Psyche
alle pijlers
Angst
zondag 28 januari 2018 om 01:21
Hallo,
Bij deze heb ik even een nieuw account aangemaakt ivm herkenbaarheid.
Want daar gaan we eigenlijk alweer; angst voor wat anderen hier wel niet van me denken en dan ben ik ook nog eens anoniem hier.
Ik ben midden 20 en ik heb de diagnose pdd-nos gekregen op mijn 16de. Ik heb in mijn leven al met depressies te maken gehad en kan gemakkelijk weer terug vallen. Heb hier al de nodige medicijnen en zorg voor gehad. En krijg nog altijd wekelijks ondersteuning zodat ik niet terug val in dat patroon.
Ik maakte opzich wel contacten op de middelbare school maar dat was tijdelijk. Geen van deze mensen spreek of zie ik nu nog. Met 1 vriendin uit die tijd zijn de wegen op een wat minder leuke manier gescheiden. Denk aan emotionele chantage enz. In die tijd heb ik ook mijn vriend leren kennen waar ik nog altijd samen mee ben.
Sindsdien hebben vriend en ik eigenlijk maar 1 hele goede gezamelijke vriend leren kennen waar we onszelf bij kunnen zijn. Voor de rest hebben we nog wat contact met familie. En dit vond ik eigenlijk wel goed zo.
Het is voor mij al een hele happening als ik volgende week vrijdag met iemand heb afgesproken om op bezoek te gaan. Dan ben ik daar de hele week mee bezig in mijn hoofd. Niet persee negatief maar het kan wel vermoeiend zijn.
Nu komt het:
Vriend en ik gamen nog wel eens graag. Nu hebben we een 3-tal mensen uit onze provincie leren kennen. Hier spelen we de game al een tijdje mee samen en we praten ook veel via de headsets. Dit voelde tot nu nog lekker veilig voor mij en komt niet te kort bij.
Alleen is de enige andere meid uit de groep met mij gaan chatten en heeft ze laten weten dat ik leuk overkwam en het haar misschien leuk leek om eens wat in het echt af te spreken. Dit wilde ik op dat moment ook oprecht. Maar nu ik het allemaal wat heb kunnen relativeren achteraf maakt dit me heel erg angstig. We hebben ook al nummers uitgewisseld. En nu het gevoel komt dat het ook echt kan gebeuren maakt het, dat ik me juist nu terug wil gaan trekken.
Ik kan best wel een praatje maken in de supermarkt of op straat met mensen (heb ik heel hard mijn best gedaan om dat te leren en het is ook nog eens leuk achteraf) Maar dat komt omdat deze mensen niet kort bij mij staan en mij verder toch niet kennen. Dan is alles prima. Net zoals in die game.
Nu komt het allemaal ineens wel heel dichtbij. Misschien hebben deze mensen het wel slecht met me voor? (de waanideen gaan soms ver.) Misschien ben ik in het echt toch niet wat ze verwacht hadden etc.
Vandaar ook mijn username.. Ik voel me echt een druif dat ik weer zulke gekke gedachten moet hebben nu en ga zitten piekeren en malen om iets wat eigenlijk heel normaal moet zijn! Het gaat zelfs zover dat ik me schaam voor hoe ik ben, praat eruit zie en wat ze wel niet van me moeten denken terwijl er nog helemaal geen ontmoeting is geweest. Bang voor wat komen gaat.
Ik wil dit juist zo graag leuk vinden!
Ik weet nog niet zo goed wat ik hiermee wil. Ik wilde dit graag delen en misschien kan iemand me een schop onder m'n kont geven.
Bedankt voor het lezen.
Bij deze heb ik even een nieuw account aangemaakt ivm herkenbaarheid.
Want daar gaan we eigenlijk alweer; angst voor wat anderen hier wel niet van me denken en dan ben ik ook nog eens anoniem hier.
Ik ben midden 20 en ik heb de diagnose pdd-nos gekregen op mijn 16de. Ik heb in mijn leven al met depressies te maken gehad en kan gemakkelijk weer terug vallen. Heb hier al de nodige medicijnen en zorg voor gehad. En krijg nog altijd wekelijks ondersteuning zodat ik niet terug val in dat patroon.
Ik maakte opzich wel contacten op de middelbare school maar dat was tijdelijk. Geen van deze mensen spreek of zie ik nu nog. Met 1 vriendin uit die tijd zijn de wegen op een wat minder leuke manier gescheiden. Denk aan emotionele chantage enz. In die tijd heb ik ook mijn vriend leren kennen waar ik nog altijd samen mee ben.
Sindsdien hebben vriend en ik eigenlijk maar 1 hele goede gezamelijke vriend leren kennen waar we onszelf bij kunnen zijn. Voor de rest hebben we nog wat contact met familie. En dit vond ik eigenlijk wel goed zo.
Het is voor mij al een hele happening als ik volgende week vrijdag met iemand heb afgesproken om op bezoek te gaan. Dan ben ik daar de hele week mee bezig in mijn hoofd. Niet persee negatief maar het kan wel vermoeiend zijn.
Nu komt het:
Vriend en ik gamen nog wel eens graag. Nu hebben we een 3-tal mensen uit onze provincie leren kennen. Hier spelen we de game al een tijdje mee samen en we praten ook veel via de headsets. Dit voelde tot nu nog lekker veilig voor mij en komt niet te kort bij.
Alleen is de enige andere meid uit de groep met mij gaan chatten en heeft ze laten weten dat ik leuk overkwam en het haar misschien leuk leek om eens wat in het echt af te spreken. Dit wilde ik op dat moment ook oprecht. Maar nu ik het allemaal wat heb kunnen relativeren achteraf maakt dit me heel erg angstig. We hebben ook al nummers uitgewisseld. En nu het gevoel komt dat het ook echt kan gebeuren maakt het, dat ik me juist nu terug wil gaan trekken.
Ik kan best wel een praatje maken in de supermarkt of op straat met mensen (heb ik heel hard mijn best gedaan om dat te leren en het is ook nog eens leuk achteraf) Maar dat komt omdat deze mensen niet kort bij mij staan en mij verder toch niet kennen. Dan is alles prima. Net zoals in die game.
Nu komt het allemaal ineens wel heel dichtbij. Misschien hebben deze mensen het wel slecht met me voor? (de waanideen gaan soms ver.) Misschien ben ik in het echt toch niet wat ze verwacht hadden etc.
Vandaar ook mijn username.. Ik voel me echt een druif dat ik weer zulke gekke gedachten moet hebben nu en ga zitten piekeren en malen om iets wat eigenlijk heel normaal moet zijn! Het gaat zelfs zover dat ik me schaam voor hoe ik ben, praat eruit zie en wat ze wel niet van me moeten denken terwijl er nog helemaal geen ontmoeting is geweest. Bang voor wat komen gaat.
Ik wil dit juist zo graag leuk vinden!
Ik weet nog niet zo goed wat ik hiermee wil. Ik wilde dit graag delen en misschien kan iemand me een schop onder m'n kont geven.Bedankt voor het lezen.
zondag 28 januari 2018 om 01:51
Hey, mooi geschreven hoor.
Ik herken me er zelf ook heel veel in terug van vroeger. Ik was nog wel stukken erger. Echter heeft veel nieuwe levenservaring en werken aan mezelf tot het punt gebracht dat ik hier helemaal niet meer mee kamp en er zelf om mezelf lach hoe ik vroeger hier zo erg mee zat. Als ik het kan dan kan jij het ook neem ik aan, want ik durfde pas op mijn 20ste de cassiere in de ogen aan te kijken
Is je contact met je vriend wel goed en kun je hierover goed met je vriend over praten? Is het denk je mogelijk om het contact nog terug te krijgen met die ene vriendin en wil je dat überhaupt na een emotionele chantage?
Het kan wel eens heel raar zijn om iemand via een game plots face to face gaan ontmoeten, dat is ook iets wat we nu in deze tijd pas meer naar voren komt en het bij iedereen niet echt in de comfortzone ligt, dus dat ik begrijpelijk. Ik zou het wel gewoon doen, hoe moeilijk het ook kan zijn, want dat is uiteindelijke de enige manier om er voldoening uit te krijgen en als het heel ongemakkelijk gaat allemaal dan helaas, dan kan je er tenminste op terug kijken dat je het initiatief hebt genomen en jezelf uit je comfortzone hebt gekregen en er iets uit geleerd hebt. Ook niet te streng zijn op je zelf en probeer eventueel minder zelf bewust over jezelf te raken, wat soms wel lastig kan zijn. Probeer jezelf erin te helpen zoals jij jou vriend erin zou willen helpen als hij met het zelfde probleem zou zitten. Vaak zijn we voor ons zelf veel strenger dan voor de ander.
Boeie wat ze over je denken, mochten ze iets negatiefs denken over je dan is dat echt hun probleem en dat zou je leven niet hoeven of zelf mogen beïnvloeden.
Sport je trouwens? Tevreden zijn over je eigen lichaam en gezondheid helpt al een heel eind bij het vinden van je zelfvertrouwen en assertiviteit
Wat komt er precies bij je op wanneer je jezelf afvraagt waarom het zo belangrijk is voor je wat de ander over jou denkt hier of face to face?
Mocht ik iets gezegd hebben dat je anders vind dan hoor ik dat graag of als ik een of andere assumptie heb gemaakt die niet passend was!
Ik herken me er zelf ook heel veel in terug van vroeger. Ik was nog wel stukken erger. Echter heeft veel nieuwe levenservaring en werken aan mezelf tot het punt gebracht dat ik hier helemaal niet meer mee kamp en er zelf om mezelf lach hoe ik vroeger hier zo erg mee zat. Als ik het kan dan kan jij het ook neem ik aan, want ik durfde pas op mijn 20ste de cassiere in de ogen aan te kijken
Is je contact met je vriend wel goed en kun je hierover goed met je vriend over praten? Is het denk je mogelijk om het contact nog terug te krijgen met die ene vriendin en wil je dat überhaupt na een emotionele chantage?
Het kan wel eens heel raar zijn om iemand via een game plots face to face gaan ontmoeten, dat is ook iets wat we nu in deze tijd pas meer naar voren komt en het bij iedereen niet echt in de comfortzone ligt, dus dat ik begrijpelijk. Ik zou het wel gewoon doen, hoe moeilijk het ook kan zijn, want dat is uiteindelijke de enige manier om er voldoening uit te krijgen en als het heel ongemakkelijk gaat allemaal dan helaas, dan kan je er tenminste op terug kijken dat je het initiatief hebt genomen en jezelf uit je comfortzone hebt gekregen en er iets uit geleerd hebt. Ook niet te streng zijn op je zelf en probeer eventueel minder zelf bewust over jezelf te raken, wat soms wel lastig kan zijn. Probeer jezelf erin te helpen zoals jij jou vriend erin zou willen helpen als hij met het zelfde probleem zou zitten. Vaak zijn we voor ons zelf veel strenger dan voor de ander.
Boeie wat ze over je denken, mochten ze iets negatiefs denken over je dan is dat echt hun probleem en dat zou je leven niet hoeven of zelf mogen beïnvloeden.
Sport je trouwens? Tevreden zijn over je eigen lichaam en gezondheid helpt al een heel eind bij het vinden van je zelfvertrouwen en assertiviteit
Wat komt er precies bij je op wanneer je jezelf afvraagt waarom het zo belangrijk is voor je wat de ander over jou denkt hier of face to face?
Mocht ik iets gezegd hebben dat je anders vind dan hoor ik dat graag of als ik een of andere assumptie heb gemaakt die niet passend was!
zondag 28 januari 2018 om 02:51
Hier een vrouw van eind 20 met ook pdd-nos. Ik heb tot mijn 16de op speciaal-onderwijs gezeten, wat met zich meenam dat ik gepest werd buiten school en ook niet wist wat nou normaal gedrag was. De enige mensen die ik kende hadden allemaal net als ik een beperking. Ik was daarom vrij onzeker durfde niks te zeggen of te vragen, dacht dat alles wat uit mij kwam "vreemd" zou zijn voor andere.
Nu 10 jaar later, heb ik heel veel vrienden gemaakt en maak ik ook makkelijk nieuwe vrienden. Ik ben ook vrij zeker van mijn persoonlijkheid nu
Dat is natuurlijk niet van de één op de andere dag veranderd, dat heeft veel zelfinzicht nodig gehad en blijven proberen.
Wat ik heb geleerd is om niet bang te zijn voor afwijzing, niet iedereen kan je leuk vinden. Ik ben daarom nu zonder pardon mezelf, zo is het direct duidelijk wie oprecht in mij gedesinteresseerd is en wie niet. Mensen die bij me horen trek ik aan en de rest stoot ik af. Nu heb ik allemaal gelijk gestemde mensen om mij heen en dat is fijn.
Tips die ik kan geven zijn:
-Klap niet dicht als andere je niet begrijpen of het niet leuk vinden wat je zegt. Leg hun uit wat je bedoelde of wat je wilde bereiken, laat het niet door hen invullen.
-Voorkom dat je alleen antwoorden geeft met ja en nee, voeg wat toe aan je antwoord (ja, dat vind ik ook omdat.../ nee zo zie ik dat niet, ik zie het zo en zo. Dat geeft meer inhoudt en houdt het gesprek gaande.
-Wees eerlijk over wat je moeilijk vind, dat neemt spanning weg. Zeg bijvoorbeeld gewoon dat je het spannend vind omdat je niet vaak mensen thuis uitnodigt. Mijn ervaring is dat het nooit kwaad kan, zolang je het op een manier zegt waarin je niet negatief over jezelf bent.
- En zoals ik eigenlijk al hiervoor zei: wees niet bang voor afwijzing, als ze je niet aardig vinden zijn jullie geen match, dat moet jij jezelf niet kwalijk nemen
Nu 10 jaar later, heb ik heel veel vrienden gemaakt en maak ik ook makkelijk nieuwe vrienden. Ik ben ook vrij zeker van mijn persoonlijkheid nu
Dat is natuurlijk niet van de één op de andere dag veranderd, dat heeft veel zelfinzicht nodig gehad en blijven proberen.
Wat ik heb geleerd is om niet bang te zijn voor afwijzing, niet iedereen kan je leuk vinden. Ik ben daarom nu zonder pardon mezelf, zo is het direct duidelijk wie oprecht in mij gedesinteresseerd is en wie niet. Mensen die bij me horen trek ik aan en de rest stoot ik af. Nu heb ik allemaal gelijk gestemde mensen om mij heen en dat is fijn.
Tips die ik kan geven zijn:
-Klap niet dicht als andere je niet begrijpen of het niet leuk vinden wat je zegt. Leg hun uit wat je bedoelde of wat je wilde bereiken, laat het niet door hen invullen.
-Voorkom dat je alleen antwoorden geeft met ja en nee, voeg wat toe aan je antwoord (ja, dat vind ik ook omdat.../ nee zo zie ik dat niet, ik zie het zo en zo. Dat geeft meer inhoudt en houdt het gesprek gaande.
-Wees eerlijk over wat je moeilijk vind, dat neemt spanning weg. Zeg bijvoorbeeld gewoon dat je het spannend vind omdat je niet vaak mensen thuis uitnodigt. Mijn ervaring is dat het nooit kwaad kan, zolang je het op een manier zegt waarin je niet negatief over jezelf bent.
- En zoals ik eigenlijk al hiervoor zei: wees niet bang voor afwijzing, als ze je niet aardig vinden zijn jullie geen match, dat moet jij jezelf niet kwalijk nemen
zondag 28 januari 2018 om 08:34
Ik vind het goed dat je zo je best doet om contacten aan te gaan. Zolang je je niet uit het veld laat slaan (tenminste niet voor langere tijd) zie ik het positief in.
Als je betrekkelijk gezond bent raad ik aan om te gaan sporten of tenminste iets te doen met lichaamsbeweging. Dat helpt je om je krachtig, gezond en natuurlijk te gaan voelen en tevreden over jezelf te zijn. Letterlijk, als ondersteuning. Het kan in verenigingsverband, maar ook alleen.
Ook toneelspelen in verenigingsverband zou kunnen helpen om je gemakkelijker te gaan voelen. Bovendien is het leuk om iemand anders te zijn en zo dingen te kunnen doen en zeggen die je anders nooit zou durven, zonder de verantwoordelijkheid te hoeven dragen dus alleen maar voor de fun.
Succes!
Als je betrekkelijk gezond bent raad ik aan om te gaan sporten of tenminste iets te doen met lichaamsbeweging. Dat helpt je om je krachtig, gezond en natuurlijk te gaan voelen en tevreden over jezelf te zijn. Letterlijk, als ondersteuning. Het kan in verenigingsverband, maar ook alleen.
Ook toneelspelen in verenigingsverband zou kunnen helpen om je gemakkelijker te gaan voelen. Bovendien is het leuk om iemand anders te zijn en zo dingen te kunnen doen en zeggen die je anders nooit zou durven, zonder de verantwoordelijkheid te hoeven dragen dus alleen maar voor de fun.
Succes!
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
zondag 28 januari 2018 om 11:05
@Ghettonoom, Bedankt voor je reactie!
Mijn vriend is heel erg lief voor me en zal ten alle tijden mijn keuzes hierin respecteren. Hem lijkt het op de een of andere manier minder te doen. Meer een relaxte houding van ik zie het wel. Ik zou graag wat meer van hem weg willen hebben en lekker in die nothing box kunnen gaan zitten. Hij heeft me op veel fronten al heel goed geholpen, aangezien ik vroeger nooit nee tegen mensen durfde te zeggen en nu wel. Vandaar dat ik mijzelf ook een soort van overschat heb waarschijnlijk en deze gevoelens mij ook heel erg overvallen dat ik er toch nog zo mee zit.
Die ene vriendin is juist iemand waar ik nooit nee tegen durfde te zeggen en daar maakte zij misbruik van. Ik wil het geen trauma noemen maar ik denk dat dit wel een soort van impact op mij heeft gehad. Vriend heeft mij juist daar nee tegen leren zeggen. Het ging namelijk zelfs zover in die tijd dat als ik niet ja en amen zou zeggen tegen haar dat zij dan bijvoorbeeld naar mijn ouders toe zou stappen om te zeggen dat ik stiekem rookte. Dat wilde ik absoluut niet en dus ging er altijd maar in mee. Gelukkig is zij verleden tijd nu.
Ik sport helaas niet momenteel. Graag wil ik dit wel weer gaan oppakken in de vorm van zwemmen. Wel doe ik al bijna 3 jaar vrijwilligerswerk waar ik heel graag heen ga. Zelfs voor de aardige mensen die er rondlopen te zien, wat ik in het begin ook super eng vond en nooit had verwacht. Alleen heb ik ook hier nooit met iemand buiten het werk af gesproken en is alles wel prima zo. Wederom een veilige afstand. Ik kom er tenslotte om mijn werk uit te voeren.
Hier op het forum is het een beetje eng denk ik, omdat mensen hard en eerlijk kunnen zijn hier. Waar ik mij juist eigenlijk voor wil verstoppen en het niet wil horen. Wat dus eigenlijk onzin is.
Face to face eh tjaa.. ik heb bijvoorbeeld wel eens een topic meegelezen hier waar een forummer een ander te hulp schoot en ze elkaar echt gingen ontmoeten. Daar kijk ik alleen maar tegenop. Dan denk ik vaak: durfde ik dat ook maar. Nu doet zich dus een situatie voor waarbij het ook nog eens echt kan/gaat gebeuren, en dat is eng.
Wat knap dat je zodanig aan jezelf hebt kunnen werken. Ik hoopte dat ik ook al verder was hierin. Ik hoop echt dat ik in de toekomst ook op mijzelf terug kan kijken met een lach.
@OliebolmetKrenten, Bedankt voor je reactie!
Wat vervelend voor je dat het vroeger eerst zo moest gaan. Tevens eens zo knap, wat je nu bereikt hebt in 10 jaar. Kon ik dat ook maar zeggen.
Heel veel vrienden wil ik niet persee. Een paar zou al goed zijn.
De afwijzing is precies wat ik de hele tijd probeer te voorkomen. Ik wil die pijn daarvan niet ervaren. Terwijl ik zelf ook wel in zie dat niks perfect zal lopen zoals ik het wil. Wat ook heel normaal is eigenlijk.
Als we al zouden afspreken, zal het op een neutrale plek gebeuren in eerste instantie. Dus dat is dan wel weer een fijn idee. Gelijk bij mij thuis zou ik denk ik niet kunnen.
@Retrostar, Jij ook bedankt voor je reactie!
Dat sporten wil ik sowieso weer gaan oppakken! Ik geloof er ook echt in dat dat me gaat helpen.
Toneel zie ik me nog niet zo gauw doen. Maar hee, wat de boer niet kent eet ie niet, dus wie weet!
Mijn vriend is heel erg lief voor me en zal ten alle tijden mijn keuzes hierin respecteren. Hem lijkt het op de een of andere manier minder te doen. Meer een relaxte houding van ik zie het wel. Ik zou graag wat meer van hem weg willen hebben en lekker in die nothing box kunnen gaan zitten. Hij heeft me op veel fronten al heel goed geholpen, aangezien ik vroeger nooit nee tegen mensen durfde te zeggen en nu wel. Vandaar dat ik mijzelf ook een soort van overschat heb waarschijnlijk en deze gevoelens mij ook heel erg overvallen dat ik er toch nog zo mee zit.
Die ene vriendin is juist iemand waar ik nooit nee tegen durfde te zeggen en daar maakte zij misbruik van. Ik wil het geen trauma noemen maar ik denk dat dit wel een soort van impact op mij heeft gehad. Vriend heeft mij juist daar nee tegen leren zeggen. Het ging namelijk zelfs zover in die tijd dat als ik niet ja en amen zou zeggen tegen haar dat zij dan bijvoorbeeld naar mijn ouders toe zou stappen om te zeggen dat ik stiekem rookte. Dat wilde ik absoluut niet en dus ging er altijd maar in mee. Gelukkig is zij verleden tijd nu.
Ik sport helaas niet momenteel. Graag wil ik dit wel weer gaan oppakken in de vorm van zwemmen. Wel doe ik al bijna 3 jaar vrijwilligerswerk waar ik heel graag heen ga. Zelfs voor de aardige mensen die er rondlopen te zien, wat ik in het begin ook super eng vond en nooit had verwacht. Alleen heb ik ook hier nooit met iemand buiten het werk af gesproken en is alles wel prima zo. Wederom een veilige afstand. Ik kom er tenslotte om mijn werk uit te voeren.
Hier op het forum is het een beetje eng denk ik, omdat mensen hard en eerlijk kunnen zijn hier. Waar ik mij juist eigenlijk voor wil verstoppen en het niet wil horen. Wat dus eigenlijk onzin is.
Face to face eh tjaa.. ik heb bijvoorbeeld wel eens een topic meegelezen hier waar een forummer een ander te hulp schoot en ze elkaar echt gingen ontmoeten. Daar kijk ik alleen maar tegenop. Dan denk ik vaak: durfde ik dat ook maar. Nu doet zich dus een situatie voor waarbij het ook nog eens echt kan/gaat gebeuren, en dat is eng.
Wat knap dat je zodanig aan jezelf hebt kunnen werken. Ik hoopte dat ik ook al verder was hierin. Ik hoop echt dat ik in de toekomst ook op mijzelf terug kan kijken met een lach.
@OliebolmetKrenten, Bedankt voor je reactie!
Wat vervelend voor je dat het vroeger eerst zo moest gaan. Tevens eens zo knap, wat je nu bereikt hebt in 10 jaar. Kon ik dat ook maar zeggen.
Heel veel vrienden wil ik niet persee. Een paar zou al goed zijn.
De afwijzing is precies wat ik de hele tijd probeer te voorkomen. Ik wil die pijn daarvan niet ervaren. Terwijl ik zelf ook wel in zie dat niks perfect zal lopen zoals ik het wil. Wat ook heel normaal is eigenlijk.
Als we al zouden afspreken, zal het op een neutrale plek gebeuren in eerste instantie. Dus dat is dan wel weer een fijn idee. Gelijk bij mij thuis zou ik denk ik niet kunnen.
@Retrostar, Jij ook bedankt voor je reactie!
Dat sporten wil ik sowieso weer gaan oppakken! Ik geloof er ook echt in dat dat me gaat helpen.
Toneel zie ik me nog niet zo gauw doen. Maar hee, wat de boer niet kent eet ie niet, dus wie weet!
