auto angst

.

.

Ik herken je angst gedeeltelijk, maar ik heb het voornamelijk met treinen en boten, ook zoiets doodnormaals.



Ik kreeg er vooral last van na wat nare persoonlijke gebeurtenissen. (Mijn vader werd ernstig ziek en ik kreeg twee miskramen.) Omdat ik niet wilde dat het erger werd heb ik een psycholoog ingeschakeld (op doorverwijzing van een huisarts). Zij heeft me weer de goede kant op geholpen door diverse gesprekken en oefeningen om te ontspannen. Ik heb vooral last van controledrang. Zodra ik zelf iets mag bepalen/besturen is er niks aan de hand. Maar ga ik met de trein of boot, moet ik me overgeven aan anderen en dat vind ik lastig.



Het is zeker niet over, maar ik ga wel weer de goede kant op.

Ik herken er ook wel iets van. Nadat ik zelf een redelijk groot ongeluk heb gehad was/ben ik ook banger in de auto.

Hoe ik ermee omga? Gewoon zelf weer gaan rijden en juist de dingen die ik eng vind doen! Langzaam wordt het gelukkig beter.



Geen tips specifiek voor jou, misschien met de huisarts praten?

Ik ken het ook, als bijrijder, op de snelweg. Heb het niet met water enzo maar wel op de snelweg... zodat we op snelheid komen en er allemaal andere auto's in de buurt zijn schiet ik in paniek. Heb helaas de oplossing ook nog niet gevonden, ik leeft het leven van een student waarin autorijden vrij makkelijk te vermijden is.

Er zijn wel speciale rijscholen die cursussen aanbieden om rijangst te verminderen... ik wil dat ooit nog eens doen ^.^

Tip: ga zelf rijden, als je de ervaring van het rijden zelf hebt dan ben je ook minder bang omdat je dan kunt relativeren

Lijkt op een beginnende fobie. Doe er iets aan voordat het erger word. Zoek de situaties die je eng vind juist op, dat is de enige manier om er overheen te komen. Doe op zulke momenten ontspanningsoefeningen om je te ontspannen.



Succes

Ik heb in het verleden tijden niet meer durven rijden omdat ik bang was om iemand aan te rijden en dat ik het niet door zou hebben en door zou rijden met alle gevolgen vandien. Wat op een gegeven moment ook resulteerde dat ik steeds maar stuken terug moest om te kijken of ik dan echt niks geraakt had......



Wat uiteraard onzin is want als er een bij of wesp tegen je raam aan knalt met 50km dan merk je het zelfs al!



Op een gegeven moment heb ik met veel moeite en oefening de knop omgezet en weer begonnen met rijden en zo ervoor gezorgd dat dit mijn leven niet meer beheerst.

Erg balen, maar ik heb het ook. Net als Madiken heb ik het bij grote oppervlakten zoals op sommige snelwegen. Ik rijd ook liever om dan op die stukken. Heel vervelend, want ik heb de auto in principe nodig en het is niet altijd te vermijden die grote oppervlakten. Ik raak dan ook volledig in paniek.

Hebben jullie daar nog tips voor?

Overigens ben ik ook een controlfreak en ben ik er van overtuigd dat ik wel goed kan rijden, maar andere mensen misschien minder...

Ik heb het ook. Als ik zelf rijd is het veel minder, omdat ik dan zelf bepaal wie en wat ik inhaal of niet.

Ik ben vooral bang voor vrachtwagens. Ik durf er wel één in te halen, maar meestal niet twee of meer tegelijk. Dan ben ik als de dood dat ze elkaar in gaan halen en ik dan vermorzeld word.

Na verloop van tijd, als er niets gebeurt, ebt mijn angst wat weg. Maar altijd gebeurt er weer iets, vlak voor mijn ogen, met een inhalende vrachtwagen. Dan gaat het maar nét goed, maar ben ik weer bevestigd in mijn angst.



Ik heb in het verleden ook botsingen meegemaakt en een keer een klapband, toen we net op grote snelheid waren (160 km/u). Wonder boven wonder goed afgelopen. Maar door dat soort dingen ben ik wel bang geworden. Want als kind en ook nog wel als tiener was ik nauwelijks bang in de auto.

Soms ben ik bang dat de dag komt dat ik me niet meer in het verkeer durf te begeven. Maar de laatste tijd valt het redelijk mee, zolang ik maar zelf aan het stuur zit. En de rit niet al te lang duurt en het onderweg niet al te druk is.

Want dat is het vooral, die drukte. En dan vooral op snelwegen. Het is alweer 21 jaar geleden dat ik mijn rijbewijs haalde en echt, toen was het anders. Als je toen op zondag ergens naartoe ging, was het rustig op de weg. Nu is het áltijd druk, maakt niet uit welke dag en welke tijd. Bah bah bah.

Deze angst weerhoudt me er ook van met de auto op vakantie te gaan. Dat wil zeggen, als het langer dan pakweg 3 uur rijden is. Dus vliegen we als we naar het zuiden willen. Is vaak nog goedkoper ook. Ik heb ook een beetje vliegangst, maar omdat je relatief kort vliegt heb ik dat er voor over.



Wat ik ook erg enge wegen vind, zijn provinciale wegen met tegenliggers. Gelukkig wordt er op dat soort wegen op steeds meer plaatsen een inhaalverbod van kracht en plaatsen ze dubbele, doorgetrokken strepen in het midden. Dat geeft mij een veel zekerder gevoel.



Dus... niet echt een tip. Ik vind verkeersangst een heel lastige angst, omdat-ie deels natuurlijk heel reëel is. Dat maakt het moeilijker.

Er zijn volgens mij wel therapeuten die hier iets mee doen/kunnen. Sowieso is het al aan te raden eens heel goed door te spreken met iemand die daarin getraind is, wat precies je angst is en wanneer deze zich vooral manifesteert. Dan zul je toch nog heel veel kunnen ontdekken wat je niet direct gedacht had.

Sterkte!

xx lisa.

Ja, ik sluit me ij veel bovenstaande aan: Veel zelf gaan rijden. Toen ik zelf niet of nauwelijks reed, vond ik bijrijden ook heel eng, omdat ik dacht dat je als bestuurder geen invloed hebt op wat er om je heen gebeurt. Nu ik zelf veel rij, zie ik pas hoeveel je ver vantevoren aan ziet komen, en hoe snel je kunt reageren als er iets niet goed gaat. En daar ben ik als bijrijder een stuk kalmer van geworden.

Paar jaar geleden zelf betrokken geweest bij een ongeluk (als bijrijder). Auto achterop geknald. Daarna wel 'last' gehad van overdreven afstand houden enzo. En ook als bijrijder bang zijn als diegene die rijdt wat later op z'n rem trapt dan jij zou doen.

Nu nergens last meer van.

Ik heb er ook moeite mee. Ik was eerder helemaal niet bang en best wel een "scheurneus" maar sinds een vrij ernstig ongeluk voel ik me hartstikke onveilig op de snelweg en in bochten. Ik heb het idee dat ik elk moment uit de bocht kan vliegen (ongeluk is in bocht gebeurd).

Autorijden vind ik ook wel eng. Ben een paar keer bijna doodgereden door anderen. Gelukkig wist ik in die situaties goed te handelen en heb ik zo mijn leven gered. Ik probeer me dat voor te houden, maar soms overheerst de angst en krijg ik ook bijna een paniekaanval. Heel heet en benauwd krijg ik het dan en dan wil ik het liefst acuut stoppen langs de kant van de weg. Aan de andere kant denk ik dan, angst geeft een irreele interpertatie van de situatie. Angst hoort me niet te overheersen, want dan ben je pas een gevaar op de weg. Ook vind ik 's nachts rijden doodeng, ik zie geen fluit en heb echt het idee dat ik een donker zwart gat inrijdt. Ik vermijd het dan ook om op slecht verlichte wegen te rijden.



Ik begrijp je angst heel goed. Het is ook eng op de weg. Je moet vooral goed kijken wat er om je heen gebeurt, vooral op de snelweg kan 1 seconde uitmaken of er iets gebeurt of niet. Er zijn ook veel gekken op de weg. Maar zolang je minder dan 80 km per uur rijdt heb je altijd goede controle over je auto en het stuur. Zodra je daarboven komt word dit technisch gezien minder. Hoe meer rijervaring iemand heeft, hoe kleiner de kans op ongelukken.

Misschien helpt het als je wat leest tijdens het rijden, met iemand praat, naar buiten staart en fantaseert, je gedachten afleidt van de dingen die zouden kunnen gebeuren. En voor je het weet is de rit voorbij en ben je op de bestemming.