Psyche
alle pijlers
angst voor mannen
maandag 16 september 2019 om 15:52
Misschien een apart topic dit, ben benieuwd of er herkenning is hier..
Ik heb verschillende worstelingen, oa onzekerheid/sociale angst zijn hiervan de voornaamste..
Een van mijn grootste angsten/problemen/onzekerheden bevindt zich op het gebied van contact met mannen. In het contact met mannen voel ik me ahw blokkeren. Ik word dan heel serieus, bijna zakelijk, formeel, afstandelijk (vanuit onzekerheid). Het lijkt wel alsof alle luchtigheid, levendigheid, energie en humor dan weg is (van mijn kant) . Het gevolg: het gesprek wordt heel mat of het slaat dood. En ooooh wat frustreert dit me. Want als ik met een vrouw praat loopt dit vaak wel goed en ben ik wel (vind ik zelf) een leuke gesprekspartner met humor en levendigheid... Ik ga mannen iha ook uit de weg (omdat ik niet steeds opnieuw bevestigd wil krijgen dat het contact met mannen niet loopt). Ik vind mannen eigenlijk wel heel leuk en wil graag normaal contact me ze. Dus ik baal hier enorm van.
Het heeft denk ik oa met mijn verleden te maken; op de middelbare school heb ik vaak nare opmerkingen gekregen van jongens (die waren destijds vooral gericht op mijn uiterlijk, ik had destijds een slechte huid door veel puistjes, was (te) dun en had nauwelijks borsten... ik was bepaald geen schoonheid). Maar ook al lijken mannen mij nu best leuk/aantrekkelijk te vinden, het lukt mji
mij maar niet om wat losser / meer ontspannen met mannen om te gaan.
Herkent iemand dit en heeft iemand tips/adviezen voor mij...?
Alvast dank..
Ik heb verschillende worstelingen, oa onzekerheid/sociale angst zijn hiervan de voornaamste..
Een van mijn grootste angsten/problemen/onzekerheden bevindt zich op het gebied van contact met mannen. In het contact met mannen voel ik me ahw blokkeren. Ik word dan heel serieus, bijna zakelijk, formeel, afstandelijk (vanuit onzekerheid). Het lijkt wel alsof alle luchtigheid, levendigheid, energie en humor dan weg is (van mijn kant) . Het gevolg: het gesprek wordt heel mat of het slaat dood. En ooooh wat frustreert dit me. Want als ik met een vrouw praat loopt dit vaak wel goed en ben ik wel (vind ik zelf) een leuke gesprekspartner met humor en levendigheid... Ik ga mannen iha ook uit de weg (omdat ik niet steeds opnieuw bevestigd wil krijgen dat het contact met mannen niet loopt). Ik vind mannen eigenlijk wel heel leuk en wil graag normaal contact me ze. Dus ik baal hier enorm van.
Het heeft denk ik oa met mijn verleden te maken; op de middelbare school heb ik vaak nare opmerkingen gekregen van jongens (die waren destijds vooral gericht op mijn uiterlijk, ik had destijds een slechte huid door veel puistjes, was (te) dun en had nauwelijks borsten... ik was bepaald geen schoonheid). Maar ook al lijken mannen mij nu best leuk/aantrekkelijk te vinden, het lukt mji
mij maar niet om wat losser / meer ontspannen met mannen om te gaan.
Herkent iemand dit en heeft iemand tips/adviezen voor mij...?
Alvast dank..
maandag 16 september 2019 om 16:00
maandag 16 september 2019 om 16:08
zolang het strikt over werk gaat of strikt formeel is , gaat het nog wel, maar als het wat meer privé wordt , wordt het lastig..
maandag 16 september 2019 om 16:09
En lukt dat toneelspelen?
Wat vind jij ervan dat je hier last van hebt ? Lukt het jou om het te accepteren? Ik kan (en wil) het namelijk niet accepteren merk ik. Ik baal er enorm van, het frustreert me!!
maandag 16 september 2019 om 16:15
Ik heb het juist met vrouwen. Opgegroeid met een moeder met wie ik geen heel warme band heb gehad. Wel met mijn 2 broers en mijn vader en waan me in een warm bad als ik omringd ben door mannen. Ik werk ook in een mannenbedrijf.
Bij vrouwen heb ik vaak het gevoel dat ze sneller door me heen prikken, sneller katten en op elkaar letten, en daar houd ik absoluut niet van.
Misschien lees ik hier nog bruikbare tips, ik snap je dilemma goed TO, maar dan... andersom.
Bij vrouwen heb ik vaak het gevoel dat ze sneller door me heen prikken, sneller katten en op elkaar letten, en daar houd ik absoluut niet van.
Misschien lees ik hier nog bruikbare tips, ik snap je dilemma goed TO, maar dan... andersom.
maandag 16 september 2019 om 16:17
maandag 16 september 2019 om 16:17
Ik vind het vooral raar dat ik er zo een last van heb. Ik vermijd bijvoorbeeld mannelijk winkelpersoneel. Mijn man weet dat ik hier last van heb, dus zit er een man aan de kassa, dan rekent hij af. (Als hij erbij is)
Toen ik een vaan zocht en ik zag dat er alleen maar mannen binnen het uitzendbureau zaten, ging ik niet naar binnen. Dat soort dingen.
Ik ben heel conservatief opgevoed. Ik had een strenge Spaanse vader die mij tot op een bepaalde leeftijd contact verbood met mannen. Daarnaast als ik wel contact had met jongens/mannen deden de meesten vrij ongepast (wat ik pas op latere leeftijd begreep) Ergens had mijn vader dus “ gelijk” wat jongens/mannen betreft. Hun gedrag bevestigde dat voor mij en dat is een raar hersenspinsel geworden .
Ik ben nu ruim 40 en weet niet beter... Dan zou ik in therapie moeten, want rationeel weet ik dat mannen niet “ eng” zijn. En toch blijf ik mij zo gedragen.
maandag 16 september 2019 om 16:22
Dat is ook naar zeg laatbloeiertje. Heb je wel vriendinnen?laatbloeiertje schreef: ↑16-09-2019 16:15Ik heb het juist met vrouwen. Opgegroeid met een moeder met wie ik geen heel warme band heb gehad. Wel met mijn 2 broers en mijn vader en waan me in een warm bad als ik omringd ben door mannen. Ik werk ook in een mannenbedrijf.
Bij vrouwen heb ik vaak het gevoel dat ze sneller door me heen prikken, sneller katten en op elkaar letten, en daar houd ik absoluut niet van.
Misschien lees ik hier nog bruikbare tips, ik snap je dilemma goed TO, maar dan... andersom.
maandag 16 september 2019 om 16:24
Torment schreef: ↑16-09-2019 16:17Ik vind het vooral raar dat ik er zo een last van heb. Ik vermijd bijvoorbeeld mannelijk winkelpersoneel. Mijn man weet dat ik hier last van heb, dus zit er een man aan de kassa, dan rekent hij af. (Als hij erbij is)
Toen ik een vaan zocht en ik zag dat er alleen maar mannen binnen het uitzendbureau zaten, ging ik niet naar binnen. Dat soort dingen.
Ik ben heel conservatief opgevoed. Ik had een strenge Spaanse vader die mij tot op een bepaalde leeftijd contact verbood met mannen. Daarnaast als ik wel contact had met jongens/mannen deden de meesten vrij ongepast (wat ik pas op latere leeftijd begreep) Ergens had mijn vader dus “ gelijk” wat jongens/mannen betreft. Hun gedrag bevestigde dat voor mij en dat is een raar hersenspinsel geworden .
Ik ben nu ruim 40 en weet niet beter... Dan zou ik in therapie moeten, want rationeel weet ik dat mannen niet “ eng” zijn. En toch blijf ik mij zo gedragen.
Herkenbaar hoor, als het even kan mijd ik mannen ook waar mogelijk. In mijn werk heb ik wel veel met mannen te maken dus dan kan ik er niet omheen. En zeker wanneer mannelijke collega's wat meer over privé dingen met mij gaan praten, blokkeer ik.
Ik zou het zo fijn vinden als ik hier niet langer door word belemmerd en gewoon vrij met mannen kan omgaan..
Baal jij er niet van dat je met de helft van de bevolking niet ontspannen kan omgaan?
maandag 16 september 2019 om 16:24
Voor mij een eyeopener dat het ook andersom kanlaatbloeiertje schreef: ↑16-09-2019 16:15Ik heb het juist met vrouwen. Opgegroeid met een moeder met wie ik geen heel warme band heb gehad. Wel met mijn 2 broers en mijn vader en waan me in een warm bad als ik omringd ben door mannen. Ik werk ook in een mannenbedrijf.
Bij vrouwen heb ik vaak het gevoel dat ze sneller door me heen prikken, sneller katten en op elkaar letten, en daar houd ik absoluut niet van.
Misschien lees ik hier nog bruikbare tips, ik snap je dilemma goed TO, maar dan... andersom.
maandag 16 september 2019 om 16:29
Ja , ik baal er zeker van. Het is gewoon een onrealistische angst. Buiten het werk om breekt het zweet mij letterlijk uit. Ik ben gewoon op een bepaalde manier geconditioneerd . En dat neem ik vooral mijn vader erg kwalijk. Zo wil mijn man dolgraag dat ik met hem mee ga sporten. Ik weiger. Alleen maar omdat er ook mannen aanwezig zijn.H73 schreef: ↑16-09-2019 16:24Herkenbaar hoor, als het even kan mijd ik mannen ook waar mogelijk. In mijn werk heb ik wel veel met mannen te maken dus dan kan ik er niet omheen. En zeker wanneer mannelijke collega's wat meer over privé dingen met mij gaan praten, blokkeer ik.
Ik zou het zo fijn vinden als ik hier niet langer door word belemmerd en gewoon vrij met mannen kan omgaan..
Baal jij er niet van dat je met de helft van de bevolking niet ontspannen kan omgaan?
Een dokter of tandarts vind ik minder eng, omdat ze vanuit professioneel oogpunt met mij praten.
Maar zo een gast in een kledingwinkel die op he afkomt met de vraag “ kan ik je helpen?” Mijd ik als de pest.
maandag 16 september 2019 om 18:05
Waar ben je precies bang voor? Uitsluiting, afwijzing, misbruik?
Het rottige van angst is dat je instinctieve reactie, namelijk vermijding, juist zorgt dat de angst groter wordt.
Emdr werkt goed om heftige emoties los te maken van een trigger. Als je er (daarvoor of daarnaast) zelf aan wilt werken, zul je toch die vermijding moeten ombuigen.
Misschien is het een idee om een lijst te maken van soorten contact met mannen, van helemaal niet eng (een professionele e-mail) tot heel eng (informeel gesprek met een leuke man).
En dan gaan oefenen met het soort contact dat je spannend vindt, maar nog wel te doen. En als je aan die mate van contact gewend bent, opschuiven naar de volgende stap. Maak het klein, elke keer dat je niet vermijdt is een overwinning.
Op die manier laat je jezelf zien dat je meer kunt dan je denkt, én geef je mannen een kans om te bewijzen dat ze niet zo eng zijn, maar gewoon mensen.
Het rottige van angst is dat je instinctieve reactie, namelijk vermijding, juist zorgt dat de angst groter wordt.
Emdr werkt goed om heftige emoties los te maken van een trigger. Als je er (daarvoor of daarnaast) zelf aan wilt werken, zul je toch die vermijding moeten ombuigen.
Misschien is het een idee om een lijst te maken van soorten contact met mannen, van helemaal niet eng (een professionele e-mail) tot heel eng (informeel gesprek met een leuke man).
En dan gaan oefenen met het soort contact dat je spannend vindt, maar nog wel te doen. En als je aan die mate van contact gewend bent, opschuiven naar de volgende stap. Maak het klein, elke keer dat je niet vermijdt is een overwinning.
Op die manier laat je jezelf zien dat je meer kunt dan je denkt, én geef je mannen een kans om te bewijzen dat ze niet zo eng zijn, maar gewoon mensen.
What a nuanced anxiety
woensdag 18 september 2019 om 12:25
Ja hoor, maar wel maar twee. Eentje is van jongs af aan mijn vriendin, maar zij heeft een heel ontspannen karakter, is geen grote prater en net als ik een beetje een vreemde eend in de bijt en vormt zich dus goed naar mijn eigen karakter.
De andere vriendin heb ik door de school van mijn kinderen ontmoet en het vertrouwen in haar heeft echt moeten groeien. Ze gaat graag diepe gesprekken aan. Daar heb ik echt aan moeten wennen en heeft me wel wat peentjes laten zweten, zeker toen ik een burn-out zat en ze ineens voor mijn deur stond met een bos bloemen. Toen kreeg ik door dat ze het echt goed met me voorheeft en heb ik zelf geleerd ook meer te praten. Bij haar heb ik het vertrouwen dat ik dat kan. Dus uiteindelijk lukt het me wel, maar wat ik bij een vrouw aan vertrouwen moet winnen, heeft een man dus al een heel dikke voorsprong.
donderdag 19 september 2019 om 12:56
Ik ben vooral bang voor afwijzing. Zo'n gevoel van : mannen vinden me toch niet leuk.. En daar ga ik me dan naar gedragen en dan wordt het een selffulling prophecy.. Ik kan het maar niet doorbreken deze vicieuze cirkel.tyche schreef: ↑16-09-2019 18:05Waar ben je precies bang voor? Uitsluiting, afwijzing, misbruik?
Het rottige van angst is dat je instinctieve reactie, namelijk vermijding, juist zorgt dat de angst groter wordt.
Emdr werkt goed om heftige emoties los te maken van een trigger. Als je er (daarvoor of daarnaast) zelf aan wilt werken, zul je toch die vermijding moeten ombuigen.
Misschien is het een idee om een lijst te maken van soorten contact met mannen, van helemaal niet eng (een professionele e-mail) tot heel eng (informeel gesprek met een leuke man).
En dan gaan oefenen met het soort contact dat je spannend vindt, maar nog wel te doen. En als je aan die mate van contact gewend bent, opschuiven naar de volgende stap. Maak het klein, elke keer dat je niet vermijdt is een overwinning.
Op die manier laat je jezelf zien dat je meer kunt dan je denkt, én geef je mannen een kans om te bewijzen dat ze niet zo eng zijn, maar gewoon mensen.
Dank voor je tip!
donderdag 19 september 2019 om 12:57
laatbloeiertje schreef: ↑18-09-2019 12:25Ja hoor, maar wel maar twee. Eentje is van jongs af aan mijn vriendin, maar zij heeft een heel ontspannen karakter, is geen grote prater en net als ik een beetje een vreemde eend in de bijt en vormt zich dus goed naar mijn eigen karakter.
De andere vriendin heb ik door de school van mijn kinderen ontmoet en het vertrouwen in haar heeft echt moeten groeien. Ze gaat graag diepe gesprekken aan. Daar heb ik echt aan moeten wennen en heeft me wel wat peentjes laten zweten, zeker toen ik een burn-out zat en ze ineens voor mijn deur stond met een bos bloemen. Toen kreeg ik door dat ze het echt goed met me voorheeft en heb ik zelf geleerd ook meer te praten. Bij haar heb ik het vertrouwen dat ik dat kan. Dus uiteindelijk lukt het me wel, maar wat ik bij een vrouw aan vertrouwen moet winnen, heeft een man dus al een heel dikke voorsprong.
Wel fijn dat je in ieder geval twee vriendinnen hebt die je vertrouwt.
