Psyche
alle pijlers
Ben ik depressief ?
zondag 28 september 2008 om 23:02
woensdag 8 oktober 2008 om 15:41
Ik vind er is wel een groot verschil tussen melancholie en een depressie. Bij melancholie smelt je helemaal van een liedje of een melodie, het is een soort lekkere pijn waar je even van snoept, een soort zelfmeelij, grote zielige ik. Zo genoot ik altijd heel erg van het liedje "je suis malade" of "open einde". Dat draaide ik dan tientallen keren achter elkaar. Bij een depressie ben je meestal ver weg en dan is er sprake van zelfdestructieve gedachten, gedachten die je alleen maar dieper in de put helpen, maar waar je niet aan kunt weerstaan. Je doet dat zelf, maar je kan niet ophouden. De lokroep van het zwarte gat (omdat je je daarop richt). Er zijn antidepressiemiddelen die je verhinderen om in die draaikolk te komen, en met dat hulpje kan je rustig tot bezinning komen en eventueel iets nieuws opzetten.
woensdag 8 oktober 2008 om 18:29
Het zou best kunnen zijn dat je overspannen bent, dat niet weet en daar je huilbuien vandaan komen. Vooral omdat je geirriteerder bent en overgevoelig voor geluid lijkt te zijn.
Ik ben ook overspannen en wist dat aanvankelijk niet, maar dat uitte zich bij mij ook in irritatie en overgevoelig voor geluid zijn en jammer genoeg niet meer kunnen slapen.
Hoewel ik eigenlijk nooit huil, moest ik mijzelf ook overgeven aan het huilen. Wel lekker verfrissend is dat. Laat al je tranen lekker gaan en ga idd naar de huisarts.
@Noompje: Hoe kom jij financieel rond als ik vragen mag?
Ik ben ook overspannen en wist dat aanvankelijk niet, maar dat uitte zich bij mij ook in irritatie en overgevoelig voor geluid zijn en jammer genoeg niet meer kunnen slapen.
Hoewel ik eigenlijk nooit huil, moest ik mijzelf ook overgeven aan het huilen. Wel lekker verfrissend is dat. Laat al je tranen lekker gaan en ga idd naar de huisarts.
@Noompje: Hoe kom jij financieel rond als ik vragen mag?
woensdag 8 oktober 2008 om 19:57
@ Matamata: Ik woonde op mezelf, maar sinds twee weken weer terug bij mijn ouders. Hopelijk als tijdelijke oplossing tot ik weer op beide benen kan staan. Dit scheelt natuurlijk een hoop kosten. De kosten die ik wel nog heb kan ik op dit moment nog betalen met mijn spaargeld, maar ook dit gaat natuurlijk een x op
Still waiting on the world to change
woensdag 8 oktober 2008 om 20:07
woensdag 8 oktober 2008 om 20:22
Astrada, je bent niet alleen irritant maar ook schadelijk.
Je weerhoudt mensen van een serieuze medische behandeling met als enige doel je frustratie over de medische wetenschap te botvieren.
Bovendien presenteer je geen feiten maar pure leugens.
Van antidepressiva is NIET aangetoond dat ze net zo goed zijn als placebo's. Het blijkt echter uit een oude voorstudie dat er in sommige gevallen weinig verschil is tussen de controlegroep die het placebo slikte en de groep die de SSRI's slikte. Een groot probleem daarbij is dat de meetmethode niet al te deugdelijk is. De testpersonen moesten namelijk met punten aangeven hoeveel; beter ze zich voelden. Een gemiddelde werd vervolgens gebruikt om een serieuze scheiding tussen placebo en werkzaam aan te brengen. Het verschil kan in dat geval erg klein zijn, en de punten die worden gegeven zijn niet meetbaar. Er valt dus veel voor te zeggen dat deze studie destijds onvermeld is gebleven.
Het is echter aan krankzinnige trollen als jij te danken dat dit soort verhalen worden opgeblazen en een eigen leven gaan lijden. Dankzij mensen als jij kan de Telegraaf mensen nu angst aanjagen door ze te vertellen dat "antidepressiva net zo werken als placebo's". Een miljoen klinische studies uit de praktijk bewijzen echter het tegendeel.
Voorts meen je te moeten vermelden dat de DSM-IV "van begin tot eind verzonnen is". De DSM is niet verzonnen: het is een methode van diagnose. In de DSM staan geen kant en klare ziektebeelden waar je uit kunt kiezen, maar het geeft wel een mogelijke richting aan. Bovendien helpt het de arts bij het stellen van een diagnose. Zonder DSM komt geen enkele arts ergens. Het is net zo goed onmogelijk om met zekerheid te stellen dat iemand kanker heeft of een infectieziekte als te stellen dat iemand een depressie heeft zonder statistisch handboek. Medische wetenschap bestaat uit determinatie en het gebruiken van statistiek: de kans dat iemand kanker heeft is veel kleiner dan dat iemand een blinde darm ontsteking heeft. In beide gevallen doet de buik pijn. Dankzij een handboek kan je dan vaststellen wat de meest logische (dus niet zekere) diagnose is.
Bij psychische aandoeningen is het niet anders. Iemand die depressief is kan alleen dat zijn, maar als iemand er bij vertelt dat hij of zij stemmen hoort, hallucineert en onverklaarbare woedeaanvallen kun je dankzij de DSM verder kijken. Zonder handleiding blijft het bij puur gokken. Met DSM is het nog steeds gokken, maar het maakt de gok een stuk betrouwbaarder en het risico kleiner.
je zegt dat psychische aandoeningen "niet wetenschappelijk zijn aan te tonen". Je moet of lid zijn van de Scientology-kerk of zelf volledig geschift zijn als je dit denkt.
Een schizofreen kun je met zijn hoofd onder de hersenscan leggen en daardoor aantonen dat er afwijkingen zichtbaar zijn. Je kunt een groep depressieven en een groep niet depressieven tests laten maken, en keer op keer zal de uitkomst van de depressieven totaal anders zijn dan die van niet depressieven. Mensen met zeer ernstige psychische aandoeningen zijn per definitie al zichtbaar afwijkende van niet zieken. Een Alzheimer-patiënt hoef je niet wetenschappelijk te onderzoeken om tot de conclusie te komen dat het Alzheimer is (om over de krimping van de hersenenmassa tot wel 20% nog maar te zwijgen).
Je praat kortom poep. Je paranoïde waanbeelden van farmaceutische industrie en medische wetenschap die iedereen voorliegen om er zelf beter van te worden lijken me meer duiden op het feit dat je zelf een ernstige psychische afwijking hebt, dan op wat anders. Daar al dan ook je ziekelijke haat vandaan komen.
Om er voor te zorgen dat deelnemers aan dit forum zich niet laten misleiden door poep van aluminumfoliehoedjes, hieronder kort wat zaken die WEL aantoonbaar waar zijn:
- artsen willen niet "rijk" worden van patiënten. Al helemaal niet van bepaalde medicijnen. Artsen kopen medicijnen inderdaad in op grond van verkooptrucs van de farmaceutische industrie. Dat zegt echter niets over die arts, maar alles over de patiënt (de klant): die wil pillen. Patiënten zijn dus in de eerste plaats zelf verantwoordelijk voor hun pillengebruik.
- De farmaceutische industrie verdient goud geld. Dat klopt. Maar de televisieverkoper, de ringtoneproducent en Call TV ook. De reden daarvoor is dat er vraag is naar hun producten.
- Er bestaan GEEN medicijnen die "niet goed getest zijn" of "toch alleen placebo zijn". De markt (in ieder geval de westerse markt) wordt streng gecontroleerd. Als je nagaat wat een verwoestende werking een mislukte studie naar melkzuurbacterien kan hebben, kun je wel begrijpen hoe graag de industrie wil voorkomen dat een verkeerd medicijn op de markt komt.
- de psychiatrie en de psychologie zijn GEEN pseudo-wetenschappen. Wie dat denkt heeft nul kennis van wetenschap. Psychologie en psychiatrie baseren zich weliswaar op archetypen maar in tegenstelling tot de PSEUDOWETENSCHAP astrologie op grond van keurige wetenschappelijke onderzoeken, dus niet op lachwekkende aannames.
- er is geen reden tot vijandigheid tegenover "die chemische troep". Die chemische troep is wat jou in leven houdt. Je volledige bestaan is puur chemie. Je kunt er natuurlijk voor kiezen geen zware metalen te slikken als je kanker hebt, maar die zware metalen zijn wel het enige middel om een tumor te remmen. Antidepressiva doen voor sommige patiënten wonderen en verbeteren de kwaliteit van hun leven aanzienlijk. Je kunt dan ook tegen antidepressiva zijn maar het is het enige wat je leven beter kan maken.
Voor een psychoselijder is er geen andere optie dan chemische middelen slikken. Chemische middelen zijn een product van de wetenschap, waaraan we onze huidige hoge levensstandaard te danken hebben. Zonder chemische medicijnen zouden we nu nog in de middeleeuwen leven en van een verkoudheid doodgaan.
- Depressie bestaat. Psychische aandoeningen bestaan. Iedereen die dat betwist wil wanhopig een romantische tijd in stand houden die zo romantisch was dat mensen er na een lange martelperiode aan onderdoor gingen, weggestopt in kelders en kooien. Sinds de institutionalisering van de psychiatrie is de kwaliteit van de medische zorg met sprongen gestegen.
- Laat je nooit weerhouden door raaskallende gekken. Medicijnen bestaan om je beter te maken. Je bent niet verplicht ze te slikken en niemand houdt je bewust verslaafd. Dat er sprake zou zijn van een maffiachtige organisatie die mensen aan zoveel mogelijk medicijnen verslaafd wil maken is een fabel.
Gebruik dus gerust antidepressiva. Het zal je leven verbeteren, maar wees je bewust van het feit dat je ze slikt en vergeet nooit dat er altijd nadelen aanzitten.
- Je huisarts is betrouwbaar. De medische wetenschap is betrouwbaar.
- De winst van farmaceuten zegt niets over de werking van medicijnen en al helemaal niets over de stand van de medische wetenschap.
Je weerhoudt mensen van een serieuze medische behandeling met als enige doel je frustratie over de medische wetenschap te botvieren.
Bovendien presenteer je geen feiten maar pure leugens.
Van antidepressiva is NIET aangetoond dat ze net zo goed zijn als placebo's. Het blijkt echter uit een oude voorstudie dat er in sommige gevallen weinig verschil is tussen de controlegroep die het placebo slikte en de groep die de SSRI's slikte. Een groot probleem daarbij is dat de meetmethode niet al te deugdelijk is. De testpersonen moesten namelijk met punten aangeven hoeveel; beter ze zich voelden. Een gemiddelde werd vervolgens gebruikt om een serieuze scheiding tussen placebo en werkzaam aan te brengen. Het verschil kan in dat geval erg klein zijn, en de punten die worden gegeven zijn niet meetbaar. Er valt dus veel voor te zeggen dat deze studie destijds onvermeld is gebleven.
Het is echter aan krankzinnige trollen als jij te danken dat dit soort verhalen worden opgeblazen en een eigen leven gaan lijden. Dankzij mensen als jij kan de Telegraaf mensen nu angst aanjagen door ze te vertellen dat "antidepressiva net zo werken als placebo's". Een miljoen klinische studies uit de praktijk bewijzen echter het tegendeel.
Voorts meen je te moeten vermelden dat de DSM-IV "van begin tot eind verzonnen is". De DSM is niet verzonnen: het is een methode van diagnose. In de DSM staan geen kant en klare ziektebeelden waar je uit kunt kiezen, maar het geeft wel een mogelijke richting aan. Bovendien helpt het de arts bij het stellen van een diagnose. Zonder DSM komt geen enkele arts ergens. Het is net zo goed onmogelijk om met zekerheid te stellen dat iemand kanker heeft of een infectieziekte als te stellen dat iemand een depressie heeft zonder statistisch handboek. Medische wetenschap bestaat uit determinatie en het gebruiken van statistiek: de kans dat iemand kanker heeft is veel kleiner dan dat iemand een blinde darm ontsteking heeft. In beide gevallen doet de buik pijn. Dankzij een handboek kan je dan vaststellen wat de meest logische (dus niet zekere) diagnose is.
Bij psychische aandoeningen is het niet anders. Iemand die depressief is kan alleen dat zijn, maar als iemand er bij vertelt dat hij of zij stemmen hoort, hallucineert en onverklaarbare woedeaanvallen kun je dankzij de DSM verder kijken. Zonder handleiding blijft het bij puur gokken. Met DSM is het nog steeds gokken, maar het maakt de gok een stuk betrouwbaarder en het risico kleiner.
je zegt dat psychische aandoeningen "niet wetenschappelijk zijn aan te tonen". Je moet of lid zijn van de Scientology-kerk of zelf volledig geschift zijn als je dit denkt.
Een schizofreen kun je met zijn hoofd onder de hersenscan leggen en daardoor aantonen dat er afwijkingen zichtbaar zijn. Je kunt een groep depressieven en een groep niet depressieven tests laten maken, en keer op keer zal de uitkomst van de depressieven totaal anders zijn dan die van niet depressieven. Mensen met zeer ernstige psychische aandoeningen zijn per definitie al zichtbaar afwijkende van niet zieken. Een Alzheimer-patiënt hoef je niet wetenschappelijk te onderzoeken om tot de conclusie te komen dat het Alzheimer is (om over de krimping van de hersenenmassa tot wel 20% nog maar te zwijgen).
Je praat kortom poep. Je paranoïde waanbeelden van farmaceutische industrie en medische wetenschap die iedereen voorliegen om er zelf beter van te worden lijken me meer duiden op het feit dat je zelf een ernstige psychische afwijking hebt, dan op wat anders. Daar al dan ook je ziekelijke haat vandaan komen.
Om er voor te zorgen dat deelnemers aan dit forum zich niet laten misleiden door poep van aluminumfoliehoedjes, hieronder kort wat zaken die WEL aantoonbaar waar zijn:
- artsen willen niet "rijk" worden van patiënten. Al helemaal niet van bepaalde medicijnen. Artsen kopen medicijnen inderdaad in op grond van verkooptrucs van de farmaceutische industrie. Dat zegt echter niets over die arts, maar alles over de patiënt (de klant): die wil pillen. Patiënten zijn dus in de eerste plaats zelf verantwoordelijk voor hun pillengebruik.
- De farmaceutische industrie verdient goud geld. Dat klopt. Maar de televisieverkoper, de ringtoneproducent en Call TV ook. De reden daarvoor is dat er vraag is naar hun producten.
- Er bestaan GEEN medicijnen die "niet goed getest zijn" of "toch alleen placebo zijn". De markt (in ieder geval de westerse markt) wordt streng gecontroleerd. Als je nagaat wat een verwoestende werking een mislukte studie naar melkzuurbacterien kan hebben, kun je wel begrijpen hoe graag de industrie wil voorkomen dat een verkeerd medicijn op de markt komt.
- de psychiatrie en de psychologie zijn GEEN pseudo-wetenschappen. Wie dat denkt heeft nul kennis van wetenschap. Psychologie en psychiatrie baseren zich weliswaar op archetypen maar in tegenstelling tot de PSEUDOWETENSCHAP astrologie op grond van keurige wetenschappelijke onderzoeken, dus niet op lachwekkende aannames.
- er is geen reden tot vijandigheid tegenover "die chemische troep". Die chemische troep is wat jou in leven houdt. Je volledige bestaan is puur chemie. Je kunt er natuurlijk voor kiezen geen zware metalen te slikken als je kanker hebt, maar die zware metalen zijn wel het enige middel om een tumor te remmen. Antidepressiva doen voor sommige patiënten wonderen en verbeteren de kwaliteit van hun leven aanzienlijk. Je kunt dan ook tegen antidepressiva zijn maar het is het enige wat je leven beter kan maken.
Voor een psychoselijder is er geen andere optie dan chemische middelen slikken. Chemische middelen zijn een product van de wetenschap, waaraan we onze huidige hoge levensstandaard te danken hebben. Zonder chemische medicijnen zouden we nu nog in de middeleeuwen leven en van een verkoudheid doodgaan.
- Depressie bestaat. Psychische aandoeningen bestaan. Iedereen die dat betwist wil wanhopig een romantische tijd in stand houden die zo romantisch was dat mensen er na een lange martelperiode aan onderdoor gingen, weggestopt in kelders en kooien. Sinds de institutionalisering van de psychiatrie is de kwaliteit van de medische zorg met sprongen gestegen.
- Laat je nooit weerhouden door raaskallende gekken. Medicijnen bestaan om je beter te maken. Je bent niet verplicht ze te slikken en niemand houdt je bewust verslaafd. Dat er sprake zou zijn van een maffiachtige organisatie die mensen aan zoveel mogelijk medicijnen verslaafd wil maken is een fabel.
Gebruik dus gerust antidepressiva. Het zal je leven verbeteren, maar wees je bewust van het feit dat je ze slikt en vergeet nooit dat er altijd nadelen aanzitten.
- Je huisarts is betrouwbaar. De medische wetenschap is betrouwbaar.
- De winst van farmaceuten zegt niets over de werking van medicijnen en al helemaal niets over de stand van de medische wetenschap.
donderdag 9 oktober 2008 om 09:00
donderdag 9 oktober 2008 om 15:03
Inderdaad naar een arts gaan. Desnoods verwijst deze je door naar een psychiater. Echter, hou hierbij wel een aantal dingen goed in de gaten, namelijk dat over depressie wellicht een aantal dingen bekend zijn, maar nog lang niet alles. Mocht je ooit aan de medicijnen moeten, denk er dan wel heeeeeel goed van tevoren over na want de bijwerkingen zijn enorm en het is altijd even experimenteren wel medicijn het bij jou met welke dosis doet. Dit kost heel veel tijd en energie.
Hopelijk is het niet zo erg met je gesteld en lukt het zonder medicijnen ook wel. Ik denk zelf dat je het zonder nog wel moet redden maar ga naar een arts dan weet je het zeker. Sterkte.
Hopelijk is het niet zo erg met je gesteld en lukt het zonder medicijnen ook wel. Ik denk zelf dat je het zonder nog wel moet redden maar ga naar een arts dan weet je het zeker. Sterkte.
donderdag 9 oktober 2008 om 17:24
Typisch een reactie van iemand die de DSM niet weet te gebruiken. Natuurlijk staat elk mogelijk menselijk gedrag erin, wat wil zeggen dat iemand met een depressieve stoornis niet meteen 'gestoord' is. Het gaat om de combinatie van symptomen, en dat kan alleen een diagnosticus bepalen.
Ik vind het wel grappig dat je dus alle scholing die op universiteiten gegeven wordt aan psychiaters en psychologen onzin is.. Toch vreemd dat zoveel mensen het dan 'mis' hebben en jij de enige bent die het allemaal zo goed weet...
woensdag 15 oktober 2008 om 22:23
@ Sjalalaan
Zo te lezen weet jij meer van deze dingen.
Ik ben zelf 10 jaar geleden depressief geworden, dit heeft 2,5 jaar geduurd. Ik was erg ziek, slikte seroxat en veel oxazepam. Mijn hele leven kwam stil te liggen en heb zelfmoord willen plegen.
Uiteindelijk ben ik beter geworden en is het dus heel lang heel goed gegaan. Ik merk nu dat ik me weer steeds vaker depri voel, de gevoelens worden steeds donkerder en zijn vrijwel dagelijks aanwezig. Ik voel me erg slecht.
Eigenlijk is in mijn leven alles goed en op orde en toch voel ik me steeds slechter. Kan het zijn dat ik weer ziek ben of kan worden? Overigens komen psychische ziekten in mijn familie best veel voor.
Ik weet dat ik het beste naar de huisarts kan gaan, maar eigenlijk wil ik dat niet. Ik liep toen bij een psycholoog, daarna een psychotherapeut en bij een psychiater. Waar kun je het best naartoe gaan? Ik weet niet eens wat het verschil is, maar voor mijn gevoel had ik daar allemaal niets aan, want ik kon aan hun net vertellen wat ik kwijt wou en zij hebben geen van allen doorgehad dat ik bepaalde dingen niet vertelde omdat ik het er niet over wilde hebben.
Zijn er andere dingen die ik zelf kan doen?
Zo te lezen weet jij meer van deze dingen.
Ik ben zelf 10 jaar geleden depressief geworden, dit heeft 2,5 jaar geduurd. Ik was erg ziek, slikte seroxat en veel oxazepam. Mijn hele leven kwam stil te liggen en heb zelfmoord willen plegen.
Uiteindelijk ben ik beter geworden en is het dus heel lang heel goed gegaan. Ik merk nu dat ik me weer steeds vaker depri voel, de gevoelens worden steeds donkerder en zijn vrijwel dagelijks aanwezig. Ik voel me erg slecht.
Eigenlijk is in mijn leven alles goed en op orde en toch voel ik me steeds slechter. Kan het zijn dat ik weer ziek ben of kan worden? Overigens komen psychische ziekten in mijn familie best veel voor.
Ik weet dat ik het beste naar de huisarts kan gaan, maar eigenlijk wil ik dat niet. Ik liep toen bij een psycholoog, daarna een psychotherapeut en bij een psychiater. Waar kun je het best naartoe gaan? Ik weet niet eens wat het verschil is, maar voor mijn gevoel had ik daar allemaal niets aan, want ik kon aan hun net vertellen wat ik kwijt wou en zij hebben geen van allen doorgehad dat ik bepaalde dingen niet vertelde omdat ik het er niet over wilde hebben.
Zijn er andere dingen die ik zelf kan doen?
donderdag 16 oktober 2008 om 13:46
tip:
zoek iemand (die het ook wel kan gebruiken) en heb met hem/haar 1x per week een 'gesprek'.
Zo gaat dat gesprek:
Je zet de kookwekker op een half uur.
Je bepaalt wie er begint met vertellen, de ander is dan luisteraar.
De verteller laat spontaan een herinnering opkomen (de eerste is in dit geval inderdaad de 'beste') en vertelt die.
De luisteraar luistert met alle aandacht en reageert niet.
Je mag natuurlijk meeleven in de vorm van een zucht, een traan, een lach... maar beperk het zoveel mogelijk, zonder een robot te worden. Ga in ieder geval niet met woorden reageren.
Geef geen goede raad, stel geen vragen, luister gewoon, meer niet.
Als de wekker gaat dan ruilen jullie van rol.
Het effect:
Vertellen is een heel natuurlijke en zeer effectieve manier om emotionele lading kwijt te raken. Je gaat opgelucht naar huis.
Maar belangrijker is nog dat je door te vertellen (tegen een aandachtige luisteraar) spontaan inzichten krijgt. Oplossingen dienen zich aan (soms uren ná het gesprek), dingen 'vallen op hun plek'... dat soort dingen.
Het werkt echt en is zeer heilzaam.
Succes!
7wetten (van het universum...)
zoek iemand (die het ook wel kan gebruiken) en heb met hem/haar 1x per week een 'gesprek'.
Zo gaat dat gesprek:
Je zet de kookwekker op een half uur.
Je bepaalt wie er begint met vertellen, de ander is dan luisteraar.
De verteller laat spontaan een herinnering opkomen (de eerste is in dit geval inderdaad de 'beste') en vertelt die.
De luisteraar luistert met alle aandacht en reageert niet.
Je mag natuurlijk meeleven in de vorm van een zucht, een traan, een lach... maar beperk het zoveel mogelijk, zonder een robot te worden. Ga in ieder geval niet met woorden reageren.
Geef geen goede raad, stel geen vragen, luister gewoon, meer niet.
Als de wekker gaat dan ruilen jullie van rol.
Het effect:
Vertellen is een heel natuurlijke en zeer effectieve manier om emotionele lading kwijt te raken. Je gaat opgelucht naar huis.
Maar belangrijker is nog dat je door te vertellen (tegen een aandachtige luisteraar) spontaan inzichten krijgt. Oplossingen dienen zich aan (soms uren ná het gesprek), dingen 'vallen op hun plek'... dat soort dingen.
Het werkt echt en is zeer heilzaam.
Succes!
7wetten (van het universum...)
