Psyche
alle pijlers
Beeldend praktijkwerk
dinsdag 7 maart 2017 om 15:44
Wat zegt het over jou en over hoe jij gevormd bent dat je de behoefte hebt om hier zo uitgebreid uit te leggen "voor hen die niet op de kunstacademie zitten en het dus blijkbaar bij voorbaat al niet snappen" waar je tegenaan loopt? Doe je dat vaker? Zo een beetje belerend? Ervan uitgaan dat anderen je niet snel snappen? Wat levert het je op om dat zo te doen?
Ga daar eens over nadenken en ga dan in een kunstwerk de confrontatie daarmee aan.
Ga daar eens over nadenken en ga dan in een kunstwerk de confrontatie daarmee aan.
dinsdag 7 maart 2017 om 15:47
Ik heb geen kunstacademie gedaan, maar als je bijvoorbeeld naar andere ateliers/exposities gaat, films of documentaires kijkt en muziek luistert is er dan niet iets wat je van binnen raakt en het het vuur in je vanbinnen aanwakkert en dat vast kan houden om een beelden werk te maken?
You can breathe, you can blink, you can cry. Hell, you’re all gonna be doing that.
dinsdag 7 maart 2017 om 15:48
Het eerst dat in mij op komt (geen kunst academie, wel enorme beelddenker) is een werk waar bij jij als middelpunt staat iets normaals te doen, of helemaal niets, terwijl anderen om je heen erg nare dingen mee maken (en dat kan geweld zijn, zelfmoord poging, alcoholisme). Dat kan je ook zien als een uiting van je zelf: normaliteit te midden van de gekte/donkere zijde. Een peertje dat licht geeft boven je hoofd terwijl je de boodschappen in ruimt, of zo.
Misschien ben je afwijkend en uniek genoeg als de rest om je heen extreem is.
Misschien ben je afwijkend en uniek genoeg als de rest om je heen extreem is.
dinsdag 7 maart 2017 om 15:53
Ik heb zelf ook (meerdere) kunstacademies gedaan. Om welke academie gaat het precies? Ik heb de eerste jaren ook alleen maar commentaar gehad op mijn werk, het moest anders, spannender etc. Pas de laatste 2 jaren gingen ze mijn werk waarderen. Ik maakte toen werk waar ik zelf ook echt achter stond, misschien scheelde dit ookin hun commentaar?
dinsdag 7 maart 2017 om 16:07
quote:Renaissance schreef op 07 maart 2017 @ 15:44:
Wat zegt het over jou en over hoe jij gevormd bent dat je de behoefte hebt om hier zo uitgebreid uit te leggen "voor hen die niet op de kunstacademie zitten en het dus blijkbaar bij voorbaat al niet snappen" waar je tegenaan loopt? Doe je dat vaker? Zo een beetje belerend? Ervan uitgaan dat anderen je niet snel snappen? Wat levert het je op om dat zo te doen?
Ga daar eens over nadenken en ga dan in een kunstwerk de confrontatie daarmee aan.
De casus is niet belerend bedoelt. Ik heb het er niet bij gezet met de gedachte in mijn achterhoofd dat sommige mensen het niet zullen begrijpen. Natuurlijk kan ik me voorstellen dat er mensen zijn die zich er wel iets bij kunnen voorstellen. Alleen als je nooit op een kunstacademie hebt gezeten, dan kan ik me voorstellen dat het lastig is om jezelf erin te kunnen verplaatsen. Het is een geheel andere manier van denken. Dit zeg ik niet omdat deze manier van denken zogenaamd 'beter' of 'intellectueler' is omdat het kunst betreft. Maar wel omdat het in sommige gevallen een behoorlijk abstracte manier van denken is waar je wel voor open moet staan. Lang niet iedereen begrijpt moderne kunst. Hoe vaak hoor je wel niet: "Die ene lijn op dat doek! Dat had ik zelfs kunnen maken!" Ik in elk geval heel vaak, wat getuigt dat niet elk individu ervoor open staat om moderne kunst te begrijpen. Natuurlijk is dat geen vereiste, want niet iedereen houdt van kunst en daar is niks mis mee. Alleen mocht het zo zijn dat iemand mij graag zou willen helpen en niet veel van beeldende processen en kunst af weet, dan is een casus toch juist prettig zodat je je er wat meer in kunt verplaatsen? Sommige mensen begrijpen een wiskundesom ook beter als deze in een verhalende context wordt geplaatst. Dat lijkt mij ongeveer hetzelfde principe.
Wat zegt dit over de manier waarop ik gevormd ben? Persoonlijk vind ik dat dit laat zien dat ik open sta voor de reactie van iedereen, ongeacht of diegene op de kunstacademie heeft gezeten of niet.
Wat zegt het over jou en over hoe jij gevormd bent dat je de behoefte hebt om hier zo uitgebreid uit te leggen "voor hen die niet op de kunstacademie zitten en het dus blijkbaar bij voorbaat al niet snappen" waar je tegenaan loopt? Doe je dat vaker? Zo een beetje belerend? Ervan uitgaan dat anderen je niet snel snappen? Wat levert het je op om dat zo te doen?
Ga daar eens over nadenken en ga dan in een kunstwerk de confrontatie daarmee aan.
De casus is niet belerend bedoelt. Ik heb het er niet bij gezet met de gedachte in mijn achterhoofd dat sommige mensen het niet zullen begrijpen. Natuurlijk kan ik me voorstellen dat er mensen zijn die zich er wel iets bij kunnen voorstellen. Alleen als je nooit op een kunstacademie hebt gezeten, dan kan ik me voorstellen dat het lastig is om jezelf erin te kunnen verplaatsen. Het is een geheel andere manier van denken. Dit zeg ik niet omdat deze manier van denken zogenaamd 'beter' of 'intellectueler' is omdat het kunst betreft. Maar wel omdat het in sommige gevallen een behoorlijk abstracte manier van denken is waar je wel voor open moet staan. Lang niet iedereen begrijpt moderne kunst. Hoe vaak hoor je wel niet: "Die ene lijn op dat doek! Dat had ik zelfs kunnen maken!" Ik in elk geval heel vaak, wat getuigt dat niet elk individu ervoor open staat om moderne kunst te begrijpen. Natuurlijk is dat geen vereiste, want niet iedereen houdt van kunst en daar is niks mis mee. Alleen mocht het zo zijn dat iemand mij graag zou willen helpen en niet veel van beeldende processen en kunst af weet, dan is een casus toch juist prettig zodat je je er wat meer in kunt verplaatsen? Sommige mensen begrijpen een wiskundesom ook beter als deze in een verhalende context wordt geplaatst. Dat lijkt mij ongeveer hetzelfde principe.
Wat zegt dit over de manier waarop ik gevormd ben? Persoonlijk vind ik dat dit laat zien dat ik open sta voor de reactie van iedereen, ongeacht of diegene op de kunstacademie heeft gezeten of niet.
dinsdag 7 maart 2017 om 16:19
quote:violetskies schreef op 07 maart 2017 @ 15:47:
Ik heb geen kunstacademie gedaan, maar als je bijvoorbeeld naar andere ateliers/exposities gaat, films of documentaires kijkt en muziek luistert is er dan niet iets wat je van binnen raakt en het het vuur in je vanbinnen aanwakkert en dat vast kan houden om een beelden werk te maken?
Er is heel veel kunst waardoor ik word geraakt. Vooral ook heel erg van kunstgeschiedenis. Alleen dat zijn geen dingen waar ik beeldend geen 'connectie' mee voel/heb. Ik vind het leuk om musea en exposities te bezoeken, alleen ik heb het gevoel dat dit me wel verrijkt als mens maar niet als kunstenaar.
Ik zit nu in mijn derde jaar. In de afgelopen twee jaar zijn er wel veel dingen waarmee ik beeldend aan de slag ben gegaan, alleen dit is altijd in het kader geweest van een bepaald thema. Ik heb het idee dat de opdrachten die ik de afgelopen twee jaar heb gehad minder 'persoonlijk' waren maar meer vanuit een thema dat was bedacht vanuit de docent.
Dit jaar is voor het eerst dat we volledig vrij worden gelaten in wat we willen maken en ik heb het gevoel dat ik wat dat betreft mijn draai nog niet heb gevonden. Nu moet ik dus eigenlijk mijn eigen 'thema' zien te vinden.
Ik heb geen kunstacademie gedaan, maar als je bijvoorbeeld naar andere ateliers/exposities gaat, films of documentaires kijkt en muziek luistert is er dan niet iets wat je van binnen raakt en het het vuur in je vanbinnen aanwakkert en dat vast kan houden om een beelden werk te maken?
Er is heel veel kunst waardoor ik word geraakt. Vooral ook heel erg van kunstgeschiedenis. Alleen dat zijn geen dingen waar ik beeldend geen 'connectie' mee voel/heb. Ik vind het leuk om musea en exposities te bezoeken, alleen ik heb het gevoel dat dit me wel verrijkt als mens maar niet als kunstenaar.
Ik zit nu in mijn derde jaar. In de afgelopen twee jaar zijn er wel veel dingen waarmee ik beeldend aan de slag ben gegaan, alleen dit is altijd in het kader geweest van een bepaald thema. Ik heb het idee dat de opdrachten die ik de afgelopen twee jaar heb gehad minder 'persoonlijk' waren maar meer vanuit een thema dat was bedacht vanuit de docent.
Dit jaar is voor het eerst dat we volledig vrij worden gelaten in wat we willen maken en ik heb het gevoel dat ik wat dat betreft mijn draai nog niet heb gevonden. Nu moet ik dus eigenlijk mijn eigen 'thema' zien te vinden.
dinsdag 7 maart 2017 om 16:30
quote:Wholovesvintage schreef op 07 maart 2017 @ 15:53:
Ik heb zelf ook (meerdere) kunstacademies gedaan. Om welke academie gaat het precies? Ik heb de eerste jaren ook alleen maar commentaar gehad op mijn werk, het moest anders, spannender etc. Pas de laatste 2 jaren gingen ze mijn werk waarderen. Ik maakte toen werk waar ik zelf ook echt achter stond, misschien scheelde dit ookin hun commentaar?Zou ik het je even in een privébericht kunnen sturen?
Ik heb zelf ook (meerdere) kunstacademies gedaan. Om welke academie gaat het precies? Ik heb de eerste jaren ook alleen maar commentaar gehad op mijn werk, het moest anders, spannender etc. Pas de laatste 2 jaren gingen ze mijn werk waarderen. Ik maakte toen werk waar ik zelf ook echt achter stond, misschien scheelde dit ookin hun commentaar?Zou ik het je even in een privébericht kunnen sturen?
dinsdag 7 maart 2017 om 16:35
quote:Versnellingsbak schreef op 07 maart 2017 @ 16:23:
WAT wil je vertellen ?
Dat zou ik terug willen zien in je kunst.
Daar ben ik de afgelopen weken heel erg mee bezig geweest. Ik had mijn hele verhaal klaar over de werken die ik had gemaakt.. Maar toen kreeg ik van de docenten te horen: "waarom maak je dit als je al weet wat je wilt vertellen?"
Soms is het goed als je nog niet weet wat je precies wilt vertellen, maar daarnaar op zoek gaat. Een beeldend onderzoek houdt ook in dat je in het begin nog niet weet waar je op uit wilt komen. Je neemt een startpunt (bijv. een fascinatie) en weet nog niet waar dat naartoe zal leiden en dat was ik een beetje uit het oog verloren.
WAT wil je vertellen ?
Dat zou ik terug willen zien in je kunst.
Daar ben ik de afgelopen weken heel erg mee bezig geweest. Ik had mijn hele verhaal klaar over de werken die ik had gemaakt.. Maar toen kreeg ik van de docenten te horen: "waarom maak je dit als je al weet wat je wilt vertellen?"
Soms is het goed als je nog niet weet wat je precies wilt vertellen, maar daarnaar op zoek gaat. Een beeldend onderzoek houdt ook in dat je in het begin nog niet weet waar je op uit wilt komen. Je neemt een startpunt (bijv. een fascinatie) en weet nog niet waar dat naartoe zal leiden en dat was ik een beetje uit het oog verloren.
dinsdag 7 maart 2017 om 16:41
het klinkt voor mij alsof je tot nu toe je opdrachten gemaakt hebt zonder je ziel er in te leggen en is dat wat de docenten missen. Niet de drama of zo, want als die er niet is, is die er gewoon niet, maar wel jou. Misschien gaan experimenteren met bezig gaan vanuit je gevoel, ipv alles van te voren te bedenken?
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
dinsdag 7 maart 2017 om 16:41
quote:kunstacademiestudent schreef op 07 maart 2017 @ 16:07:
[...]
De casus is niet belerend bedoelt. Ik heb het er niet bij gezet met de gedachte in mijn achterhoofd dat sommige mensen het niet zullen begrijpen. Natuurlijk kan ik me voorstellen dat er mensen zijn die zich er wel iets bij kunnen voorstellen. Alleen als je nooit op een kunstacademie hebt gezeten, dan kan ik me voorstellen dat het lastig is om jezelf erin te kunnen verplaatsen. Het is een geheel andere manier van denken. Dit zeg ik niet omdat deze manier van denken zogenaamd 'beter' of 'intellectueler' is omdat het kunst betreft. Maar wel omdat het in sommige gevallen een behoorlijk abstracte manier van denken is waar je wel voor open moet staan. Lang niet iedereen begrijpt moderne kunst. Hoe vaak hoor je wel niet: "Die ene lijn op dat doek! Dat had ik zelfs kunnen maken!" Ik in elk geval heel vaak, wat getuigt dat niet elk individu ervoor open staat om moderne kunst te begrijpen. Natuurlijk is dat geen vereiste, want niet iedereen houdt van kunst en daar is niks mis mee. Alleen mocht het zo zijn dat iemand mij graag zou willen helpen en niet veel van beeldende processen en kunst af weet, dan is een casus toch juist prettig zodat je je er wat meer in kunt verplaatsen? Sommige mensen begrijpen een wiskundesom ook beter als deze in een verhalende context wordt geplaatst. Dat lijkt mij ongeveer hetzelfde principe.
Wat zegt dit over de manier waarop ik gevormd ben? Persoonlijk vind ik dat dit laat zien dat ik open sta voor de reactie van iedereen, ongeacht of diegene op de kunstacademie heeft gezeten of niet.Mijn reactie was niet bedoeld om je in de verdediging te laten schieten. Eerder om je een voorbeeld te geven over hoe je iets van jezelf ter discussie kunt stellen.
[...]
De casus is niet belerend bedoelt. Ik heb het er niet bij gezet met de gedachte in mijn achterhoofd dat sommige mensen het niet zullen begrijpen. Natuurlijk kan ik me voorstellen dat er mensen zijn die zich er wel iets bij kunnen voorstellen. Alleen als je nooit op een kunstacademie hebt gezeten, dan kan ik me voorstellen dat het lastig is om jezelf erin te kunnen verplaatsen. Het is een geheel andere manier van denken. Dit zeg ik niet omdat deze manier van denken zogenaamd 'beter' of 'intellectueler' is omdat het kunst betreft. Maar wel omdat het in sommige gevallen een behoorlijk abstracte manier van denken is waar je wel voor open moet staan. Lang niet iedereen begrijpt moderne kunst. Hoe vaak hoor je wel niet: "Die ene lijn op dat doek! Dat had ik zelfs kunnen maken!" Ik in elk geval heel vaak, wat getuigt dat niet elk individu ervoor open staat om moderne kunst te begrijpen. Natuurlijk is dat geen vereiste, want niet iedereen houdt van kunst en daar is niks mis mee. Alleen mocht het zo zijn dat iemand mij graag zou willen helpen en niet veel van beeldende processen en kunst af weet, dan is een casus toch juist prettig zodat je je er wat meer in kunt verplaatsen? Sommige mensen begrijpen een wiskundesom ook beter als deze in een verhalende context wordt geplaatst. Dat lijkt mij ongeveer hetzelfde principe.
Wat zegt dit over de manier waarop ik gevormd ben? Persoonlijk vind ik dat dit laat zien dat ik open sta voor de reactie van iedereen, ongeacht of diegene op de kunstacademie heeft gezeten of niet.Mijn reactie was niet bedoeld om je in de verdediging te laten schieten. Eerder om je een voorbeeld te geven over hoe je iets van jezelf ter discussie kunt stellen.
woensdag 8 maart 2017 om 06:05
Hoi!
Je verteld dat je in je beeldend praktijkwerk heel erg vast loopt.
Gebruik dat thema in je vormen/beelden.
Als je vastloopt in jezelf heb je daar dan een bepaalde associatie bij? Hoe ziet dat vastlopen eruit?
Hoe voelt dat?
Is er een vorm dat je eraan kan verbinden?
Hoe zou je willen dat het zou zijn?
De zoektocht naar jouw persoonlijke uiting kan je expressie worden in beeldend werk.
En dan heb je echt iets persoonlijks waar je mee kan werken want dit is hetgene wat in jou omgaat.
Succes!
Je verteld dat je in je beeldend praktijkwerk heel erg vast loopt.
Gebruik dat thema in je vormen/beelden.
Als je vastloopt in jezelf heb je daar dan een bepaalde associatie bij? Hoe ziet dat vastlopen eruit?
Hoe voelt dat?
Is er een vorm dat je eraan kan verbinden?
Hoe zou je willen dat het zou zijn?
De zoektocht naar jouw persoonlijke uiting kan je expressie worden in beeldend werk.
En dan heb je echt iets persoonlijks waar je mee kan werken want dit is hetgene wat in jou omgaat.
Succes!
