Psyche
alle pijlers
Antidepressiva jong volwassene
zaterdag 7 september 2024 om 13:30
Uit zorg voor herkenning, heb ik een tweede account aangemaakt. Ik schrijf namelijk vrij open, maar wens voor mijn kind niet herkend te willen worden.
Mijn kind heeft namelijk ASS en kampt met angstklachten. Reguliere therapie heeft niet geholpen en kind staat op een (ellenlange) wachtlijst voor hulp.
Enige oplossing om de tussenliggende periode te overbruggen, lijkt (helaas) toch antidepressiva te zijn.
Omdat kind tussen wal en schip valt, is het waarschijnlijk dat alleen de huisarts dit zou kunnen gaan begeleiden en ik ben daar niet gelukkig mee... de huisarts is immers geen expert op het gebied van autisme met daarbij angstklachten.
Ook maakt de gedachte dat dit mogelijk de enige oplossing is, mij huiverig. Mijn persoonlijke ervaring met AD is namelijk ronduit slecht en ik ben dan ook als de dood dat mijn kind er ook, net als mij, doodziek van zal worden en daarom afhaakt(wat ik volkomen zou kunnen begrijpen). Alleen stagneert kinds leven dan volledig.
Zijn er oplossingen,overwegingen of opties die ik over het hoofd zie?
En: wat zijn jullie ervaringen met jong/net volwassenen die starten met AD? Ik weet dat iedereen andere ervaringen heeft en dat dat niet persé iets zegt over wat kind gaat ervaren, maar mijn visie op AD is zo negatief, dat ik het niet meer objectief kan bekijken.
Wie wil er met me mee denken? Ik maak me gewoon veel zorgen...
Mijn kind heeft namelijk ASS en kampt met angstklachten. Reguliere therapie heeft niet geholpen en kind staat op een (ellenlange) wachtlijst voor hulp.
Enige oplossing om de tussenliggende periode te overbruggen, lijkt (helaas) toch antidepressiva te zijn.
Omdat kind tussen wal en schip valt, is het waarschijnlijk dat alleen de huisarts dit zou kunnen gaan begeleiden en ik ben daar niet gelukkig mee... de huisarts is immers geen expert op het gebied van autisme met daarbij angstklachten.
Ook maakt de gedachte dat dit mogelijk de enige oplossing is, mij huiverig. Mijn persoonlijke ervaring met AD is namelijk ronduit slecht en ik ben dan ook als de dood dat mijn kind er ook, net als mij, doodziek van zal worden en daarom afhaakt(wat ik volkomen zou kunnen begrijpen). Alleen stagneert kinds leven dan volledig.
Zijn er oplossingen,overwegingen of opties die ik over het hoofd zie?
En: wat zijn jullie ervaringen met jong/net volwassenen die starten met AD? Ik weet dat iedereen andere ervaringen heeft en dat dat niet persé iets zegt over wat kind gaat ervaren, maar mijn visie op AD is zo negatief, dat ik het niet meer objectief kan bekijken.
Wie wil er met me mee denken? Ik maak me gewoon veel zorgen...
zaterdag 7 september 2024 om 21:35
Er zijn mensen die bepaalde medicatie vertraagd afbreken. In dat geval kan het beter zijn een ander middel te proberen of een stuk lager dan normaal in te nemen. Als de reactie zo heftig was bij TO en er is gezegd DNA onderzoek te laten doen, dan zou ik dat wel even met de huisarts bespreken. Zo’n (volgens mij gaat het dan om een enzym onderzoek) onderzoek is volgens mij ook door de huisarts aan te vragen. Dan hoeft dat niet te betekenen dat dochter dat ook heeft. Maar die kans is er wel.
Dus huisarts op de hoogte brengen van de absurt heftige reactie van jou op een bepaald middel. En dan de huisarts laten overleggen met een psychiater wat wijsheid is.
Ik begrijp je angst. Je vraagt je af of AD het enige is dat haar leven zou kunnen verbeteren. Maar wat nou als AD bij haar geen optie zou zijn. Schrikbeeld.
Maar ik kan je geruststellen. Mocht AD haar enige echte uitweg zijn, dan zijn er nog 100 verschillende soorten uit te proberen. Vast ook eentje die dan wel prima verdragen wordt.
Sterkte!
Dus huisarts op de hoogte brengen van de absurt heftige reactie van jou op een bepaald middel. En dan de huisarts laten overleggen met een psychiater wat wijsheid is.
Ik begrijp je angst. Je vraagt je af of AD het enige is dat haar leven zou kunnen verbeteren. Maar wat nou als AD bij haar geen optie zou zijn. Schrikbeeld.
Maar ik kan je geruststellen. Mocht AD haar enige echte uitweg zijn, dan zijn er nog 100 verschillende soorten uit te proberen. Vast ook eentje die dan wel prima verdragen wordt.
Sterkte!
zaterdag 7 september 2024 om 21:38
Klopt, ben ik me van bewust.
Ik snap dat men hier dat soort zaken schrijft. Ik hoef er alleen niet iedere keer op gewezen te worden, want ik weet zelf heel goed wat het effect van mijn denken op haar zou kunnen zijn.
Het is ook niet het doel van dit topic, om me bewust te worden van mijn zorgen en het effect daar van op mijn kind.
zaterdag 7 september 2024 om 21:42
Bedankt voor je reactie! Escitalopram ken ik niet. Dus ik ben blij met de tip.frisachterhetscherm schreef: ↑07-09-2024 18:16De huisarts zal waarschijnlijk niet zoveel anders voorschrijven dan een psychiater hiervoor.
Escitalopram geeft vaak minder bijwerkingen dan citalopram, maar dezelfde werking. Dus citalopram wordt inmiddels door veel psychiaters niet meer voorgeschreven, hoewel het voor de meeste mensen prima kan werken. En paroxetine of venlafaxine wordt niet vaak als eerste keuze voorgeschreven, het kan goed werken, maar het zijn middelen die moeilijk af te bouwen zijn.
Behalve escitalopram wordt voor autisme veelal fluoxetine en sertraline voorgeschreven. Maar dat is eigenlijk ook grotendeels hetzelfde als voor depressie of angst voor volwassenen zonder autisme.
zaterdag 7 september 2024 om 21:50
Ik denk dat je hiermee eigenlijk de spijker op de kop slaat. Of dat ze afhaakt vanwege de bijwerkingen (zoals ik ook afhaakte en daardoor tot op de dag van vandaag op bepaalde gebieden gedeeltelijk beperkt ben gebleven in mijn doen en laten). Ik wil zo graag dat ze opknapt en weer perspectief krijgt.maasje schreef: ↑07-09-2024 21:35Er zijn mensen die bepaalde medicatie vertraagd afbreken. In dat geval kan het beter zijn een ander middel te proberen of een stuk lager dan normaal in te nemen. Als de reactie zo heftig was bij TO en er is gezegd DNA onderzoek te laten doen, dan zou ik dat wel even met de huisarts bespreken. Zo’n (volgens mij gaat het dan om een enzym onderzoek) onderzoek is volgens mij ook door de huisarts aan te vragen. Dan hoeft dat niet te betekenen dat dochter dat ook heeft. Maar die kans is er wel.
Dus huisarts op de hoogte brengen van de absurt heftige reactie van jou op een bepaald middel. En dan de huisarts laten overleggen met een psychiater wat wijsheid is.
Ik begrijp je angst. Je vraagt je af of AD het enige is dat haar leven zou kunnen verbeteren. Maar wat nou als AD bij haar geen optie zou zijn. Schrikbeeld.
Maar ik kan je geruststellen. Mocht AD haar enige echte uitweg zijn, dan zijn er nog 100 verschillende soorten uit te proberen. Vast ook eentje die dan wel prima verdragen wordt.
Sterkte!
zaterdag 7 september 2024 om 21:55
In dat geval (voor jouzelf) zou ik me laten verwijzen naar ik geloof dit:
https://www.parnassiagroep.nl/hoe-wij-h ... es-op-maat
Wellicht is er voor jou een middel waar je veilig aan kunt beginnen op basis van dat onderzoek.
https://www.parnassiagroep.nl/hoe-wij-h ... es-op-maat
Wellicht is er voor jou een middel waar je veilig aan kunt beginnen op basis van dat onderzoek.
zaterdag 7 september 2024 om 22:01
Wat is dan je doel?Zazazebra schreef: ↑07-09-2024 21:38Klopt, ben ik me van bewust.
Ik snap dat men hier dat soort zaken schrijft. Ik hoef er alleen niet iedere keer op gewezen te worden, want ik weet zelf heel goed wat het effect van mijn denken op haar zou kunnen zijn.
Het is ook niet het doel van dit topic, om me bewust te worden van mijn zorgen en het effect daar van op mijn kind.
Je kind kan veel baat hebben bij AD. De enige manier om daar achter te komen is proberen.
Overleg evt over langzaam opbouwen, mss langzamer dan bij jou.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
zaterdag 7 september 2024 om 22:03
Maar jij haakte dus af op basis van die ene slechte ervaring?Zazazebra schreef: ↑07-09-2024 21:50Ik denk dat je hiermee eigenlijk de spijker op de kop slaat. Of dat ze afhaakt vanwege de bijwerkingen (zoals ik ook afhaakte en daardoor tot op de dag van vandaag op bepaalde gebieden gedeeltelijk beperkt ben gebleven in mijn doen en laten). Ik wil zo graag dat ze opknapt en weer perspectief krijgt.
Ik snap dat dat een heftige ervaring was, maar heb je niet overlegd over evt een ander middel? Of een lagere dosering?
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
zaterdag 7 september 2024 om 22:13
Zo'n enzymonderzoek zou ik pas doen als het middel werkelijk bijwerkingen geeft. Als je bepaalde middelen langzamer verwerkt en bijwerkingen krijgt door een te hoge spiegel, dan zit je normaliter vrij veilig met een lage startdosering.
Het is echt niet algemeen aangeraden om te doen en zeker niet als je nog nooit iets hebt gebruikt en je niet weet of er uberhaupt eventuele heftige bijwerkingen optreden. https://www.nvvp.net/stream/leidraad-fa ... aktijk.pdf
Het is echt niet algemeen aangeraden om te doen en zeker niet als je nog nooit iets hebt gebruikt en je niet weet of er uberhaupt eventuele heftige bijwerkingen optreden. https://www.nvvp.net/stream/leidraad-fa ... aktijk.pdf
zaterdag 7 september 2024 om 22:21
Is dat dna onderzoek inderdaad gedaan zoals aangeraden?
Ik deel de mening dat mensen die bang zijn voor bijwerkingen ze ook veel krijgen maar ik lees ook dat jouw ervaring echt heftig is geweest wat heel naar is.
Maar ik denk dat niet proberen op de lange termijn ook heel naar is.
Ik slik ad sinds mijn 16de en heb dat toen zonder overleg met mijn moeder gedaan en dat ging prima.
Ik merk dat ik het altijd lastig vind als mensen zo krampachtig zijn over AD. ik nam laatst pijnmedicatie en werd daar extreem ziek van maar daarom zeg ik niet dat een ander dat maar niet moet nemen.
Miljoenen mensen wereldwijd slikken AD het is gewoon een goedgekeurd medicijn laten we er ajb niet zo panisch mee om gaan.
Gezien jouw ervaringen zou ik als ik haar was vragen om een (telefonisch) gesprek 1 of 2 dagen na het starten. Start op een doordeweekse dag en niet op vrijdag. Verder verstandig voor haar om een paar dagen vrij te plannen bij de start ervan en misschien wil/kan jij dat ook doen als jullie beide dat prettig vinden.
Probeer haar er open in te laten gaan en raak niet in paniek als ze inderdaad even wat klachten heeft.
Overigens ben ik nu 41 en slik nog altijd ad (wel andere) en zal dat levenslang blijven slikken. Het is niet anders, ik leef nog en ben met vlagen redelijk gelukkig iets wat ik geen van beide zou kunnen zeggen zonder ad. Wat mij betreft verwoest het over het algemeen geen levens maar red die juist.
Ik deel de mening dat mensen die bang zijn voor bijwerkingen ze ook veel krijgen maar ik lees ook dat jouw ervaring echt heftig is geweest wat heel naar is.
Maar ik denk dat niet proberen op de lange termijn ook heel naar is.
Ik slik ad sinds mijn 16de en heb dat toen zonder overleg met mijn moeder gedaan en dat ging prima.
Ik merk dat ik het altijd lastig vind als mensen zo krampachtig zijn over AD. ik nam laatst pijnmedicatie en werd daar extreem ziek van maar daarom zeg ik niet dat een ander dat maar niet moet nemen.
Miljoenen mensen wereldwijd slikken AD het is gewoon een goedgekeurd medicijn laten we er ajb niet zo panisch mee om gaan.
Gezien jouw ervaringen zou ik als ik haar was vragen om een (telefonisch) gesprek 1 of 2 dagen na het starten. Start op een doordeweekse dag en niet op vrijdag. Verder verstandig voor haar om een paar dagen vrij te plannen bij de start ervan en misschien wil/kan jij dat ook doen als jullie beide dat prettig vinden.
Probeer haar er open in te laten gaan en raak niet in paniek als ze inderdaad even wat klachten heeft.
Overigens ben ik nu 41 en slik nog altijd ad (wel andere) en zal dat levenslang blijven slikken. Het is niet anders, ik leef nog en ben met vlagen redelijk gelukkig iets wat ik geen van beide zou kunnen zeggen zonder ad. Wat mij betreft verwoest het over het algemeen geen levens maar red die juist.
ibiopviva wijzigde dit bericht op 08-09-2024 12:55
1.84% gewijzigd
Liefhebben
is meer
lief
dan hebben
is meer
lief
dan hebben
zaterdag 7 september 2024 om 22:26
Geheel eens met IBI.
Hier vorig jaar een heftige reactie op pijnmedicatie. Overleg met arts, andere medicatie. Zonder die heftige bijwerkingen.
Zo gaat dat heel vaak en dus ook bij AD.
En idd, AD is niks spannends, het is gewoon een uitgebreid getest type medicijnen.
Hier vorig jaar een heftige reactie op pijnmedicatie. Overleg met arts, andere medicatie. Zonder die heftige bijwerkingen.
Zo gaat dat heel vaak en dus ook bij AD.
En idd, AD is niks spannends, het is gewoon een uitgebreid getest type medicijnen.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
zaterdag 7 september 2024 om 22:28
Ik heb al behoorlijk wat psychiaters en verpleegkundig specialisten versleten in mijn leven. En allemaal vroegen ze bij overstappen naar een ander AD of ik wist of er meer mensen in mijn familie AD slikken en wat voor hen werkt. Ik vermoed dus ook wel sterk dat jouw ervaring met AD meegenomen zal worden.
Toen ik voor het eerst met AD begon werd dat ook voorgeschreven door de huisarts. Aan mijn huisartsenpraktijk is een psychiater verbonden waarmee mijn huisarts overlegde over mij. Die psychiater kwam iig eens per maand naar de praktijk om de mensen te zien waarbij ze dat nodig achtten. Dus daar ben ik ook een paar keer langs geweest. Dus misschien is er aan jullie huisarts wellicht ook een psychiater verbonden die kan meedenken?
En het is vervelend dat er geen garantie is dat een bepaald middel gaat werken. En je schrijft dat het jammer zou zijn als ze door een verkeerd middel afhaakt. Maar dan kom je toch precies in de situatie terecht waar ze nu ook in zit? Namelijk de dagen proberen door te komen zonder AD? Het heeft mij ook behoorlijk wat frustratie en crisissen gekost. Maar niets slikken was simpelweg geen optie. Uiteindelijk is het een combinatie van 3 middelen geworden waarmee de scherpste randjes er wel af gingen en die zorgden dat ik ook kon slapen en intensieve therapieen aankon.
Toen ik voor het eerst met AD begon werd dat ook voorgeschreven door de huisarts. Aan mijn huisartsenpraktijk is een psychiater verbonden waarmee mijn huisarts overlegde over mij. Die psychiater kwam iig eens per maand naar de praktijk om de mensen te zien waarbij ze dat nodig achtten. Dus daar ben ik ook een paar keer langs geweest. Dus misschien is er aan jullie huisarts wellicht ook een psychiater verbonden die kan meedenken?
En het is vervelend dat er geen garantie is dat een bepaald middel gaat werken. En je schrijft dat het jammer zou zijn als ze door een verkeerd middel afhaakt. Maar dan kom je toch precies in de situatie terecht waar ze nu ook in zit? Namelijk de dagen proberen door te komen zonder AD? Het heeft mij ook behoorlijk wat frustratie en crisissen gekost. Maar niets slikken was simpelweg geen optie. Uiteindelijk is het een combinatie van 3 middelen geworden waarmee de scherpste randjes er wel af gingen en die zorgden dat ik ook kon slapen en intensieve therapieen aankon.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
