Psyche
alle pijlers
Angststoornis, hoe omgaan met
zondag 12 maart 2023 om 08:44
Mijn oudste heeft waarschijnlijk een gegeneraliseerd angststoornis. Geen verrassing aangezien ze al jaren met angsten kampt. Waar echter eerst gesproken werd over sociale angst denkt men nu aan een gegeneraliseerde angststoornis.
Ze krijgt medicatie sinds kort. Er is een behandeling opgestart. Maar wat kan ik nog doen.
Ik zorg dat ik veel thuis ben, dat ze bij angst mij altijd kan bellen als ik aan het werk ben.
Maar zijn er mensen met ervaring die tips kunnen geven, die zij als prettig hebben ervaren.
Het is trouwens een jong volwassene die nog thuis woont.
Ik wil haar zo graag steunen en helpen
Ik heb haar dit uiteraard ook gevraagd maar op dit moment ervaart ze alles zo moeilijk dat ze hier nu even geen antwoord op weet
Ze krijgt medicatie sinds kort. Er is een behandeling opgestart. Maar wat kan ik nog doen.
Ik zorg dat ik veel thuis ben, dat ze bij angst mij altijd kan bellen als ik aan het werk ben.
Maar zijn er mensen met ervaring die tips kunnen geven, die zij als prettig hebben ervaren.
Het is trouwens een jong volwassene die nog thuis woont.
Ik wil haar zo graag steunen en helpen
Ik heb haar dit uiteraard ook gevraagd maar op dit moment ervaart ze alles zo moeilijk dat ze hier nu even geen antwoord op weet
zondag 12 maart 2023 om 09:12
https://www.hersenstichting.nl/onderzoe ... tklachten/
Zou dit nog iets kunnen zijn ?
Zou dit nog iets kunnen zijn ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zondag 12 maart 2023 om 09:17
zondag 12 maart 2023 om 09:26
Ik wil juist graag ervaringen van mensen die weten wat het is. Niet de professionele visie.LuciFee2023 schreef: ↑12-03-2023 09:17Dit vragen aan haar behandelaars? Gewoon morgen bellen en het daar vragen?
Wat kunnen wij als ouders nu voor haar doen, wat kan haar helpen zo met de dagelijkse dingen en mogen wij, de ouders asap wat psycho-eduatie.
zondag 12 maart 2023 om 09:44
Klein voorbeeld waarom ik graag ervaringen vanuit ervaringsdeskundigen hoor.
Kind heeft paar weken geleden paniekaanval op school gehad. Belde mij terwijl ik aan het werk was. ik hoorde aan haar stem dat het niet goed ging.
Ik heb haar toen gevraagd of ze veilig thuis kon komen. Haar de opdracht gegeven naar huis te fietsen en ben ook naar huis gegaan. Ik ben gedeeltelijk haar fiets route gaan rijden zodat ik kon kijken of ze veilig was en ben thuis haar gaan troosten en steunen. Voor mijn gevoel reageerde psycholoog hierop: dochter piept, moeder gaat meteen naar haar toe. Bij zo’n situaties zou ik graag van ervaringsdeskundigen horen of naar huis gaan op dat moment juist de benodigde steun biedt of juist afhankelijkheid kweekt.
Ik doe wat mij op dat moment het beste lijkt maar dat hoeft in het proces niet het beste te zijn. Maar een professional heeft ook niet altijd gelijk
Kind heeft paar weken geleden paniekaanval op school gehad. Belde mij terwijl ik aan het werk was. ik hoorde aan haar stem dat het niet goed ging.
Ik heb haar toen gevraagd of ze veilig thuis kon komen. Haar de opdracht gegeven naar huis te fietsen en ben ook naar huis gegaan. Ik ben gedeeltelijk haar fiets route gaan rijden zodat ik kon kijken of ze veilig was en ben thuis haar gaan troosten en steunen. Voor mijn gevoel reageerde psycholoog hierop: dochter piept, moeder gaat meteen naar haar toe. Bij zo’n situaties zou ik graag van ervaringsdeskundigen horen of naar huis gaan op dat moment juist de benodigde steun biedt of juist afhankelijkheid kweekt.
Ik doe wat mij op dat moment het beste lijkt maar dat hoeft in het proces niet het beste te zijn. Maar een professional heeft ook niet altijd gelijk
zondag 12 maart 2023 om 09:45
Ik vind het als ouder erg lastig. Je kunt eigenlijk helemaal niets doen, behalve en luisterend oor bieden. Helemaal met een thuis wonend kind moet je ook je eigen grenzen bewaken en het probleem laten bij degene van wie het is, anders ga je er aan onderdoor.
Hopelijk slaat de therapie ook aan. Mijn kind heeft ik weet niet hoe lang cognitieve therapie gehad, maar dat wilde niet echt beklijven. De medicatie werkt wel redelijk.
Hopelijk slaat de therapie ook aan. Mijn kind heeft ik weet niet hoe lang cognitieve therapie gehad, maar dat wilde niet echt beklijven. De medicatie werkt wel redelijk.
zondag 12 maart 2023 om 09:48
Ik denk dat het voor ieder kind anders is. Mijn ervaring is wel dat je als moeder snel teveel wil doen wat juist averechts kan werken.lonelycat schreef: ↑12-03-2023 09:44Klein voorbeeld waarom ik graag ervaringen vanuit ervaringsdeskundigen hoor.
Kind heeft paar weken geleden paniekaanval op school gehad. Belde mij terwijl ik aan het werk was. ik hoorde aan haar stem dat het niet goed ging.
Ik heb haar toen gevraagd of ze veilig thuis kon komen. Haar de opdracht gegeven naar huis te fietsen en ben ook naar huis gegaan. Ik ben gedeeltelijk haar fiets route gaan rijden zodat ik kon kijken of ze veilig was en ben thuis haar gaan troosten en steunen. Voor mijn gevoel reageerde psycholoog hierop: dochter piept, moeder gaat meteen naar haar toe. Bij zo’n situaties zou ik graag van ervaringsdeskundigen horen of naar huis gaan op dat moment juist de benodigde steun biedt of juist afhankelijkheid kweekt.
Ik doe wat mij op dat moment het beste lijkt maar dat hoeft in het proces niet het beste te zijn. Maar een professional heeft ook niet altijd gelijk
zondag 12 maart 2023 om 09:48
Het is lastig. Je wilt ze zelfstandig maken maar aan de andere kant geeft dit serieuze beperkingenKamilleT schreef: ↑12-03-2023 09:45Ik vind het als ouder erg lastig. Je kunt eigenlijk helemaal niets doen, behalve en luisterend oor bieden. Helemaal met een thuis wonend kind moet je ook je eigen grenzen bewaken en het probleem laten bij degene van wie het is, anders ga je er aan onderdoor.
Hopelijk slaat de therapie ook aan. Mijn kind heeft ik weet niet hoe lang cognitieve therapie gehad, maar dat wilde niet echt beklijven. De medicatie werkt wel redelijk.
Het is ook continu nieuw inschatten. In de periodes dat het namelijk goed met haar gaat is het een ontzettend zelfstandig goed functionerend persoon
zondag 12 maart 2023 om 09:54
Hier ook zo. Mijn kind woont nu op zichzelf, en houdt de slechtere periodes meestal een beetje stil. Gelukkig heeft ze in haar omgeving wel anderen waarbij ze terecht kan. Toen ze nog thuis woonde, ging ik ook niet altijd mee in haar angsten. Die uitten zich vooral op het moment dat ik wilde gaan slapen, dus op een gegeven moment houdt het voor mij ook wel op.
In jouw voorbeeld zou ik niet vanaf mijn werk naar huis zijn gegaan, vermoed ik. Ze was ook in staat om zelfstandig naar huis te komen, en na 17.30 ben ik er ook.
zondag 12 maart 2023 om 10:01
Dat vind ik lastig. Ik heb ervaring ermee dat ze dus niet altijd veilig aankomt waar ze moet zijn.KamilleT schreef: ↑12-03-2023 09:54Hier ook zo. Mijn kind woont nu op zichzelf, en houdt de slechtere periodes meestal een beetje stil. Gelukkig heeft ze in haar omgeving wel anderen waarbij ze terecht kan. Toen ze nog thuis woonde, ging ik ook niet altijd mee in haar angsten. Die uitten zich vooral op het moment dat ik wilde gaan slapen, dus op een gegeven moment houdt het voor mij ook wel op.
In jouw voorbeeld zou ik niet vanaf mijn werk naar huis zijn gegaan, vermoed ik. Ze was ook in staat om zelfstandig naar huis te komen, en na 17.30 ben ik er ook.
zondag 12 maart 2023 om 10:33
Het is in ieder geval al goed dat zij, en jullie, weten dat het angst is. Dus deze horde is al met succes genomen. Vroeger moest je angst voor jezelf houden en voor de meesten werkte dat ook wel; ze overwonnen hun angsten in stilte en niemand merkte dat ooit. Het gaat pas opvallen als je angsten zelf het probleem gaan worden. Je kan bang worden voor de angst zelf en het gevolg daarvan en als gevolg daarvan rent je zelfvertrouwen achteruit.
De mensen waarvan ik weet dat ze angstproblemen hadden en die ik teruggezien heb zijn normaal funtionerende mensen geworden.
De mensen waarvan ik weet dat ze angstproblemen hadden en die ik teruggezien heb zijn normaal funtionerende mensen geworden.
Dan moet het maar zoals het kan
zondag 12 maart 2023 om 10:46
Naar huis gaan als ouder zou ik niet doen. Denk dat het goed is om haarzelf verantwoordelijk te blijven houden, ook als ze paniek heeft. Haar het vertrouwen schenken dat ze het kan, (leren) omgaan met de angst én voor zichzelf te zorgen.
Ze moet toch echt leren zelf veilig thuis te komen. Evt telefonisch bijstaan in keuzes maken kan helpen. Maar meer zou ik niet doen.
Ik heb zelf nogal eens paniek (trauma) en ik heb geleerd om mezelf gerust te stellen. En als dat niet lukt uit om te reiken en niet naar alleen maar één persoon. Zodat die niet overbelast wordt en mijn autonomie gaat wiebelen.
Het is belangrijk om anderen niet verantwoordelijk te maken voor wat er met me gebeurt. Het is een puzzel en vraagt veel van me, maar geeft op de lange termijn veel minder gedoe.
Ze moet toch echt leren zelf veilig thuis te komen. Evt telefonisch bijstaan in keuzes maken kan helpen. Maar meer zou ik niet doen.
Ik heb zelf nogal eens paniek (trauma) en ik heb geleerd om mezelf gerust te stellen. En als dat niet lukt uit om te reiken en niet naar alleen maar één persoon. Zodat die niet overbelast wordt en mijn autonomie gaat wiebelen.
Het is belangrijk om anderen niet verantwoordelijk te maken voor wat er met me gebeurt. Het is een puzzel en vraagt veel van me, maar geeft op de lange termijn veel minder gedoe.
zondag 12 maart 2023 om 11:05
Hoe oud is ze en is ze bekend met suïcidale gedachtes?
Want hoe zeer ik ook snap hoe lastig het is, je kunt niet alles van haar weg houden, controleren. Je zal ook moeten leren loslaten.
En even heel rot gezegd maar als ze het wil doen, doet ze het toch wel. Belangrijker is daar goed over in gesprek te blijven en goed te blijven communiceren met haar behandelaar. En hoe graag je ook verhalen wil horen vanuit ervaringen, elk kind is anders, elke situatie is anders.
Krijgen jullie ook hulp? Ik denk dat het nl goed is daar je vragen te stellen.
Want hoe zeer ik ook snap hoe lastig het is, je kunt niet alles van haar weg houden, controleren. Je zal ook moeten leren loslaten.
En even heel rot gezegd maar als ze het wil doen, doet ze het toch wel. Belangrijker is daar goed over in gesprek te blijven en goed te blijven communiceren met haar behandelaar. En hoe graag je ook verhalen wil horen vanuit ervaringen, elk kind is anders, elke situatie is anders.
Krijgen jullie ook hulp? Ik denk dat het nl goed is daar je vragen te stellen.
zondag 12 maart 2023 om 11:07
Mijn volwassen kind moet zelf uit de paniek komen. Veel therapie gehad met veel kleinschalige opties om houvast te zoeken.
Ik denk wel dat mijn kind ook liever zou hebben gehad dat er iemand meteen bij zou komen in een aanval, maar dat is niet mogelijk in de realiteit. Wel contactmomenten zijn altijd mogelijk, dat scheelt.
Ik denk wel dat mijn kind ook liever zou hebben gehad dat er iemand meteen bij zou komen in een aanval, maar dat is niet mogelijk in de realiteit. Wel contactmomenten zijn altijd mogelijk, dat scheelt.
zondag 12 maart 2023 om 11:09
En dan kan jij steun zoeken voor jouw angsten. Ook jij mag mensen om je heen hebben die je steunen. Ik heb ook altijd tegen mijn naasten gezegd dat ze met anderen mochten praten over wat het met hen deed.
Anders worden suicidegedachten een onbedoeld chantagemiddel, als het naasten zo ongerust maakt.
Voor mij waren gedachten aan de dood ook een copingstijl.
Een achterdeurtje.
Ik kon altijd nog weg.
Raar genoeg hielp dat me om te oefenen, te veranderen, naar de lastige dingen te kijken.
Het was mijn tegengif tegen de onmacht.
En eenmaal vaardiger, kon ik het loslaten.
(bij opbouw medicatie ben ik de eerste maand flink angstiger geweest, had daartoe aanvullende medicatie)
Anders worden suicidegedachten een onbedoeld chantagemiddel, als het naasten zo ongerust maakt.
Voor mij waren gedachten aan de dood ook een copingstijl.
Een achterdeurtje.
Ik kon altijd nog weg.
Raar genoeg hielp dat me om te oefenen, te veranderen, naar de lastige dingen te kijken.
Het was mijn tegengif tegen de onmacht.
En eenmaal vaardiger, kon ik het loslaten.
(bij opbouw medicatie ben ik de eerste maand flink angstiger geweest, had daartoe aanvullende medicatie)
zondag 12 maart 2023 om 11:32
Ze is 18 en bekend met suïcidale gedachten. Ook ooit een poging gedaan. Recent worden de gedachten erger daarom nu ook medicatie. Normaal kan ik mijn angst echt wel loslaten. Maar in deze periodes vind ik dat wel lastig.
De vorige keer was ze een stuk jonger. Toen heb ik haar concreet gezegd. Ik wil je niet kwijt, ik wil je beschermen. Vind je het goed als we nu met een aantal mensen je gaan steunen en beschermen. Dat vond ze goed en fijn. Dat betekende toen dat we met de hele familie veel bij haar waren, ze weinig alleen was. Nu is dat anders want veel ouder. Ik zit echt te zoeken tussen loslaten maar haar meteen ook laten zien dat ik er ben.ook nu wil ik haar niet kwijt.
De vorige keer was ze een stuk jonger. Toen heb ik haar concreet gezegd. Ik wil je niet kwijt, ik wil je beschermen. Vind je het goed als we nu met een aantal mensen je gaan steunen en beschermen. Dat vond ze goed en fijn. Dat betekende toen dat we met de hele familie veel bij haar waren, ze weinig alleen was. Nu is dat anders want veel ouder. Ik zit echt te zoeken tussen loslaten maar haar meteen ook laten zien dat ik er ben.ook nu wil ik haar niet kwijt.
zondag 12 maart 2023 om 11:34
zondag 12 maart 2023 om 11:39
Begrijpelijk reactie. Ik ben ook ervaringsdeskundige. In het begin begreep ik er ook helemaal niks van en vond het prettig dat er iemand was, omdat ik zeer gespannen was. Op dat moment was ik ook niet in staat om aan te horen dat mijn redenen van angst niet klopten. Je bevind je op dat moment gewoon echt in een andere wereld en kunt niet rationeel denken. Oxazepam hielp me om rustig te worden, maar vrijwel alles wat op pam eindigt is echte bende. Kan me best voorstellen dat verslavingsgevoelige mensen daar naar blijven grijpen, wat natuurlijk geen oplossing is. Op een gegeven moment kom je dmv cognitieve gedragstherapie erachter waar de oorsprong van de angst ligt en kun je er echt actie tegen ondernemen. Ik had bijvoorbeeld last van pleinvrees maar ook van sociale angst. Het kost bakken met energie. Slecht slapen helpt ook niet. Zo blijf je er namelijk lang in hangen omdat je de energie niet hebt om het gevecht met jezelf aan te gaan.
Op het moment dat een behandeld psycholoog de klachten niet serieus neemt en het bagatelliseert, gelijk op zoek gaan naar een ander. Je hoeft het niet te begrijpen, maar erkennen is wel heel belangrijk. Als zij zegt ik kan het niet want ... dan is het meest foute wat je kunt doen er tegenin gaan op welke manier dan ook.
Het is echt een proces wat je moet doorlopen zonder weerstand. Wat mij wel heeft geholpen is zijn vragen als (ook al weet je dat ze nee gaat zeggen); heb je zin om een wandeling te maken/naar het strand te gaan en afhankelijk van de antwoorden leert het je waar ze wel en niet toe in staat is. Laat haar pas wat meer los op het moment dat de klachten stabiliseren.
Uiteindelijk heeft mij het inzicht geholpen dat je gevoelens niet altijd kloppen en dat de enige oplossing is om er tegen te vechten en dat ik diegene ben die het kan oplossen en niemand anders. Ook had ik veel aan het boekje: Leven met een paniekstoornis van Fred Sterk. Het is een boekje van nog geen 100 bladzijde en biedt praktische informatie over wat je kunt doen en wat het in houdt. Ik heb uiteindelijk jaren mee rondgelopen. Ik wens je dochter een sneller herstel toe. Vergeet vooral niet dat het haar proces is.
zondag 12 maart 2023 om 11:46
zondag 12 maart 2023 om 11:58
Dat is ook heel moeilijk als ouder, maar je houdt haar daarmee wel klein in juist in haar angst. Ze gaat hier niet uitkomen door steeds alles voor haar op te lossen, sterker nog: daarmee wordt het alleen maar erger want ze zal steeds minder gaan durven (ja, ervaringsdeskundige).
Ik begrijp niet goed waarom je haar vertelde dat ze naar huis moest gaan. Waarom kon ze niet gewoon op school blijven?
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
