Psyche
alle pijlers
Angststoornis
zondag 2 mei 2021 om 20:58
Hallo allemaal,
graag wil ik via deze weg mijn verhaal kwijt en steun, tips of lotgenoten vinden die mij kunnen helpen.
Om mijn verhaal beter te begrijpen zal ik eerst een stukje vertellen over mijn achtergrond ervan;
Vanaf mijn 15e ben ik begonnen met roken, blowen, en experimenteerde ik met drugs. Na mijn middelbare school af te hebben gerond, was ik hier dan ook heel veel mee bezig. De hele dag roken met vrienden etc. Mijn studies en sport kwamen steeds meer op de achtergrond.
Op mijn 18e pakte ik dan ook een keer te veel drugs, onervaren etc. Ik was toen in de discotheek en alles werd ineens wazig en ging in slowmotion. Ik raakte in paniek en rende zwetend naar de wc om over te geven. Ik stond als een kip zonder kop trillend aan de kraan te drinken en wist niet wat mij overkwam. Mijn hart ging zo snel te keer dat ik dacht dat ik dood ging. In mijn hoofd wilde ik alleen nog maar een ambulance. Het enige wat ik voor de rest nog weet, is dat vrienden mij water etc. brachten en mij wilde kalmeren en ik daarna moest gaan dansen van ze om de energie uit het lichaam te krijgen. De rest ben ik kwijt. Nja goed, ik had het in ieder geval overleefd, maar niet zomaar.
Elke week dat ik opstap ging was ik bang dat het mij weer ging gebeuren en toch pakte ik door de groepsdruk een beetje drugs. Het enige wat het mij opleverde was angst. Angst om dat weer mee te maken. Zo ging het dan elke week. Daarna kreeg ik op een event nog een aanval die heel heftig was en een tijdje daarna zelfs na het blowen thuis op mijn kamer met twee vrienden. Een hele heftige paniekaanval waarbij ik ook dacht dat ik dood ging. Vanaf die keer ben ik acuut gestopt met blowen, drinken en drugsgebruik. Ik rookte alleen afentoe nog een sigaret, waardoor ik al super licht in mijn hoofd werd. Ik had die dag zoveel spanning in mijn lichaam, dat ik zo niet meer wilde leven. Ik kreeg vage klachten en sliep heel lang en snapte niet waar het vandaan kwam. Ik had constant bijna een paniekaanval en elk moment dat ik er een kreeg of bijna een kreeg, vermeed ik de volgende keer die plek. Ik ging niet meer naar school, feestjes etc. Ik werd overal bang voor en werd eenzaam en depressief. Daarnaast kreeg ik ook nog een gokverslaving, omdat ik dan de realiteit even niet voelde.
Uiteindelijk na een tijdje (1 of 2 jaar), ging ik in therapie. Ik begon dingen een beetje in te zien, maar ik snapte veel nog niet en kon er niet mee omgaan. Ik heb het vaak gewoon proberen weg te stoppen en met veel moeite ging ik dingen toch doen of proberen. Zoals een paar uur in een winkel werken of naar dat ene feestje en proberen een drankje te doen. Echter kreeg ik toen heel vaak paniekaanvallen in de nacht of voor het slapen gaan(logisch, want dan kan je nadenken).
Om er geen heel boek van te maken, zal ik nu een beetje een stukje overslaan. Met de tijd ging ik steeds meer dingen oppakken, leren en bleven de paniekaanvallen weg door constant tegen mijzelf te praten en te leren dat er niets ergs kon gebeuren etc. Met de tijd ging dat zelfs goed. Ik ben nu 27, werk parttime voor een verzekeringskantoor, sport regelmatig, heb een vriendin en heb een eigen online business. Ik heb ondanks de moeite vorig jaar een opleiding van 3 jaar afgerond, ook al kostte het meer dan mij lief was afentoe.
Waar ik nu vooral nog mee kamp is het volgende. Ik ben al 3x in therapie geweest, maar ik heb toch nog last van de volgende dingen. Ten eerste, slaapproblemen. Tegenwoordig maak ik mij zelfs al druk als ik de dag erna moet presteren, werken of naar mijn vriendin ga. Ik heb heel veel moeite om rustig te slapen als ik de dag erna iets moet. Dit begon met festivals en uitgaan(logisch gezien het verleden), maar uit zich nu in bijna vanalles. Ik slaap dan ook vaak later pas in, wordt vaker wakker en heb geen goede slaapkwaliteit. Ik wil echt mijn slaap controleren, zodat ik goed wakker wordt. Ik kom ook met moeite vroeg uit de veren. Daarnaast leef ik al een lange tijd gezond, maar ben ik toch bang voor hartaanvallen, waardoor ik soms wel eens tegen een paniekaanval zit zodra mijn hart onrustig is. Hierdoor creëer ik weer onnodige paniek. Ik weet ze nog te voorkomen, maar het is niet fijn.
Daarnaast heb ik ook vanwege het drugsverleden moeite met dingen innemen, tabletten en zelfs drinken uit onbekende of omgespoelde glazen of bijvoorbeeld het bovenste plakje kaas aangezien ik nog thuis woon. Ik wil dat het schoon is en de achterliggende gedachte is dat ik niet meer dat kan krijgen wat ik vroeger heb meegemaakt. Mijn ouders gebruikte vroeger drugs, dus thuis ben ik altijd op mijn hoede.
Tenslot heb ik ook nog rituelen. Ik moet dingen meerdere malen aanraken, altijd op dezelfde manier naar bed etc etc.
Ook heb ik ontzettend veel spierklachten, pols, onderarm, elleboog, schouders, onderrug en heup, omdat ik ontzettend veel spanning vasthoud. Ik word verschrikkelijk pijnvol wakker. Ik heb al een abonnement bij de fysio en ben gewoon goed getraind, maar het wordt niet beter.
Ik heb me altijd redelijk staande weten te houden de laatste jaren met een combinatie van soms wat minder doen in het leven en toch meestal genieten, maar nu spelen veel dingen op. Zoals ik vertelde werk ik parttime, heb ik een eigen online business, ben ik weer bij een club gaan voetballen, heb ik een vriendin etc. Maar ik krijg het niet meer geregeld. Ik heb door alle slaapproblemen etc. niet meer de energie om elke dag stabiel alles te doen en zit nu dan ook al 3 weken thuis met een burn-out. Ik ga dinsdag naar de huisarts om een verwijzing te krijgen, maar ik baal er gewoon ontzettend van dat ik nooit goed kan slapen en angsten heb. Ik kan niet op mijzelf gaan wonen, omdat ik geen vastigheid heb, mijn relatie gaat het niet redden als ik mijn angsten niet verbeter, anders is er voor haar geen toekomst zo, dus dit staat ook onder druk en andere dingen zoals werk en socialiteit leid er soms ook onder. Ik heb gister twee desperado gedronken toen ik mij goed voelde en ik had niet echt angst, maar toch lag ik 3 uur lang met hartkloppingen in bed bijvoorbeeld. Terwijl ik weet hoe ik moet ademen etc. Dit was maar even een algemeen voorbeeld, sorry voor de onduidelijkheid soms. Dit komt door mijn emotie. Maar al met al wordt ik er depressief van, ik wil genieten en vooruit in het leven.
Sorry voor het lange verhaal en enige tips zijn welkom!
graag wil ik via deze weg mijn verhaal kwijt en steun, tips of lotgenoten vinden die mij kunnen helpen.
Om mijn verhaal beter te begrijpen zal ik eerst een stukje vertellen over mijn achtergrond ervan;
Vanaf mijn 15e ben ik begonnen met roken, blowen, en experimenteerde ik met drugs. Na mijn middelbare school af te hebben gerond, was ik hier dan ook heel veel mee bezig. De hele dag roken met vrienden etc. Mijn studies en sport kwamen steeds meer op de achtergrond.
Op mijn 18e pakte ik dan ook een keer te veel drugs, onervaren etc. Ik was toen in de discotheek en alles werd ineens wazig en ging in slowmotion. Ik raakte in paniek en rende zwetend naar de wc om over te geven. Ik stond als een kip zonder kop trillend aan de kraan te drinken en wist niet wat mij overkwam. Mijn hart ging zo snel te keer dat ik dacht dat ik dood ging. In mijn hoofd wilde ik alleen nog maar een ambulance. Het enige wat ik voor de rest nog weet, is dat vrienden mij water etc. brachten en mij wilde kalmeren en ik daarna moest gaan dansen van ze om de energie uit het lichaam te krijgen. De rest ben ik kwijt. Nja goed, ik had het in ieder geval overleefd, maar niet zomaar.
Elke week dat ik opstap ging was ik bang dat het mij weer ging gebeuren en toch pakte ik door de groepsdruk een beetje drugs. Het enige wat het mij opleverde was angst. Angst om dat weer mee te maken. Zo ging het dan elke week. Daarna kreeg ik op een event nog een aanval die heel heftig was en een tijdje daarna zelfs na het blowen thuis op mijn kamer met twee vrienden. Een hele heftige paniekaanval waarbij ik ook dacht dat ik dood ging. Vanaf die keer ben ik acuut gestopt met blowen, drinken en drugsgebruik. Ik rookte alleen afentoe nog een sigaret, waardoor ik al super licht in mijn hoofd werd. Ik had die dag zoveel spanning in mijn lichaam, dat ik zo niet meer wilde leven. Ik kreeg vage klachten en sliep heel lang en snapte niet waar het vandaan kwam. Ik had constant bijna een paniekaanval en elk moment dat ik er een kreeg of bijna een kreeg, vermeed ik de volgende keer die plek. Ik ging niet meer naar school, feestjes etc. Ik werd overal bang voor en werd eenzaam en depressief. Daarnaast kreeg ik ook nog een gokverslaving, omdat ik dan de realiteit even niet voelde.
Uiteindelijk na een tijdje (1 of 2 jaar), ging ik in therapie. Ik begon dingen een beetje in te zien, maar ik snapte veel nog niet en kon er niet mee omgaan. Ik heb het vaak gewoon proberen weg te stoppen en met veel moeite ging ik dingen toch doen of proberen. Zoals een paar uur in een winkel werken of naar dat ene feestje en proberen een drankje te doen. Echter kreeg ik toen heel vaak paniekaanvallen in de nacht of voor het slapen gaan(logisch, want dan kan je nadenken).
Om er geen heel boek van te maken, zal ik nu een beetje een stukje overslaan. Met de tijd ging ik steeds meer dingen oppakken, leren en bleven de paniekaanvallen weg door constant tegen mijzelf te praten en te leren dat er niets ergs kon gebeuren etc. Met de tijd ging dat zelfs goed. Ik ben nu 27, werk parttime voor een verzekeringskantoor, sport regelmatig, heb een vriendin en heb een eigen online business. Ik heb ondanks de moeite vorig jaar een opleiding van 3 jaar afgerond, ook al kostte het meer dan mij lief was afentoe.
Waar ik nu vooral nog mee kamp is het volgende. Ik ben al 3x in therapie geweest, maar ik heb toch nog last van de volgende dingen. Ten eerste, slaapproblemen. Tegenwoordig maak ik mij zelfs al druk als ik de dag erna moet presteren, werken of naar mijn vriendin ga. Ik heb heel veel moeite om rustig te slapen als ik de dag erna iets moet. Dit begon met festivals en uitgaan(logisch gezien het verleden), maar uit zich nu in bijna vanalles. Ik slaap dan ook vaak later pas in, wordt vaker wakker en heb geen goede slaapkwaliteit. Ik wil echt mijn slaap controleren, zodat ik goed wakker wordt. Ik kom ook met moeite vroeg uit de veren. Daarnaast leef ik al een lange tijd gezond, maar ben ik toch bang voor hartaanvallen, waardoor ik soms wel eens tegen een paniekaanval zit zodra mijn hart onrustig is. Hierdoor creëer ik weer onnodige paniek. Ik weet ze nog te voorkomen, maar het is niet fijn.
Daarnaast heb ik ook vanwege het drugsverleden moeite met dingen innemen, tabletten en zelfs drinken uit onbekende of omgespoelde glazen of bijvoorbeeld het bovenste plakje kaas aangezien ik nog thuis woon. Ik wil dat het schoon is en de achterliggende gedachte is dat ik niet meer dat kan krijgen wat ik vroeger heb meegemaakt. Mijn ouders gebruikte vroeger drugs, dus thuis ben ik altijd op mijn hoede.
Tenslot heb ik ook nog rituelen. Ik moet dingen meerdere malen aanraken, altijd op dezelfde manier naar bed etc etc.
Ook heb ik ontzettend veel spierklachten, pols, onderarm, elleboog, schouders, onderrug en heup, omdat ik ontzettend veel spanning vasthoud. Ik word verschrikkelijk pijnvol wakker. Ik heb al een abonnement bij de fysio en ben gewoon goed getraind, maar het wordt niet beter.
Ik heb me altijd redelijk staande weten te houden de laatste jaren met een combinatie van soms wat minder doen in het leven en toch meestal genieten, maar nu spelen veel dingen op. Zoals ik vertelde werk ik parttime, heb ik een eigen online business, ben ik weer bij een club gaan voetballen, heb ik een vriendin etc. Maar ik krijg het niet meer geregeld. Ik heb door alle slaapproblemen etc. niet meer de energie om elke dag stabiel alles te doen en zit nu dan ook al 3 weken thuis met een burn-out. Ik ga dinsdag naar de huisarts om een verwijzing te krijgen, maar ik baal er gewoon ontzettend van dat ik nooit goed kan slapen en angsten heb. Ik kan niet op mijzelf gaan wonen, omdat ik geen vastigheid heb, mijn relatie gaat het niet redden als ik mijn angsten niet verbeter, anders is er voor haar geen toekomst zo, dus dit staat ook onder druk en andere dingen zoals werk en socialiteit leid er soms ook onder. Ik heb gister twee desperado gedronken toen ik mij goed voelde en ik had niet echt angst, maar toch lag ik 3 uur lang met hartkloppingen in bed bijvoorbeeld. Terwijl ik weet hoe ik moet ademen etc. Dit was maar even een algemeen voorbeeld, sorry voor de onduidelijkheid soms. Dit komt door mijn emotie. Maar al met al wordt ik er depressief van, ik wil genieten en vooruit in het leven.
Sorry voor het lange verhaal en enige tips zijn welkom!
zondag 2 mei 2021 om 21:44
Wat vervelend dat je, ondanks een aantal keer therapie gevolgd te hebben, nog zoveel last hebt!
Waar ben je bang voor? Wat maakt dat je onrust krijgt? Zie je dan ergens tegen op?
Goed dat je alsnog een verwijzing hebt gevraagd.
Ik heb ook lang last gehad van angst en paniek, bij mij is het ‘helaas’ pas minder geworden toen ik een klein mg aan antidepressiva ging nemen. Niet wat ik wilde, ik wilde het zelf doen.
Wel blij dat ik toch de stap heb genomen.
Waar ben je bang voor? Wat maakt dat je onrust krijgt? Zie je dan ergens tegen op?
Goed dat je alsnog een verwijzing hebt gevraagd.
Ik heb ook lang last gehad van angst en paniek, bij mij is het ‘helaas’ pas minder geworden toen ik een klein mg aan antidepressiva ging nemen. Niet wat ik wilde, ik wilde het zelf doen.
Wel blij dat ik toch de stap heb genomen.
zondag 2 mei 2021 om 21:52
Medicatie ben ik juist bang voor, dat kon je eigenlijk al uit mijn post halen haha. Daarnaast was mijn psycholoog er geen voorstander van bij mijn angststoornis etc. Ik heb ooit één keer een licht pammetje genomen voor het slapen gaan, zodat ik sliep voor een festival de dag erna. Ik heb letterlijk anderhalf uur in angst en paniek gezeten en ik sliep er echt niet van haha.
Goede vragen die je stelt wel! In principe kan ik de ergste angsten wel generaliseren, maar het stukje slapen wil maar niet goed lukken. Ik ben bang voor de dood, een hartaanval door al mijn stress/spanning, misschien toch ook wel in paniek te raken of dat ik zo een ervaring krijg als ik had onder drugs(vandaar een beetje smetvrees etc.). Daarnaast maak ik mij veel algemene zorgen als ik niet slaap dat ik dalijk weer een burn-out krijg(die ik dus nu heb) en niet kan functioneren op werk, relatiegebied etc etc. En ik geniet minder van leuke dingen dan.
Goede vragen die je stelt wel! In principe kan ik de ergste angsten wel generaliseren, maar het stukje slapen wil maar niet goed lukken. Ik ben bang voor de dood, een hartaanval door al mijn stress/spanning, misschien toch ook wel in paniek te raken of dat ik zo een ervaring krijg als ik had onder drugs(vandaar een beetje smetvrees etc.). Daarnaast maak ik mij veel algemene zorgen als ik niet slaap dat ik dalijk weer een burn-out krijg(die ik dus nu heb) en niet kan functioneren op werk, relatiegebied etc etc. En ik geniet minder van leuke dingen dan.
. Ik heb drie keer cognitieve gedragstherapie gehad. Vooral praten en theorie met daarbij lijstjes die ik moest uitvoeren. In stapjes mijn dwanghandelingen doorbreken bijvoorbeeld.
zondag 2 mei 2021 om 23:05
zondag 2 mei 2021 om 23:22
EMDR lijkt mij wel iets, heb je er ervaring mee Framboosje?
Ik sloot de therapieën in het begin niet goed af. Ik vergat het snel en ik deed mijn huiswerk half. Verviel snel in oude gewoonten. Ik kreeg er wel zelf veel inzicht van wat ik moest doen en hoe het zat. De laatste keer therapie hielp wel erg goed, maarja uiteindelijk ben jij diegene die zo moet denken op de momenten etc.
@doornroosje, wat is buiten therapie? haha. Daarnaast blijf ik een tegenstander van medicatie om meerdere redenen en omdat ik er bang voor ben. In welke zin denk je dat dit positief voor mij kan werken dan? Ik merk inderdaad wel als ik beter slaap dat ik makkelijker met dingen om ga en positiever ben. Daarom hecht ik er juist zoveel waarde aan.
Ik sloot de therapieën in het begin niet goed af. Ik vergat het snel en ik deed mijn huiswerk half. Verviel snel in oude gewoonten. Ik kreeg er wel zelf veel inzicht van wat ik moest doen en hoe het zat. De laatste keer therapie hielp wel erg goed, maarja uiteindelijk ben jij diegene die zo moet denken op de momenten etc.
@doornroosje, wat is buiten therapie? haha. Daarnaast blijf ik een tegenstander van medicatie om meerdere redenen en omdat ik er bang voor ben. In welke zin denk je dat dit positief voor mij kan werken dan? Ik merk inderdaad wel als ik beter slaap dat ik makkelijker met dingen om ga en positiever ben. Daarom hecht ik er juist zoveel waarde aan.
zondag 2 mei 2021 om 23:44
O, iets Belgisch zeker? Ik bedoel niet alleen therapie, maar ook medicatie.Dashy1907 schreef: ↑02-05-2021 23:22EMDR lijkt mij wel iets, heb je er ervaring mee Framboosje?
Ik sloot de therapieën in het begin niet goed af. Ik vergat het snel en ik deed mijn huiswerk half. Verviel snel in oude gewoonten. Ik kreeg er wel zelf veel inzicht van wat ik moest doen en hoe het zat. De laatste keer therapie hielp wel erg goed, maarja uiteindelijk ben jij diegene die zo moet denken op de momenten etc.
@doornroosje, wat is buiten therapie? haha. Daarnaast blijf ik een tegenstander van medicatie om meerdere redenen en omdat ik er bang voor ben. In welke zin denk je dat dit positief voor mij kan werken dan? Ik merk inderdaad wel als ik beter slaap dat ik makkelijker met dingen om ga en positiever ben. Daarom hecht ik er juist zoveel waarde aan.
Waarom dat dat positief voor jou kan werken? Je zegt het zelf al. Als je beter slaapt, ga je makkelijker met dingen om, ben je positiever en heb je minder angsten. Hoe slechter je slaapt, hoe erger je angsten.
Life is short. Eat dessert first.
maandag 3 mei 2021 om 17:46
@doornroosje ik ben niet belgisch nee haha, maar ik weet wel dat medicatie een tijdelijke oplossing is en de oorzaak niet aanpakt en je daarna nog slechter slaapt. Mijn psycholoog raadde dit dan ook alleen aan als je echt moest bijslapen. Terzijde dat ik er ook juist angst voor heb.
En ja, ik ben open en eerlijk in therapie.
En ja, ik ben open en eerlijk in therapie.
maandag 3 mei 2021 om 19:31
Waarom zou je daarna nog slechter slapen? Als je uitgerust bent, kan je je angst beter aan, dus het kan echt wel helpen.Dashy1907 schreef: ↑03-05-2021 17:46@doornroosje ik ben niet belgisch nee haha, maar ik weet wel dat medicatie een tijdelijke oplossing is en de oorzaak niet aanpakt en je daarna nog slechter slaapt. Mijn psycholoog raadde dit dan ook alleen aan als je echt moest bijslapen. Terzijde dat ik er ook juist angst voor heb.
En ja, ik ben open en eerlijk in therapie.
Maar goed, dat is jouw beslissing natuurlijk.
Life is short. Eat dessert first.
maandag 3 mei 2021 om 22:41
dinsdag 4 mei 2021 om 15:39
Ja, of klein snufje, in ieder geval zou je bij mijn lengte en gewicht meer moeten nemen 
Ik gebruik paroxetine 10 mg, elke dag. Er staan heeeeeeeeeeel veeel negatieve verhalen op internet erover. Ik ging ze lezen voordat ik het voor de eerste keer innam (niet goed idee
)
Bij mij ging het helaas ook zo, het ging wel beter, maar t ging zo traag en ik kwam maar niet verder.
Maar goed op internet staan veel negatieve verhalen, vooral dat je er niet af kan komen meer en dat het je gevoelens afvlakt en je er dik van wordt.
Ik heb van de onderste 2 geen last.
Heb wel eens geprobeerd er af te komen, dat is idd niet gelukt, maar het kan ook dat ik het stofje (serotonine) niet zelf aanmaak. Wat betekend dat ik het gewoon nodig heb.
Je vragen beantwoord?
Ik gebruik paroxetine 10 mg, elke dag. Er staan heeeeeeeeeeel veeel negatieve verhalen op internet erover. Ik ging ze lezen voordat ik het voor de eerste keer innam (niet goed idee
) Bij mij ging het helaas ook zo, het ging wel beter, maar t ging zo traag en ik kwam maar niet verder.
Maar goed op internet staan veel negatieve verhalen, vooral dat je er niet af kan komen meer en dat het je gevoelens afvlakt en je er dik van wordt.
Ik heb van de onderste 2 geen last.
Heb wel eens geprobeerd er af te komen, dat is idd niet gelukt, maar het kan ook dat ik het stofje (serotonine) niet zelf aanmaak. Wat betekend dat ik het gewoon nodig heb.
Je vragen beantwoord?
