
Andermans geluiden
donderdag 26 januari 2017 om 17:02
Al zo lang als ik weet vind ik het echt heel irritant als mensen lawaai maken met eten , hard snurken , neus ophalen voortdurend . Echt gekmakend vind ik het . Vroeger werd altijd gezegd dat ik een aansteller was en niet moest zeuren.
Ik probeer het ook echt te negeren maar heb er echt last van. Is er iemand die dit herkent of tips heeft?
Ik probeer het ook echt te negeren maar heb er echt last van. Is er iemand die dit herkent of tips heeft?
donderdag 26 januari 2017 om 19:39
quote:Annemarie1974 schreef op 26 januari 2017 @ 19:26:
Ik had er vroeger meer last van dan nu, maar nog steeds kan ik niet tegen iemand die eten opeet wat kraakt, borrelnoten, chips, appels, crackers, of nog erger; rauwe wortels! Hou op, ik wil dan serieus iemand vermoorden. Of van dat irritante gekuch, hou op! Hoest gewoon eens goed en klaar! Ook klikken met een pen of een ander herhalend geluid maakt de seriemoordenaar in me los.
Helaas heeft mijn dochter het ook, dus als we gaan eten en ik zie haar woedende blik dan mag ze van mij haar eten elders op eten. Gelukkig is dat niet vaak. Maar gelukkig begrijp ik haar maar als te goed, wat mijn ouders vroeger totaal niet deden.De vader van mijn dochter heeft het ook, en zijn zus ook. Erfelijk belast dus. Mijn dochter kan ook zo woedend kijken. En soms is ze alleen maar heel verdrietig, wil ze graag gezellig samen eten maar verdraagt me niet. Op het moment vrijwel dagelijks. Moeilijk hoor. Begrip en een beetje ruimte helpt wel heel erg heb ik gemerkt.
Ik had er vroeger meer last van dan nu, maar nog steeds kan ik niet tegen iemand die eten opeet wat kraakt, borrelnoten, chips, appels, crackers, of nog erger; rauwe wortels! Hou op, ik wil dan serieus iemand vermoorden. Of van dat irritante gekuch, hou op! Hoest gewoon eens goed en klaar! Ook klikken met een pen of een ander herhalend geluid maakt de seriemoordenaar in me los.
Helaas heeft mijn dochter het ook, dus als we gaan eten en ik zie haar woedende blik dan mag ze van mij haar eten elders op eten. Gelukkig is dat niet vaak. Maar gelukkig begrijp ik haar maar als te goed, wat mijn ouders vroeger totaal niet deden.De vader van mijn dochter heeft het ook, en zijn zus ook. Erfelijk belast dus. Mijn dochter kan ook zo woedend kijken. En soms is ze alleen maar heel verdrietig, wil ze graag gezellig samen eten maar verdraagt me niet. Op het moment vrijwel dagelijks. Moeilijk hoor. Begrip en een beetje ruimte helpt wel heel erg heb ik gemerkt.
donderdag 26 januari 2017 om 19:46
Lientjes, ik benoem het ook tegen haar, ze had het al op jonge leeftijd en ze is nu 10 jaar. Ze vind het zelf ook vreselijk dat ze dat heeft maar 'gelukkig' heb ik het ook zodat we elkaar goed begrijpen. Maar zelfs dan heb ik soms wel eens het gevoel van 'stel je niet zo aan joh, ik maak amper geluiden en eet met mijn mond dicht'.

donderdag 26 januari 2017 om 19:54
donderdag 26 januari 2017 om 19:56
quote:Masta88 schreef op 26 januari 2017 @ 18:04:
Ik heb precies hetzelfde. Het heet idd misofonie. Maar vgm kun je daar alleen een behandeling voor krijgen als het echt je leven heel ernstig beïnvloed. Als dit niet zo is moet je er maar gewoon mee leren leven vrees ik :(De behandeling (CGT) bestaat er juist uit dat je ermee leert leven.
Ik heb precies hetzelfde. Het heet idd misofonie. Maar vgm kun je daar alleen een behandeling voor krijgen als het echt je leven heel ernstig beïnvloed. Als dit niet zo is moet je er maar gewoon mee leren leven vrees ik :(De behandeling (CGT) bestaat er juist uit dat je ermee leert leven.
donderdag 26 januari 2017 om 19:58
quote:binkie schreef op 26 januari 2017 @ 19:28:
WoW wat een reacties!
Ik heb me echt altijd een aansteller gevoeld of werd een 'neuroot' genoemd .
Momenteel een ziek kind thuis dat alleen maar kucht snottert en blaft en snurkt. Ik vind het zo'n uitdaging en voel me dan weer een beroerde moeder....
Ook in mijn werk word ik momenteel echt gek van een hele berg verkouden kinderen die hun neus maar op blijven halen . Ik vraag ze dan toch vriendelijk om even de neus te snuiten want ik word gek!
Daar kan ik het goed verbergen trouwens .
Thuis is het soms zo dat me zo ellendig voel dat ik alleen ga eten boven .Ik weet dat vermijding niet aangeraden wordt, maar op momenten dat het heel erg overheersend is zou ik toch overwegen om oordoppen in te doen hoor.
WoW wat een reacties!
Ik heb me echt altijd een aansteller gevoeld of werd een 'neuroot' genoemd .
Momenteel een ziek kind thuis dat alleen maar kucht snottert en blaft en snurkt. Ik vind het zo'n uitdaging en voel me dan weer een beroerde moeder....
Ook in mijn werk word ik momenteel echt gek van een hele berg verkouden kinderen die hun neus maar op blijven halen . Ik vraag ze dan toch vriendelijk om even de neus te snuiten want ik word gek!
Daar kan ik het goed verbergen trouwens .
Thuis is het soms zo dat me zo ellendig voel dat ik alleen ga eten boven .Ik weet dat vermijding niet aangeraden wordt, maar op momenten dat het heel erg overheersend is zou ik toch overwegen om oordoppen in te doen hoor.
