Psyche
alle pijlers
Antidepressiva jong volwassene
zaterdag 7 september 2024 om 13:30
Uit zorg voor herkenning, heb ik een tweede account aangemaakt. Ik schrijf namelijk vrij open, maar wens voor mijn kind niet herkend te willen worden.
Mijn kind heeft namelijk ASS en kampt met angstklachten. Reguliere therapie heeft niet geholpen en kind staat op een (ellenlange) wachtlijst voor hulp.
Enige oplossing om de tussenliggende periode te overbruggen, lijkt (helaas) toch antidepressiva te zijn.
Omdat kind tussen wal en schip valt, is het waarschijnlijk dat alleen de huisarts dit zou kunnen gaan begeleiden en ik ben daar niet gelukkig mee... de huisarts is immers geen expert op het gebied van autisme met daarbij angstklachten.
Ook maakt de gedachte dat dit mogelijk de enige oplossing is, mij huiverig. Mijn persoonlijke ervaring met AD is namelijk ronduit slecht en ik ben dan ook als de dood dat mijn kind er ook, net als mij, doodziek van zal worden en daarom afhaakt(wat ik volkomen zou kunnen begrijpen). Alleen stagneert kinds leven dan volledig.
Zijn er oplossingen,overwegingen of opties die ik over het hoofd zie?
En: wat zijn jullie ervaringen met jong/net volwassenen die starten met AD? Ik weet dat iedereen andere ervaringen heeft en dat dat niet persé iets zegt over wat kind gaat ervaren, maar mijn visie op AD is zo negatief, dat ik het niet meer objectief kan bekijken.
Wie wil er met me mee denken? Ik maak me gewoon veel zorgen...
Mijn kind heeft namelijk ASS en kampt met angstklachten. Reguliere therapie heeft niet geholpen en kind staat op een (ellenlange) wachtlijst voor hulp.
Enige oplossing om de tussenliggende periode te overbruggen, lijkt (helaas) toch antidepressiva te zijn.
Omdat kind tussen wal en schip valt, is het waarschijnlijk dat alleen de huisarts dit zou kunnen gaan begeleiden en ik ben daar niet gelukkig mee... de huisarts is immers geen expert op het gebied van autisme met daarbij angstklachten.
Ook maakt de gedachte dat dit mogelijk de enige oplossing is, mij huiverig. Mijn persoonlijke ervaring met AD is namelijk ronduit slecht en ik ben dan ook als de dood dat mijn kind er ook, net als mij, doodziek van zal worden en daarom afhaakt(wat ik volkomen zou kunnen begrijpen). Alleen stagneert kinds leven dan volledig.
Zijn er oplossingen,overwegingen of opties die ik over het hoofd zie?
En: wat zijn jullie ervaringen met jong/net volwassenen die starten met AD? Ik weet dat iedereen andere ervaringen heeft en dat dat niet persé iets zegt over wat kind gaat ervaren, maar mijn visie op AD is zo negatief, dat ik het niet meer objectief kan bekijken.
Wie wil er met me mee denken? Ik maak me gewoon veel zorgen...
zaterdag 7 september 2024 om 13:49
zaterdag 7 september 2024 om 13:49
Je kunt veel goede en op tienerleeftijd aangepaste informatie vinden over psychiatrische medicatie op https://www.brainwiki.nl/begrijp-je-medicijn/
Meest gebruikte middelen hiervoor zijn escitalopram, sertraline en fluoxetine. Laag starten en na een paar weken eventueel ophogen werkt vaak het beste. Veel huisartsen kunnen ook nog telefonisch overleggen met een psychiater als ze zelf vragen hebben, maar veel huisartsen zijn echt wel bekend met dit soort middelen voorschrijven.
Meest gebruikte middelen hiervoor zijn escitalopram, sertraline en fluoxetine. Laag starten en na een paar weken eventueel ophogen werkt vaak het beste. Veel huisartsen kunnen ook nog telefonisch overleggen met een psychiater als ze zelf vragen hebben, maar veel huisartsen zijn echt wel bekend met dit soort middelen voorschrijven.
zaterdag 7 september 2024 om 13:50
Hier neemt jongvolwassene sinds ruim een jaar anti depressiva. Ook vanwege een angststoornis, depressieve klachten en nú waarschijnlijk ook autisme. Het heeft haar leven alleen maar beter gemaakt. Het is niet ideaal dat geef ik meteen toe maar afwachten was bij ons echt geen optie meer.
Ze heeft weinig bijwerkingen en voelt zich er goed bij
Ze heeft weinig bijwerkingen en voelt zich er goed bij
zaterdag 7 september 2024 om 13:55
Dat is helaas al gebeurd, gezien ze me heeft mee gemaakt in die periode.
Anderzijds worstel ik door mijn keuze echt geen AD te willen nog steeds met klachten. Dus ze ziet ook de keerzijde van het niet willen gebruiken er van.
zazazebra wijzigde dit bericht op 07-09-2024 14:10
19.25% gewijzigd
zaterdag 7 september 2024 om 14:02
Dank je wel voor je tip!frisachterhetscherm schreef: ↑07-09-2024 13:49Je kunt veel goede en op tienerleeftijd aangepaste informatie vinden over psychiatrische medicatie op https://www.brainwiki.nl/begrijp-je-medicijn/
Meest gebruikte middelen hiervoor zijn escitalopram, sertraline en fluoxetine. Laag starten en na een paar weken eventueel ophogen werkt vaak het beste. Veel huisartsen kunnen ook nog telefonisch overleggen met een psychiater als ze zelf vragen hebben, maar veel huisartsen zijn echt wel bekend met dit soort middelen voorschrijven.
Ik ben me er van bewust dat huisartsen ervaring hebben met het voorschrijven en begeleiden met starten van AD. Maar het gaat mij ook om welk middel het beste voorgeschreven kan worden voor kinds specifieke situatie? Zouden ze in de specialistische GGZ waar kind voor op de wachtlijst staat geen andere/betere keuze maken?
zaterdag 7 september 2024 om 14:14
zaterdag 7 september 2024 om 14:16
Dank voor je link! Er wordt echter alleen gesproken over depressie. Het gaat echter om (specifieke) angstklachten en de combinatie met ASS.Eurus schreef: ↑07-09-2024 14:09Daar zijn gewoon richtlijnen voor
https://richtlijnendatabase.nl/richtlij ... _2024.html
zaterdag 7 september 2024 om 14:21
zaterdag 7 september 2024 om 14:27
Wellicht interpreteer ik het verkeerd, maar ik zie het verschil niet zo goed?
Ik steun haar sowieso, wat ze ook doet, welk pad ze ook kiest.
zaterdag 7 september 2024 om 14:31
het verschil zit hem in dat in het eerste geval laat je haar weten dat je denkt dat het een goed idee is om het te proberen, in het tweede geval is meer, even gechargeerd, als jij denkt dat het goed is, zal ik je steunen, maar ik geloof er niet in.
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
zaterdag 7 september 2024 om 14:36
Ik denk dat het punt is dat je dus je kinds wens moet volgen hierin.
En niet je eigen angst.
Je schrijft dat haar leven stagneert als ad niet bevalt. Maar dat is nu toch ook zo? Ze staat op de wachtlijst, heeft last van angst, heeft iets nodig. Het is namelijk óók een mogelijkheid dat het wel werkt. Garantie is er niet. Maar als ze het probeert is er in elk geval meer duidelijkheid, en mogelijk dus ook wezenlijke verlichting.
What a nuanced anxiety
zaterdag 7 september 2024 om 14:37
Ik slik nu 3 jaar antidepressiva, fluoxetine. Ik had ook erge angstklachten en depressief door omstandigheden. Ik kan oprecht zeggen dat het me leven heeft enorm verbeterd. Ik werk fulltime met best een verantwoordelijke baan en het gaat echt super goed. Tuurlijk had ik ook liever zonder gedaan maar soms moet je wel. Ik heb overigens geen last van bijwerkingen gehad alleen 5 kilo erbij maar ja alles beter dan die rot angstklachten. Het kan zo je leven beheersen en ik ben echt blij dat er überhaupt medicatie bestaat hoor
zaterdag 7 september 2024 om 14:41
Ah, nu snap ik het beter.
Gelukkig geloof ik wel in een positief effect van AD. Dat is het niet. Het is de periode van opbouwen met daarin mogelijk hevige bijwerkingen.
Ik heb zelf van een psychiater destijds het advies gekregen te stoppen met AD en nooit meer te starten zonder een bepaald (DNA) onderzoek te laten doen. Als kind iets van mijn genen heeft, bestaat ook bij haar kans op forse bijwerkingen.
zaterdag 7 september 2024 om 14:42
onderzoek laten doen, dan maar.Zazazebra schreef: ↑07-09-2024 14:41Ah, nu snap ik het beter.
Gelukkig geloof ik wel in een positief effect van AD. Dat is het niet. Het is de periode van opbouwen met daarin mogelijk hevige bijwerkingen.
Ik heb zelf van een psychiater destijds het advies gekregen te stoppen met AD en nooit meer te starten zonder een bepaald (DNA) onderzoek te laten doen. Als kind iets van mijn genen heeft, bestaat ook bij haar kans op forse bijwerkingen.
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
zaterdag 7 september 2024 om 14:43
Ik zal haar wens ten alle tijd volgen. Sowieso. Maar je hebt natuurlijk gewoon gelijk dat mijn eigen angst hierin wel een rol speelt.tyche schreef: ↑07-09-2024 14:36Ik denk dat het punt is dat je dus je kinds wens moet volgen hierin.
En niet je eigen angst.
Je schrijft dat haar leven stagneert als ad niet bevalt. Maar dat is nu toch ook zo? Ze staat op de wachtlijst, heeft last van angst, heeft iets nodig. Het is namelijk óók een mogelijkheid dat het wel werkt. Garantie is er niet. Maar als ze het probeert is er in elk geval meer duidelijkheid, en mogelijk dus ook wezenlijke verlichting.
zaterdag 7 september 2024 om 14:43
Ik heb eerder last gehad van afbouwen dan opbouwen.... ik heb weleens geprobeerd af te bouwen maar dan kwamen de klachten terug. Met het opbouwen heb ik geen probleem gehad behalve dat ik me beetje bij beetje beter ging voelenZazazebra schreef: ↑07-09-2024 14:41Ah, nu snap ik het beter.
Gelukkig geloof ik wel in een positief effect van AD. Dat is het niet. Het is de periode van opbouwen met daarin mogelijk hevige bijwerkingen.
Ik heb zelf van een psychiater destijds het advies gekregen te stoppen met AD en nooit meer te starten zonder een bepaald (DNA) onderzoek te laten doen. Als kind iets van mijn genen heeft, bestaat ook bij haar kans op forse bijwerkingen.
zaterdag 7 september 2024 om 14:48
Ik heb verschillende mensen in mijn nabije omgeving die in een (tijdelijk of permanente) situatie AD hebben gebruikt. De eerste weken zijn vaak heel heftig, daarna gaat het vaak beter.
In die tijd met AD kun je dan, met hulp van therapie, werken aan jezelf en proberen of je op termijn zonder kunt. Zo niet, balen maar fijn dat het bestaat toch!
Ik snap zelf de weerstand er tegen nooit zo. Het zijn gewoon stofjes die je eigen lichaam wat minder aan maakt of niet op de goede manier verwerkt en die AD helpen daar mee.
Een diabeet heeft toch ook insuline nodig
Langer wachten kan eigenlijk niet, dus waarom niet gewoon proberen of dit kan helpen. Ondertussen kan kind dan aan zichzelf werken en kijken hoe dat gaat.
In die tijd met AD kun je dan, met hulp van therapie, werken aan jezelf en proberen of je op termijn zonder kunt. Zo niet, balen maar fijn dat het bestaat toch!
Ik snap zelf de weerstand er tegen nooit zo. Het zijn gewoon stofjes die je eigen lichaam wat minder aan maakt of niet op de goede manier verwerkt en die AD helpen daar mee.
Een diabeet heeft toch ook insuline nodig
Langer wachten kan eigenlijk niet, dus waarom niet gewoon proberen of dit kan helpen. Ondertussen kan kind dan aan zichzelf werken en kijken hoe dat gaat.
zaterdag 7 september 2024 om 14:48
Bedankt voor je reactie! Fijn dat je je ervaringen hebt willen delen. Hopelijk gaat het momenteel goed met je.Gevoeligevrouw86 schreef: ↑07-09-2024 14:43Ik heb eerder last gehad van afbouwen dan opbouwen.... ik heb weleens geprobeerd af te bouwen maar dan kwamen de klachten terug. Met het opbouwen heb ik geen probleem gehad behalve dat ik me beetje bij beetje beter ging voelen
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
