Angst om te verhuizen.

23-01-2024 12:20 42 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik zit met probleem en weet het even niet meer.
Woon in drukke stad in een appartement. De laatste jaren is de prettige leefbaarheid voor mij en partner flink afgenomen.
Dus paar jaar geleden ingeschreven bij woningbouwvereniging in Zeeland.
Nu is er een woning beschikbaar. Mijn partner wil dit per direct, is het hier helemaal zat.
Ik ook wel maar woon mijn hele leven al in deze buurt (ruim 60 jaar).
Ivm angststoornis heb ik enorme moeite met veranderingen en vreemde omgeving, kan ook moeilijk beslissingen nemen.
Zie overal beren op de weg, kan ik het wel wennen en wat als het mij niet lukt daar te aarden.
Waar eventuele nieuwe woning is zullen voornamelijk ouderen wonen.
Zie er zo tegenop om beslissing te moeten nemen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Is wel een enorm verschil van een drukke stad naar een dorp in Zeeland.

Waarom hebben jullie toen die keuze gemaakt (inschrijving woningen daar)

Wat vindt je man er van over hoe jij je voelt?
People sometimes ask, why do you always choose the hardest road. Who says there was an easier way?
Alle reacties Link kopieren Quote
als er nu ouderen wonen, weet je dus ook vrij zeker dat er over tien jaar jongeren wonen
Alle reacties Link kopieren Quote
Als je al ruim 60 jaar in jullie buurt woont ben je toch ook de 'piepste' niet meer?

En wat zijn in jouw ogen 'ouderen' .. 65+? 70+? 75+? Dat scheelt dan toch niet veel met je eigen leeftijd? Mss is het wel lekker rustig en een enorme verademing tov de drukte die je nu helemaal zat bent.

En ook ik vraag me af waarom je destijds dan de keus maakte om je daar in te schrijven. Maar succes met kiezen. Het maakt niet uit wát je kiest .. als je maar áchter die keus staat en niet later jezelf verwijt 'had ik maar .....'.
Alle reacties Link kopieren Quote
Lila-Linda schreef:
23-01-2024 12:30
als er nu ouderen wonen, weet je dus ook vrij zeker dat er over tien jaar jongeren wonen
Huh? Omdat ze dood gaan? Kan een gebouw zijn vooral voor ouderen, dus hoeft helemaal niet. Zeker niet in Zeeland trouwens, is een enorme leegloop.

OT: kun je je bezwaren opschrijven en weerleggen, TO? Misschien is dat een goede strategie om de negatieve gedachten de baas te worden. En je zou deze ok gelijk kunnen bespreken met je man, zodat hij weet van je zorgen en je het positieve in laat zien. Je kan dan ook afspreken wat je doet als je helemaal niet kan wennen. Maar je hebt ooit deze beslissing genomen, dus daar zul je toen ook goede argumenten voor gehad hebben. Kan me voorstellen dat het nu even een schok is omdat het echt lijkt te gaan gebeuren. Eventueel kun je ook bespreken met je man dat je deze keer nog niet gaat, maar de volgende optie afwacht. Zeeland loopt best leeg dus dat zal vast nog voorkomen. Dan kun je iets langer aan het idee wennen. Kortom: spreek je uit en overleg met je man wat voor jou nu het beste is.
Alle reacties Link kopieren Quote
Weedbee schreef:
23-01-2024 12:38
Als je al ruim 60 jaar in jullie buurt woont ben je toch ook de 'piepste' niet meer?

En wat zijn in jouw ogen 'ouderen' .. 65+? 70+? 75+? Dat scheelt dan toch niet veel met je eigen leeftijd? Mss is het wel lekker rustig en een enorme verademing tov de drukte die je nu helemaal zat bent.

En ook ik vraag me af waarom je destijds dan de keus maakte om je daar in te schrijven. Maar succes met kiezen. Het maakt niet uit wát je kiest .. als je maar áchter die keus staat en niet later jezelf verwijt 'had ik maar .....'.
Ooit ingeschreven omdat wij het plaatsje wel leuk vonden. Zo gaat het altijd bij mij. Enthousiast maar als het dichterbij komt haak ik af.
Ben dan boos op mijzelf.
Daarbij zitten we hier wel overal bij. Partner is chronisch ziek en moet regelmatig naar ziekenhuis. Is nu bij wijze van spreken in onze achtertuin maar daar in Zeeland toch wat verder.
Alle reacties Link kopieren Quote
Disney1983 schreef:
23-01-2024 12:48
Huh? Omdat ze dood gaan? Kan een gebouw zijn vooral voor ouderen, dus hoeft helemaal niet. Zeker niet in Zeeland trouwens, is een enorme leegloop.

1. ik zeg VRIJ zeker, niet 100% zeker
2. ja, ouderen, en TO is al 60+, dus haar buren zijn 75/80? Die zijn over tien jaar net allemaal dood, maar wel een deel. Of in een tehuis, ziekenhuis, etc.

Ik bedoel alleen maar, dat JUIST een buurtje/plek die nu heel rustig lijkt, vaak met een jaar of tien totaal anders is
Dat is vaak zo, met buurten met veel ouderen. Maar nog vaker met nieuwe wijken, met jonge gezinnen. Al die schattige kleuters, zijn straks allemaal tegelijk 16.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik ben inderdaad niet meer heel piep maar ben nou ook weer niet een grijs besje met permanent achter een rollator😀
Waar het nieuwe appartement is daar zit zorgcentrum aan vast.
Daarnaast werk ik nog.
Alle reacties Link kopieren Quote
Valt er met je man te praten over niet NU verhuizen? Dat je nog even wennen kunt?
Alle reacties Link kopieren Quote
Weedbee schreef:
23-01-2024 12:38
Als je al ruim 60 jaar in jullie buurt woont ben je toch ook de 'piepste' niet meer?

En wat zijn in jouw ogen 'ouderen' .. 65+? 70+? 75+? Dat scheelt dan toch niet veel met je eigen leeftijd? Mss is het wel lekker rustig en een enorme verademing tov de drukte die je nu helemaal zat bent.

En ook ik vraag me af waarom je destijds dan de keus maakte om je daar in te schrijven. Maar succes met kiezen. Het maakt niet uit wát je kiest .. als je maar áchter die keus staat en niet later jezelf verwijt 'had ik maar .....'.
Ooit ingeschreven omdat wij het plaatsje wel leuk vonden. Zo gaat het altijd bij mij. Enthousiast maar als het dichterbij komt haak ik af.
Ben dan boos op mijzelf.
Daarbij zitten we hier wel overal bij. Partner is chronisch ziek en moet regelmatig naar ziekenhuis. Is nu bij wijze van spreken in onze achtertuin maar daar in Zeeland toch wat verder.
Alle reacties Link kopieren Quote
Lemoemie schreef:
23-01-2024 12:48
Ooit ingeschreven omdat wij het plaatsje wel leuk vonden. Zo gaat het altijd bij mij. Enthousiast maar als het dichterbij komt haak ik af.
Ben dan boos op mijzelf.
Daarbij zitten we hier wel overal bij. Partner is chronisch ziek en moet regelmatig naar ziekenhuis. Is nu bij wijze van spreken in onze achtertuin maar daar in Zeeland toch wat verder.
De ziekenhuisbezoeken voor een chronische partner zouden mij toch door doen slaan richting blijven waar je woont.

Soms hoef je helemaal niet te verpoten hoor. Sommige mensen moet je niet in een andere pot willen zetten. Dat is helemaal niet erg.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
Alle reacties Link kopieren Quote
Lila-Linda schreef:
23-01-2024 12:53
Valt er met je man te praten over niet NU verhuizen? Dat je nog even wennen kunt?
Ja dat kan natuurlijk wel maar ik vrees dan bij iedere vorm van overlast op mijn bord krijg dat het mijn schuld is.
Ik heb hier ook nog mijn werk in de zorg. Natuurlijk zal er daar ook werk genoeg zijn maar dat is voor mij wel erg veel verandering.
Slik al jaren Prozac ivm depressie . Gaat daardoor redelijk maar ben zo bang voor terugval.
Alle reacties Link kopieren Quote
Lemoemie schreef:
23-01-2024 12:57
Ja dat kan natuurlijk wel maar ik vrees dan bij iedere vorm van overlast op mijn bord krijg dat het mijn schuld is.
is jouw man een totale hufter dan??
Alle reacties Link kopieren Quote
Hi TO,

Ik heb ook een angststoornis en ik herken je angst om te verhuizen helemaal. Ook ik ben iemand die last minute helemaal in paniek raakt en niet meer durft.

De laatste keer dat ik moest (ja moest) verhuizen had ik met mijn toenmalige vriend een lijstje gemaakt waar ons huis aan moest voldoen. En daarop hebben we toen rationeel besloten. Ook omdat we niet meer wilden/konden blijven waar we zaten.

In jouw geval:
- voel jij je fijner in een stad of een dorp?
- hangt er een fijne sfeer in de buurt?
- hoeveel ruimte heb je nodig in een huis? Hoeveel kamers en buitenruimte?
- past het huis bij jullie behoeftes mbt je zieke partner?
- is dit huis in ieder geval voor vijf jaar toekomstbestendig? Ook met betrekking tot de ziekte van je partner?
- is er in jullie buurt/plaats genoeg om handen om aan jullie behoeftes te voldoen? (clubjes, medische zorg, supermarkt en winkels?)
- kan je makkelijk ergens komen, zoals snelweg/treinstation/naar familie?
- is het een unieke kans of kan je makkelijk nog een andere woning vinden die beter aan jullie eisen voldoet?

Als het op papier klopt, raad ik je aan om eerst een keer te gaan kijken en in het huis rond te lopen. Maak samen een voorstelling van hoe het zou zijn en hoe je het zou inrichten. Over praktische zaken; kan je dichterbij ook zorg voor je chronisch zieke partner regelen? Is het nog acceptabel met betrekking tot je reistijd naar je werk?

Ik hoop dat dit je een beetje op weg helpt. Mijn rationele keuze heeft me uiteindelijk enorm geholpen en ik woon nu alweer zes jaar fijn op deze plek. Voor mij zijn de locatie en sfeer van het huis wel doorslaggevend. Maar verhuizen vind ik nog steeds moeilijk, hou absoluut niet van zulke grote veranderingen. Sterkte!
Alle reacties Link kopieren Quote
Lemoemie schreef:
23-01-2024 12:48
Ooit ingeschreven omdat wij het plaatsje wel leuk vonden. Zo gaat het altijd bij mij. Enthousiast maar als het dichterbij komt haak ik af.
Ben dan boos op mijzelf.
Daarbij zitten we hier wel overal bij. Partner is chronisch ziek en moet regelmatig naar ziekenhuis. Is nu bij wijze van spreken in onze achtertuin maar daar in Zeeland toch wat verder.
Dat zou voor mij een reden zijn om het niet te doen.
Mijn opa en oma hadden zich ingeschreven voor een woning in ons dorp, lekker dicht bij de kinderen. Maar toen het zover was, hebben ze er van afgezien. Want nu woonde ze vlakbij het ziekenhuis met de stadsbus een kwartier of zo. En die reed ook nog eens elk kwartier. Bij ons vandaan waren ze toch afhankelijk van minimaal een streekbus, die ook veel minder reed.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik zou angst niet mijn raadgever laten zijn maar een realistisch lijstje maken van voor- en nadelen en daarnaar handelen. Wat ik wel belangrijk zou vinden is hoe ik me voel in een bepaalde ruimte. Als ik denk: "hier kan ik, als het eenmaal van mezelf is, best leren leven", dan is dit voor mij een groen signaal. Als ik denk: "tjee, wat benauwd voel ik me hier" dan zal dit de doorslag geven om het niet te doen.
Dan moet het maar zoals het kan
Alle reacties Link kopieren Quote
Heb je in dat dorpje wel al eens iets langer dan een uurtje rondgehangen? Ken je het een beetje?
Gesproken met mensen in de buurt, het betreffende huis goed bekeken?

Voor je man is het misschien juist wel fijn dat het zorggedeelte erbij zit aangezien hij zorg nodig heeft? Of is dat niet hetzelfde?
Voor jou is er vast ook wel werk te vinden toch?

Kun je je wel goed indenken hoe het eruit ziet als al jullie spullen daar staan...dus dat het niet helemaal nieuw en onbekend is.
Alle reacties Link kopieren Quote
s-a-r-kast schreef:
23-01-2024 15:00
Heb je in dat dorpje wel al eens iets langer dan een uurtje rondgehangen? Ken je het een beetje?
Gesproken met mensen in de buurt, het betreffende huis goed bekeken?

Voor je man is het misschien juist wel fijn dat het zorggedeelte erbij zit aangezien hij zorg nodig heeft? Of is dat niet hetzelfde?
Voor jou is er vast ook wel werk te vinden toch?

Kun je je wel goed indenken hoe het eruit ziet als al jullie spullen daar staan...dus dat het niet helemaal nieuw en onbekend is.
Volgens mij is de zorg in Zeeland verder weg... of lees ik het nu verkeerd?
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
Pimpelmeesje87 schreef:
23-01-2024 13:06
Hi TO,

Ik heb ook een angststoornis en ik herken je angst om te verhuizen helemaal. Ook ik ben iemand die last minute helemaal in paniek raakt en niet meer durft.

De laatste keer dat ik moest (ja moest) verhuizen had ik met mijn toenmalige vriend een lijstje gemaakt waar ons huis aan moest voldoen. En daarop hebben we toen rationeel besloten. Ook omdat we niet meer wilden/konden blijven waar we zaten.

In jouw geval:
- voel jij je fijner in een stad of een dorp?
- hangt er een fijne sfeer in de buurt?
- hoeveel ruimte heb je nodig in een huis? Hoeveel kamers en buitenruimte?
- past het huis bij jullie behoeftes mbt je zieke partner?
- is dit huis in ieder geval voor vijf jaar toekomstbestendig? Ook met betrekking tot de ziekte van je partner?
- is er in jullie buurt/plaats genoeg om handen om aan jullie behoeftes te voldoen? (clubjes, medische zorg, supermarkt en winkels?)
- kan je makkelijk ergens komen, zoals snelweg/treinstation/naar familie?
- is het een unieke kans of kan je makkelijk nog een andere woning vinden die beter aan jullie eisen voldoet?

Als het op papier klopt, raad ik je aan om eerst een keer te gaan kijken en in het huis rond te lopen. Maak samen een voorstelling van hoe het zou zijn en hoe je het zou inrichten. Over praktische zaken; kan je dichterbij ook zorg voor je chronisch zieke partner regelen? Is het nog acceptabel met betrekking tot je reistijd naar je werk?

Ik hoop dat dit je een beetje op weg helpt. Mijn rationele keuze heeft me uiteindelijk enorm geholpen en ik woon nu alweer zes jaar fijn op deze plek. Voor mij zijn de locatie en sfeer van het huis wel doorslaggevend. Maar verhuizen vind ik nog steeds moeilijk, hou absoluut niet van zulke grote veranderingen. Sterkte!
Ik heb ook een angststoornis en ben het hier helemaal mee eens. (Anderen hier schreven ook al iets vergelijkbaars). En verder: een verhuizing is een top stressfactor en ook wel eng/spannend voor de meeste mensen, en voor ons angsthazen dus nog een tandje moeilijk omdat die stress omslaat in buitensporige angst en paniek (over het algemeen). Als je dus besluit om te verhuizen: zorg dan voor jezelf. Neem rust, tijd voor ontspanning, ga mediteren, klop nog even bij de huisarts/poh aan, weet-ik-het maar zelfzorg is dan extra belangrijk.

En accepteer de mogelijke angst en paniek die je gaat voelen. Die zijn in mijn geval onvermijdelijk (en ik ben al heel vaak verhuist) maar dat betekent niet per sé een terugval en ook niet dat je de verkeerde beslissing hebt gemaakt.
Alle reacties Link kopieren Quote
hoe is de afstand naar het ziekenhuis vanuit het dorp? Er zit een zorgcentrum aan vast, dat is op termijn wel praktisch? Je partner is chronisch ziek, dus misschien heb je dat wel nodig. Hoe groot is de kans dat je snel weer zo'n plek vindt als het om gezondheidsredenen nodig is?
Welke overlast ervaren jullie en is er uitzicht op verbetering of juist niet? Omdat je man ziek is zal hij waarschijnlijk meer thuis zijn, dus heeft hij daarom meer last van jullie huidige leefomgeving?

Wbt je angst, verandering is eng. Voor iedereen, maar zeker als je daar gevoelig voor bent. Je zult een drempel over moeten, maar ik denk dat je hier veel minder risico mee loopt dan je angst je voorspiegelt.
Alle reacties Link kopieren Quote
Disney1983 schreef:
23-01-2024 12:48
Huh? Omdat ze dood gaan? Kan een gebouw zijn vooral voor ouderen, dus hoeft helemaal niet. Zeker niet in Zeeland trouwens, is een enorme leegloop.

OT: kun je je bezwaren opschrijven en weerleggen, TO? Misschien is dat een goede strategie om de negatieve gedachten de baas te worden. En je zou deze ok gelijk kunnen bespreken met je man, zodat hij weet van je zorgen en je het positieve in laat zien. Je kan dan ook afspreken wat je doet als je helemaal niet kan wennen. Maar je hebt ooit deze beslissing genomen, dus daar zul je toen ook goede argumenten voor gehad hebben. Kan me voorstellen dat het nu even een schok is omdat het echt lijkt te gaan gebeuren. Eventueel kun je ook bespreken met je man dat je deze keer nog niet gaat, maar de volgende optie afwacht. Zeeland loopt best leeg dus dat zal vast nog voorkomen. Dan kun je iets langer aan het idee wennen. Kortom: spreek je uit en overleg met je man wat voor jou nu het beste is.
Zeeland loopt leeg? Er reageren per woning minstens 300 mensen. Weet niet hoe To opeens in aanmerking komt?
Ligt misschien aan welk deel van Zeeland je bedoeld?
Het lijkt me dat je het dan niet moet doen .... . Verhuizen is onomkeerbaar. Life changing. Als je de keuze hebt gemaakt, kun je nooit meer terug. Zeker nu het gaat om een sociale huurwoning begrijp ik. Met vermoedelijk - na zoveel decennia huren - een zeer lage huur. Kans op idealiseren van je huidige buurtje en heimwee is erg groot. Soms slijt dat, maar vaak ook niet.

Maar ja, als je huidige buurtje echt onleefbaar aan het worden is dan maakt dit de situatie natuurlijk wel anders. Dus hoe zit het met het onleefbaar worden? Hoge criminaliteit? Veel verkeerslawaai? Waarom is dit de afgelopen jaren achteruitgegaan? Is daar een duidelijke reden voor? Of begin je je in de loop der jaren steeds meer aan e.e.a. te storen en is het daarom meer onleefbaar geworden? Ofwel dat niet de onleefbaarheid zelf maar je gevoel dat het meer onleefbaar wordt, is toegenomen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik ga ervan uit dat het om een inschrijving gaat bij een zorggerelateerde woningbouwvereniging.

TO, hoe ervaar jij de overlast op een schaal van 10?
Hoe is het complex gelegen waar jullie voor in aanmerking komen? Zou je er in dat opzicht op vooruit gaan en zou je jezelf daar zien zitten?
Zoals het klinkt wordt dit de woning waar jullie verder oud in zullen gaan worden. Is de afstand ver tot de oude woonplaats? Is er sprake van een netwerk van familie/vrienden?
.
Alle reacties Link kopieren Quote
dianaf schreef:
23-01-2024 15:09
Volgens mij is de zorg in Zeeland verder weg... of lees ik het nu verkeerd?
Er is wel huisarts en apotheek in het gebouw maar geen ziekenhuis.
Alle reacties Link kopieren Quote
Boogschutter10 schreef:
23-01-2024 15:29
Het lijkt me dat je het dan niet moet doen .... . Verhuizen is onomkeerbaar. Life changing. Als je de keuze hebt gemaakt, kun je nooit meer terug. Zeker nu het gaat om een sociale huurwoning begrijp ik. Met vermoedelijk - na zoveel decennia huren - een zeer lage huur. Kans op idealiseren van je huidige buurtje en heimwee is erg groot. Soms slijt dat, maar vaak ook niet.

Maar ja, als je huidige buurtje echt onleefbaar aan het worden is dan maakt dit de situatie natuurlijk wel anders. Dus hoe zit het met het onleefbaar worden? Hoge criminaliteit? Veel verkeerslawaai? Waarom is dit de afgelopen jaren achteruitgegaan? Is daar een duidelijke reden voor? Of begin je je in de loop der jaren steeds meer aan e.e.a. te storen en is het daarom meer onleefbaar geworden? Ofwel dat niet de onleefbaarheid zelf maar je gevoel dat het meer onleefbaar wordt, is toegenomen.
Ik huur een ‘sociale huurwoning’ van 857 euro. De huur die ik daar zou betalen is ongeveer hetzelfde.
Er is veel criminaliteit hier, veel verkeersoverlast, asobewoners in omringende tuinen enz enz. Ik woon nu ook in appartement trouwens, als eerste bewoner hier gekomen en was toen prettig wonen.
In de winter is er minder overlast behalve vuurwerk wat in september begint. In de zomer is het hier niet fijn wonen.

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven