Psyche
alle pijlers
Altijd onzeker
zondag 14 juli 2013 om 12:14
Hallo allemaal,
Als eerste heel erg bedankt dat jullie mijn verhaal willen lezen... Ik vind het fijn als mensen met me mee denken.
Ik ben Jenna en 23 jaar. Ik ben mijn hele leven lang een bang en onzeker meisje geweest. Van de buitenkant lijk ik het altijd gezellige meisje met af en toe een grote mond, maar van binnen ben ik zo ontzettend onzeker. Mijn grootste probleem is dat ik altijd denk dat mensen boos op mij zijn, of dat ik iets verkeerds doe. Als iemand op Whatsapp/SMS even niet reageert of naar mijn idee 'kortaf-er' doet dan normaal, ben ik direct bang dat ik iets verkeerds heb gedaan / of dat er iets aan de hand is naar mij toe.
Ook als ik bijvoorbeeld de kroeg in ben, een paar wijntjes op heb - en niet iets meer zeg dan normaal... Ben ik meteen bang dat ik mezelf voorschut heb gezet. Natuurlijk heeft iedereen dit weleens met een drankje teveel op, maar ik kan er meteen zo lang in blijven hangen. Mijn vriend verteld me dan dat ik juist hartstikke gezellig was en hoe ik erbij kom dat ik mezelf voorschut heb gezet? Maar ik blijf met die onzekerheid rondlopen.
Zo kan ik nog veel meer voorbeelden geven... Maar ik denk dat mijn probleem wel duidelijk is. Ik ben 4 jaar geleden naar een psycholoog geweest hiervoor, dit was niet een hele fijne psycholoog waarbij ik me niet 100% open durfde te stellen... Maar tot een half jaar geleden ben ik naar een andere psycholoog geweest, die wel heel fijn was - en ik wel alles mee kon bespreken - maar ik heb niet echt het gevoel dat het bij mij overgaat.
Herkennen mensen dit? Wat doen jullie eraan?
Alvast hartstikke bedankt voor het lezen.
xJ.
Als eerste heel erg bedankt dat jullie mijn verhaal willen lezen... Ik vind het fijn als mensen met me mee denken.
Ik ben Jenna en 23 jaar. Ik ben mijn hele leven lang een bang en onzeker meisje geweest. Van de buitenkant lijk ik het altijd gezellige meisje met af en toe een grote mond, maar van binnen ben ik zo ontzettend onzeker. Mijn grootste probleem is dat ik altijd denk dat mensen boos op mij zijn, of dat ik iets verkeerds doe. Als iemand op Whatsapp/SMS even niet reageert of naar mijn idee 'kortaf-er' doet dan normaal, ben ik direct bang dat ik iets verkeerds heb gedaan / of dat er iets aan de hand is naar mij toe.
Ook als ik bijvoorbeeld de kroeg in ben, een paar wijntjes op heb - en niet iets meer zeg dan normaal... Ben ik meteen bang dat ik mezelf voorschut heb gezet. Natuurlijk heeft iedereen dit weleens met een drankje teveel op, maar ik kan er meteen zo lang in blijven hangen. Mijn vriend verteld me dan dat ik juist hartstikke gezellig was en hoe ik erbij kom dat ik mezelf voorschut heb gezet? Maar ik blijf met die onzekerheid rondlopen.
Zo kan ik nog veel meer voorbeelden geven... Maar ik denk dat mijn probleem wel duidelijk is. Ik ben 4 jaar geleden naar een psycholoog geweest hiervoor, dit was niet een hele fijne psycholoog waarbij ik me niet 100% open durfde te stellen... Maar tot een half jaar geleden ben ik naar een andere psycholoog geweest, die wel heel fijn was - en ik wel alles mee kon bespreken - maar ik heb niet echt het gevoel dat het bij mij overgaat.
Herkennen mensen dit? Wat doen jullie eraan?
Alvast hartstikke bedankt voor het lezen.
xJ.
zondag 14 juli 2013 om 21:55
Wat vervelend Jenna. Toch denk ik dat veel mensen dit wel enigzins herkennen, hoor. Ik merk dat alles vooral in je hoofd afspeelt, en dat dit niet klopt met de werkelijkheid, aangezien je vriend alles heel anders beleeft.
Ik heb wel een boekentip voor je: Leven in je leven
Ik hoop dat je hier wat mee kunt.
Doe je ook dingen als sporten,, handwerken e.d.? Vaak is dit goed om meer uit je hoofd te komen, en meer in je lichaam te zitten.
Ik heb wel een boekentip voor je: Leven in je leven
Ik hoop dat je hier wat mee kunt.
Doe je ook dingen als sporten,, handwerken e.d.? Vaak is dit goed om meer uit je hoofd te komen, en meer in je lichaam te zitten.
Een wijs persoon leert meer door het stellen van een domme vraag dan een dom persoon leert van een wijs antwoord.
woensdag 17 juli 2013 om 11:42
Herkenbaar! Vooral dat stuk over dat je telkens denkt dat mensen boos op je zijn. Ik heb daar ook hulp voor (niet alleen hiervoor, ook andere dingen). Wat mij helpt is om erover te praten. Ik heb tegen mijn vriendinnen verteld dat ik daar moeite mee heb. En zij weten ook dat als ik weer denk dat ze boos zijn, ik dat even aan ze vraag. Helpt goed!
donderdag 18 juli 2013 om 19:55
Dankjewel reizenenzo!:-) Ga zeker even kijken voor dat boek.
En Eva ... Ik ben blij dat ik niet de enige ben en iemand mijn verhaal herkent. Ik vraag vaak bevestiging op mijn werk, en vooral als hun of mijn vrienden/schoonfamilie niet terug smsen merk ik dat ik me er vreselijk druk over maak. Vaak als ik vraag: Is er iets? Of of ze boos op mij zijn.. Reageren ze super verbaasd - en waren gewoon even druk. Wat kan je het jezelf dan moeilijk maken he? Helpt jou psycholoog je erbij? Heb je er wat aan?
En Eva ... Ik ben blij dat ik niet de enige ben en iemand mijn verhaal herkent. Ik vraag vaak bevestiging op mijn werk, en vooral als hun of mijn vrienden/schoonfamilie niet terug smsen merk ik dat ik me er vreselijk druk over maak. Vaak als ik vraag: Is er iets? Of of ze boos op mij zijn.. Reageren ze super verbaasd - en waren gewoon even druk. Wat kan je het jezelf dan moeilijk maken he? Helpt jou psycholoog je erbij? Heb je er wat aan?
vrijdag 19 juli 2013 om 07:58
Ik herken het ook heel erg. Zelfs als mensen me persoonlijk uitnodigen, tegen me zeggen dat ze het leuk vinden als ik er ben, dan nog ben ik er 100% van overtuigd dat ze me eigenlijk helemaal niet mogen en alleen maar tegen me praten uit beleefdheid.
Ik ga niet naar een psycholoog o.i.d. hiervoor, maar ik weet wel dat het waarschijnlijk te maken heeft met dingen uit het verleden, en dat ik voor een deel ook gewoon zo ben (extreem perfectionistisch).
Ik probeer dingen vaak te relativeren, en objectief te bekijken, en dat helpt wel. En niet te lang stil staan bij het gevoel, maar mijn gedachten ergens anders op richten. En inderdaad praten. Het lijkt heel vaak alsof anderen zo zelfverzekerd zijn, maar als je er dan over praat dan merk je dat bijna iedereen wel onzeker is.
Ik ga niet naar een psycholoog o.i.d. hiervoor, maar ik weet wel dat het waarschijnlijk te maken heeft met dingen uit het verleden, en dat ik voor een deel ook gewoon zo ben (extreem perfectionistisch).
Ik probeer dingen vaak te relativeren, en objectief te bekijken, en dat helpt wel. En niet te lang stil staan bij het gevoel, maar mijn gedachten ergens anders op richten. En inderdaad praten. Het lijkt heel vaak alsof anderen zo zelfverzekerd zijn, maar als je er dan over praat dan merk je dat bijna iedereen wel onzeker is.
vrijdag 19 juli 2013 om 08:16
Heel herkenbaar ik heb het op mijn werk hierdoor onnodig moielijk gehad. Ik merk dat naarmate je ouder wordt, het wel afneemt, maar daar heb je nu niks aan natuurlijk. Mijn psych heeft geconstateerd dat ik heel veel met de buitenwereld bezig ben, overal een mening over heb en alles in de gaten hou. Daardoor let ik ook veel teveel op andere mensen en heb ik de neiging om hun gedachten in te gaan vullen (wat jij ook schrijft, bv dat ze mij stom, dom, irritant ed vinden). Het stomme is, is dat die ingevulde gedachtes altijd negatief zijn. Sinds ik me daarvan bewust ben, probeer k meer op mezelf te focussen, niet meer op de buitenwereld te letten en het helpt! Ikmhoop dat je er wat aan hebt en dat je gauw minder onzeker wordt, want het is zo zonde!
vrijdag 19 juli 2013 om 08:24
En nog een toevoeging; ik ben ook minder perfectionistisch geworden. ik was nl ook onzekervover mijn onzeker over mijn werk en vond het nooit goed genoeg, waar ik vervolgens nog onzekerder van werd (ze zullen het wel niet goed genoeg vinden, ik voldoe niet aan hun verwachtingen, ze vinden me een slechte werknemer, k wordt ontslagen enzovoort). Nu vind ik het op een gegeven moment gewoon goed. En dan is het goed!
donderdag 30 augustus 2018 om 19:35
Zo ontzettend herkenbaar dit...Pfff...Ik ben 47 maar heb er nog steeds (met vlagen) last van. Nu nieuwe baan en werkgever die ik nog niet zo goed ken. Als ze maar iets minder tegen me zegt, denk ik: oh god...ze is boos. Of ik heb het niet goed gedaan..
Om gek van te worden... weet niet hoe ik dit uit mn hoofd krijg.
Om gek van te worden... weet niet hoe ik dit uit mn hoofd krijg.
