Psyche
alle pijlers
Angst en hypochonder komt terug; stressklachten
donderdag 12 oktober 2023 om 17:36
Ik merk de laatste tijd dat de stress wat opstapelen en vaak merk ik dat op het laatste moment op.
Ik hoop hier wat herkenning en afleiding te kunnen krijgen
Even in het kort;
- sinds vorige jaar is bij mij de diagnose autisme gesteld
- sinds januari krijg ik hulp van ambulant wat mij erg goed helpt
- Sindskort ben ik alweer aangemeld voor psychische hulp en dit keer ergens die gespecialiseerd is in autisme. Wel wat gesprekken gehad en moet nog blijken welke hulp ik krijg. Misschien voor mijn complexe trauma en uit het verleden of gewoon combinatie van alles.
- Zit momenteel bijna 2 jaar in de ziektewet
Wat ik met mijn verhaal wil weet ik niet, maar soms voel ik mij best alleen. Echt mensen om mij heen heb ik niet. Bij mijn ouders kan ik niet terecht.
Het leek eem tijd goed te gaan, maar loop als sinds 2013 met klachten. Uiteindelijk de diagnose autisme gekregen. Ben al wat stress gevoelig en angstig.
Maar nu merk ik echt dat ik er door heen zit met alles en dat alles weer terug komt.
Vaak merk ik stress te laat op, constant over mijn grenzen heen alhoewel ik mij er wel bewust van ben.
Even in het kort: van de week eerst gedoe met zusje, gaat constant over mijn grenzen heen.
Afgelopen dinsdag 1 verstandskies laten trekken in het ziekenhuis. Toen ik daar zat voelde ik veel spanning en was alleen. Kreeg best veel verdoving. Was blij dat het achter de rug was. Kon toen niet echt goed eten. Daarnaast was ik al erg moe en slecht slapen.
Voor dat bezoek werd ik nog gebeld door een verpleegkundige over mijn bloeduitslagen. Had een somatische onderzoek gehad omdat het verplicht is waar ik hulp aangeboden krijg om alles uit te zoeken. Bloed was goed, maar glucose 6.1 volgens haar een voorstadium. Maar over 2 a 3 maanden weer naar huisarts bloedprikken.
En ik met mijn hypochonder ga mij weer druk maken...
Ok, mijn verstandskies. Gisterochtend kwam ik beneden. Wou ontbijten. Opeens voelde ik mij zo raar worden, duizelig angst, hartkloppingen en zweten. Waarbij ik mij uiteindelijk op de grond liet vallen. Ja de nacht daarvoor weer slecht geslapen en weer gedoe met zusje. Op een gegeven werd mij alles teveel. Ik kom alleen maar huilen, was zo bang en voelde mij niet echt goed. Ik heb echt gedacht moet 112 bellen. Zo erg dat ik ook nog suïcidaal werd. De hele dag zwak voelen, geen energie en extreem vermoeid. Kon niet op mijn benen staan. Was echt zo bang. Zo erg heb ik het nog nooit gehad.
En ja gisteravond in bed durfde ik bijna niet te slapen. Bang dat t weer zou gebeuren. Vanochtend naar beneden en voelde al wat raat. Maat probeerde rustig te blijven. Ik dacht wel gelijk, zie je wel, heb vast diabetes. En wat doe ik? Ja extra op mijn lichaam letten en voelen.
Vanochtend eerst ambulant geappt. Ze kwam sws wel langs. En toen huisarts gebeld omdat ik bang was en als het mij zou geruststellen mocht ik langskomen.
Begeleider ging mee.
Bloeddruk was goed, saturatie ook, glucose niet nuchter gemeten was 5.7. En hart was ook goed.
Huisarts zei hoefde mij geen zorgen te maken. En ja ik was wel gerustgesteld probeerde te ontspannen. Maar merk dat alles een beetje terug komt, mijn angst, mijn hypochonder en alles.
Met mijn begeleider wel een crisis plan gemaakt.
Maar ik merk nu wel dat ik opeens weer bang wordt en weer te druk maak en alles voel in mijn lichaam. Durf nauwelijk nog te slapen, bang dat het weer gebeurt.
En dan ga ik weer denken misschien zit de huisarts wat over het hoofd. Ben nu zo bang dat jk nauwelijks weer naar buiten durf. Heb in 2013 straatvrees gehad waardoor ik niet meer buiten kwam.
Nu weinig last van verstandskies, niet echt pijn, alleen wel grieperig gevoel en niet lekker voelen. Het is mij gewoon echt te veel geworden en ben zo bang. En dan ook nog bang zijn dat het diabetes is. Soms merk ik wel dat als ik wat rustig probeer te blijven het iets beter gaat. Maar ben nu zo emotioneel en alles
Ik weet wel dat jullie geen artsen zijn maar ik kan bij niemand terecht en wil gewoon mijn verhaal kwijt
Ik hoop hier wat herkenning en afleiding te kunnen krijgen
Even in het kort;
- sinds vorige jaar is bij mij de diagnose autisme gesteld
- sinds januari krijg ik hulp van ambulant wat mij erg goed helpt
- Sindskort ben ik alweer aangemeld voor psychische hulp en dit keer ergens die gespecialiseerd is in autisme. Wel wat gesprekken gehad en moet nog blijken welke hulp ik krijg. Misschien voor mijn complexe trauma en uit het verleden of gewoon combinatie van alles.
- Zit momenteel bijna 2 jaar in de ziektewet
Wat ik met mijn verhaal wil weet ik niet, maar soms voel ik mij best alleen. Echt mensen om mij heen heb ik niet. Bij mijn ouders kan ik niet terecht.
Het leek eem tijd goed te gaan, maar loop als sinds 2013 met klachten. Uiteindelijk de diagnose autisme gekregen. Ben al wat stress gevoelig en angstig.
Maar nu merk ik echt dat ik er door heen zit met alles en dat alles weer terug komt.
Vaak merk ik stress te laat op, constant over mijn grenzen heen alhoewel ik mij er wel bewust van ben.
Even in het kort: van de week eerst gedoe met zusje, gaat constant over mijn grenzen heen.
Afgelopen dinsdag 1 verstandskies laten trekken in het ziekenhuis. Toen ik daar zat voelde ik veel spanning en was alleen. Kreeg best veel verdoving. Was blij dat het achter de rug was. Kon toen niet echt goed eten. Daarnaast was ik al erg moe en slecht slapen.
Voor dat bezoek werd ik nog gebeld door een verpleegkundige over mijn bloeduitslagen. Had een somatische onderzoek gehad omdat het verplicht is waar ik hulp aangeboden krijg om alles uit te zoeken. Bloed was goed, maar glucose 6.1 volgens haar een voorstadium. Maar over 2 a 3 maanden weer naar huisarts bloedprikken.
En ik met mijn hypochonder ga mij weer druk maken...
Ok, mijn verstandskies. Gisterochtend kwam ik beneden. Wou ontbijten. Opeens voelde ik mij zo raar worden, duizelig angst, hartkloppingen en zweten. Waarbij ik mij uiteindelijk op de grond liet vallen. Ja de nacht daarvoor weer slecht geslapen en weer gedoe met zusje. Op een gegeven werd mij alles teveel. Ik kom alleen maar huilen, was zo bang en voelde mij niet echt goed. Ik heb echt gedacht moet 112 bellen. Zo erg dat ik ook nog suïcidaal werd. De hele dag zwak voelen, geen energie en extreem vermoeid. Kon niet op mijn benen staan. Was echt zo bang. Zo erg heb ik het nog nooit gehad.
En ja gisteravond in bed durfde ik bijna niet te slapen. Bang dat t weer zou gebeuren. Vanochtend naar beneden en voelde al wat raat. Maat probeerde rustig te blijven. Ik dacht wel gelijk, zie je wel, heb vast diabetes. En wat doe ik? Ja extra op mijn lichaam letten en voelen.
Vanochtend eerst ambulant geappt. Ze kwam sws wel langs. En toen huisarts gebeld omdat ik bang was en als het mij zou geruststellen mocht ik langskomen.
Begeleider ging mee.
Bloeddruk was goed, saturatie ook, glucose niet nuchter gemeten was 5.7. En hart was ook goed.
Huisarts zei hoefde mij geen zorgen te maken. En ja ik was wel gerustgesteld probeerde te ontspannen. Maar merk dat alles een beetje terug komt, mijn angst, mijn hypochonder en alles.
Met mijn begeleider wel een crisis plan gemaakt.
Maar ik merk nu wel dat ik opeens weer bang wordt en weer te druk maak en alles voel in mijn lichaam. Durf nauwelijk nog te slapen, bang dat het weer gebeurt.
En dan ga ik weer denken misschien zit de huisarts wat over het hoofd. Ben nu zo bang dat jk nauwelijks weer naar buiten durf. Heb in 2013 straatvrees gehad waardoor ik niet meer buiten kwam.
Nu weinig last van verstandskies, niet echt pijn, alleen wel grieperig gevoel en niet lekker voelen. Het is mij gewoon echt te veel geworden en ben zo bang. En dan ook nog bang zijn dat het diabetes is. Soms merk ik wel dat als ik wat rustig probeer te blijven het iets beter gaat. Maar ben nu zo emotioneel en alles
Ik weet wel dat jullie geen artsen zijn maar ik kan bij niemand terecht en wil gewoon mijn verhaal kwijt
donderdag 12 oktober 2023 om 17:46
Ik kan je niet echt helpen, maar ik heb je gelezen, herken je angsten, en je bent niet alleen. Ik heb inmiddels al een paar keer een flinke angst-episode gehad waarbij ik ook alleen nog maar kon nadenken over enge dingen, constant angst en paniek voelde, geen rust kon vinden en niets meer durfde.
En toch is ook dat weer voorbij gegaan! Het was echt rot en moeilijk maar je komt er weer uit! Deels met hulp, en deels uit jezelf! Houd moed, probeer de angst toe te staan en toch wat afleiding te zoeken, probeer je rust te pakken en weet dat er heel veel mensen in jouw situatie zitten en hebben gezeten, en er ook weet uit (zijn ge)komen. Ik hoop dat de specifieke hulp voor jou niet te lang op zich laat wachten!
En toch is ook dat weer voorbij gegaan! Het was echt rot en moeilijk maar je komt er weer uit! Deels met hulp, en deels uit jezelf! Houd moed, probeer de angst toe te staan en toch wat afleiding te zoeken, probeer je rust te pakken en weet dat er heel veel mensen in jouw situatie zitten en hebben gezeten, en er ook weet uit (zijn ge)komen. Ik hoop dat de specifieke hulp voor jou niet te lang op zich laat wachten!
donderdag 12 oktober 2023 om 20:05
Mia schreef: ↑12-10-2023 17:46Ik kan je niet echt helpen, maar ik heb je gelezen, herken je angsten, en je bent niet alleen. Ik heb inmiddels al een paar keer een flinke angst-episode gehad waarbij ik ook alleen nog maar kon nadenken over enge dingen, constant angst en paniek voelde, geen rust kon vinden en niets meer durfde.
En toch is ook dat weer voorbij gegaan! Het was echt rot en moeilijk maar je komt er weer uit! Deels met hulp, en deels uit jezelf! Houd moed, probeer de angst toe te staan en toch wat afleiding te zoeken, probeer je rust te pakken en weet dat er heel veel mensen in jouw situatie zitten en hebben gezeten, en er ook weet uit (zijn ge)komen. Ik hoop dat de specifieke hulp voor jou niet te lang op zich laat wachten!
Ik vind het lastig dat het weer terugkomt. Ben steeds zo bang en als ik afleiding zoek ben ik nog steeds aan het nadenken. Hulp komt er snel aan gelukkig. We zijn nu bezig om alles in beeld en kaart te brengen welke behandeling het beste bij mij past
donderdag 12 oktober 2023 om 21:16
Goed zo! En ja, bij mij komt het ook weer terug. Ik zal er altijd wel gevoelig voor blijven en het gaat zeker nog wel weer terugkomen maar in die tussentijd leer ik meer over mezelf om het te voorkomen, beperken of er sneller weer uit te krabbelen. En ook nu heb ik weer iets over mezelf ontdekt dat me kan helpen om de kans op weer een echte angst-episode te verkleinen. En zo modder ik wat aan.
Wat mij helpt is om niet per se afleiding te zoeken, als in 'ik ga nu X doen en dan denk ik niet aan mijn angst', maar meer om mijn dingen te doen mét angst. Dus: 'ik ga nu X doen, want dat is goed voor me, en het is oké als mijn gedachten/gevoelens afdwalen naar angst'. En zo leer ik dan dat ik ook nog waardevolle dingen kan doen ook al voel ik angst. Die dingen zijn dan niet per sé leuk (dat kan gewoon niet als je zo angstig bent), maar wel nuttig, of goed of belangrijk voor je (bijvoorbeeld sporten, iemand helpen, een boek lezen). Je hoeft gelukkig en angst-vrij te zijn om je dingen te doen.
Misschien helpt dit jou ook. In ieder geval sterkte en misschien vind je het fijn om mee te schrijven in het angststoornis topic.
Wat mij helpt is om niet per se afleiding te zoeken, als in 'ik ga nu X doen en dan denk ik niet aan mijn angst', maar meer om mijn dingen te doen mét angst. Dus: 'ik ga nu X doen, want dat is goed voor me, en het is oké als mijn gedachten/gevoelens afdwalen naar angst'. En zo leer ik dan dat ik ook nog waardevolle dingen kan doen ook al voel ik angst. Die dingen zijn dan niet per sé leuk (dat kan gewoon niet als je zo angstig bent), maar wel nuttig, of goed of belangrijk voor je (bijvoorbeeld sporten, iemand helpen, een boek lezen). Je hoeft gelukkig en angst-vrij te zijn om je dingen te doen.
Misschien helpt dit jou ook. In ieder geval sterkte en misschien vind je het fijn om mee te schrijven in het angststoornis topic.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
