Psyche
alle pijlers
Angstig om mensen kwijt te raken.
woensdag 7 november 2007 om 19:38
Lieve lezeressen,
Ik zit er mee, dat ik zo angstig ben omdat ik bang ben dat ik sommige mensen niet (meer) kan bereiken / benaderen / opzoeken. Om verschillende redenen. Het zijn stuk voor mensen om wie ik veel geef en niet kwijt wil.
Een tijd geleden was mn nichtje bij mij en is ze met vrienden uitgegaan, ze zei dat ze voor 5 uur thuis zou zijn. 7 uur was ze er nog niet en nam ze haar telefoon niet op. Ik kreeg het toen ook vreselijk benauwd omdat ik bang was dat er iets met haar gebeurd was en ik haar niet meer zou kunnen vinden.
Waarom heb ik dit gevoel? Waarom wordt ik zo angstig? Hoe kan ik het loslaten?
Ga ik voor elk ding zo blijven stressen? Ik hoop het niet, wil het niet! Ik wil dingen kunnen laten lopen zoals ze gaan en hopen op het beste.
Wie weet raad? Alvast bedankt.
Ik stress mezelf zo de wereld uit.
Verder: ik ben behoorlijk angstig (wil er niet eens over nadenken) om mensen die ik lief heb kwijt te raken. Maar als ik weet dat ik ze kan bereiken als er iets is (via hun familie, of door gewoon bij hun langs te gaan) dan voel ik me een stuk rustiger.
Ik zit er mee, dat ik zo angstig ben omdat ik bang ben dat ik sommige mensen niet (meer) kan bereiken / benaderen / opzoeken. Om verschillende redenen. Het zijn stuk voor mensen om wie ik veel geef en niet kwijt wil.
Een tijd geleden was mn nichtje bij mij en is ze met vrienden uitgegaan, ze zei dat ze voor 5 uur thuis zou zijn. 7 uur was ze er nog niet en nam ze haar telefoon niet op. Ik kreeg het toen ook vreselijk benauwd omdat ik bang was dat er iets met haar gebeurd was en ik haar niet meer zou kunnen vinden.
Waarom heb ik dit gevoel? Waarom wordt ik zo angstig? Hoe kan ik het loslaten?
Ga ik voor elk ding zo blijven stressen? Ik hoop het niet, wil het niet! Ik wil dingen kunnen laten lopen zoals ze gaan en hopen op het beste.
Wie weet raad? Alvast bedankt.
Ik stress mezelf zo de wereld uit.
Verder: ik ben behoorlijk angstig (wil er niet eens over nadenken) om mensen die ik lief heb kwijt te raken. Maar als ik weet dat ik ze kan bereiken als er iets is (via hun familie, of door gewoon bij hun langs te gaan) dan voel ik me een stuk rustiger.
anoniem_58404 wijzigde dit bericht op 09-11-2007 18:50
Reden: .
Reden: .
% gewijzigd
donderdag 8 november 2007 om 10:42
Hoi Shiny, ik heb helaas geen tips voor je, maar ik herken het wel...
Waar anderen nergens een probleem zien, kan ik soms behoorlijk in paniek raken als ik van bepaalde personen even niets hoor. Ik heb er minder last van als ik goed in mijn vel zit, maar zodra het even minder gaat, komt dat ook weer terug. Ik vind het altijd heel lastig, want wil mensen er niet mee lastigvallen/confronteren; ik vind het ook genant, tot nu toe is er nl nog nooit écht iets aan de hand geweest in die situaties waarin ik dacht dat er ik weet niet wat gebeurd was. Mensen vinden het, merk ik, ook heel moeilijk om om te gaan met de angst van een ander die ze totaal niet begrijpen.
Waar anderen nergens een probleem zien, kan ik soms behoorlijk in paniek raken als ik van bepaalde personen even niets hoor. Ik heb er minder last van als ik goed in mijn vel zit, maar zodra het even minder gaat, komt dat ook weer terug. Ik vind het altijd heel lastig, want wil mensen er niet mee lastigvallen/confronteren; ik vind het ook genant, tot nu toe is er nl nog nooit écht iets aan de hand geweest in die situaties waarin ik dacht dat er ik weet niet wat gebeurd was. Mensen vinden het, merk ik, ook heel moeilijk om om te gaan met de angst van een ander die ze totaal niet begrijpen.
vrijdag 9 november 2007 om 17:59
Hallo Melanthe, bedankt voor je reactie. Je hebt gelijk, het is vreselijk genant, in mijn vorige relatie bleek helaas soms wel dat er echt iets was, mijn vriend had een hersentumor. Heb jij er nog steeds last van? Dat wat je schreef over beter in je vel zitten, dat klopt. Dan is het minder erg. Maar hoe langer het duurt hoe erger het wordt.
vrijdag 9 november 2007 om 18:08
Ik heb het ook wel eens. Een plotse angst die opkomt, over mijn vriend, of over familie: oh wat als er wat gebeurd is? Wat als jij dood is?!
Maar dan troost ik mezelf maar dat ik er toch niets aan kan doen, en dat mijn angsten geen enkele invloed hebben op wat er in de werkelijkheid gebeurt. Als hij dood is, is hij toch wel dood, of ik nou bang ben of niet. Dus dan kan ik maar beter niet bang zijn. En sterker nog, dat 'niet bang zijn' is eigenlijk veel economischer, want als mijn vriend ècht verongelukt is, heb ik in ieder geval nog een paar zorgenvrije uurtjes gehad. En er zo rationeel naar kijken, helpt altijd wel aardig. Dan kan ik in ieder geval weer even om mezelf lachen.
Maar dan troost ik mezelf maar dat ik er toch niets aan kan doen, en dat mijn angsten geen enkele invloed hebben op wat er in de werkelijkheid gebeurt. Als hij dood is, is hij toch wel dood, of ik nou bang ben of niet. Dus dan kan ik maar beter niet bang zijn. En sterker nog, dat 'niet bang zijn' is eigenlijk veel economischer, want als mijn vriend ècht verongelukt is, heb ik in ieder geval nog een paar zorgenvrije uurtjes gehad. En er zo rationeel naar kijken, helpt altijd wel aardig. Dan kan ik in ieder geval weer even om mezelf lachen.
vrijdag 9 november 2007 om 22:16
Je hebt helemaal gelijk Onderdezon. Ik weet dat ook wel, zelfs op het moment dat ik me zo paniekerig voel, maar toch krijg ik die angst dan bijna niet weg.
@Shiny, ik heb er soms nog wel last van. Begin nu net heel voorzichtig uit een slechte periode te klimmen, dus momenteel gaat het wel wat beter. ik weet echter dat ik er 'iets' aan zou moeten doen, waardoor ik er ook geen last meer van heb als het minder goed met me gaat. Nu weet ik dat het makkelijk terugkomt als het even minder gaat.
Een hersentumor is natuurlijk helemaal schrikken, brr! Dan is de angst om iemand kwijt te raken ook niet helemaal ongegrond, dat maakt het natuurlijk moeilijker.
@Shiny, ik heb er soms nog wel last van. Begin nu net heel voorzichtig uit een slechte periode te klimmen, dus momenteel gaat het wel wat beter. ik weet echter dat ik er 'iets' aan zou moeten doen, waardoor ik er ook geen last meer van heb als het minder goed met me gaat. Nu weet ik dat het makkelijk terugkomt als het even minder gaat.
Een hersentumor is natuurlijk helemaal schrikken, brr! Dan is de angst om iemand kwijt te raken ook niet helemaal ongegrond, dat maakt het natuurlijk moeilijker.
