon. Alleen heb je er je eigen stemmetje van gemaakt. Wat zou er gebeuren als je een hele dag alles gewoon 3x zo langzaam doet? Ik kon eerst ook niet ontspannen, maar de grap is; de kooi is niet op slot en de deur opent van binnenuit. Gooi die gemene persoon uit je systeem en maak je eigen beslissingen hoe lang je ergens over doet
You can breathe, you can blink, you can cry. Hell, you’re all gonna be doing that.
donderdag 1 juni 2017 om 23:18
alinga schreef: ↑01-06-2017 23:10Oh zeer herkenbaar! Ik kreeg laatst de opmerking van een vriendin dat mijn gewone looppas altijd 'gehaast' is. Ook thuis de trap op gaan kan ik niet al wandelend, dat is altijd rennend (nu vind ik dat ook wel leuk
Doet me denken aan een Afrikaans spreekwoord: "Neem altijd je tijd voor alles, zo heb je nooit tijd te kort."
Die looppas heb ik ook ik schijn te lopen als een legerofficier die nog met de laatste trein naar huis moet. Echte lijstjes maak ik sowieso nooit omdat ik die in mijn hoofd al zeer strict afwerk anders zou ik nog verder doorschieten.
You can breathe, you can blink, you can cry. Hell, you’re all gonna be doing that.
donderdag 1 juni 2017 om 23:19
Ik doe normaal ook 10 dingen tegelijk. Al kan ik dat op dit moment niet.sushilala schreef: ↑01-06-2017 23:06Ik heb dat ook, maar meer dat ik als ik weet dat ik over 10 min weg moet dat ik in die tien min nog dat en dat en dat kan doen. Net alsof er geen minuut is die niet nuttig gevuld mag worden.
Ben ook vaak met veel dingen tegelijk bezig, zie ik iets liggen terwijl ik bezig ben dan pak ik het meteen om het op te ruimen.
Als ik onderweg ben naar m'n werk dan besteed ik die tijd om te eten of om belangrijke telefoontjes te doen.
Ik lig ook wel op de bank maar ook dat plan ik in.
Ik word er ook wel eens gek van.
Maar ook alles wat ik doe moet nuttig zijn? Ik moet van mijzelf altijd efficient zijn?
You can breathe, you can blink, you can cry. Hell, you’re all gonna be doing that.
vrijdag 2 juni 2017 om 14:29
Oh man, wat moet dat vermoeiend zijn. Dan kan je toch nooit lekker ontspannen als je jezelf zo ontzettend opjaagt?! Ik denk dat Doreia met haar posts de spijker op zijn kop slaat.
Je zegt dat ook als je bewust stilstaat, op een later moment gewoon weer de fout ingaat.
Wat gebeurt er dan? Wat voor gevoel maakt het los? Wat doe jij met dat gevoel?
Blijkbaar is het bijhorende gevoel zo ongemakkelijk dat je liever gaat rennen dan het verdragen.
En waarom ga je later weer 'de fout in?' Heb je het idee dat het toch geen zin heeft om te proberen? Iets anders?
Ik denk dat het sowieso al helpt als je het niet ziet als een fout maar als iets wat in je software geprogrammeerd ziet. Dat is niet fout, het is gewoon zoals het is. En je hebt er last van dus tijd om te proberen het virus te verwijderen.Wat heb je al geprobeerd qua virusverwijdering?
Je zegt dat ook als je bewust stilstaat, op een later moment gewoon weer de fout ingaat.
Wat gebeurt er dan? Wat voor gevoel maakt het los? Wat doe jij met dat gevoel?
Blijkbaar is het bijhorende gevoel zo ongemakkelijk dat je liever gaat rennen dan het verdragen.
En waarom ga je later weer 'de fout in?' Heb je het idee dat het toch geen zin heeft om te proberen? Iets anders?
Ik denk dat het sowieso al helpt als je het niet ziet als een fout maar als iets wat in je software geprogrammeerd ziet. Dat is niet fout, het is gewoon zoals het is. En je hebt er last van dus tijd om te proberen het virus te verwijderen.Wat heb je al geprobeerd qua virusverwijdering?
vrijdag 2 juni 2017 om 15:36
Dit is heel logisch en heel normaal. Het is niet alleen je concrete opvoeding die invloed heeft, maar juist ook je omgeving, wat je ziet om je heen, hoe mensen op je reageren en zich naar jou toe gedragen, hoe de belangrijke mensen om je heen zich uberhaupt gedragen, het draagt allemaal bij.violetskies schreef: ↑01-06-2017 23:16Al heb ik de persoon al jaren uit mijn leven verbannen, de stem leeft in die zin nog steeds voort ja. Soms heb ik het gevoel dat ik niet gevormd ben door mijn opvoeding maar door de onredelijkheid van mijn omgeving. En ik ben het nu wel aan het verwerken, maar ik vind het achteraf wel schrikbarend dat het mijn hele leven veel meer heeft beinvloed dan ik vooraf had gedacht? Dat dingen pas zo laat aan het licht kwamen omdat ik schijnbaar wel erg veel kon incasseren voordat ik mist in ging.
Het klinkt misschien heel gek, maar het antwoordt zit in niet meer doen. En ervaren wat dat met je doet. Elke keer als je het doet ben je eigenlijk dat kleine kind dat je was weer aan het straffen. Vind het maar schrikbarend, voel maar onder hoe veel druk je stond als kind en wat voor gevoel dat gaf en nu dus nog steeds geeft.
En als je weer de neiging hebt om gehaast te doen, grijp jezelf maar even bij je nekvel en spreek die oude 'gemene persoon' maar toe dat dat nergens voor nodig is en dat jij het in je eigen tijd doet en dat helemaal prima is. En doe dit keer op keer op keer op keer op keer. Dit soort diepgewortelde patronen veranderen gaat echt met vallen en opstaan. Dan gaat het even goed en daar moet je heel bewust mee bezig zijn en dan ben je er opeens weer ingetrapt, pff! En dan kost het best wel veel energie om er weer tegenaan te gaan. Maar heb oog voor dat kleine kind dat je was en dat je de acties van die gemene persoon elke keer herhaalt als jij jezelf in het hier en nu zo laat haasten. Het zal vast een onrustig gevoel geven als je op de rem gaat, als je gaat proberen los te laten en niet zo te haasten, niet zo de druk erop. Dat is het gevoel van vroeger, het gevoel waardoor je ooit heel hard bent gaan lopen. Maar ervaar in het hier en nu dat er niets ergs gebeurt als je het anders doet. Dat het oké is.
