Autisme diagnose traject ervaringen

29-05-2024 09:42 24 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Hallo allemaal,

Ik ben een man en vermoed dat ik autistisch ben. Ik loop tegen veel dingen aan. Vriendschappen heb ik amper. Soms speel ik spelletjes tijdens een spelletjesmiddag of -avond, maar dan hoor ik wat voor dingen ze nog meer doen en waarbij ik niet gevraagd word. Dan vraag ik me af of ze me wel aardig vinden. Op die momenten voel ik me heel eenzaam. Een echte goede vriend heb ik niet.

Mijn vader heeft weleens tegen mij gezegd dat hij denkt dat ik op het autismespectrum zit. Hij heeft het nut van een diagnose nooit gezien en heeft daarom nooit iets met zijn vermoedens gedaan. Ik vraag me af: wat heeft een diagnose voor jullie betekend?

Soms denk ik dat mijn symptomen zijn ontstaan door een onprettige jeugd; een broer die mij sloeg, kleineerde, opsloot en trapte. Ook was mijn vader heel streng toen ik jong was. Toen ik een paar jaar oud was, had mijn vader een burn-out en kreeg hij daarvoor therapie. Daarom denk ik soms ook dat mijn symptomen door PTSS zijn ontstaan. Thuis is er ook best vaak ruzie tussen mijn ouders. Vroeger bemoeide mijn broer zich daar ook mee. Het was nooit gezellig thuis.

Ik vroeg me af of jullie je ervaringen met het traject kunnen delen. Hoe lang duurde het? Wat voor dingen moest je doen? Wat moesten je ouders doen? Wat heeft het je gebracht? Wat voor hulp krijg je nu?
dagschijn wijzigde dit bericht op 03-11-2024 21:33
0.26% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
Wat vervelen dat je je zo voelt, en wat goed dat je daar hulp bij wil zoeken
Onze oudste dochter heeft een autismetraject doorlopen, dat begon bij de huisarts

Ik zou je ook echt aanraden om bij je jeugd hulp te zoeken. Want autisme of niet…. Dat is echt iets om fijn is om te verwerken.

Sterkte!
Heb je al een verwijzing van de huisarts?

En het is iets wat je veel kan brengen, duidelijkheid. En naast traject mbt diagnose/testen is er psycho-educatie voor jou. Maar kan ook voor geliefden zijn, zodat zij ook beter weten hoe je brein werkt voor jou.

Zodat de verwachtingen mbt bepaalde gedragingen en verantwoordelijkheden kunnen worden bijgesteld en hoe zij samen met jou een omgeving creëren waarin je jezelf kan zijn en je beter kan ontwikkelen, je wel fijn en veilig voelt.
Alle reacties Link kopieren Quote
Bij een van onze zonen werd een vorm van autisme vermoed toen hij nog op de lagere school zat. Hij is toen onderzocht en uiteindelijk werd aangegeven dat het nog ontwikkelbaar was. Hij had er zelf geen last van toen maar speelde altijd alleen, reageerde soms apatisch, weinig aansluiting en nog een heel andere rits zaken. Hij is toen intensief begeleid, zo wel op school, als door een psycholoog, speciale opvang en door ons thuis.
Bepaalde zaken landden toen gewoon niet bij hem, hij dacht heel erg vanuit zichzelf, begreep dingen niet (grapjes bv., hij nam alles heel serieus) het kwam niet (vaak) bij hem op om zaken vanuit een ander perspectief te begrijpen.
Lang verhaal kort, door alle begeleiding is hij uiteindelijk sociaal veel opener geworden, dat ziet hij ook in en hij ervaart er de voordelen van. Maar hij is nog steeds zijn fijne ik.

Zijn begeleiding begon dus vroeg, maar het is nooit te laat om er mee te beginnen.
Ik hoop dat je het eenzame gevoel kwijt zult raken. Zoek hulp en gun jezelf de tijd.
Heel veel sterkte en succes.
sweetfirefly wijzigde dit bericht op 29-05-2024 11:12
1.50% gewijzigd
Vanaf eind juli worden er weer egeltjes geboren, zorg voor een schuilplekje in je tuin, en een klein en laag bakje water. Nooit melk. Dank je wel.
Alle reacties Link kopieren Quote
Mijn dochter met diagnose ASS op haar 16de, heeft veel gehad aan de diagnose, want eindelijk begreep ze waarom ze is, zoals ze is en hoe haar brein werkt.

Ook verklaart het waarom ze zich altijd anders heeft gevoeld en waardoor vriendschappen soms moeizaam verliepen.

We zijn gestart bij de huisarts met een verzoek tot verwijzing.

Het diagnostisch traject bestond uit veel gesprekken en vragenlijsten. Ook waren er lange gesprekken met mij als ouder.

Gezien je 19 bent, kun je zelf naar de huisarts en aangeven waar je gedachten naar uit gaan en wat je wens daar in is.
Alle reacties Link kopieren Quote
Wat naar dat je je eenzaam voelt. Je schrijft helder.
Het zou kunnen dat symptomen voortkomen uit ptss. Een forummer schreef ooit dat een ass diagnose niets zegt over de oorsprong of prognose (corrigeer me gerust als ik ernaast zit). Dat vond ik wel een ‘eye opener’.

Het begint inderdaad bij de huisarts. Het autisme traject bestond bij mij uit vragenlijsten, daarna iets van 4 afspraken van pakweg anderhalf uur met gesprekken, casussen, interpretaties tekeningen, zelf iets fabriceren en vragenlijsten voor ouders. Na diagnose waren er een paar sessies met een groepje om meer inzicht en handvaten te krijgen in ass spectrum.
celine wijzigde dit bericht op 29-05-2024 10:35
0.78% gewijzigd
The point of modern propoganda isn’t only to misform or push an agenda. It is to exhaust your critical thinking, to annihilate truth.
Alle reacties Link kopieren Quote
Hoi Dagschijn, wat ontzettend vervelend dat je zo'n nare jeugd hebt gehad.

Mijn dochter (nu 13) heeft recent de diagnose gekregen. Om je concrete vragne te beantwoorden:

Wat is het traject voor diagnose:
Het duurde ongeveer 6 maanden, met name de wachtlijst. Traject zelf was:
- Eerste gesprek met huisarts, doorverwijzing (dan wachtlijst)
- Intake bij de praktijk
- Gedetailleerde vragenlijst voor ouders
- Een stuk of 3 gesprekken / tests (van ong 2 uur), sommige met ouders, sommige met alleen kind. We hadden een gedetailleerde IQ test, maar voor autisme zelf is niet echt een test, meer gesprekken.

Traject begeleiding:
'psychoeducatie' waarin wordt uitgelegd wat het is en wat je kan doen voor kind (3x2 uur in een kleine groep) en ouders (e-learning, boekentips)

Wat heeft het betekent:
Aanleiding voor de testen waren ook opvoedproblemen: we wisten gewoon niet meer wat we moesten doen, want all 'normale' tips werkten niet. Er was daardoor veel ruzie thuis. Nu begrijpen wij (als ouders) beter wat we moeten doen, er zijn weer nieuwe tips,en we accepteren beter dat het op de 'normale' manier niet werkt. We kunnen beter communiceren door te tips toe te passen. Ruzie is niet helemaal gestopt (het blijft een tiener) maar het gaat wel beter.
We hebben verschillende boeken liggen (geef me de 5, lifehacks voor meiden met autisme), en laatst heeft dochter ze weer gelezen. Dit helpt haar om zichzelf beter te bergijpen.

Kijk ook eens op en Neurodiversiteit - algemeen topic. psyche/neurodiversiteit-gt-algemeen-top ... #p34534938
Alle reacties Link kopieren Quote
Autisme bij mannen en autisme bij vrouwen kan zich wel erg anders uiten.....
Het onderzoekstraject zal hetzelfde zijn.

Mijn man zit op het autistisch spectrum, maar bij hem uit zich het toch behoorlijk anders dan bij mijn vriendin. Ze kunnen het wel weer goed met elkaar vinden, dat vind ik dan wel weer grappig.

Voor die vriendin was het trouwens erg belangijk om de diagnose te krijgen.
Mijn man vind het voor zichzelf niet zo interessant.
Alle reacties Link kopieren Quote
Lucifee2024 schreef:
29-05-2024 10:05
Heb je al een verwijzing van de huisarts?
Nee, ik heb nog geen verwijzing van de huisarts en ben daar nog niet geweest. Wanneer verwijst de huisarts je door naar een psycholoog?
Dagschijn schreef:
29-05-2024 12:49
Nee, ik heb nog geen verwijzing van de huisarts en ben daar nog niet geweest. Wanneer verwijst de huisarts je door naar een psycholoog?
Als je een afspraak maakt en je hem of haar/hen je dingen waar je tegen aan loopt verteld, gewoon zoals je met anderen dingen ook naar de huisarts gaat. Zou wel zoveel mogelijk voor jezelf al op papier zetten, zodat je niets vergeet.

Dan zal de huisarts bij verdenking van mogelijk autisme een verwijzing aanmaken. Niet heel spannend.
Alle reacties Link kopieren Quote
Soms heb ik het gevoel dat ik het mezelf aanpraat dat ik het wellicht heb. Stel ik zou het traject volgen en krijg een diagnose. Ik wil de wetenschap in psychologie niet in twijfel trekken, maar ze kunnen nooit met zekerheid zeggen dat ik autisme heb. Die onzekerheid vind ik lastig. Ervaren jullie dat ook zo?
Je weet niet eens hoe je een verwijzing krijgt of hoe zo'n diagnose tot stand komt maar je maakt wel dit soort uitspraken?

Beetje gek niet. Maar laat je je niet testen. Het is geen verplichting.
Alle reacties Link kopieren Quote
Celine schreef:
29-05-2024 10:29


Het begint inderdaad bij de huisarts. Het autisme traject bestond bij mij uit vragenlijsten, daarna iets van 4 afspraken van pakweg anderhalf uur met gesprekken, casussen, interpretaties tekeningen, zelf iets fabriceren en vragenlijsten voor ouders.
Wat fabriceerde je? En waarom moest je iets fabriceren?
Alle reacties Link kopieren Quote
Celine schreef:
29-05-2024 10:29


Het begint inderdaad bij de huisarts. Het autisme traject bestond bij mij uit vragenlijsten, daarna iets van 4 afspraken van pakweg anderhalf uur met gesprekken, casussen, interpretaties tekeningen, zelf iets fabriceren en vragenlijsten voor ouders.
Wat fabriceerde je? En waarom moest je iets fabriceren?
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik heb op de een of andere manier een dubbele reactie gemaakt. Hoe kan ik een reactie verwijderen?
Alle reacties Link kopieren Quote
Hoi Dagschijn,

Wat rot dat je je zo voelt.
Zelf zou ik in jouw geval eerst eens met de POH van de huisarts gaan praten.
Zelf heb ik ook jarenlang gedacht dat ik autistisch was, weinig vrienden, moeilijk contact kunnen maken, mensen niet kunnen aankijken maar ook continu veel spanning ervaren.
via de POH ben ik uiteindelijk bij een psycholoog beland gespecialiseerd in cptss. (wel 9 maanden zoeken en wachten verder helaas)
Haar woorden waren, je klachten kunnen zowel bij autisme horen als CPTSS dit kan heel erg op elkaar lijken, het ene is meer aanleg het ander meer een gevolg van gebeurtenissen tijdens de opvoeding.
Laten we eerst kijken naar dit stuk vanuit je jeugd en de gevolgen voor je gedrag nu met schematherapie" en dan kijken we dan wel wat er over blijft voor een evt autisme diagnose.
Ze zei je kunt beter de volgorde aanhouden die we nu doen anders zit je gelijk met een label waar je lastig nog vanaf komt bij evt verdere behandeling.
Intussen weet ik dat ik cptss heb en niet autistisch ben, (alhoewel ik dat ook niet perse erg had gevonden) maar ik ben blij dat ik het zo aangepakt heb, zodat ik nu de juiste hulp heb.
Wellicht heb je hier zelf ook wat aan.
Alle reacties Link kopieren Quote
Dus in jouw geval ga je niet naar de huisarts 'voor doorverwijzing voor autisme onderzoek' maar je gaat naar de huisarts met waar je tegenaan loopt. De huisarts kan je dan doorverwijzen naar de juiste specialist, waar vanalles uit kan komen. En hopelijk helpt het dan.

In het voorbeeld van mijn dochter gingen we met opvoedproblemen en vermoeden van ADHD, en we kwamen dus uit bij een autisme-diagnose. Bij jou loopt het wellicht ook anders dan je verwacht.

De vraag is ook eigenlijk niet of je autisme hebt, maar of je problemen hebt waar je tegenaan loopt waar je hulp bij zou willen hebben.
Mis_poes schreef:
29-05-2024 14:53
Hoi Dagschijn,

Wat rot dat je je zo voelt.
Zelf zou ik in jouw geval eerst eens met de POH van de huisarts gaan praten.
Zelf heb ik ook jarenlang gedacht dat ik autistisch was, weinig vrienden, moeilijk contact kunnen maken, mensen niet kunnen aankijken maar ook continu veel spanning ervaren.
via de POH ben ik uiteindelijk bij een psycholoog beland gespecialiseerd in cptss. (wel 9 maanden zoeken en wachten verder helaas)
Haar woorden waren, je klachten kunnen zowel bij autisme horen als CPTSS dit kan heel erg op elkaar lijken, het ene is meer aanleg het ander meer een gevolg van gebeurtenissen tijdens de opvoeding.
Laten we eerst kijken naar dit stuk vanuit je jeugd en de gevolgen voor je gedrag nu met schematherapie" en dan kijken we dan wel wat er over blijft voor een evt autisme diagnose.
Ze zei je kunt beter de volgorde aanhouden die we nu doen anders zit je gelijk met een label waar je lastig nog vanaf komt bij evt verdere behandeling.

Intussen weet ik dat ik cptss heb en niet autistisch ben, (alhoewel ik dat ook niet perse erg had gevonden) maar ik ben blij dat ik het zo aangepakt heb, zodat ik nu de juiste hulp heb.
Wellicht heb je hier zelf ook wat aan.
Gelijk?

Bij de GGZ en autismecentra is breed uitvragen en ook eerst bekijken of er geen trauma speelt.
Je wordt echt uitgevraagd ( en vaak ook ouders of andere geliefden die je al van kinds af aan kennen) of er niet trauma of wat anders kan spelen ipv gelijk en alleen naar autisme te kijken.
Dat is echt al een tijdje vast beleid.

Dan na intake en heleboel testen en vragenlijsten en gesprekken komt er een zorg/hulpadvies en kan dus zijn dat ze andere dingen vinden dan autisme of meer dan 1 probleem/diagnose waar ze gericht verder naar willen kijken.
Alle reacties Link kopieren Quote
Dagschijn schreef:
29-05-2024 13:39
Wat fabriceerde je? En waarom moest je iets fabriceren?
Het is alweer een tijdje geleden maar ik moest iets tekenen en blijkbaar was mijn volgorde van tekenen afwijkend of kenmerkend. Wat precies afwijkend was, ga ik niet aangeven omdat je dat zelf mag ontdekken.

Mijn diagnose kreeg ik na mijn 40e nadat ik vastliep in mijn werk, burn out en moeite met prikkelverwerking. Ook vind ik het soms lastig afstemming of aansluiting te vinden binnen sommige groepdsdynamieken. Dat laatste hoeft van mij ook niet meer zo. Dat geeft rust en er zit minder spanning op.

In jouw geval zou ik helder voor jezelf opschrijven waar je op vastloopt. Welke kenmerken belemmeren jou? Wat zou je eruit willen halen? Wat verwacht je dat de diagnose je oplevert? Waarmee zou je geholpen willen worden? Bij welke situaties voel je spanning? Daarmee naar de huisarts.
celine wijzigde dit bericht op 16-06-2024 12:26
42.07% gewijzigd
The point of modern propoganda isn’t only to misform or push an agenda. It is to exhaust your critical thinking, to annihilate truth.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ben jij de TO die aangeeft zich amper iets van zijn jeugd te herinneren? Dan denk ik eerder aan cptss en dissociatie dan aan ass. Uit ervaring.

Wel lekker van je vader, dat er 'iets mis' met jou zou zijn, ipv zijn eigen rottige gedrag en de gevolgen daarvan bij jou te erkennen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Een diagnose is vooral van belang als je hulp nodig hebt.
Als je bepaalde dingen niet kunt en je hebt geen diagnose, dan willen mensen er geen rekening mee houden.
Heb je wel een diagnose, dan willen mensen er ineens wel rekening mee houden.

Een diagnose zegt verder niet zoveel. Het verklaart niets, het benoemt alleen maar.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Alle reacties Link kopieren Quote
Dagschijn schreef:
29-05-2024 13:33
Soms heb ik het gevoel dat ik het mezelf aanpraat dat ik het wellicht heb. Stel ik zou het traject volgen en krijg een diagnose. Ik wil de wetenschap in psychologie niet in twijfel trekken, maar ze kunnen nooit met zekerheid zeggen dat ik autisme heb. Die onzekerheid vind ik lastig. Ervaren jullie dat ook zo?
Dat is een groot probleem bij psychiatrische diagnoses: ze zijn subjectief.
Maar: als jij de diagnose autisme krijgt heb je een bepaalde combinatie van problemen.
Dat is wat een diagnose zegt namelijk.

Dat veel mensen denken dat zo'n diagnose iets zegt over je hersenen is een gevolg van hoe diagnoses worden gebruikt.
Helaas, zou ik zeggen.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik kreeg de diagnose (toen nog) Asperger toen ik 15 was. Over mijn traject naar een diagnose wil ik niet veel vertellen. Maar wat ik wel kan delen, is dat een diagnose nog niks oplost. Het voelde toen alsof ik mezelf compleet opnieuw moest leren kennen. Maar we zijn nu 10+ jaar verder en het label autisme maakt dat ik bepaalde beperkingen kan accepteren en plaatsen. Ik slaap 's middags soms als ik een drukke dag heb, voor en in het begin van mijn diagnose was er geen haar op mijn hoofd die eraan dacht overdag te slapen.

Ik kwam een plaatje tegen met een tekst die ging over autisme en een elastiek. Ik heb tot mijn diagnose en best wel een tijd daarna, alles gedaan om normaal over te komen. Maar als je dat te ver doet, dat elastiek te ver oprekt, dan wordt ie lam en kan ie nooit meer terug naar zijn originele flexibiliteit. Bij mij is dat absoluut gebeurd.

Wat denk jij te halen uit een diagnose? Erkenning of zijn er dingen waar je hulp bij nodig hebt?
En het opent deuren naar hulp en accommodaties en passend onderwijs op school en later werk die er zonder label/diagnose/beschrijving van traits door een prof, niet zijn/je geen aanspraak op kan maken.
Het kan handvat(t)en geven, gerichtere therapie/psycho-educatie ect, hulp zoals persoonlijke begeleider via wmo enz.

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven