Psyche
alle pijlers
Angst en depressie door verhuizing
vrijdag 3 december 2021 om 12:33
Anderhalf jaar geleden ben ik met mijn man en kind verhuisd van een appartement in een grote stad waar ik ben opgegroeid naar een eengezinswoning in een kleinere stad 20 autominuten verderop. Ik hoefde niet perse de stad uit, maar mijn man was al een tijdje klaar met onze oude woning en wilde heel graag groter wonen. Ik probeerde mezelf te overtuigen met argumenten als dat de oude woonplaats vlakbij is, we hier vrienden hebben wonen en mijn dochter naar een hele leuke school gaat.
Maar helaas, ik kan hier echt niet wennen. Voel me niet thuis, ondanks dat ik ons huis prachtig vind en we mooi bij het groen wonen. Dit geeft heel veel stress. Ik heb een verleden van angst en paniek en slik hier al jaren antidepressiva voor en had dit goed onder controle. De afgelopen maanden is de angst en paniek door de stress weer toegenomen, heb ik straatvrees ontwikkeld en is ook een depressie gediagnostiseerd. Ik ben daarom omhoog gegaan met mijn medicatie wat niets heeft geholpen, alleen maar erger gemaakt doordat mijn angsten in het begin extreem toenamen en ik hier na 8 weken nog niet van hersteld ben. Dit had ik zelf niet verwacht omdat ik jaren geleden amper bijwerkingen had toen ik met dit middel begon. Ook sinds een paar weken met therapie (cgt/exposure) begonnen, wat ik zwaar vind, maar ik wil hier echt vanaf. Ik werk al sinds corona thuis en dit heeft ook zeker niet meegeholpen. Sinds twee maanden ben ik 100% ziekgemeld waardoor het eigenlijk steeds slechter gaat omdat ik geen afleiding heb.
Als het kon zou ik morgen terugverhuizen naar mijn oude woonplaats. Het zal niet meteen al mijn klachten oplossen, maar ik voel diep van binnen dat dit niet mijn thuis is en het ook niet zal worden. Ik voel me leeg en verdrietig, opgesloten en (dit klinkt misschien raar) heb ik een sterk gevoel van binnen dat ik gewoon 'naar huis' wil. Alsof ik een kind met heimwee ben. Mijn man wil hier (nog) niks van weten. Hij wil eerst dat mijn klachten weer beheersbaar zijn en ik weer mobiel wordt. Waar ik het deels wel mee eens ben. Ook is het in deze tijd lastig om weer een huis te moeten kopen en zal het financiële consequenties hebben. Mijn dochter is hier begonnen in de brugklas, heeft het naar haar zin, maar vind het niet erg om weer terug te gaan omdat ze ook nog veel contacten in oude woonplaats heeft.
Wie herkent zich in mijn verhaal en/of heeft advies wat ik het beste kan doen?
Maar helaas, ik kan hier echt niet wennen. Voel me niet thuis, ondanks dat ik ons huis prachtig vind en we mooi bij het groen wonen. Dit geeft heel veel stress. Ik heb een verleden van angst en paniek en slik hier al jaren antidepressiva voor en had dit goed onder controle. De afgelopen maanden is de angst en paniek door de stress weer toegenomen, heb ik straatvrees ontwikkeld en is ook een depressie gediagnostiseerd. Ik ben daarom omhoog gegaan met mijn medicatie wat niets heeft geholpen, alleen maar erger gemaakt doordat mijn angsten in het begin extreem toenamen en ik hier na 8 weken nog niet van hersteld ben. Dit had ik zelf niet verwacht omdat ik jaren geleden amper bijwerkingen had toen ik met dit middel begon. Ook sinds een paar weken met therapie (cgt/exposure) begonnen, wat ik zwaar vind, maar ik wil hier echt vanaf. Ik werk al sinds corona thuis en dit heeft ook zeker niet meegeholpen. Sinds twee maanden ben ik 100% ziekgemeld waardoor het eigenlijk steeds slechter gaat omdat ik geen afleiding heb.
Als het kon zou ik morgen terugverhuizen naar mijn oude woonplaats. Het zal niet meteen al mijn klachten oplossen, maar ik voel diep van binnen dat dit niet mijn thuis is en het ook niet zal worden. Ik voel me leeg en verdrietig, opgesloten en (dit klinkt misschien raar) heb ik een sterk gevoel van binnen dat ik gewoon 'naar huis' wil. Alsof ik een kind met heimwee ben. Mijn man wil hier (nog) niks van weten. Hij wil eerst dat mijn klachten weer beheersbaar zijn en ik weer mobiel wordt. Waar ik het deels wel mee eens ben. Ook is het in deze tijd lastig om weer een huis te moeten kopen en zal het financiële consequenties hebben. Mijn dochter is hier begonnen in de brugklas, heeft het naar haar zin, maar vind het niet erg om weer terug te gaan omdat ze ook nog veel contacten in oude woonplaats heeft.
Wie herkent zich in mijn verhaal en/of heeft advies wat ik het beste kan doen?
vrijdag 3 december 2021 om 13:32
Het kost tijd voor je gewend bent in een nieuwe woning. En helemaal met jouw achtergrond en dan ook nog dat je niet per se weg wilde uit je vorige woning.
Misschien helpt het je om te kijken hoe je je huis fijner kunt maken? Een thuis moet je maken.
Je opgesloten voelen vind ik helemaal niet gek als je agorafobie/depressie hebt en je eigen huis niet fijn vindt. Goed dat je met cgt/exposure bezig bent.
Kun je misschien een paar uur per week toch naar je werkplek? Meteen een goede exposure-oefening. Al is het alleen maar koffiedrinken.
Ik herken trouwens best veel, ik woon nu 2 jaar in mijn nieuwe woning en heb ook depressie. Ben eigenlijk nu pas bezig met sommige oude meubels eruit te mikken en wat leuks nieuws te kopen. Dat het meer 'mij' is en niet meer zo lijkt op meubels uit mijn oude woning die hier niet lijken te passen. Ik heb nu een leuk hoekje gemaakt met fauteuil en mooie lamp bijvoorbeeld. Heel simpel, maar het voelt een stuk beter.
Wat ik lastig vind, is dat in deze woning nog niet echt herinneringen liggen. Want hier ben ik vrijwel altijd alleen. Maar ja, dan focus ik me maar op een fijn knus thuis maken en als straks de boel weer wat meer open gaat, krijg ik vast ook wel vaker bezoek en dan komen hier ook meer leuke herinneringen met mensen samen.
Misschien helpt het je om te kijken hoe je je huis fijner kunt maken? Een thuis moet je maken.
Je opgesloten voelen vind ik helemaal niet gek als je agorafobie/depressie hebt en je eigen huis niet fijn vindt. Goed dat je met cgt/exposure bezig bent.
Kun je misschien een paar uur per week toch naar je werkplek? Meteen een goede exposure-oefening. Al is het alleen maar koffiedrinken.
Ik herken trouwens best veel, ik woon nu 2 jaar in mijn nieuwe woning en heb ook depressie. Ben eigenlijk nu pas bezig met sommige oude meubels eruit te mikken en wat leuks nieuws te kopen. Dat het meer 'mij' is en niet meer zo lijkt op meubels uit mijn oude woning die hier niet lijken te passen. Ik heb nu een leuk hoekje gemaakt met fauteuil en mooie lamp bijvoorbeeld. Heel simpel, maar het voelt een stuk beter.
Wat ik lastig vind, is dat in deze woning nog niet echt herinneringen liggen. Want hier ben ik vrijwel altijd alleen. Maar ja, dan focus ik me maar op een fijn knus thuis maken en als straks de boel weer wat meer open gaat, krijg ik vast ook wel vaker bezoek en dan komen hier ook meer leuke herinneringen met mensen samen.
vrijdag 3 december 2021 om 13:58
vrijdag 3 december 2021 om 15:14
vrijdag 3 december 2021 om 23:40
Anderhalf jaar geleden was de pandemie al gaande, dit is voor velen een ontzettend moeilijke tijd en al helemaal voor mensen met gevoeligheid voor angsten en depressies. Als je dan ook nog een soort heimwee hebt lijkt het dat de oorzaak ligt bij het huis, maar dat is maar de vraag. Hoe moeilijk en zwaar ook, zou ik toch vooral doorgaan met je therapie en je niet al te blind staren op dat verhuizen je redding zou zijn.
Heel veel sterkte!
Heel veel sterkte!
