Psyche
alle pijlers
Angststoornis en tandarts
woensdag 16 september 2009 om 20:29
Ik moet het even kwijt want ik word echt gek..
Ik loop al drie jaar met een angststoornis waarvan ik het twee jaar heb ontkend.
Ik ben gewoon in therapie en begin van dit jaar ging het zo goed dat ik weer aan het werk ging. Helaas ging dit na drie weken niet goed en zit ik weer thuis.
Het ging met ups en downs wel redelijk.
Op het moment heb ik een bijholteontsteking en mijn tanden doen best wel erg pijn. Ik weet dat het kan komen door de bijholteontsteking maar ik wil voor de zekerheid dus naar de tandarts om even een fotootje te laten maken zodat ik 100% zeker weet dat daar niks zit.
Maar ik ben zo vreselijk in paniek voor morgen! Ik zit hier huilend op de bank en er is ook niemand die mee kan De paniek heeft me gewoon totaal overvallen.
Ik had maandag ook al een afspraak en die had ik dus afgebeld en ik wil niet weer afbellen. Wat moet ik nou doen?
Ik loop al drie jaar met een angststoornis waarvan ik het twee jaar heb ontkend.
Ik ben gewoon in therapie en begin van dit jaar ging het zo goed dat ik weer aan het werk ging. Helaas ging dit na drie weken niet goed en zit ik weer thuis.
Het ging met ups en downs wel redelijk.
Op het moment heb ik een bijholteontsteking en mijn tanden doen best wel erg pijn. Ik weet dat het kan komen door de bijholteontsteking maar ik wil voor de zekerheid dus naar de tandarts om even een fotootje te laten maken zodat ik 100% zeker weet dat daar niks zit.
Maar ik ben zo vreselijk in paniek voor morgen! Ik zit hier huilend op de bank en er is ook niemand die mee kan De paniek heeft me gewoon totaal overvallen.
Ik had maandag ook al een afspraak en die had ik dus afgebeld en ik wil niet weer afbellen. Wat moet ik nou doen?
donderdag 17 september 2009 om 19:14
Het viel gelukkig ook deze keer weer mee. Flinke verdoving er in, zelfs mijn neus was verdoofd! Heb niks gevoeld. Ik vind alleen het geluid vreselijk. Heb weer een half uur met mn mond open gelegen.
Goed, nu nog één keertje terugkomen om de definitieve vulling te plaatsen... En dan ben ik hopelijk weer een jaar van de tandarts af. Hoe mooi en fantastisch hij ook is, hij blijft tandarts...
Goed, nu nog één keertje terugkomen om de definitieve vulling te plaatsen... En dan ben ik hopelijk weer een jaar van de tandarts af. Hoe mooi en fantastisch hij ook is, hij blijft tandarts...
vrijdag 18 september 2009 om 17:52
vrijdag 18 september 2009 om 23:53
quote:Cat23 schreef op 17 september 2009 @ 19:15:
Hey Rattekke,
Oh gelukkig viel het mee! Is het een lekker ding dan? Dat lijkt me wel wat,,,
Jaaaah, mijn tandarts is een stuk! Italiaans, glad huidje, mooie bruine ogen.... De eerste keer dat ik hem zag zakte ik zowat door mijn knieën heen. En zijn assistente is óók bloedjemooi. Ik wist niet wat ik zag hahaha.
Maar hij heeft me nog geen pijn gedaan, gelukkig. Over drie weken moet ik weer terug komen voor het plaatsen van de definitieve vulling. En dan is het hopenlijk over met mijn bezoekjes aan hem.
Hey Rattekke,
Oh gelukkig viel het mee! Is het een lekker ding dan? Dat lijkt me wel wat,,,
Jaaaah, mijn tandarts is een stuk! Italiaans, glad huidje, mooie bruine ogen.... De eerste keer dat ik hem zag zakte ik zowat door mijn knieën heen. En zijn assistente is óók bloedjemooi. Ik wist niet wat ik zag hahaha.
Maar hij heeft me nog geen pijn gedaan, gelukkig. Over drie weken moet ik weer terug komen voor het plaatsen van de definitieve vulling. En dan is het hopenlijk over met mijn bezoekjes aan hem.
zaterdag 19 september 2009 om 10:07
Tandartsangst ligt ook heel vaak aan de tandarts. Vaak wordt er gewoon helemaal niets uitgelegd. Ik heb zel een tijdje als assistente gewerkt en alles moet snel snel snel. Als assistente wil je dan vaak nog wel even de patient geruststellen maar daar is dan weer geen tijd voor....Ik denk dat heel veel angst gewoon voorkomen zou kunnen worden
zaterdag 19 september 2009 om 13:41
quote:cypresje schreef op 19 september 2009 @ 10:07:
Tandartsangst ligt ook heel vaak aan de tandarts. Vaak wordt er gewoon helemaal niets uitgelegd. Ik heb zel een tijdje als assistente gewerkt en alles moet snel snel snel. Als assistente wil je dan vaak nog wel even de patient geruststellen maar daar is dan weer geen tijd voor....Ik denk dat heel veel angst gewoon voorkomen zou kunnen worden
Helemaal mee eens. Ik wist bijvoorbeeld niet wat het tweede deel van de wkb uit bestond. Dat heb ik gevraagd. De assistente heeft me dat helemaal uitgelegd van te voren. Dan ga je idd met een iets geruster hart liggen in die stoel.
Mijn angst voor de tandarts heb ik al mijn hele leven. Ik was drie of zo toen ik voor het eerst heen moest. Ik heb het nu over begin jaren 70. Ik snapte er niks van en wilde dus mijn mond niet open doen.
Dat heb ik geweten want de tandarts heeft mijn mond opengewrikt met zijn handen. Hij zat nog net niet boven op me. Ik brullen natuurlijk... Dit is dus bijna 40 jaar geleden en ik weet het nu nog...
Schooltandarts was ook geen fijne meneer. En toen werd er gewoon geboord zonder verdoving. Ik kan het me nu niet meer voorstellen maar dat gebeurde echt. Is dat nu nog zo? Bestaat de schooltandarts eigenlijk nog wel?
De manieren van hoe een patient behandeld wordt is toch erg belangrijk. De tandarts die ik nu heb is dus nieuw. Heb hem gelijk ook verteld dat ik eigenlijk wel heel erg bang ben. Dat scheelt, hij heeft daar wel rekening mee gehouden. Gelukkig!
Tandartsangst ligt ook heel vaak aan de tandarts. Vaak wordt er gewoon helemaal niets uitgelegd. Ik heb zel een tijdje als assistente gewerkt en alles moet snel snel snel. Als assistente wil je dan vaak nog wel even de patient geruststellen maar daar is dan weer geen tijd voor....Ik denk dat heel veel angst gewoon voorkomen zou kunnen worden
Helemaal mee eens. Ik wist bijvoorbeeld niet wat het tweede deel van de wkb uit bestond. Dat heb ik gevraagd. De assistente heeft me dat helemaal uitgelegd van te voren. Dan ga je idd met een iets geruster hart liggen in die stoel.
Mijn angst voor de tandarts heb ik al mijn hele leven. Ik was drie of zo toen ik voor het eerst heen moest. Ik heb het nu over begin jaren 70. Ik snapte er niks van en wilde dus mijn mond niet open doen.
Dat heb ik geweten want de tandarts heeft mijn mond opengewrikt met zijn handen. Hij zat nog net niet boven op me. Ik brullen natuurlijk... Dit is dus bijna 40 jaar geleden en ik weet het nu nog...
Schooltandarts was ook geen fijne meneer. En toen werd er gewoon geboord zonder verdoving. Ik kan het me nu niet meer voorstellen maar dat gebeurde echt. Is dat nu nog zo? Bestaat de schooltandarts eigenlijk nog wel?
De manieren van hoe een patient behandeld wordt is toch erg belangrijk. De tandarts die ik nu heb is dus nieuw. Heb hem gelijk ook verteld dat ik eigenlijk wel heel erg bang ben. Dat scheelt, hij heeft daar wel rekening mee gehouden. Gelukkig!
