Psyche
alle pijlers
As uitstrooien
zaterdag 15 februari 2025 om 20:39
We gaan komende week de as van mijn moeder verstrooien. Ik zie er nogal tegenop omdat ik niet weet wat ik kan verwachten of hoe ik me erbij ga voelen. De afgelopen maanden hebben we heel wat eerste keren zonder haar gehad, en dit is toch ook wel weer een nieuw afscheid. En dan nog het idee van zo’n bakje met restanten (ik heb dat nog nooit in het echt gezien). Toen ik de afspraak maakte, was ik nog vol goede moed over een mini herdenking (we gaan erna uit eten), maar nu het dichterbij komt…
Hoe hebben jullie dat aangepakt en viel het zwaar?
Hoe hebben jullie dat aangepakt en viel het zwaar?
zaterdag 15 februari 2025 om 23:04
Nou dat snap ik wel. Ik zou mijn zoontje ook dichtbij mij willen houden. Wat een verdriet moet dat zijn voor jou!Zonneoog schreef: ↑15-02-2025 22:21Mijn zoontje is overleden 10 jaar geleden en ik wil hem uitstrooien op een mooie plek maar elke keer krabbel ik terug en wil ik hem bij mij houden. Ik heb hem om mijn nek hangen en in een kleine urn een beetje maar ik vind dat moeilijk.
Sterk van jullie en wat goed dat jullie dit doen. Ik hoop dat het na afloop jou een goed gevoel geeft.
( sorry aan mij heb je niet veel )
maandag 17 februari 2025 om 00:37
Mijn pa wilde uitgestrooid worden in een natuurgebied in de Spaanse Pyreneeën. Maar dat was behoorlijk lastig te bereiken. Toen wij met de trein op vakantie gingen naar Cap d'Agde heb ik de koker met as onderin mijn koffer gedaan. De Franse riviera is ook heel mooi.
In Cap om 4 uur in de nacht de pier opgelopen en hem daar uitgestrooid. Hij is niet komen spoken dus ik denk dat dat wel goed was.
In Cap om 4 uur in de nacht de pier opgelopen en hem daar uitgestrooid. Hij is niet komen spoken dus ik denk dat dat wel goed was.
Gaat u anders ondertussen even wat voor u zelf doen. (Viktor)
maandag 17 februari 2025 om 11:09
Wij hebben het as van mijn moeder uitgestrooid op een gedenkplek waar we een boom hebben geplant. We hebben haar as vermengd met de aarde en de wortels van de boom. Er staan meerdere bomen die daar geplaatst zijn met as. Zo is ze weer terug naar de natuur en hebben wij een fijne plek om naartoe te gaan.
maandag 17 februari 2025 om 11:44
Wij hebben de as van mijn moeder zonder poespas op de strooiplek van het uitvaartcentrum uitgestrooid, of laten uitstrooien zelfs.
Door omstandigheden was er bijna niemand bij behalve ikzelf, en ik voelde er niet voor om in mijn eentje een tocht naar de natuur of de zee te ondernemen. En mijn moeder gaf niet om dat soort dingen dus toen hebben we het maar simpel gehouden.
Het waaide nogal en de uitvaartmevrouw kreeg nogal wat as op haar broek. Dat wilde ik zelf niet, dus ik heb het haar laten doen. (mijn broek kon me niks schelen, maar ik wilde niet met 'deeltjes van mam' op mijn kleren rondlopen).
Als ik lees over mensen die hele zeiltochten maken of rituelen houden vind ik het wel een beetje karig. Aan de andere kant waren er ook redenen die dat allemaal niet zo makkelijk maakten en wil ik me ook niet laten opjagen door een soort 'afscheid-FOMO'.
Door omstandigheden was er bijna niemand bij behalve ikzelf, en ik voelde er niet voor om in mijn eentje een tocht naar de natuur of de zee te ondernemen. En mijn moeder gaf niet om dat soort dingen dus toen hebben we het maar simpel gehouden.
Het waaide nogal en de uitvaartmevrouw kreeg nogal wat as op haar broek. Dat wilde ik zelf niet, dus ik heb het haar laten doen. (mijn broek kon me niks schelen, maar ik wilde niet met 'deeltjes van mam' op mijn kleren rondlopen).
Als ik lees over mensen die hele zeiltochten maken of rituelen houden vind ik het wel een beetje karig. Aan de andere kant waren er ook redenen die dat allemaal niet zo makkelijk maakten en wil ik me ook niet laten opjagen door een soort 'afscheid-FOMO'.
maandag 17 februari 2025 om 13:08
Moet je ook zeker niet doen.Ginevra schreef: ↑17-02-2025 11:44Wij hebben de as van mijn moeder zonder poespas op de strooiplek van het uitvaartcentrum uitgestrooid, of laten uitstrooien zelfs.
Door omstandigheden was er bijna niemand bij behalve ikzelf, en ik voelde er niet voor om in mijn eentje een tocht naar de natuur of de zee te ondernemen. En mijn moeder gaf niet om dat soort dingen dus toen hebben we het maar simpel gehouden.
Het waaide nogal en de uitvaartmevrouw kreeg nogal wat as op haar broek. Dat wilde ik zelf niet, dus ik heb het haar laten doen. (mijn broek kon me niks schelen, maar ik wilde niet met 'deeltjes van mam' op mijn kleren rondlopen).
Als ik lees over mensen die hele zeiltochten maken of rituelen houden vind ik het wel een beetje karig. Aan de andere kant waren er ook redenen die dat allemaal niet zo makkelijk maakten en wil ik me ook niet laten opjagen door een soort 'afscheid-FOMO'.
Ik hou ook helemaal niet van rituelen en gedoe, of het allemaal heel zwaar maken.
maandag 17 februari 2025 om 13:15
Ik heb mijn ouders en mijn oma allemaal uitgestrooid in de maas.. Wij hadden ook niet van die mooie bussen die ik hier zie. Wij hadden (bij alle drie) een strooikoker van karton.
Mijn vader ging als eerste en het uitstrooien was wat lacherig want uitgerekend op die dag was er een sneeuwstorm en was het ijs en ijskoud..de plek waar we het gingen doen was ook ineens gerenoveerd en dus moeten we over een hekje klimmen.
Mijn moeder en oma hebben we op een andere plek uitgestrooid, gewoon zittend aan t water op een trappetje, rustig schuddend. Het was bij beide mooi weer en het was ook gewoon goed zo.. geen emotionele dingen eromheen.
Gek genoeg heb ik dan wel weer alle drie de strooikokers nog in de schuur liggen. Ik vind het heel gek om die weg te gooien omdat er voor mijn idee nog wat restjes as in kunnen en zitten en dat voelt dan als mijn ouders weggooien.. Mijn man vindt het allemaal prima en dus hebben we onlangs die kokers weer mee verhuist. alledrie mooi in hun eigen tasje..
Mijn vader ging als eerste en het uitstrooien was wat lacherig want uitgerekend op die dag was er een sneeuwstorm en was het ijs en ijskoud..de plek waar we het gingen doen was ook ineens gerenoveerd en dus moeten we over een hekje klimmen.
Mijn moeder en oma hebben we op een andere plek uitgestrooid, gewoon zittend aan t water op een trappetje, rustig schuddend. Het was bij beide mooi weer en het was ook gewoon goed zo.. geen emotionele dingen eromheen.
Gek genoeg heb ik dan wel weer alle drie de strooikokers nog in de schuur liggen. Ik vind het heel gek om die weg te gooien omdat er voor mijn idee nog wat restjes as in kunnen en zitten en dat voelt dan als mijn ouders weggooien.. Mijn man vindt het allemaal prima en dus hebben we onlangs die kokers weer mee verhuist. alledrie mooi in hun eigen tasje..
Sometimes I question my sanity, but the unicorn and gummy bears tell me I’m fine!
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
