Psyche
alle pijlers
Bang voor escalatie
dinsdag 15 september 2009 om 02:26
Ik heb een gevoel dat zegt dat er iets moet of gaat gebeuren. En dat beangstigd mij. In het kort zal ik de situatie schetsen.
Mijn vriend woont samen met nog twee andere mannen op een heel groot terrein, oud defensie gebied, ruime wooneenheden maar ze komen elkaar dagelijks tegen. Geen probleem, de eerste jaren. Ongeveer een jaar terug begonnen er spanningen tussen mijn vriend en huisgenoot X te ontstaan. Het ging in mijn ogen nergens over. Ik zelf had al eerder een conflict met X gehad en was dus eigenlijk wel klaar met zijn onvoorspelbaar gedrag.
Nou zijn geen van beiden communicatief in staat de problemen bij de naam te noemen en daar op een volwassen manier over te praten met als doel een oplossing te vinden.
Nu heeft mijn vriend met die andere bewoner een heel goed contact en ik merkte al eerder dat X zich meer en meer afzonderde. Hier kan ik me dan ook wel weer iets bij voorstellen, hij zou zich buitengesloten kunnen voelen en niet weten hoe dit te doorbreken. Of dat zo is, weet ik niet en mijn vriend vindt dat hij voldoende toenaderingspogingen heeft gedaan om dit alles uit de wereld te helpen.
Afgelopen weekend gaf de andere huisgenoot een feestje, tegelijkertijd met X. Ze hadden het hier samen over gehad en het was geen enkel probleem om de feesten samen te vieren, per slot van rekening kennen we elkaars vrienden en zijn sommigen vrienden van iedereen.
Maar X heeft zich met zijn gasten afgezonderd in zijn kamer, dat mag, geen probleem, maar zijn gasten, die wij dus ook bijna allemaal kennen, hebben amper een woord gewisseld met wie dan ook. X liep wel allemaal op en neer, zonder een woord de zeggen.
Voor mij voelde dit gewoon eng. Ik heb laatst iets over die kerel gezien op tv die op koninginnedag dat drama heeft veroorzaakt en opeens vond ik X ook iemand die totaal onverwachts iets totaal onverwachts zou kunnen doen. In het verleden heb ik hem wel eens totaal door zien draaien, niet meer voor reden vatbaar. En het is een kerel van wel twee meter en schat zo'n 120 kilo.
Ik kan me er niet mee bemoeien want ik woon daar niet. Maar ik zie denk ik wel waar X mee zit en denk dat ie depressief is. En ik weet hoe dat er uit ziet, ben zelf jaren depressief geweest en voor die tijd jarenlang werkzaam geweest in de psychiatrie.
Eigenlijk wil ik met hem gaan praten en wat me tegenhoudt is dat ik geen buitenstaander ben. Alleen een buitenstaander zou hier iets in kunnen betekenen, lijkt me. Als ze een relatie hadden, zou ik meteen aanraden in therapie te gaan maar dit ligt dus net even anders.
Dit voelt niet goed en ik weet niet wat ik hiermee aan moet. Ik ben iemand die heel goed aanvoelt of iets oke is of niet, dat heeft het verleden meermaals aangetoond dus ik kan mijn gevoel hier niet ontkennen of wegstoppen.
Wat zouden jullie doen?
Mijn vriend woont samen met nog twee andere mannen op een heel groot terrein, oud defensie gebied, ruime wooneenheden maar ze komen elkaar dagelijks tegen. Geen probleem, de eerste jaren. Ongeveer een jaar terug begonnen er spanningen tussen mijn vriend en huisgenoot X te ontstaan. Het ging in mijn ogen nergens over. Ik zelf had al eerder een conflict met X gehad en was dus eigenlijk wel klaar met zijn onvoorspelbaar gedrag.
Nou zijn geen van beiden communicatief in staat de problemen bij de naam te noemen en daar op een volwassen manier over te praten met als doel een oplossing te vinden.
Nu heeft mijn vriend met die andere bewoner een heel goed contact en ik merkte al eerder dat X zich meer en meer afzonderde. Hier kan ik me dan ook wel weer iets bij voorstellen, hij zou zich buitengesloten kunnen voelen en niet weten hoe dit te doorbreken. Of dat zo is, weet ik niet en mijn vriend vindt dat hij voldoende toenaderingspogingen heeft gedaan om dit alles uit de wereld te helpen.
Afgelopen weekend gaf de andere huisgenoot een feestje, tegelijkertijd met X. Ze hadden het hier samen over gehad en het was geen enkel probleem om de feesten samen te vieren, per slot van rekening kennen we elkaars vrienden en zijn sommigen vrienden van iedereen.
Maar X heeft zich met zijn gasten afgezonderd in zijn kamer, dat mag, geen probleem, maar zijn gasten, die wij dus ook bijna allemaal kennen, hebben amper een woord gewisseld met wie dan ook. X liep wel allemaal op en neer, zonder een woord de zeggen.
Voor mij voelde dit gewoon eng. Ik heb laatst iets over die kerel gezien op tv die op koninginnedag dat drama heeft veroorzaakt en opeens vond ik X ook iemand die totaal onverwachts iets totaal onverwachts zou kunnen doen. In het verleden heb ik hem wel eens totaal door zien draaien, niet meer voor reden vatbaar. En het is een kerel van wel twee meter en schat zo'n 120 kilo.
Ik kan me er niet mee bemoeien want ik woon daar niet. Maar ik zie denk ik wel waar X mee zit en denk dat ie depressief is. En ik weet hoe dat er uit ziet, ben zelf jaren depressief geweest en voor die tijd jarenlang werkzaam geweest in de psychiatrie.
Eigenlijk wil ik met hem gaan praten en wat me tegenhoudt is dat ik geen buitenstaander ben. Alleen een buitenstaander zou hier iets in kunnen betekenen, lijkt me. Als ze een relatie hadden, zou ik meteen aanraden in therapie te gaan maar dit ligt dus net even anders.
Dit voelt niet goed en ik weet niet wat ik hiermee aan moet. Ik ben iemand die heel goed aanvoelt of iets oke is of niet, dat heeft het verleden meermaals aangetoond dus ik kan mijn gevoel hier niet ontkennen of wegstoppen.
Wat zouden jullie doen?
dinsdag 15 september 2009 om 07:22
dinsdag 15 september 2009 om 08:58
Je hebt een gevoel dat er misschien ooit een keertje iets mis kan gaan in de toekomst. Klinkt nogal vaag en het is niet concreet. Vanuit zo'n basis kan je niet verder. Als je toch in de psychiatrie hebt gewerkt, weet je dat praten toch het meest voor de hand liggende is.
Ik denk, als je vriend dat ook wel, dat je als een soort intermediar kan zijn tussen die 2 en bepaalde (in jouw ogen vreemde) dingen uitspreekt en bespreekt.
Succes!
Ik denk, als je vriend dat ook wel, dat je als een soort intermediar kan zijn tussen die 2 en bepaalde (in jouw ogen vreemde) dingen uitspreekt en bespreekt.
Succes!
Nee echt?
dinsdag 15 september 2009 om 09:18
dinsdag 15 september 2009 om 10:11
Als jullie vrienden de hele avond op de kamer van die X gaan zitten terwijl er een feestje is, dan is dat altijd nog de keuze van die vrienden. Of denk je dat X ze onder dwang daar heeft gehouden?
Ik zou me er lekker niet mee bemoeien, mannen gaan daar anders mee om. Die praten inderdaad niet uit om gesamelijk tot een oplossing te komen. Die slaan elkaar op de bek en gaan daarna een biertje drinken omdat het dan weer goed is. Lekker daar buiten blijven zou ik zeggen. Als iemand met die X kan/moet/wil gaan praten dan is dat of je vriend, of die huisgenoot. En iemand aanraden om in therapie te gaan is natuurlijk helemaal vreemd, zeker omdat je ook niet weet wat er speelt. Misschien is die vent wel hardstikke gelukkig zo.
Ik zou me er lekker niet mee bemoeien, mannen gaan daar anders mee om. Die praten inderdaad niet uit om gesamelijk tot een oplossing te komen. Die slaan elkaar op de bek en gaan daarna een biertje drinken omdat het dan weer goed is. Lekker daar buiten blijven zou ik zeggen. Als iemand met die X kan/moet/wil gaan praten dan is dat of je vriend, of die huisgenoot. En iemand aanraden om in therapie te gaan is natuurlijk helemaal vreemd, zeker omdat je ook niet weet wat er speelt. Misschien is die vent wel hardstikke gelukkig zo.
vrijdag 18 september 2009 om 01:16
quote:qwertu schreef op 15 september 2009 @ 09:36:
Ik vind het nogal gevaarlijk dat jij van allemaal vergezochte veronderstellingen uitgaat en dat je als klap op de vuurpijl meteen een "diagnose" stelt.
Misschien een idee om eens goed te lezen wat ik schrijf!@
Áls je al gaat praten (waarvan ik me afvraag of dat nu het handigste is, je bent partijdig en niet aan zijn kant en bovendien lijkt het me niet zo handig om eens lekker in andermans stront te gaan roeren), dan zou ik zéér terughoudend zijn met inkleuren van wat deze man voelt en denkt, laat staan met wat zijn "ziektebeeld" zou zijn.
Weer hetzelfde: lezen! Ik schrijf zelf dat ik niet de aangewezen persoon ben aangezien ik in deze niet objectief ben.
Maar mijn advies zou zijn: laat die gasten het lekker zelf uitzoeken. Als je vriend een probleem met zijn huisgenoot heeft, wees dan een vent zou ik zeggen en laat hem dat zélf opknappen. Praten op de manier die jou het beste ligt, is niet de enige manier om met problemen om te gaan.En hoe kom je erbij dat ik zou gaan praten op de manier die ik het beste vind?
Ik vind het nogal gevaarlijk dat jij van allemaal vergezochte veronderstellingen uitgaat en dat je als klap op de vuurpijl meteen een "diagnose" stelt.
Misschien een idee om eens goed te lezen wat ik schrijf!@
Áls je al gaat praten (waarvan ik me afvraag of dat nu het handigste is, je bent partijdig en niet aan zijn kant en bovendien lijkt het me niet zo handig om eens lekker in andermans stront te gaan roeren), dan zou ik zéér terughoudend zijn met inkleuren van wat deze man voelt en denkt, laat staan met wat zijn "ziektebeeld" zou zijn.
Weer hetzelfde: lezen! Ik schrijf zelf dat ik niet de aangewezen persoon ben aangezien ik in deze niet objectief ben.
Maar mijn advies zou zijn: laat die gasten het lekker zelf uitzoeken. Als je vriend een probleem met zijn huisgenoot heeft, wees dan een vent zou ik zeggen en laat hem dat zélf opknappen. Praten op de manier die jou het beste ligt, is niet de enige manier om met problemen om te gaan.En hoe kom je erbij dat ik zou gaan praten op de manier die ik het beste vind?
vrijdag 18 september 2009 om 01:24
quote:Tchai schreef op 15 september 2009 @ 07:22:
X heeft ruzie met jouw vriend, wil dus niet met 'm praten (mijns inziens niet onlogisch) en nu zie je hem aan voor een Karst T? Hm.
Ik zie hem niet aan voor een Karst T figuur, ik spreek mijn onzekerheden uit. Er gebeuren de dag van vandaag genoeg drama's waarvan als ik ze hoor op het nieuws, lees in de krant, denk: heeft niemand iets gemerkt aan deze persoon, dan vind ik dat de maatschappij gefaald heeft en niet op tijd aan de bel heeft getrokken. Op deze manier onttrekken wij ons aan de zorg die we hebben voor onze naasten. En dan gebeurt er iets en ohohachenwee, we begrijpen het niet hoe iemand zo uit zijn dak kan gaan.
Ik denk dat je als ''insider'' wel degelijk iets voor iemand kan betekenen waarvan jij denkt dat hij depressief is. of is vriend X ook boos op jou?Nou, of ie boos op mij is, weet ik niet maar een jaar of zo geleden heb ik met hem een aanvaring gehad, het kwam zomaar uit de lucht vallen en ik begreep er geen bal van. Later heb ik er met hem over willen praten maar hij wuifde het weg en ik moest niet zo moeilijk doen, was verleden tijd en ga zo maar door. Dan heb ik het wel gehad met iemand. En het is niet mijn bedoeling dat ik me ga mengen in het conflict, meer dat ik bang ben dat de bom gaat barsten en hoe, dat weet ik niet.
X heeft ruzie met jouw vriend, wil dus niet met 'm praten (mijns inziens niet onlogisch) en nu zie je hem aan voor een Karst T? Hm.
Ik zie hem niet aan voor een Karst T figuur, ik spreek mijn onzekerheden uit. Er gebeuren de dag van vandaag genoeg drama's waarvan als ik ze hoor op het nieuws, lees in de krant, denk: heeft niemand iets gemerkt aan deze persoon, dan vind ik dat de maatschappij gefaald heeft en niet op tijd aan de bel heeft getrokken. Op deze manier onttrekken wij ons aan de zorg die we hebben voor onze naasten. En dan gebeurt er iets en ohohachenwee, we begrijpen het niet hoe iemand zo uit zijn dak kan gaan.
Ik denk dat je als ''insider'' wel degelijk iets voor iemand kan betekenen waarvan jij denkt dat hij depressief is. of is vriend X ook boos op jou?Nou, of ie boos op mij is, weet ik niet maar een jaar of zo geleden heb ik met hem een aanvaring gehad, het kwam zomaar uit de lucht vallen en ik begreep er geen bal van. Later heb ik er met hem over willen praten maar hij wuifde het weg en ik moest niet zo moeilijk doen, was verleden tijd en ga zo maar door. Dan heb ik het wel gehad met iemand. En het is niet mijn bedoeling dat ik me ga mengen in het conflict, meer dat ik bang ben dat de bom gaat barsten en hoe, dat weet ik niet.
