Angstklachten

Sonne schreef: ↑

24-10-2024 21:44

In ieder geval door goed voor jezelf te zorgen.

Goed eten, vitaminen, vezels etc.
(Nacht)rust, ontspanning, afleiding , beweging. Waardevolle contacten.

Eerst de basis op orde.

Het gaat vaak samen: je slecht voelen en daardoor slecht voor jezelf zorgen, of slecht voor je zelf zorgen en je daar door slecht(er) voelen.

Je zegt dat het al stukken minder is dan het was. Dat is vooruitgang TO. Het kost tijd. Sterkte.

Pimpelmeesje87 schreef: ↑

24-10-2024 19:06

Hi TO,

Ik heb hier destijds hulp voor gezocht. Een psychotherapeut, en ik heb ook EMDR gedaan. Ik heb in een ver verleden ook antidepressiva tegen angstklachten geslikt.

Mijn tip: zoek hulp. Want dit echt bijna niet alleen op te lossen. Maar misschien heb je al een psych vanwege je burn-out?

Sterkte!

Callmecrazy schreef: ↑

24-10-2024 18:42

Hoi muts87,

Jeetje, dat is heftig zeg. Rouwverwerking is ook iets dat echt niet in je koude kleren gaat zitten. Heb je hiervoor ook paniekaanvallen gehad, of zijn ze vrij recent pas ontstaan?

De aanvallen die je beschrijft heb ik zelf ook. Eigenlijk al heel wat jaren stabiel, maar in stressvolle periodes steken ze ineens weer de kop op. Na het overlijden van mijn moeder bijvoorbeeld, of tijdens de zwangerschap/na de bevalling.

Wat mij helpt is afleiding zoeken, een mantra in mijn hoofd herhalen (bij mij komen de paniekaanvallen in golven. Dus herhaal ik continu dat deze golf niet meer terugkomt. Die is geweest en komt niet meer terug. Net als bij weeën dus, haha).

De afleiding die ik zoek zit trouwens in film kijken, serie kijken, shorts kijken, een spelletje doen, een tijdschrift of boek lezen.

Ik heb in het verleden ook wel iets gehad aan cognitieve gedragstherapie. En xanax, maar dat doe ik liever niet meer omdat je er zo snel afhankelijk van wordt.

Sterkte TO, ik hoop dat je iets hebt aan de tips.

Purake schreef: ↑

25-10-2024 10:08

Ik schrijf en lees graag mee, want helaas is dit herkenbaar voor me.

Toevallig gisteravond een enorme paniekaanval gehad, terwijl dit lange tijd weg was. Ik ben 2,5 jaar geleden in een burn-out terechtgekomen en heb toen CGT, ACT en psychosomatische oefentherapie gehad. Toen ook begonnen met yoga en meditatie en dat hielp me enorm om rustig te worden en alles meer van een afstandje te kunnen bekijken en me niet meer zo druk om alles te maken. Het is zoals het is. Eigenlijk had ik alles wel weer op de rit, maar de laatste weken voel ik weer veel spanning in mijn lijf en daar word ik onrustig van, omdat ik altijd bang ben dat er iets mis is met mijn lijf. Ik vind ook niet altijd de geruststelling in mijn omgeving (‘je weet zelf toch ook wel dat er niets mis is met je hart’). Het een houdt het ander dus in stand momenteel en dat vind ik erg lastig te doorbreken. Ben juist heel veel yoga weer aan het doen, maar misschien versterkt dat het soms ook nog wel, omdat je je dan erg bewust bent van je lijf. En is het nu zaak om even mijn aandacht op andere zaken te hebben en uit mijn hoofd te gaan. Schilderen heeft me destijds ook geholpen, dus misschien bestel ik weer zo’n canvas met schilderen op nummer.

Ik denk dus dat het voor velen herkenbaar is. Mijn vriend steunt me hier heel erg in en hij stelde me gisteravond ook gerust door te zeggen dat de frequentie afneemt en dat het soms een ontlading is van mijn lijf wat zo nu en dan opspeelt. Maar dat ik er ook veel sneller weer ‘uit’ kom, en dat dat ook zal helpen om vertrouwen in mijn lijf te krijgen (want dat vertrouwen mist echt volledig momenteel). Veel geknuffeld, gehuild en alles eruit gegooid. Luchtte enorm op, ook al vind ik het héél moeilijk om aan de bel te trekken als zoiets gebeurt.

Een collega raadde ook een lage dosering AD aan, maar ik voel toch veel weerstand hiertegen. Ik vind dan dat ik het op ‘eigen kracht’ moet kunnen en wil nergens afhankelijk van zijn. Maar misschien eens met de huisarts bespreken. Heb ook overwogen om weer aan de pil te gaan (gebruik sinds 2 jaar geen anticonceptie meer) want toen was ik een stuk stabieler, maar voelt ook als symptoombestrijding.

Kortom: ik heb hier mijn weg ook nog niet in gevonden en kan ook denken ‘gaat dit ooit over, word ik ooit weer normaal’ etc. En op andere momenten kan ik het super goed relativeren voor mezelf. Dikke knuffel. Je mag altijd een PB sturen om te kletsen (geldt voor iedereen hier!).

Irisabella schreef: ↑

25-10-2024 09:17

Doen je astmapuffers iets met cortisol?

Ik heb een angststoornis gehad in het verleden en af en toen dan speelt de paniek weer even op.

Wat mij heel goed geholpen heeft is Tai Chi..ademhalingsoefeningen..daarmee heb ik geleerd mezelf te reguleren.

Ook slik ik een hele lage dosis AD, dat maakt het allemaal net wat makkelijker voor me.

Afleiding helpt ook goed, en ik heb er ook therapie voor gehad maar eigenlijk heeft de Tai Chi en de ademhalingsoefeningen beter geholpen dan de therapie. Al heb ik in therapie dan wel weer geleerd dat hoe meer je je verzet er tegen..hoe groter het wordt. Eigenlijk is het belangrijk om contact te maken met het gevoel en te kijken wat de trigger er onder is.

Bij mij is het een combinatie van ADD en een groot gevoel van onveiligheid door trauma's uit het verleden.

Flo-tje4 schreef: ↑

25-10-2024 08:05

Ik lees even mee TO, want ik herken je klachten, helaas. Ik heb ook een burn-out geschiedenis en dacht dat ik er wel weer bovenop was. Maar de klachten die jij noemt zijn bij mij periodiek teruggekomen en de laatste paar maanden steeds frequenter. Ik schrik er elke keer weer van. En denk dan: nu heb ik wel echt iets medisch. Maar het gaat dan ook weer over.
Op wat voor soort momenten heb jij je aanvallen? Ik heb er vaak last van als ik overprikkeld ben, merk ik. Dus in een druk winkelcentrum of bij de kapper als al die droogkappen aan staan. Maar soms ook op een borrel van werk. Mega irritant want ik wil dit soort dingen niet gaan ontwijken.
De theorie hierachter die mij verteld is, is dat mijn brein nog overgevoelig is sinds de burn-out en dat ik nog heftig reageer op triggers. Ik loop nu niet bij een psych maar ben wel weer op zoek naar iemand die me hier wat handvaten bij kan geven. Voel me door mijn omgeving vaak toch een beetje onbegrepen hierin.
Het bepaalt best wel een stukje levenskwaliteit merk ik omdat ik me er vaak van bewust ben dan zo’n aanval kán voorkomen. En ook vermoeidheid triggert merk ik. In periodes waarin ik slecht slaap heb ik er meer last van. Hartkloppingen in bed herken ik ook wel een beetje. Dan hoor en voel ik mijn versnelde hartslag en daar word ik weer erg onrustig van. Wat mij vaak (soms niet) helpt is even witte ruis opzetten of idd een yoga nidra sessie luisteren en ademen.
Wat ook een aanleiding kan zijn is de pre-overgang. Maar je nick geeft 87 aan dus ik ga ervan uit dat dat bij jou nog niet speelt. Ik vind mezelf er ook te jong voor, ik ben een paar jaar ouder, maar het schijnt zeker mee te kunnen spelen.