Angststoornis, hoe omgaan met

12-03-2023 08:44 55 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Mijn oudste heeft waarschijnlijk een gegeneraliseerd angststoornis. Geen verrassing aangezien ze al jaren met angsten kampt. Waar echter eerst gesproken werd over sociale angst denkt men nu aan een gegeneraliseerde angststoornis.
Ze krijgt medicatie sinds kort. Er is een behandeling opgestart. Maar wat kan ik nog doen.
Ik zorg dat ik veel thuis ben, dat ze bij angst mij altijd kan bellen als ik aan het werk ben.
Maar zijn er mensen met ervaring die tips kunnen geven, die zij als prettig hebben ervaren.
Het is trouwens een jong volwassene die nog thuis woont.
Ik wil haar zo graag steunen en helpen

Ik heb haar dit uiteraard ook gevraagd maar op dit moment ervaart ze alles zo moeilijk dat ze hier nu even geen antwoord op weet
Alle reacties Link kopieren Quote
"Wat als ik nu een black-out krijg en mijn examen verpest?"
In feite zijn dat stresshormonen die dan de overhand krijgen en die ervoor zorgen (als het er teveel zijn) dat je niet helder meer kan denken. Maar je kan er op dat moment uitkomen. Daar zijn technieken voor. Je kan je bijvoorbeeld excuseren: "ik krijg nu een aanval van black-out; een moment". Vaak komt er dan begrip en daardoor ga je je beter voelen. Dat kan net een verschil uitmaken waardoor je weer bij je geheugen kan komen. Misschien presteer je dan niet perfect, maar best kans dat je dan een voldoende krijgt.
Dan moet het maar zoals het kan
hanke321 schreef:
12-03-2023 12:43
Mijn ervaring met dwangmatig denken is dat controle Niet Werkt.

Het versterkt het drammerige stemmetje in mijn hoofd dat ik overzicht moet hebben en dat ik zeker moet weten of ik goed genoeg ben, het goed genoeg gedaan heb, anderen niet boos op me zijn.

Die dwang naar geruststelling werkt bij mij niet. Het voedt het idee dat ik moet en zal en dat ik alles in mijn omgeving moet bepalen.

Mindfulness helpt me wel.
Dankbaarheidslijstjes helpen wel.
Overgave aan het niet weten en aan evt 'falen' helpt me wel.
Anderen toelaten dat er hoe dan ook liefde voor me is helpt me wel.
Dit geldt ook helemaal voor mij: geruststelling werkt maar heeel even en daarna heeft het juist een sterk averechts effect (en het kan slopend zijn voor de naaste omgeving). Bij mij zit de oplossing in het feit dat er soms even geen geruststelling is, en dat dat ook oké is; dat er soms niet weten of het 'what it's scenario al dan niet uitkomt. Het is ontzettend vermoeiend om voor elke random angstgedachte geruststelling of tegenargumenten te zoeken. Ik heb ook een gad en mindfulness begint mij ook echt te helpen (met het niet in hoeven gaan op elke emotie en elke gedachte).

Ik denk dat uit dit draadje ook wel duidelijk is dat er geen one size fits all oplossing is: angst kent vele vormen en wat werkt, verschilt best veel tussen personen. Das enerzijds irritant, maar anderzijds een reden om moed te houden: als 1 techniek niet werkt, zijn er nog talloze anderen. Het lijkt me wel heel erg frustrerend om dit als moeder bij een jong kind te zien, dus pas ook geld op jezelf!!
lonelycat schreef:
12-03-2023 12:53
Controle helpt haar juist wel. Weten dat wat er ook gebeurt er altijd wel een oplossing is. Altijd een plan b, c of d.
My two cents: Ben het met het laatste eens: vertrouwen hebben om om te gaan met situaties als die niet lopen zoals zou moeten/verwacht. Maar het nastreven van controle werkt voor mij echt niet, er zijn namelijk heel erg veel dingen in het leven waar je geen controle over kunt hebben - wat doe je daar dan mee? Je kunt niet voor elk scenario een plan A, B en C opstellen; dan blijf je bezig en alleen maar bezig met de toekomst ipv het heden. Terwijl het juist helpend is bij een angststoornis om meer in het heden te leven.
Alle reacties Link kopieren Quote
Er is op dit moment nog weinig verandering bij kind. Het zal tijd nodig hebben. Over een week krijgen we te horen wat het behandelplan wordt en maandag gaat ze naar de huisarts medicatie etc bespreken. De eerste doet ze alleen bij de tweede ga ik mee op verzoek van haar en behandelaar.

Omdat ik werk is ze overdag alleen en dat gaat op zich wel. Met name in de avond komt de angst en paniek . Ze vind het fijn als ik er dan ben zodat ze gedachten kan vertellen en dat helpt relativeren
Ja, dat laatste helpt mij ook: erover praten en relativeren. Wat mij vooral helpt is om mij zelf te laten relativeren, en me niet te laten geruststellen door (in mijn geval) partner. Het hardop uitspreken van mijn angstgedachten helpt enorm vergeleken met ze in mijn hoofd laten rondwaren. Ik weet niet of dit ook is wat je bedoelt, maar op de lange termijn is het natuurlijk veel beter om jezelf te leren geruststellen en relativeren dan om dat bij een ander te moeten zoeken.

En het heeft inderdaad tijd nodig. Dit zijn waarschijnlijk ingesleten patronen en het kost tijd om die te veranderen. Maar het kan wel, dus houd moed en geduld!

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven