Psyche
alle pijlers
Behoefte lotgenotencontact ouders kinderen met angst/paniek
vrijdag 1 december 2023 om 19:10
Dag, ik had hier al eerder een topic geopend over mijn dochter met een angststoornis. Vandaag heeft ze het 1e gesprek gehad. Ik verwacht dat er binnenkort naast gesprekken misschien ook gestart wordt met medicatie omdat eerst de heftigste angst iets minder moet zijn( ze heeft nu wel lorazepam, helpt wel iets maar niet voldoende). Ik heb zelf vanmorgen ook fijn kunnen spreken met haar behandelaar waarbij ik heb aangegeven dat ik het lastig vind om de grens te trekken tussen veel bij haar zijn en meebewegen met haar(angst) of soms juist grenzen trekken en haar iets meer pushen. Ik heb al waardevolle adviezen gekregen maar ik denk dat ik het ook fijn vind om met andere ouders te sparren die in hetzelfde schuitje zitten. Zijn hier ouders of hebben jullie tips waar ik die kan vinden?
maandag 4 december 2023 om 08:34
Wow dit komt even hard maar goed binnen, dank je voor deze reactie. Ik lees graag even mee, wie weet schrijf ik ook nog wat later, het doet al goed jullie ervaringen te lezen en de herkenning te voelen, ik worstel ook met de grens van hulp bieden, er extra zijn of een beetje pushen tot aanpakken het is zo moeilijk en het moeilijke is dat we nooit weten wanneer en op welk moment van de dag of week er plotseling weer een aanval komt, we proberen situaties te voorkomen of te vermijden maar willen niet in de ban van haar angsten en dwangstoornissen leven, het is echt zwaar zeker voor het kind zelf. Wel fijn TO dat de hulp nu op gang komt, veel sterkte voor jou en je dochter! Vergeet niet goed voor jezelf te zorgen en weet dat je altijd je best doet ook al weten we soms niet waar we goed aan doen, we doen wat we kunnen op het momentNomellamas schreef: ↑04-12-2023 08:25Het is keihard werken maar de weg eruit bestaat.
Tegen ouders zou ik willen zeggen. als je zelf met wantrouwen/ angsten/ vermijden van kampt.. helicoptert, emoties moeilijk vind of bepaalde emoties zoals boosheid niet goed kan hanteren van anderen of zelf..
Dan heeft behalve het kind ook de ouder ondersteuning nodig, want er is vertrouwen in jezelf en in de wereld nodig.
Heel veel sterkte voor wie hier nog middenin zit.
maandag 4 december 2023 om 17:31
Bedankt voor je waardevolle post. De schaamte bij mijn dochter is ook enorm. Wij denken eerlijk gezegd dat de schaamte misschien nog wel het meest op de voorgrond staat als het gaat om andere mensen zien en/of situaties in gaan. Ik vermoed ook dat een deel van de behandeling zich ook op dat stuk zal gaan richten.Nomellamas schreef: ↑04-12-2023 08:20Ik had zelf in mijn jeugd paniekaanvallen, durfde vijf jaar lang amper iets te ondernemen want ik werd bang voor de paniekaanvallen zelf.
Mij hielp een goede therapeut eruit door me opnieuw te leren omgaan met mijn lichaam, de sensaties en paniekaaanvallen zelf te begrijpen en oefenen met deze te reguleren en het vertrouwen in mijn eigen kunnen handhaven te herstellen.
Cognitieve gedragstherapie, ademhalingsoefeningen, plekken waar ik een paniekaanval kreeg opzoeken en daar in praktijk brengen wat ik leerde.. en daar alles wat ik leerde toepassen, en wat de doorbrak was voor mijzelf was het moment dat ik me er ook niet langer voor schaamde ( schaamte kan een enorme rol spelen )zodra ik met al dat oefenen vanuit therapie erbij tegen mezelf zei, ik wil hieruit en hoef me daar niet voor te schamen, ging het met sprongen vooruit.
Er lag minder nadruk op een trauma, maar meer in het reguleren, ondergaan en accepteren.
Ik ben nog altijd gevoelig, drink niet te veel koffie en cola , let op mijn voeding, ademhaling, maar ben de angst wel voorbij gekomen op door te oefenen met de sensaties. ( ademen door een rietje, ronddraaien op een stoel en dan duizelig worden, ervaren dat het weer zakt als je iets voelt. )
Met liefdevolle begeleiding, niet te veel medelijden en ook alleen indien echt nodig medicatie ( oxazepam ) ipv elke dag medicatie.. werd mij de verantwoordelijkheid en controle over mezelf terug gegeven.
En nu jaaaaren later weet ik nog steeds hoe ik op mezelf kan rekenen mocht ik toch nog een keer een angstaanval krijgen.
Het trauma verwerken on ook aan bod komen toen de paniek hanteerbaar werd en steeds vaker weg bleef.
En ik weet niet of anderen hier iets aan hebben maar ik ben weer helemaal opgebloeid na 5 jaar verlamd te zijn geweest door angst.
We merken nu ook wel steeds meer dat het wat helpt om toch de verantwoordelijkheid ook deels bij haar te leggen. We kunnen niet alles oplossen voor haar en nee, je kan ook niet altijd van school wegblijven....dat betekent dat we toch aan de gang gaan met een plan van aanpak maken. Ze is hier nu zelf ook al over aan het nadenken...
maandag 4 december 2023 om 17:34
Ja, die balans zoeken is steeds weer lastig als de angst op komt zetten. Wat doe je en waar doe je goed aan? Kan hier ook weer per moment verschillen....jij ook succes met je meisje...Maeliran schreef: ↑04-12-2023 08:34Wow dit komt even hard maar goed binnen, dank je voor deze reactie. Ik lees graag even mee, wie weet schrijf ik ook nog wat later, het doet al goed jullie ervaringen te lezen en de herkenning te voelen, ik worstel ook met de grens van hulp bieden, er extra zijn of een beetje pushen tot aanpakken het is zo moeilijk en het moeilijke is dat we nooit weten wanneer en op welk moment van de dag of week er plotseling weer een aanval komt, we proberen situaties te voorkomen of te vermijden maar willen niet in de ban van haar angsten en dwangstoornissen leven, het is echt zwaar zeker voor het kind zelf. Wel fijn TO dat de hulp nu op gang komt, veel sterkte voor jou en je dochter! Vergeet niet goed voor jezelf te zorgen en weet dat je altijd je best doet ook al weten we soms niet waar we goed aan doen, we doen wat we kunnen op het moment
maandag 4 december 2023 om 20:26
.Nomellamas schreef: ↑04-12-2023 08:20Ik had zelf in mijn jeugd paniekaanvallen, durfde vijf jaar lang amper iets te ondernemen want ik werd bang voor de paniekaanvallen zelf.
Mij hielp een goede therapeut eruit door me opnieuw te leren omgaan met mijn lichaam, de sensaties en paniekaaanvallen zelf te begrijpen en oefenen met deze te reguleren en het vertrouwen in mijn eigen kunnen handhaven te herstellen.
Cognitieve gedragstherapie, ademhalingsoefeningen, plekken waar ik een paniekaanval kreeg opzoeken en daar in praktijk brengen wat ik leerde.. en daar alles wat ik leerde toepassen, en wat de doorbrak was voor mijzelf was het moment dat ik me er ook niet langer voor schaamde ( schaamte kan een enorme rol spelen )zodra ik met al dat oefenen vanuit therapie erbij tegen mezelf zei, ik wil hieruit en hoef me daar niet voor te schamen, ging het met sprongen vooruit.
Er lag minder nadruk op een trauma, maar meer in het reguleren, ondergaan en accepteren.
Ik ben nog altijd gevoelig, drink niet te veel koffie en cola , let op mijn voeding, ademhaling, maar ben de angst wel voorbij gekomen op door te oefenen met de sensaties. ( ademen door een rietje, ronddraaien op een stoel en dan duizelig worden, ervaren dat het weer zakt als je iets voelt. )
Met liefdevolle begeleiding, niet te veel medelijden en ook alleen indien echt nodig medicatie ( oxazepam ) ipv elke dag medicatie.. werd mij de verantwoordelijkheid en controle over mezelf terug gegeven.
En nu jaaaaren later weet ik nog steeds hoe ik op mezelf kan rekenen mocht ik toch nog een keer een angstaanval krijgen.
Het trauma verwerken on ook aan bod komen toen de paniek hanteerbaar werd en steeds vaker weg bleef.
En ik weet niet of anderen hier iets aan hebben maar ik ben weer helemaal opgebloeid na 5 jaar verlamd te zijn geweest door angst.
Wat een mooie ervaring Nomellamas! Zo te lezen heb je keihard gewerkt om je angsten aan te gaan, ik kan me voorstellen dat het voor TO (en haar dochter) heel fijn is om jouw ervaring te lezen. Je laat mooi zien dat het aangaan van de enge situaties zo belangrijk is, samen met begeleiding/steun die liefdevol niet meegaat in jouw angst.
maandag 4 december 2023 om 21:35
Och Welsie, wat verdrietig en zwaar voor jullie allemaal. Is er iets gebeurd waardoor ze zo angstig is? Lastig als ze helemaal niet wil praten erover...ik neem aan dat ze wel al hulp heeft?
maandag 4 december 2023 om 21:36
Ja Sailship, heel fijn en steunend om dit te lezen!sailship schreef: ↑04-12-2023 20:26.
Wat een mooie ervaring Nomellamas! Zo te lezen heb je keihard gewerkt om je angsten aan te gaan, ik kan me voorstellen dat het voor TO (en haar dochter) heel fijn is om jouw ervaring te lezen. Je laat mooi zien dat het aangaan van de enge situaties zo belangrijk is, samen met begeleiding/steun die liefdevol niet meegaat in jouw angst.
woensdag 6 december 2023 om 10:28
Na twee goede dagen, zit mijn dochter nu ook voor de tweede dag op rij, thuis. Wel een dappere poging gedaan om op school te komen, maar na 90 % van de heenreis toch omgekeerd. Ik vind het zo erg voor haar.
Tegen de tijd dat de wachtlijst voor hulp er op zit, zit ze misschien nog veel vaker thuis en wordt het alleen maar erger. Maar wat kan ik doen??
Tegen de tijd dat de wachtlijst voor hulp er op zit, zit ze misschien nog veel vaker thuis en wordt het alleen maar erger. Maar wat kan ik doen??
woensdag 6 december 2023 om 13:07
Ik weet het... ik heb namelijk zelf ook neiging tot vermijden. Maar het vreet bij haar ook zo veel energie (wat ook heel herkenbaar is trouwens).
Haar gedachten nemen het dan gewoon over.
Haar iedere dag brengen/halen, is geen optie. En lost het probleem ook niet op.
woensdag 6 december 2023 om 13:53
Je weet dit vast al maar meestal zit de oplossing in het accepteren van de gedachten (er niet tegen vechten, want dat ga je niet winnen). Dus naar school gaan (of wat dan ook) ondanks de gedachten die je hebt en emoties die dit bij je oproept. Ze er laten zijn maar desondanks doorgaan met wat je aan het doen bent of zou willen doen. Op een gegeven moment leer je dan dat je ook met die gedachten je ding kunt doen en krijgen ze steeds minder macht over je en verdwijnen ze naar de achtergrond.
Dat is de theorie.
In de praktijk is dit hartstikke moeilijk en heb je echt hulp nodig bij het toepassen hiervan. Dit leer je niet zomaar. En daarom is het ook zo kut dat die wachtlijsten zo lang zijn.
Kun je zelf iets doen? Anders naar gedachten leren kijken door bijvoorbeeld meditatie? Een beetje beginnen met exposure, dus misschien nog niet naar school maar samen naar een andere 'enge plek' (supermarkt ofzo)? Haar uitleggen hoe je brein werkt bij angst en dat het heel normaal, heel vervelend maar ook heel logisch is wat je gedachten en gevoelens doen (in het angststoornis topic heb ik een link geplaatst naar een heel goed boek hierover (vind ik))?
Ik noem maar wat, hoor! Het zijn allemaal dooddoeners, die je vast al eens hebt geprobeerd, maar ik weet hoe kut het is en ik kan me niet voorstellen hoe machteloos je je als ouder moet voelen.
Dat is de theorie.
In de praktijk is dit hartstikke moeilijk en heb je echt hulp nodig bij het toepassen hiervan. Dit leer je niet zomaar. En daarom is het ook zo kut dat die wachtlijsten zo lang zijn.
Kun je zelf iets doen? Anders naar gedachten leren kijken door bijvoorbeeld meditatie? Een beetje beginnen met exposure, dus misschien nog niet naar school maar samen naar een andere 'enge plek' (supermarkt ofzo)? Haar uitleggen hoe je brein werkt bij angst en dat het heel normaal, heel vervelend maar ook heel logisch is wat je gedachten en gevoelens doen (in het angststoornis topic heb ik een link geplaatst naar een heel goed boek hierover (vind ik))?
Ik noem maar wat, hoor! Het zijn allemaal dooddoeners, die je vast al eens hebt geprobeerd, maar ik weet hoe kut het is en ik kan me niet voorstellen hoe machteloos je je als ouder moet voelen.
woensdag 6 december 2023 om 14:01
Oh Flipflop, het is zo herkenbaar....zoals je weet komt mijn dochter nu ook nergens. Het enige wat ze wel doet is wandelen met mij/ons en met de hond( ook wel alleen met hond trouwens). Ze durft niks anders op dit moment ondanks dat ik blijf uitleggen dat ze steeds aan het vermijden is...ik heb al mijn hoop gevestigd op de therapie ( met misschien medicatie erbij). Maar het vergt zo immens veel geduld....elke keer peil ik haar stemming. Is ze somber, oh nee, nu is ze toch wat vrolijker etc etc...Flipflop schreef: ↑06-12-2023 10:28Na twee goede dagen, zit mijn dochter nu ook voor de tweede dag op rij, thuis. Wel een dappere poging gedaan om op school te komen, maar na 90 % van de heenreis toch omgekeerd. Ik vind het zo erg voor haar.
Tegen de tijd dat de wachtlijst voor hulp er op zit, zit ze misschien nog veel vaker thuis en wordt het alleen maar erger. Maar wat kan ik doen??
Vandaag tijdens het wandelen heeft ze aangegeven dat het haar niet helpt als wij steeds zeggen dat het goed komt, ze wil liever dat wij haar aanhoren/luisteren zei ze...nouja dat gaan we dus maar doen.
woensdag 6 december 2023 om 14:28
Hi Mia, bekende theorieën inderdaad 
. Maar ze aanleren en gebruiken is inderdaad een tweede.
Tussen mijn berichtje van vanmorgen en nu ben ik gebeld en is er een intake gepland, veel sneller dan verwacht dus ik ben dankbaar! En kind ook...
En wat betreft exposure: ze is vele malen dapperder en sterker van wil dan ik ben. Ze is ondanks de hevige spanning toch in het OV gestapt en overweegt om vanmiddag ook even een korte rit met de trein te gaan doen, zonder de tijdsdruk van school. Ze ziet namelijk heel goed in, wat vermijding teweeg kan brengen.
Tammie, dat peilen van stemming doe ik ook. Veel te vaak. Ik maak het daardoor ook teveel mijn verantwoordelijkheid voor hoe zij zich voelt. En dat kost me ook veel energie. Het balanceren vind ik echt, echt heel moeilijk.
En ik snap jouw zorgen rondom je dochter goed. Het moet toch zeer doen om haar zo te zien.... verdrietig als je zo vast zit...
. Maar ze aanleren en gebruiken is inderdaad een tweede. Tussen mijn berichtje van vanmorgen en nu ben ik gebeld en is er een intake gepland, veel sneller dan verwacht dus ik ben dankbaar! En kind ook...
En wat betreft exposure: ze is vele malen dapperder en sterker van wil dan ik ben. Ze is ondanks de hevige spanning toch in het OV gestapt en overweegt om vanmiddag ook even een korte rit met de trein te gaan doen, zonder de tijdsdruk van school. Ze ziet namelijk heel goed in, wat vermijding teweeg kan brengen.
Tammie, dat peilen van stemming doe ik ook. Veel te vaak. Ik maak het daardoor ook teveel mijn verantwoordelijkheid voor hoe zij zich voelt. En dat kost me ook veel energie. Het balanceren vind ik echt, echt heel moeilijk.
En ik snap jouw zorgen rondom je dochter goed. Het moet toch zeer doen om haar zo te zien.... verdrietig als je zo vast zit...
woensdag 6 december 2023 om 14:45
Ik heb dochter zo vaak naar school gebracht en gehaald. Was de enige manier dat ze ging of dat ik zeker wist dat ze geen gekke dingen deed onderweg. We hadden op een bepaald ogenblik met verschillende familieleden geregeld dat ze haar brachten en haalden. Ontzettend belastend voor iedereen maar we hadden het er voor over.
De laatste keer dat dit gebeurde zat ze op het vo. Toen is geregeld dat ze op therapeutische basis alleen nog maar naar school ging. We hebben toen toetsen etc losgelaten en ook het idee dat ze moest overgaan. Belangrijkste toen was therapie en haar letterlijk in leven houden.
De laatste keer dat dit gebeurde zat ze op het vo. Toen is geregeld dat ze op therapeutische basis alleen nog maar naar school ging. We hebben toen toetsen etc losgelaten en ook het idee dat ze moest overgaan. Belangrijkste toen was therapie en haar letterlijk in leven houden.
woensdag 6 december 2023 om 17:49
Ja, sorry - ik weet het...Flipflop schreef: ↑06-12-2023 14:28Hi Mia, bekende theorieën inderdaad
Tussen mijn berichtje van vanmorgen en nu ben ik gebeld en is er een intake gepland, veel sneller dan verwacht dus ik ben dankbaar! En kind ook...
En wat betreft exposure: ze is vele malen dapperder en sterker van wil dan ik ben. Ze is ondanks de hevige spanning toch in het OV gestapt en overweegt om vanmiddag ook even een korte rit met de trein te gaan doen, zonder de tijdsdruk van school. Ze ziet namelijk heel goed in, wat vermijding teweeg kan brengen.
Ik ken ze zelf ook heel goed maar toepassen is een heel ander verhaal. Maar lichtpuntjes dus: de intake is gepland (!), ze is fucking dapper, en ze doorziet het proces en daar begint het mee!!
woensdag 6 december 2023 om 19:00
Fijn dat intake is gepland! Hopelijk volgt daarop ook snel behandeling. Je dochter zet zelf al mooie stappen, top!Flipflop schreef: ↑06-12-2023 14:28Hi Mia, bekende theorieën inderdaad
Tussen mijn berichtje van vanmorgen en nu ben ik gebeld en is er een intake gepland, veel sneller dan verwacht dus ik ben dankbaar! En kind ook...
En wat betreft exposure: ze is vele malen dapperder en sterker van wil dan ik ben. Ze is ondanks de hevige spanning toch in het OV gestapt en overweegt om vanmiddag ook even een korte rit met de trein te gaan doen, zonder de tijdsdruk van school. Ze ziet namelijk heel goed in, wat vermijding teweeg kan brengen.
Tammie, dat peilen van stemming doe ik ook. Veel te vaak. Ik maak het daardoor ook teveel mijn verantwoordelijkheid voor hoe zij zich voelt. En dat kost me ook veel energie. Het balanceren vind ik echt, echt heel moeilijk.
En ik snap jouw zorgen rondom je dochter goed. Het moet toch zeer doen om haar zo te zien.... verdrietig als je zo vast zit...
Ja wat je zegt over dat je het te veel je eigen verantwoordelijkheid maakt herken ik...maar het is zo lastig!
woensdag 6 december 2023 om 19:00
Fijn dat intake is gepland! Hopelijk volgt daarop ook snel behandeling. Je dochter zet zelf al mooie stappen, top!Flipflop schreef: ↑06-12-2023 14:28Hi Mia, bekende theorieën inderdaad
Tussen mijn berichtje van vanmorgen en nu ben ik gebeld en is er een intake gepland, veel sneller dan verwacht dus ik ben dankbaar! En kind ook...
En wat betreft exposure: ze is vele malen dapperder en sterker van wil dan ik ben. Ze is ondanks de hevige spanning toch in het OV gestapt en overweegt om vanmiddag ook even een korte rit met de trein te gaan doen, zonder de tijdsdruk van school. Ze ziet namelijk heel goed in, wat vermijding teweeg kan brengen.
Tammie, dat peilen van stemming doe ik ook. Veel te vaak. Ik maak het daardoor ook teveel mijn verantwoordelijkheid voor hoe zij zich voelt. En dat kost me ook veel energie. Het balanceren vind ik echt, echt heel moeilijk.
En ik snap jouw zorgen rondom je dochter goed. Het moet toch zeer doen om haar zo te zien.... verdrietig als je zo vast zit...
Ja wat je zegt over dat je het te veel je eigen verantwoordelijkheid maakt herken ik...maar het is zo lastig!
woensdag 6 december 2023 om 19:01
Wat voor angsten heeft jouw dochter? Ik heb net even wat informatie opgezocht over deze methode, lijkt mij ook doeltreffend inderdaad. Benieuwd of wij hier ook nog wat over horen.DraakjevanBerk schreef: ↑06-12-2023 17:58Herkenbaar, dochter (15) met angsten. Wij werden door de behandelaar gewezen op de SPACE methode (Lebowitz). Hiermee gaan wij als ouders aan de slag. Juist om die gezonde balans weer terug te vinden.
woensdag 6 december 2023 om 20:25
Interessant, ik zal eens lezen!DraakjevanBerk schreef: ↑06-12-2023 17:58Herkenbaar, dochter (15) met angsten. Wij werden door de behandelaar gewezen op de SPACE methode (Lebowitz). Hiermee gaan wij als ouders aan de slag. Juist om die gezonde balans weer terug te vinden.
woensdag 6 december 2023 om 22:22
Sociale angsten (wat vinden anderen wel niet van mij?! Ik ben niet goed genoeg etc). Ben ook erg benieuwd naar wat WIJ als ouders kunnen doen naast de CGT die zij heeft.
donderdag 7 december 2023 om 08:39
Ik ga het boek lezen heb ik besloten.DraakjevanBerk schreef: ↑06-12-2023 17:58Herkenbaar, dochter (15) met angsten. Wij werden door de behandelaar gewezen op de SPACE methode (Lebowitz). Hiermee gaan wij als ouders aan de slag. Juist om die gezonde balans weer terug te vinden.
donderdag 7 december 2023 om 08:43
Waar jullie mee moeten opletten is te veel keuze bij de kinderen te leggen. Wil je naar school, wil je hulp…
In periodes dat dochter angstig is neem ik haar beslissingen vaak over. Door haar angst zal ze namelijk vaak beslissingen nemen die niet het beste zijn.
Je kunt dus ook gewoon voor kind beslissen dat het naar school gaat. Ze moeten ergens ook zien dat ze het kunnen
In periodes dat dochter angstig is neem ik haar beslissingen vaak over. Door haar angst zal ze namelijk vaak beslissingen nemen die niet het beste zijn.
Je kunt dus ook gewoon voor kind beslissen dat het naar school gaat. Ze moeten ergens ook zien dat ze het kunnen
donderdag 7 december 2023 om 10:48
Dat doe ik dus heel bewust niet. Ik geef mijn kind de regie.lonelycat schreef: ↑07-12-2023 08:43Waar jullie mee moeten opletten is te veel keuze bij de kinderen te leggen. Wil je naar school, wil je hulp…
In periodes dat dochter angstig is neem ik haar beslissingen vaak over. Door haar angst zal ze namelijk vaak beslissingen nemen die niet het beste zijn.
Je kunt dus ook gewoon voor kind beslissen dat het naar school gaat. Ze moeten ergens ook zien dat ze het kunnen
Ik heb zelf angsten en anderen voor mij laten beslissen of pushen wekt bij mij weerstand, aversie en nog veel meer angst op. Want dan komt de component "moeten " er bij.
donderdag 7 december 2023 om 11:57
En bij mijn kind werkt het juist als ik de beslissing voor haar neem want dan hoeft zij niet na te denken. Ze kan soms gewoon geen beslissing nemen want aan iedere beslissing zit angst vast.
Ik weet hoe het is. Ik heb al dik tien jaar een kind met een zwaar angststoornis in huis. Wat ik in het verleden gezien heb en ik ben in dezelfde valkuil gevallen is dat thuisblijven de angst voor school vergroot. Kind krijgt het beeld school is eng en school is zwaar. Er komt afstand tot de klas en dat maakt de drempel groter. Wat kan helpen is als je je kind wel naar school laat gaan maar met verminderde uren. Zo blijft er een laagdrempelig contact. Ze hoeven niet per presteren en zien dat school oké kan zijn.
Het blijven kinderen, geen volwassene. Ze denken niet als een volwassene, daarom dat wij als ouder soms de beslissing moeten nemen
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
