Autisme en daten; gaat soms stroef

Ik ben aan het daten met een man die ook autisme heeft. En ik dus ook. Het heeft mij echt moeite gekost om dat te vertellen, blijkt dat hij dat ook heeft.

Toen we elkaar voor het eerst zagen was het zo leuk en gezellig. We hadden al 2 jaar contact maar ik was er nog niet klaar voor. Toen dacht ik opeens; ik doe het gewoon. Het was zo leuk en gezellig. En vond het interessant. Hij gaf aan mij ook leuker te vinden en wat gevoelens voor mij kreeg.
We hadden toen ook meer app contact en dat was leuk. Met complimenten en alles en hij gaf aan verliefd te zijn etc.

Maar de laatste tijd merk ik wat anders in het gedrag qua appen en ik weet ook wel dat appen niet alles is.

Als we samen zijn is het altijd erg gezellig en hebben we gewoon samen veel plezier.
Maar op de app komen dingen vaak anders over zoals dat het vaak kort is of weinig appen. De ene dag bijvoorbeeld stuurt hij veel meer met ik mis je en wil je snel weer zien etc. Maar een andere andere dag bijvoorbeeld is alleen maar goedemorgen en welterusten maar daar tussen in maar heel weinig. En soms gaat het stroef.

Soms als ik bijvoorbeeld een smiley stuur of iets met vind het leuk met je of iets dan reageert hij er niet op. Of soms uren later, maar niet altijd. In het begin reageerde hij gelijk terug. Terwijl we wel altijs goedemorgenem welterusten wensen.
En het is ook niet zo dat ik hem constant app. Als ik hem app en hij reageert niet dan denk ik laat maar. In het begin deed hij dat wel vaker. Maar ik laat het er dan gewoon bij. En ik weet ook wel.dat mensen het druk kunnen hebben maar het is de laatste tijd anders.
Van het weekend zei hij wel dat hij mij miste en van mij hield en daarna ging het weer stroef.

Maar soms merk ik dat hij weinig interesse toont zoals hoe is je dag etc. Maar ik kan vervolgens wel alles bij hem kwijt, Onlangs ook verteld dat ik afgekeurd ben etc en daar reageerde hij goed op. We begrijpen elkaar als geen ander.

Maar vaak ook zegt hij; ik wil je snel weer zien etc. Maar soms wacht ik wel eens af of hij met dat initiatief komt wanneer we elkaar weer kunnen zien. Maar op een gegeven moment vraag ik toch wanneer hij tijd heeft omdat ik duidelijkheid wil. Maar hij maakt dan tijd voor mij vrij en we hebben al snel een afspraak ingepland. Maar zou soms ook wel eens willen dat hij vroeg waneer ik tijd heb maar meestal stel ik toch een afspraak voor.
Dit heb ik gisteren ook wel aan hem verteld in de vorm van als hij mij een keer wil zien mag hij dat gerust aangeven.

Gisteravond ben ik bij hem geweest en was het hartstikke leuk. Juist dan zegt hij wel dat soort dingen van ik mis je, blij dat ik je weer zie etc. En raar dat dat je iemand al zo snel kan missen. En zegt hij constant ik vind je echt leuk etc.

Maar zit er een verschil in qua daten met een man die autisme heeft? Kunnen ze dingen moeilijker inschatten of andere manier van communiceren? Of zijn ze zich daar minder bewust van?

Ik merk soms wel dat het mij wat onzeker maakt, maar probeer het ook los te laten. Het is ook nog maar pril. Maar wil er zeker wel alles voor geven en niet zomaar opgeven. Dit komt misschien ook doordat ik nare ervaringen met mannen heb gehad en nu soms nog wel op mijn hoede ben.
Ik laat mijn onzekerheid niet aan hem merken en probeer mezelf echt positief toe te spreken.
Maar haal soms van alles in mijn hoofd. Ik app dan ook niet meer omdat ik niet opdringerig wil overkomen. Maar die onzekerheid maakt mij echt gek... en wil ook niet dat die onzekerheid ons in dr weg staat of dat ik door die onzekerheid een einde aan ons maakt. Het is voor mij ook al 3.5 jaar geleden.

Ik weet dat het tijd nodig heeft maar ik vreet mezelf er aan op. Daardoor ga ik meer twijfelen en voel ik gewoon afstand via de app. Als ik hem app, niet heel vaak hoor, ik blijf dat beperken maar gewoon soms een smiley of een vraag of als ik iets kwijt wil. Hij reageert daar gewoon niet meer op. Maar zegt wel altijd goedemorgen en welterusten. Dit maakt mij soms wel onzeker omdat toen we in het begin elkaar net kenden, vaker appten en vond het ook gezellig maar nu voelt het soms alsof ik aan een dood paard trek. En dan denk ik; ga hem ook niet meer appen want hij reageert toch niet echt.

Maar als we samen zijn is het hartstikke leuk en zegt hij wel leuke dingen en complimenten etc. Maar het appen is gewoon minder geworden en ik weet ook dat het leven niet alleen maar uit appen bestaat maar dit maakt mij zo onzeker. In het begin zei hij wel eens ik hou van je en mis je maar hoor dat nu gewoon niet meer op de app.

Soms kan hij bot reageren of fel, ook als ik bij hem ben. Maar als we samen zijn is het wel leuk en gezellig maar merk soms dat het wat anders is dan in 't begin. Hij geeft dan in 't echt wel complimenten af en toe maar merk gewoon echt dat ik alleen maar onzekerder wordt en soms misschien opzoek ben naar bevestiging.

Ik merk wel dat hij weinig interesse toont of nooit echt vraagt hoe het met mij is of hoe mijn dag is. Zal dit toch misschien toch iets te maken hebben met autisme?

Ik wil er voor gaan maar weet weet niet hoe ik dit moet aanpakken..

Ik loop al wel bij een psycholoog en bespreek dit soort dingen soms ook wel met haar...

Iemand tips en wat ervaringen hier mee? Wil het zo graag los laten

Yinna schreef: ↑

31-12-2024 17:25

App je zoals je forumt? Niet heel vaak hoor, maar gewoon even een vraagje op het forum?
Je verhaal is namelijk heel heel erg lang. En er staat meerdere keren het zelfde. Ik bedoel dit niet lullig. Maar het maakt het lastig lezen en (daardoor) lastig reageren. Zie je zelf dat je verhaal heel lang is? Of zie je dat überhaupt niet? Of vind je het lastig om tot een bondige formulering te komen? Want dat kan je op whatsapp natuurlijk ook parten spelen.

Verder: ik heb een goede vriend die ook geen initiatief neemt om zijn vriendin te zien. Hij is niet autistisch (niet gediagnosticeerd iig). Zij heeft hem dat wel eens verweten, maar hij snapte daar niks van. Ik heb het geprobeerd uit te leggen. Maar hij begrijpt het niet. Zijn idee: ik maak altijd tijd als ze me vraagt. Hij is stapelgek op haar. Maar op een of andere manier denkt hij er niet aan om het initiatief te nemen. Nu is initiatief soms ook lastig voor mensen met ASS dus wellicht dat dat ook meespeelt.

En mss is hij gewoon niet zo'n apper. Ben ik ook niet. Een vriendin heeft daten met iemand zelfs afgekapt omdat ie te veel appte. Ze werd er gek van en hij stopte ook niet nadat ze hem dat gezegd had.

Of mss speelt iets anders. Eigenlijk kunnen wij dat ook niet weten. Maar ik zou niet zo op dat appen zitten. Kennelijk is dat sowieso niet de manier waarop het met deze man werkt. Spreek gewoon regelmatig af en kijk hoe het loopt.

Nee ik app zo juist niet. Het is vaak maar 1 zin. Niet uitgebreid. Soms een smiley meer niet.

Doordat ik soms teveel in mijn hoofd zit, en dit dan aan het typen ben kan het verhaal idd warrig over komen.

Het kan zijn dat hij niet zo apper is maar soms zit hij wel op zijn telefoon als we samen zijn of appt hij soms anderen wel terug. Maar het is echt zo punt waar ik aan moet en wil werken. En misschien heedt hij dat zelf niet door en is hij zich er niet echt bewust van

aikidoka schreef: ↑

31-12-2024 17:31

En ik moest je verhaal ook 2 keer lezen, voor ik je precieze vraag snapte, je bent nogal lang van stof in je post en inderdaad herhaal je jezelf een paar keer. Dus als je ook zo appt kan ik me voorstellen dat hij niet op alle details reageert.

Als ik hem app is het maar 1 zin of een vraag of een smiley maar niet uitgebreid.
Waarschijnlijk komt t warrig over omdat ik teveel in mijn hoofd zit en dan al aan t vooruit denken Ben

Ik ga het sws bespreken met mijn psycholoog.
Het kan idd zijn dat mijn verhaal warrig overkomt. Zit dan veel in mijn hoofd en ben dan al aan t vooruit denken.
Die onzekerheid is nergens voor nodig, ik weet het. En misschien is hij idd geen apper, maar omdat in het begin wel veel appte en dan ga ik gelijk van het ergste uit.

Ja ik maak mij gek met die onzekerheid maar wil het heel graag loslaten.
Ik heb gewoon nare ervaringen met mannen en merk dat ik juist nu ook bang ben om afgewezen te worden. Ben nu gewoon erg op mijn hoede en voorzichtig. Ja dit is een begin stadium en alles is nog nieuw voor mij. Wil mij ook niet gek laten maken door mijn eigen onzekerheid.
Omdat ik ook wel weet dat appen niet belangrijk is en geen bijzaak
er is meer in het leven maar ik merk.dat ik meer bevestiging zoek.

KittyFantastic schreef: ↑

31-12-2024 19:19

Mijn autistische vriend vraagt ook nooit hoe het gaat of hoe mijn dag was. Dan moet ik het maar gewoon vertellen, als ik iets kwijt wil, zegt hij.

Soms vind ik het ook vervelend dat hij geen interesse toont als ik iets vertel wat mij bezighoudt. En als ie het dan al doet, vraagt hij na een tijdje “was dit lang genoeg?” (Dat hij interesse heeft getoond).

Het blijft jammer. Mijn enige tip is om aan te geven waar jij behoefte aan hebt en dan kijken of jullie elkaar tegemoet kunnen komen.

Hij gaat vaak wel diep in over een onderwerp, kan daar veel over praten. En soms zegt hij als ik teveel praat moet je het zeggen. Maar wil hem ook niet veranderen.

Ik ga dit ook met hem bespreken maar denk ook dat hij zich er niet bewust van is en autisme bij hem anders uit dan bij mij. Want hij kam soms ook raar uit de hoek komen.