Psyche
alle pijlers
angst door uitzendig partner
vrijdag 27 december 2019 om 05:06
Goedemorgen dames,
Afgelopen maart te horen gekregen dat manlief uitgezonden moet worden, I know, onderdeel van zijn werk, zelf hiervoor gekozen.. maar toch vind ik het dóód eng. Het is zelf zijn 3e uitzending, voor ons samen de eerste. Het zou in eerste instantie 6maand zijn en terug op eind dec. Nu is het 7 maand geworden en pas eind jan. terug. Nog meer balen.
Ik merk dat ik steeds angstiger/neerslachter word, ik vind het heel eng dat ik straks 7 maand 'alleen' ben (heb mijn viervoeters gelukkig nog wel), en alles alleen moet doen/regelen. Ik krijg ook steeds de vraag 'maar hoe ga je dat dan doen?!' waarop ik antwoord 'ik zal wel moeten'.
De datum komt ook steeds sneller dichterbij, we moeten nog enorm veel regelen en soms overvalt het mij enorm.
Thuis praten we er samen veel over, ik heb mijn angsten e.d. ook duidelijk/bespreekbaar gemaakt, word gelukkig goed opgepakt door mijn topper.
Zijn er toevallig dames die hetzelfde meemaken/meegemaakt hebben en tips hebben hoe ik hier zo goed mogelijk door heen kan komen?
(ik ga bij het thuisfront comitee, naar bijeenkomsten e.d., maar voelt toch afstandelijk?)
Afgelopen maart te horen gekregen dat manlief uitgezonden moet worden, I know, onderdeel van zijn werk, zelf hiervoor gekozen.. maar toch vind ik het dóód eng. Het is zelf zijn 3e uitzending, voor ons samen de eerste. Het zou in eerste instantie 6maand zijn en terug op eind dec. Nu is het 7 maand geworden en pas eind jan. terug. Nog meer balen.
Ik merk dat ik steeds angstiger/neerslachter word, ik vind het heel eng dat ik straks 7 maand 'alleen' ben (heb mijn viervoeters gelukkig nog wel), en alles alleen moet doen/regelen. Ik krijg ook steeds de vraag 'maar hoe ga je dat dan doen?!' waarop ik antwoord 'ik zal wel moeten'.
De datum komt ook steeds sneller dichterbij, we moeten nog enorm veel regelen en soms overvalt het mij enorm.
Thuis praten we er samen veel over, ik heb mijn angsten e.d. ook duidelijk/bespreekbaar gemaakt, word gelukkig goed opgepakt door mijn topper.
Zijn er toevallig dames die hetzelfde meemaken/meegemaakt hebben en tips hebben hoe ik hier zo goed mogelijk door heen kan komen?
(ik ga bij het thuisfront comitee, naar bijeenkomsten e.d., maar voelt toch afstandelijk?)
even an end has a start
vrijdag 27 december 2019 om 05:26
Dat klinkt wel heel lijdzaam. Hoe ga je dat dan doen(vind ik ook wel een rare vraag eigenlijk)? Gewoon zoals iedereen. Ik heb heel lang nagedacht maar er is niks wat ik niet zou kunnen zonder mijn vriend. Leuker en makkelijker als je je taken deelt zeker, maar ik zou me er geen moment zorgen om maken. Voor wat voor dingen ben je bang precies? Misschien kunnen mensen het hier wat relativeren?
vrijdag 27 december 2019 om 05:48
vrijdag 27 december 2019 om 05:57
Ik vind die vraag ook vervelend, meerdere malen aangegeven, denk dat ze het goed bedoelen..? Het is ook niet dat ik dingen niet alleen kan, ben lang genoeg alleen geweest en het is altijd gelukt, maar ik ben bang dat ik in een gat val. Ik ben bekend met depressie, vandaar mijn zorg.elein schreef: ↑27-12-2019 05:26Dat klinkt wel heel lijdzaam. Hoe ga je dat dan doen(vind ik ook wel een rare vraag eigenlijk)? Gewoon zoals iedereen. Ik heb heel lang nagedacht maar er is niks wat ik niet zou kunnen zonder mijn vriend. Leuker en makkelijker als je je taken deelt zeker, maar ik zou me er geen moment zorgen om maken. Voor wat voor dingen ben je bang precies? Misschien kunnen mensen het hier wat relativeren?
Het was niet zo dramatisch bedoeld, sorry, lange nacht op het werkstreepjesdekbed schreef: ↑27-12-2019 05:37Jeetje, ik woon al ruim 8 jaar alleen en doe alles zelf en alleen. Hoezo zou jij dat niet kunnen? Dat je hem mist is één, maar dat je het alleen niet zou redden slaat natuurlijk nergens op.
ik red het ook wel alleen, het is meer het gat waar ik bang voor ben. Omdat de tijd van het horen naar nu voorbij gevlogen is, dat bedoel ik.
Wij hebben nog geen kinderen, lijkt me inderdaad lastig voor ze!valisa schreef: ↑27-12-2019 05:48Hier al verschillende uitzendingen meegemaakt.
Vind het vooral lastig voor de kinderen, die kunnen het minder goed overzien.
De eerste weken zijn het moeilijkst, daarna gaat alles vanzelf.
En tegenwoordig kun je gewoon video bellen met elkaar dat scheelt ook een hoop.
Het is nog zo'n onbekend terrein voor mij, sowieso vind ik defensie een wereld apart, maar dat ter zijde.
Thanks voor de antwoorden
even an end has a start
vrijdag 27 december 2019 om 06:21
Geen ervaring met een partner die maanden weg gaat, wel met veel kortere periodes (tot een week) en dat het hele jaar door. Aangezien wij een kind hebben maakt die extra zorg het dan zwaarder. Verder is het ongezellig, maar ik heb natuurlijk geen angst voor zijn veiligheid. Ik kan me zo voorstellen dat dat wel pittig is. Maar natuurlijk kun je het alleen, je bent toch niet hulpbehoevend?
vrijdag 27 december 2019 om 07:35
Nee absoluut niet hulpbehoevend! Partner is ook vaak week/weken weg, dan red ik het ook wel. Het is meer dat ik de angst heb weer in een gat te vallen.aikidoka schreef: ↑27-12-2019 06:21Geen ervaring met een partner die maanden weg gaat, wel met veel kortere periodes (tot een week) en dat het hele jaar door. Aangezien wij een kind hebben maakt die extra zorg het dan zwaarder. Verder is het ongezellig, maar ik heb natuurlijk geen angst voor zijn veiligheid. Ik kan me zo voorstellen dat dat wel pittig is. Maar natuurlijk kun je het alleen, je bent toch niet hulpbehoevend?
even an end has a start
vrijdag 27 december 2019 om 07:42
Het zwaarste aan een uitzending vind ik dr zorg voor mijn dochter, alles komt ineens op mi j n schouders terecht.
Zeker in combi met werk is dat vaak een uitdaging.
Verder is het saai. Zit je toch vaak alleen op de bank.....
Maar jij hebt geen kinderen. Dat maakt je flexibeler, ga op zoek naar een nwe hobby, een spellenclub, extra hondentraining?
Heb je een behandelaar nog voor je depressie? Geef het dan daar ook aan.
Wat weet je trouwens lang van te voren al van de uitzending! Ruim een jaar?
Zeker in combi met werk is dat vaak een uitdaging.
Verder is het saai. Zit je toch vaak alleen op de bank.....
Maar jij hebt geen kinderen. Dat maakt je flexibeler, ga op zoek naar een nwe hobby, een spellenclub, extra hondentraining?
Heb je een behandelaar nog voor je depressie? Geef het dan daar ook aan.
Wat weet je trouwens lang van te voren al van de uitzending! Ruim een jaar?
vrijdag 27 december 2019 om 07:53
Dat lijkt mij inderdaad ook! Knap van jezecora schreef: ↑27-12-2019 07:42Het zwaarste aan een uitzending vind ik dr zorg voor mijn dochter, alles komt ineens op mi j n schouders terecht.
Zeker in combi met werk is dat vaak een uitdaging.
Verder is het saai. Zit je toch vaak alleen op de bank.....
Maar jij hebt geen kinderen. Dat maakt je flexibeler, ga op zoek naar een nwe hobby, een spellenclub, extra hondentraining?
Heb je een behandelaar nog voor je depressie? Geef het dan daar ook aan.
Wat weet je trouwens lang van te voren al van de uitzending! Ruim een jaar?
En dat ga ik inderdaad ook doen! Dan zijn de puppies allebei 18+ maand en kan ik met ze gaan sporten, probeer echt wel wat te zoeken. En die avonden alleen op de bank, heel erg saai!
Momenteel geen behandelaar, sta weer op de wachtlijst. Ga het zeker aangeven
En klopt, is een verkapte oefening wat nu als uitzending te boeken staat. Vorig jaar is er ook al een club heen geweest, zodoende wisten we het echt al heel vroeg. NAVO gerelateerd, gelukkig niet een heel spannend land, voorheen is hij Irak en Afghanistan geweest.
even an end has a start
vrijdag 27 december 2019 om 07:57
Mijn man zit in een internationaal trouble shoot team en is meerdere keren per jaar een paar weken tot een paar maanden weg naar veilig gebied. Ik vind het meestal prima te doen, behalve dat de kinderen en ik steeds een paar dagen nodig hebben om eraan te wennen dat hij weg is èn een paar dagen om eraan te wennen dat hij weer terug is.
Als hij naar onrustige gebieden zou moeten, zou ik daar beslist meer moeite mee hebben. Nu verheug ik me er al op dat ik 'later als de kinderen groot zijn' misschien wel mee kan naar Madrid, Detroit of Mumbai
Als hij naar onrustige gebieden zou moeten, zou ik daar beslist meer moeite mee hebben. Nu verheug ik me er al op dat ik 'later als de kinderen groot zijn' misschien wel mee kan naar Madrid, Detroit of Mumbai
vrijdag 27 december 2019 om 08:01
Dat doe ik zeker wel, alleen is deze uitzending compleet anders als de vorige twee. Hier word er oefening op oefening gedraaidHerfstblaadje19 schreef: ↑27-12-2019 07:57Ik had verwacht dat je bezorgd zou zijn om zíjn veiligheid/welzijn, gezien de uitzending.
even an end has a start
vrijdag 27 december 2019 om 08:03
Litouwen inderdaad, hij klaagt nu al over het eten
heeft van collega’s gehoord dat het smerig en is bijna iedereen op rantsoen overleeft 
En thanks!
even an end has a start
vrijdag 27 december 2019 om 08:04
Pfoeh, lijkt me ook heftig! Het wennen klinkt ook bekend, moet je ineens weer je bed delen haha.yette schreef: ↑27-12-2019 07:57Mijn man zit in een internationaal trouble shoot team en is meerdere keren per jaar een paar weken tot een paar maanden weg naar veilig gebied. Ik vind het meestal prima te doen, behalve dat de kinderen en ik steeds een paar dagen nodig hebben om eraan te wennen dat hij weg is èn een paar dagen om eraan te wennen dat hij weer terug is.
Als hij naar onrustige gebieden zou moeten, zou ik daar beslist meer moeite mee hebben. Nu verheug ik me er al op dat ik 'later als de kinderen groot zijn' misschien wel mee kan naar Madrid, Detroit of Mumbai
even an end has a start
vrijdag 27 december 2019 om 08:16
Suf hè? Kijk je ernaar uit dat hij terug komt, heb je er vervolgens moeite mee om er weer aan te wennen dat hij onderdeel van je leven is en je het niet meer alleen op jouw manier kan doen.
vrijdag 27 december 2019 om 09:08
Dus je bent niet stabiel en daar moet hij voor zorgen?
Ik zou daar die 7 maanden hard aan gaan werken.
Want zo te lezen heb je alleen zorg over jezelf en niet over een heel gezin dat je alleen moet draaien en zit hij harstikke veilig.
vrijdag 27 december 2019 om 09:22
Je had geen leven vóór je je partner leerde kennen?
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje
vrijdag 27 december 2019 om 10:52
vrijdag 27 december 2019 om 11:08
[...]
Wat weer een heerlijke reactie. Lees toch een goed voor je gaat blaten. Over ego gesproken.
TO, als je je zorgen maakt over een depressie, zorg dan voor een goed vangnet. Heb je dat? Kun je wat leuke nieuwe dingen aanpakken in zijn afwezigheid?
Wat weer een heerlijke reactie. Lees toch een goed voor je gaat blaten. Over ego gesproken.
TO, als je je zorgen maakt over een depressie, zorg dan voor een goed vangnet. Heb je dat? Kun je wat leuke nieuwe dingen aanpakken in zijn afwezigheid?
moderatorviva wijzigde dit bericht op 27-12-2019 15:58
Reden: quote verwijderd
Reden: quote verwijderd
38.54% gewijzigd
vrijdag 27 december 2019 om 11:35
Jemig, wat een aardige reacties hier toch weer... triest. Is het dan zo vreemd dat je je zorgen maakt, eenzaam bent of whatever als je partner 7 maanden weg gaat?
TO, heb zelf geen partner die op uitzending gaat maar ik snap je heel goed hoor en ik vind er ook niets vreemds aan dat je je zo voelt als je man 7 maanden weg gaat. Ik hoop dat je wat afleiding vind in je werk / vrienden / familie en uiteraard de 4-voeters! En idd een goed idee dat je bij het thuisfront commitee zit, hier vind je ook vast veel steun?! Succes!
TO, heb zelf geen partner die op uitzending gaat maar ik snap je heel goed hoor en ik vind er ook niets vreemds aan dat je je zo voelt als je man 7 maanden weg gaat. Ik hoop dat je wat afleiding vind in je werk / vrienden / familie en uiteraard de 4-voeters! En idd een goed idee dat je bij het thuisfront commitee zit, hier vind je ook vast veel steun?! Succes!
vrijdag 27 december 2019 om 15:11
Ik snap echt dat je het niet leuk vind dat je partner lang weggaat en dat je hem/haar gaat missen en daar verdrietig over bent. Maar angstig zijn en bang of je het wel gaat redden? Dat vind ik zelf reden om er iets mee te doen. Je man was ook ooit niet in je leven, toen leefde je toch ook? Dan zou het nu toch ook moeten lukken? En als je opziet tegen eenzame avonden dan zijn daar prima oplossingen voor waar je ook als je partner weer terug is nog iets aan hebt, namelijk een leuker leven. Toen ik zelf angstig werd zonder mijn man had ik een postnatale depressie en heb ik hulp gezocht. Kan ik iedereen aanraden.Doubletree20 schreef: ↑27-12-2019 11:35Jemig, wat een aardige reacties hier toch weer... triest. Is het dan zo vreemd dat je je zorgen maakt, eenzaam bent of whatever als je partner 7 maanden weg gaat?
TO, heb zelf geen partner die op uitzending gaat maar ik snap je heel goed hoor en ik vind er ook niets vreemds aan dat je je zo voelt als je man 7 maanden weg gaat. Ik hoop dat je wat afleiding vind in je werk / vrienden / familie en uiteraard de 4-voeters! En idd een goed idee dat je bij het thuisfront commitee zit, hier vind je ook vast veel steun?! Succes!
