Psyche
alle pijlers
Antidepressiva jong volwassene
zaterdag 7 september 2024 om 13:30
Uit zorg voor herkenning, heb ik een tweede account aangemaakt. Ik schrijf namelijk vrij open, maar wens voor mijn kind niet herkend te willen worden.
Mijn kind heeft namelijk ASS en kampt met angstklachten. Reguliere therapie heeft niet geholpen en kind staat op een (ellenlange) wachtlijst voor hulp.
Enige oplossing om de tussenliggende periode te overbruggen, lijkt (helaas) toch antidepressiva te zijn.
Omdat kind tussen wal en schip valt, is het waarschijnlijk dat alleen de huisarts dit zou kunnen gaan begeleiden en ik ben daar niet gelukkig mee... de huisarts is immers geen expert op het gebied van autisme met daarbij angstklachten.
Ook maakt de gedachte dat dit mogelijk de enige oplossing is, mij huiverig. Mijn persoonlijke ervaring met AD is namelijk ronduit slecht en ik ben dan ook als de dood dat mijn kind er ook, net als mij, doodziek van zal worden en daarom afhaakt(wat ik volkomen zou kunnen begrijpen). Alleen stagneert kinds leven dan volledig.
Zijn er oplossingen,overwegingen of opties die ik over het hoofd zie?
En: wat zijn jullie ervaringen met jong/net volwassenen die starten met AD? Ik weet dat iedereen andere ervaringen heeft en dat dat niet persé iets zegt over wat kind gaat ervaren, maar mijn visie op AD is zo negatief, dat ik het niet meer objectief kan bekijken.
Wie wil er met me mee denken? Ik maak me gewoon veel zorgen...
Mijn kind heeft namelijk ASS en kampt met angstklachten. Reguliere therapie heeft niet geholpen en kind staat op een (ellenlange) wachtlijst voor hulp.
Enige oplossing om de tussenliggende periode te overbruggen, lijkt (helaas) toch antidepressiva te zijn.
Omdat kind tussen wal en schip valt, is het waarschijnlijk dat alleen de huisarts dit zou kunnen gaan begeleiden en ik ben daar niet gelukkig mee... de huisarts is immers geen expert op het gebied van autisme met daarbij angstklachten.
Ook maakt de gedachte dat dit mogelijk de enige oplossing is, mij huiverig. Mijn persoonlijke ervaring met AD is namelijk ronduit slecht en ik ben dan ook als de dood dat mijn kind er ook, net als mij, doodziek van zal worden en daarom afhaakt(wat ik volkomen zou kunnen begrijpen). Alleen stagneert kinds leven dan volledig.
Zijn er oplossingen,overwegingen of opties die ik over het hoofd zie?
En: wat zijn jullie ervaringen met jong/net volwassenen die starten met AD? Ik weet dat iedereen andere ervaringen heeft en dat dat niet persé iets zegt over wat kind gaat ervaren, maar mijn visie op AD is zo negatief, dat ik het niet meer objectief kan bekijken.
Wie wil er met me mee denken? Ik maak me gewoon veel zorgen...
zaterdag 7 september 2024 om 14:52
De bijwerkingen van antidepressiva kunnen bij jongvolwassenen sterker zijn dan bij volwassen personen. Ik denk dat je met dat in het achterhoofd adequate begeleiding mag verwachten van je huisarts, en liever nog van een psychiater (maar ik begrijp het ding met wachtlijsten etc.)
*** knip ivm privacy ***
*** knip ivm privacy ***
stippensokken wijzigde dit bericht op 07-09-2024 15:56
48.83% gewijzigd
zaterdag 7 september 2024 om 14:53
Tuurlijk graag gedaan hoor. Het is ook lastig omdat de ervaringen bij elk persoon ander is. Er bestaan horror verhalen maar zeker ook succes verhalen. En soms slaat het ene merk minder ander aan dan het andere.... dus het kan ook nog een zoektocht zijn. Maar probeer er zeker positief in te staan... en ik hoop dat het snel beter zal gaan met je dochter.
zaterdag 7 september 2024 om 15:01
Dat heb ik inderdaad begrepen.... en wat een naar verhaal! Hopelijk gaat het inmiddels beter met je?stippensokken schreef: ↑07-09-2024 14:52De bijwerkingen van antidepressiva kunnen bij jongvolwassenen sterker zijn dan bij volwassen personen. Ik denk dat je met dat in het achterhoofd adequate begeleiding mag verwachten van je huisarts, en liever nog van een psychiater (maar ik begrijp het ding met wachtlijsten etc.)
Wachtlijsten zijn echt heel vervelend (voor velen!). Daar kan niemand wat aan doen. Ik ben er van overtuigd dat men hard werkt om alle mensen zo goed mogelijk te helpen. Dat kost alleen veel tijd. Anderzijds ook verdrietig dat zoveel mensen hulp nodig zijn.
zaterdag 7 september 2024 om 15:21
Mijn ervaring met ad als jongvolwassenen, vanwege stemmingsklachten, zijn positief geweest. Waar ik bij vele soorten medicatie veel bijwerkingen ervaar, ging dit bij mijn ad heel goed. Belangrijk is een kort lijntje met de huisarts en vertrouwen in elkaar.
Mocht nou het eerste ad niet werken of teveel bijwerkingen geven, dan kan ik me goed voorstellen dat je niet blijft uit proberen bij de huisarts.
Mijn persoonlijke mening is trouwens dat sommige psychische klachten ook te maken hebben met een disbalans van bepaalde stoffen in de hersenen. Dus dat medicijnen hiervoor echt helpend kunnen zijn. Volgens mij is therapie plus ad bewezen effectiever dan enkel therapie. Goed, dat is in het algemeen en uitzonderingen zullen er ook zijn.
Mocht nou het eerste ad niet werken of teveel bijwerkingen geven, dan kan ik me goed voorstellen dat je niet blijft uit proberen bij de huisarts.
Mijn persoonlijke mening is trouwens dat sommige psychische klachten ook te maken hebben met een disbalans van bepaalde stoffen in de hersenen. Dus dat medicijnen hiervoor echt helpend kunnen zijn. Volgens mij is therapie plus ad bewezen effectiever dan enkel therapie. Goed, dat is in het algemeen en uitzonderingen zullen er ook zijn.
zaterdag 7 september 2024 om 15:49
Mijn kind is qua klachten vergelijkbaar met de jouwe. Ze heeft vanwege nood als eerste twee soorten pammetjes gekregen. Dit was om de eerste dagen tot we bij de psycholoog terecht konden door te komen. Daarna is ze overgezet op sertraline.
Ze was eerst vooral suf en moe. Maar wij vonden alles beter dan wat het was. Omdat ze van ik meen oxazepam overging naar sertraline hebben we eigenlijk vrij weinig gemerkt van bijwerkingen.
Ze was eerst vooral suf en moe. Maar wij vonden alles beter dan wat het was. Omdat ze van ik meen oxazepam overging naar sertraline hebben we eigenlijk vrij weinig gemerkt van bijwerkingen.
zaterdag 7 september 2024 om 16:03
Dit hele topic gaat over wat jij wil, wat jij vindt en waar jij bang voor bent.
Dat is totaal niet relevant. Het gaat alleen om wat zij wil.
zaterdag 7 september 2024 om 16:21
Nou, dat idd.......
Wat jij wil is toch niet relevant in deze?
En voor de statistieken: ik slik sinds mijn 16e AD en ik ben er behoorlijk van opgeknapt. Zonder veel vervelende bijwerkingen.
Echt TO, breng jouw mening en angst niet over naar je kind.
zaterdag 7 september 2024 om 16:23
Jouw angst en (negatieve) mening druipen van het hele topic af....
En daarnaast, je schrijft: Ook maakt de gedachte dat dit mogelijk de enige oplossing is, mij huiverig. Mijn persoonlijke ervaring met AD is namelijk ronduit slecht en ik ben dan ook als de dood dat mijn kind er ook, net als mij, doodziek van zal worden en daarom afhaakt(wat ik volkomen zou kunnen begrijpen). Alleen stagneert kinds leven dan volledig.
Kinds leven is nu toch ook al gestagneerd zoals ik het begrijp? Waarom dan niet gewoon proberen onder supervisie van de huisarts? Of desnoods een vrijgevestigde psycholoog?
En daarnaast, je schrijft: Ook maakt de gedachte dat dit mogelijk de enige oplossing is, mij huiverig. Mijn persoonlijke ervaring met AD is namelijk ronduit slecht en ik ben dan ook als de dood dat mijn kind er ook, net als mij, doodziek van zal worden en daarom afhaakt(wat ik volkomen zou kunnen begrijpen). Alleen stagneert kinds leven dan volledig.
Kinds leven is nu toch ook al gestagneerd zoals ik het begrijp? Waarom dan niet gewoon proberen onder supervisie van de huisarts? Of desnoods een vrijgevestigde psycholoog?
zaterdag 7 september 2024 om 17:26
Ook jij bedankt voor het delen van je ervaringen! Fijn om te lezen dat het goed heeft aangeslagen bij jouw dochter en dat ze mede daardoor beter in haar vel is komen te zitten. Ik hoop over een poosje dezelfde ervaring te kunnen delen.lonelycat schreef: ↑07-09-2024 15:49Mijn kind is qua klachten vergelijkbaar met de jouwe. Ze heeft vanwege nood als eerste twee soorten pammetjes gekregen. Dit was om de eerste dagen tot we bij de psycholoog terecht konden door te komen. Daarna is ze overgezet op sertraline.
Ze was eerst vooral suf en moe. Maar wij vonden alles beter dan wat het was. Omdat ze van ik meen oxazepam overging naar sertraline hebben we eigenlijk vrij weinig gemerkt van bijwerkingen.
zaterdag 7 september 2024 om 17:39
Ik schrijf nergens wat ik wil. Het enige dat ik graag wil voor haar, is dat het goed met haar gaat. En als de enige weg AD is, dan is dat prima. Ik begrijp alleen niet waarom ik me daar geen zorgen om mag maken gezien mijn eigen ervaringen.
Ik schrijf dat ik zorgen heb als ouder zijnde. Ik vraag naar ervaringen en of er andere opties/zaken zijn die ik over het hoofd zie, die ook helpend kunnen zijn. Lijkt me niet zo vreemd allemaal.
Ik word door sommigen hier verkeerd begrepen. Erg jammer weer. De niet zo aardige reacties zijn niet nodig. Alsof ik zelf niet weet, dat mijn zorg voortkomt uit angst. Als men goed de OP leest, kun je dat er ook goed uithalen. Het hoeft niet benadrukt te worden. Ik weet dat zelf wel.
zaterdag 7 september 2024 om 17:40
Dat weet ze nog niet 100 % zeker, maar staat wel open voor medicatie gebruik.
zaterdag 7 september 2024 om 18:16
De huisarts zal waarschijnlijk niet zoveel anders voorschrijven dan een psychiater hiervoor.
Escitalopram geeft vaak minder bijwerkingen dan citalopram, maar dezelfde werking. Dus citalopram wordt inmiddels door veel psychiaters niet meer voorgeschreven, hoewel het voor de meeste mensen prima kan werken. En paroxetine of venlafaxine wordt niet vaak als eerste keuze voorgeschreven, het kan goed werken, maar het zijn middelen die moeilijk af te bouwen zijn.
Behalve escitalopram wordt voor autisme veelal fluoxetine en sertraline voorgeschreven. Maar dat is eigenlijk ook grotendeels hetzelfde als voor depressie of angst voor volwassenen zonder autisme.
Escitalopram geeft vaak minder bijwerkingen dan citalopram, maar dezelfde werking. Dus citalopram wordt inmiddels door veel psychiaters niet meer voorgeschreven, hoewel het voor de meeste mensen prima kan werken. En paroxetine of venlafaxine wordt niet vaak als eerste keuze voorgeschreven, het kan goed werken, maar het zijn middelen die moeilijk af te bouwen zijn.
Behalve escitalopram wordt voor autisme veelal fluoxetine en sertraline voorgeschreven. Maar dat is eigenlijk ook grotendeels hetzelfde als voor depressie of angst voor volwassenen zonder autisme.
zaterdag 7 september 2024 om 18:18
Het is fijn om na 1-2 weken even een telefonische afspraak gepland te hebben met de huisarts om het over eventuele bijwerkingen te hebben en te bespreken of doorgaan een goed idee is. Of dat de bijwerkingen zo heftig zijn dat stoppen beter lijkt. Maar dat is echt meer voor de zekerheid. Het effect is pas goed merkbaar na een week of 4-8 weken, maar kan al sneller zijn met angst.
zaterdag 7 september 2024 om 19:05
zaterdag 7 september 2024 om 21:03
Niet iedereen heeft een moeilijke periode.
Zowel mijn beide kinderen als ik hebben nauwelijks bijwerkingen gehad.
Echt hoor, langzaam opbouwen, en vooral niet op die bijwerkingen gaan zitten letten.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
zaterdag 7 september 2024 om 21:07
Hier idem.
Er zullen vast mensen met heftige bijwerkingen zijn, maar ik denk dat die op z'n minst gedeeltelijk placebo-effect zijn.
Zeker als je toch al angstklachten hebt denk ik dat je een risico loopt op enorme focus op je lijf en dat alleen die angst je al ziek kan maken.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
zaterdag 7 september 2024 om 21:09
En ik denk, als ik je zo lees, dat je daarmee het risico vergroot dat je kind enorm opziet tegen het gebruik van AD.Zazazebra schreef: ↑07-09-2024 17:39Ik schrijf nergens wat ik wil. Het enige dat ik graag wil voor haar, is dat het goed met haar gaat. En als de enige weg AD is, dan is dat prima. Ik begrijp alleen niet waarom ik me daar geen zorgen om mag maken gezien mijn eigen ervaringen.
Ik schrijf dat ik zorgen heb als ouder zijnde. Ik vraag naar ervaringen en of er andere opties/zaken zijn die ik over het hoofd zie, die ook helpend kunnen zijn. Lijkt me niet zo vreemd allemaal.
Ik word door sommigen hier verkeerd begrepen. Erg jammer weer. De niet zo aardige reacties zijn niet nodig. Alsof ik zelf niet weet, dat mijn zorg voortkomt uit angst. Als men goed de OP leest, kun je dat er ook goed uithalen. Het hoeft niet benadrukt te worden. Ik weet dat zelf wel.
Wat het risico op bijwerkingen weer vergroot.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
zaterdag 7 september 2024 om 21:23
Ik begrijp dat je dat zegt. Toch is mijn persoonlijke ervaring dat de klachten die ik destijds had, geen placebo effect waren. De eerste keer dat ik er mee startte, was ik namelijk helemaal niet bezig met bijwerkingen. En de klachten die ik kreeg waren niet alleen verhoogde angst. Maar diarree, hoge hartslag met hartkloppingen, tremoren/trillen, niet meer kunnen lopen, slapen lukte niet meer, extreme rusteloosheid, grote pupillen en verward. Mijn partner destijds heeft overwogen een ambulance te bellen.Solomio schreef: ↑07-09-2024 21:07Hier idem.
Er zullen vast mensen met heftige bijwerkingen zijn, maar ik denk dat die op z'n minst gedeeltelijk placebo-effect zijn.
Zeker als je toch al angstklachten hebt denk ik dat je een risico loopt op enorme focus op je lijf en dat alleen die angst je al ziek kan maken.
Op de verwardheid na, duurden deze klachten 24 uur. Een tweede pil heb ik niet durven nemen.
zaterdag 7 september 2024 om 21:32
Ik denk dat jij echt een pechvogel bent geweest met deze ervaring. Wat jij omschrijft is uitzonderlijk. Ik ken echt heel veel mensen die AD gebruiken en geen een daarvan had zulke bijwerkingen als wat jij omschrijft...Zazazebra schreef: ↑07-09-2024 21:23Ik begrijp dat je dat zegt. Toch is mijn persoonlijke ervaring dat de klachten die ik destijds had, geen placebo effect waren. De eerste keer dat ik er mee startte, was ik namelijk helemaal niet bezig met bijwerkingen. En de klachten die ik kreeg waren niet alleen verhoogde angst. Maar diarree, hoge hartslag met hartkloppingen, tremoren/trillen, niet meer kunnen lopen, slapen lukte niet meer, extreme rusteloosheid, grote pupillen en verward. Mijn partner destijds heeft overwogen een ambulance te bellen.
Op de verwardheid na, duurden deze klachten 24 uur. Een tweede pil heb ik niet durven nemen.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
