Bang om alleen in vakantiehuis te zijn, tips?

Wij hebben een vakantiehuis in het buitenland. Het is een groot, vrijstaand huis met een enorme tuin, en het ligt aan een rustige weg vlakbij het dorpje (drie minuten lopen). Er zijn drie buurhuizen vlakbij, dus helemaal geïsoleerd ligt het niet. Maar ik ben een stadsmens. De stilte is beangstigend, vind ik, en het is er 's nachts ook zo vreselijk donker (geen straatverlichting). Bovendien is het een oud huis, je hoort altijd wel ergens een verwarmingsbuis tikken of een raam in zijn sponningen trillen, en dan is er ook nog een doodenge kelder die rechtstreeks uit een griezelfilm lijkt te komen, kortom: ik durf er niet alleen te zijn.

En dat wil ik wel. Ik heb me half-half voorgenomen om er vanaf eind augustus, als mijn man en kinderen terug naar Nederland gaan, nog twee weken in mijn eentje te blijven om te werken. Overdag is het er heerlijk rustig en ik kan er lange werkdagen maken. Het is al heel lang een fantasie om dit te doen, maar... ik durf niet! Ik heb al overwogen om er héél vroeg naar bed te gaan, zodat ik de griezeligste uren in elk geval in slaap ben (hoop ik ), en om dan bij het krieken van de dag op te staan. Maar ergens is dat ook een beetje overdreven.

Ik weet dat mijn angst irreëel is. Op het platteland is het veel veiliger dan in de stad, en dan wonen wij - in de stad - ook nog in een van de drukste delen, maar ik ben nooit bang om 's nachts over straat te gaan, terwijl ik dat op vakantie niet in mijn hoofd haal. De doodse stilte, met in de verte een blaffende hond... ik krijg het er nu al Spaans benauwd van. Maar toch, ik wíl dit! Daarom vind ik dat ik nu eens door de zure appel heen moet bijten. Maar hoe overwin ik de angst? Heeft iemand tips? Geruststellende woorden?