Psyche
alle pijlers
ben ik slecht?
woensdag 6 februari 2008 om 09:08
Ik heb ook al gepost op het forum 'relaties' over het volgende: ik kan heel erg jaloers zijn op vriendinnen die het in mijn ogen beter voor elkaar hebben in de liefde/verder zijn dan ik, ect.
Ik realiseer me ineens dat ik, als vriendinnen iets vertellen waar ze erg gelukkig mee zijn (bv huwelijksaanzoek, zwanger, baan waarbij ze minder druk hebben) in eerste instantie hun situatie met die van mezelf vergelijk, dan bang word dat ik ze verlies of boos word dat zij het beter hebben dan ik (in mezelf) en daarna pas blij voor hen kan zijn!
Het is niet zo dat ik deze nare jaloezie-gevoelens omzet in gedrag, maar ik voel ze wel. En ik vind dat zo slecht van mezelf! Ik weet niet goed hoe ik deze kant van mezelf moet accepteren en vroeg me af hoe jullie dit zien.
Ik realiseerde me ook ineens dat ik heel veel behoefte heb aan heftigheid en intensiteit. Ben zelf iemand die erg zoekende is in het leven en veel dingen moeilijk en complex kan vinden en ontzettend diep over dingen nadenk. Gesprekken met andere mensen vind ik vaak pas echt bevredigend als ze over problemen gaan en als het over hevige emoties gaat (met name de zwaardere, dus negatieve emoties). Geluk en een bebalanceerd leven vind ik ergens zo saai en tegelijk is het iets waar ik naar verlang! Maar goed: wanneer mensen dus gewoon vertellen over de kleine dingetjes van het leven waar ze tevreden over zijn en het gesprek niet gaat over zware shit, voel ik me vaak leeg worden en nogal eenzaam. Dat vind ik niet normaal. Veel te veel gericht op het negatieve en dit is ook niet leuk voor mijn omgeving. Bedacht me dat ik eigenlijk van mijn omgeving verwacht dat ze mijn behoefte aan heftigheid moeten vervullen, terwijl ik daar zelf verantwoordelijk voor ben en anderen moet gunnen dat ze een tevreden leven leiden!
Maar goed, mijn vraag is dus: vinden jullie me hierdoor slecht? En zijn er mensen die dit herkennen?
Ik realiseer me ineens dat ik, als vriendinnen iets vertellen waar ze erg gelukkig mee zijn (bv huwelijksaanzoek, zwanger, baan waarbij ze minder druk hebben) in eerste instantie hun situatie met die van mezelf vergelijk, dan bang word dat ik ze verlies of boos word dat zij het beter hebben dan ik (in mezelf) en daarna pas blij voor hen kan zijn!
Het is niet zo dat ik deze nare jaloezie-gevoelens omzet in gedrag, maar ik voel ze wel. En ik vind dat zo slecht van mezelf! Ik weet niet goed hoe ik deze kant van mezelf moet accepteren en vroeg me af hoe jullie dit zien.
Ik realiseerde me ook ineens dat ik heel veel behoefte heb aan heftigheid en intensiteit. Ben zelf iemand die erg zoekende is in het leven en veel dingen moeilijk en complex kan vinden en ontzettend diep over dingen nadenk. Gesprekken met andere mensen vind ik vaak pas echt bevredigend als ze over problemen gaan en als het over hevige emoties gaat (met name de zwaardere, dus negatieve emoties). Geluk en een bebalanceerd leven vind ik ergens zo saai en tegelijk is het iets waar ik naar verlang! Maar goed: wanneer mensen dus gewoon vertellen over de kleine dingetjes van het leven waar ze tevreden over zijn en het gesprek niet gaat over zware shit, voel ik me vaak leeg worden en nogal eenzaam. Dat vind ik niet normaal. Veel te veel gericht op het negatieve en dit is ook niet leuk voor mijn omgeving. Bedacht me dat ik eigenlijk van mijn omgeving verwacht dat ze mijn behoefte aan heftigheid moeten vervullen, terwijl ik daar zelf verantwoordelijk voor ben en anderen moet gunnen dat ze een tevreden leven leiden!
Maar goed, mijn vraag is dus: vinden jullie me hierdoor slecht? En zijn er mensen die dit herkennen?
woensdag 6 februari 2008 om 09:35
Ik denk dat jij zelf de enige bent die er last van heeft dus, nee ik vind dat niet slecht. de vraag is alleen of je hier in wil blijven zitten of dat je wil veranderen. En de enige die dat kan doen ben je zelf. Bedenk bijvoorbeeld elke dag is waar je blij van werd zodat je een beetje uit die negatieve spiraal komt. Of schrijf eens voor je zelf op waar je gelukkig mee bent in je leven.
woensdag 6 februari 2008 om 09:57
Hmm, je hebt dus blijbaar veel gevoel voor drama. Je vraag of je slecht bent past daar ook in............
Over t algemeen wordt jalouzie als een slechte eigenschap beschouwd. Een slechte èìgenschap dus........... en als je die hebt maakt je dat niet tot een over all slecht mens. Naar mijn mening heeft iedereen wel wat minder fraaie eiegenschappen; het komt erop aan wat je ermee doet. Je geeft zelf al aan dat je het niet laat merken aan anderen, dus dat is dan weer een goede eigenschap (t.a.v. je omgang met de buitenwereld).
Blijft het probleem dat je er zelf last van hebt, omdat je graag anders zou willen. Ik denk niet dat je jezelf echt kunt veranderen; je kunt wel leren je gevoelens niet te serieus te nemen, jezelf met wat humor te bezien, zo van: oje daar heb je hem weer, mn jalouzieduiveltje............ Door je gevoelens niet te beschouwen als de heilige werkelijkheid, maar ook je verstand te laten werken.
Verder vraag ik me af of je nog erg jong bent, omdat je nog erg zoekende bent in het leven, naar jezelf. Daar is niets mis mee.
Bovendien kan zo'n zoektocht ook spannend zijn.
Het feit dat je omgeving zich settled en daar blij en gelukkig van wordt, hoeft niet voor jou te gelden. Misschien ben jij een type die liever in een hutje in donker Afrika gaat wonen om gaten te graven voor waterputten. Of wil je je vliegbrevet halen....
Ik vermoed dan ook dat je onzekerheid of je jalouzie niet precies betrekking heeft op het huwelijksaanzoek/zwangerschap van je vriendinnen, maar meer op hun zekerheid over wat ze van het leven willen. (waarbij je je ook nog stiekem af mag vragen of ze daar echt zo zeker van zijn of ze kiezen voor het gemak van het voor-de-hand-liggende.....)
Nou tot zover mijn psychologie van de kouwe grond.
Ik kom vandaag nog wel een keer kijken of je er iets mee kunt.
Mabel007
Over t algemeen wordt jalouzie als een slechte eigenschap beschouwd. Een slechte èìgenschap dus........... en als je die hebt maakt je dat niet tot een over all slecht mens. Naar mijn mening heeft iedereen wel wat minder fraaie eiegenschappen; het komt erop aan wat je ermee doet. Je geeft zelf al aan dat je het niet laat merken aan anderen, dus dat is dan weer een goede eigenschap (t.a.v. je omgang met de buitenwereld).
Blijft het probleem dat je er zelf last van hebt, omdat je graag anders zou willen. Ik denk niet dat je jezelf echt kunt veranderen; je kunt wel leren je gevoelens niet te serieus te nemen, jezelf met wat humor te bezien, zo van: oje daar heb je hem weer, mn jalouzieduiveltje............ Door je gevoelens niet te beschouwen als de heilige werkelijkheid, maar ook je verstand te laten werken.
Verder vraag ik me af of je nog erg jong bent, omdat je nog erg zoekende bent in het leven, naar jezelf. Daar is niets mis mee.
Bovendien kan zo'n zoektocht ook spannend zijn.
Het feit dat je omgeving zich settled en daar blij en gelukkig van wordt, hoeft niet voor jou te gelden. Misschien ben jij een type die liever in een hutje in donker Afrika gaat wonen om gaten te graven voor waterputten. Of wil je je vliegbrevet halen....
Ik vermoed dan ook dat je onzekerheid of je jalouzie niet precies betrekking heeft op het huwelijksaanzoek/zwangerschap van je vriendinnen, maar meer op hun zekerheid over wat ze van het leven willen. (waarbij je je ook nog stiekem af mag vragen of ze daar echt zo zeker van zijn of ze kiezen voor het gemak van het voor-de-hand-liggende.....)
Nou tot zover mijn psychologie van de kouwe grond.
Ik kom vandaag nog wel een keer kijken of je er iets mee kunt.
Mabel007
woensdag 6 februari 2008 om 10:04
Na het lezen van al jouw posts heb ik het idee dat je vindt dat de hele wereld een leuker en beter leven heeft dan jij!
Je kijkt voortdurend naar wat een ander wel of niet heeft, maar daar schiet je toch niets mee op? Ga eens kijken naar alle dingen die jezelf hebt!
Soms denk ik ook wel eens bij iemand: "Jeetje, diegene heeft het allemaal goed voor elkaar!". Maar diegene zou maar wat graag alles willen ruilen voor de vader die ik nog "wel" heb.
Probeer een te gaan denken aan alle fijne dingen die jij wel hebt. En pak de dingen aan waar je minder tevreden over bent en waar je zelf iets aan kunt veranderen!
Of ik je slecht vind? Nee, maar ik denk wel dat je een beetje erg ontevreden bent. En bij andere mensen komen alle goede dingen echt niet zomaar uit een boom vallen hoor! Dus wees blij voor hetgeen dat ze zelf bereikt hebben.
Je kijkt voortdurend naar wat een ander wel of niet heeft, maar daar schiet je toch niets mee op? Ga eens kijken naar alle dingen die jezelf hebt!
Soms denk ik ook wel eens bij iemand: "Jeetje, diegene heeft het allemaal goed voor elkaar!". Maar diegene zou maar wat graag alles willen ruilen voor de vader die ik nog "wel" heb.
Probeer een te gaan denken aan alle fijne dingen die jij wel hebt. En pak de dingen aan waar je minder tevreden over bent en waar je zelf iets aan kunt veranderen!
Of ik je slecht vind? Nee, maar ik denk wel dat je een beetje erg ontevreden bent. En bij andere mensen komen alle goede dingen echt niet zomaar uit een boom vallen hoor! Dus wees blij voor hetgeen dat ze zelf bereikt hebben.
woensdag 6 februari 2008 om 10:22
Bedankt voor jullie reacties!
@Mabel007: je hebt gelijk dat mijn vraag of ik slecht ben idd wel past bij een groot gevoel voor drama!
Bedankt voor je uitgebreide reactie. Er zit zeker wat in! Ik ben alleen niet eens jong meer, namelijk bijna 30, maar toch nog zoekende en kan heel erg twijfelen over van alles! En idd: ik ben jaloers op vriendinnen als ze zo zeker weten wat ze willen en ook gezien de vermeende veiligheid die ze bereikt lijken te hebben (man, gezin, vastigheid). Ik zoek te veel naar veiligheid buiten mezelf omdat ik in mezelf vaak veel twijfel vind, maar ga proberen die veiligheid meer bij mezelf te zoeken.
Jouw relativerende opmerkingen dat je slechte eigenschappen kunt hebben, maar niet overall slecht bent daardoor en dat je wat humoristisch/luchtiger met je eigen nare eigenschappen om kunt gaan helpt me om deze kant van mezelf te accepteren.
Yoyo en Isolde, ook zeker waar. Me richten op het positieve in mijn eigen leven zal me zeker helpen!
@Mabel007: je hebt gelijk dat mijn vraag of ik slecht ben idd wel past bij een groot gevoel voor drama!
Bedankt voor je uitgebreide reactie. Er zit zeker wat in! Ik ben alleen niet eens jong meer, namelijk bijna 30, maar toch nog zoekende en kan heel erg twijfelen over van alles! En idd: ik ben jaloers op vriendinnen als ze zo zeker weten wat ze willen en ook gezien de vermeende veiligheid die ze bereikt lijken te hebben (man, gezin, vastigheid). Ik zoek te veel naar veiligheid buiten mezelf omdat ik in mezelf vaak veel twijfel vind, maar ga proberen die veiligheid meer bij mezelf te zoeken.Jouw relativerende opmerkingen dat je slechte eigenschappen kunt hebben, maar niet overall slecht bent daardoor en dat je wat humoristisch/luchtiger met je eigen nare eigenschappen om kunt gaan helpt me om deze kant van mezelf te accepteren.
Yoyo en Isolde, ook zeker waar. Me richten op het positieve in mijn eigen leven zal me zeker helpen!
woensdag 6 februari 2008 om 10:31
Al die negatieve (jaloers, emotioneel, eenzaam etc.) gedachten trekken meer negativiteit aan. Probeer eens om de positieve dingen in het leven voor jezelf te zien, dan zul je zien dat jij anders reageert op je omgeving en je omgeving op jou. Het klinkt misschien zweverig en 'the secret'-achtig, maar ik geloof echt dat het leven zo werkt.
Isoldes tip om iedere dag iets op te schrijven wat je gelukkig heeft gemaakt die dag, is volgens mij wel een goede. Soms weet je zelf niet meer dat je ook nog positieve gedahcten hebt, omdat de negatieve zo overheersen.
En net als Mabel heb ik ook het gevoel dat je nog erg jong bent. Als je daadwerkelijk probeert om iets aan je eigen leven en denken te veranderen komt het vast helemaal goed voor jou.
Isoldes tip om iedere dag iets op te schrijven wat je gelukkig heeft gemaakt die dag, is volgens mij wel een goede. Soms weet je zelf niet meer dat je ook nog positieve gedahcten hebt, omdat de negatieve zo overheersen.
En net als Mabel heb ik ook het gevoel dat je nog erg jong bent. Als je daadwerkelijk probeert om iets aan je eigen leven en denken te veranderen komt het vast helemaal goed voor jou.
woensdag 6 februari 2008 om 11:11
Oke, je bent 30; vanuit mijn standpunt bekeken een piepkuiken.......
Maar in ieder geval loop je lang genoeg mee om min of meer te weten wat je wilt, van jezelf, het leven.
En ws ben jij iemand die helemaal niet precies wil weten of hoeft te weten hoe de toekomst zich ontvouwt.
Veiligheid/vastigheid kan ook zijn: Het feit dat je de toekomst, je leven open tegemoet treedt, als een speeltuin vol verrassingen en boeiende opties; De gedachte dat geen vast beeld hebt hoe de komende 10, 20, 50 jaar van je leven eruit zullen zien, maar de wetenschap dat altijd op je pootjes zult terechtkomen.
Maar in ieder geval loop je lang genoeg mee om min of meer te weten wat je wilt, van jezelf, het leven.
En ws ben jij iemand die helemaal niet precies wil weten of hoeft te weten hoe de toekomst zich ontvouwt.
Veiligheid/vastigheid kan ook zijn: Het feit dat je de toekomst, je leven open tegemoet treedt, als een speeltuin vol verrassingen en boeiende opties; De gedachte dat geen vast beeld hebt hoe de komende 10, 20, 50 jaar van je leven eruit zullen zien, maar de wetenschap dat altijd op je pootjes zult terechtkomen.
woensdag 6 februari 2008 om 11:45
Ik geloof dat ik er gauw klaar mee zou zijn als je mijn vriendin was. Slecht mens? Nee, dat geloof ik niet, maar wel vermoeiend. Brr, mensen die nooit eens positief kunnen denken en alleen maar willen en kunnen praten over hun vermeende problemen en zwelgen in hun eigen ingewikkelde bestaan vind ik buitengewoon vermoeiend.
Een beetje relativeringsvermogen kan geen kwaad, bedenk ook eens wat er wél leuk is aan je leven. Leuke dingen kunnen ook intens en heftig zijn, dat hoeft niet altijd persé ellende te zijn.
En geloof mij nou maar dat níemand precies weet waar ze mee bezig zijn, iedereen twijfelt, iedereen is onzeker en iedereen denkt dat andere mensen het beter voor elkaar hebben. Alleen denkt de een dat af en toe, en de ander altijd. Kijk wat meer naar jezelf en wat minder naar anderen. En vraag desnoods eens aan je vriendinnen of zij écht vinden dat ze het zoveel beter hebben dan jij en of ze zo zeker zijn over hun leven, waarschijnlijk kom je erachter dat dat allemaal best meevalt.
Een beetje relativeringsvermogen kan geen kwaad, bedenk ook eens wat er wél leuk is aan je leven. Leuke dingen kunnen ook intens en heftig zijn, dat hoeft niet altijd persé ellende te zijn.
En geloof mij nou maar dat níemand precies weet waar ze mee bezig zijn, iedereen twijfelt, iedereen is onzeker en iedereen denkt dat andere mensen het beter voor elkaar hebben. Alleen denkt de een dat af en toe, en de ander altijd. Kijk wat meer naar jezelf en wat minder naar anderen. En vraag desnoods eens aan je vriendinnen of zij écht vinden dat ze het zoveel beter hebben dan jij en of ze zo zeker zijn over hun leven, waarschijnlijk kom je erachter dat dat allemaal best meevalt.
woensdag 6 februari 2008 om 12:00
@mabel007: wat een mooie zin over veiligheid. Die ga ik als een soort mantra gebruiken
@Eowynn: kan mezelf ook als vermoeiend ervaren. Ben gelukkig ook niet alleen maar aan het zwelgen in mijn ingewikkelde bestaan, anders hadden anderen inclusief mijzelf mij al lang uitgekotst en dat is in ieder geval niet aan de orde. Heb vooral veel moeite met mijzelf eigenlijk. Maar genoemde tips over positiviteit heb ik zeker iets aan en een beetje relativeren kan ook geen kwaad. Ik ga proberen mijn energie op positieve dingen te richten in plaats van mijn negatieve-vergelijk gedachten en alleen het voornemen dat meer te gaan doen geeft al energie.
Voel me nu in ieder geval niet meer een walgelijk slecht persoon, maar meer een vermoeiend irritant wezen en dat voelt een stuk beter ;).
@Eowynn: kan mezelf ook als vermoeiend ervaren. Ben gelukkig ook niet alleen maar aan het zwelgen in mijn ingewikkelde bestaan, anders hadden anderen inclusief mijzelf mij al lang uitgekotst en dat is in ieder geval niet aan de orde. Heb vooral veel moeite met mijzelf eigenlijk. Maar genoemde tips over positiviteit heb ik zeker iets aan en een beetje relativeren kan ook geen kwaad. Ik ga proberen mijn energie op positieve dingen te richten in plaats van mijn negatieve-vergelijk gedachten en alleen het voornemen dat meer te gaan doen geeft al energie.
Voel me nu in ieder geval niet meer een walgelijk slecht persoon, maar meer een vermoeiend irritant wezen en dat voelt een stuk beter ;).
woensdag 6 februari 2008 om 12:09
Gelukkig kun je het zelf ook relativeren. Ik had je post vanochtend al gelezen en had maar besloten niet te reageren omdat je je waarschijnlijk aangevallen gevoeld zou hebben.
Jaloezie komt m.i. altijd voort uit onvrede met het eigen leven. Maar je moet je wel realiseren dat je zélf invulling aan dat leven geeft. Het is niet iets wat je overkomt, het zijn jouw keuzes. Dus als je jaloers naar een ander kijkt zou je eigenlijk jezelf een trap onder je achterwerk moeten geven. En dingen anders aanpakken.
We hebben er hier onlangs nog een topic over gehad. Andere insteek, zelfde verhaal. Je hebt mensen die zich optrekken aan mensen die het beter voor elkaar hebben, en je hebt mensen die alleen maar ellende willen horen van een ander zodat ze zichzelf niet zo verloren voelen. Jij hoort bij de laatste groep, ik bij de eerste.
Ik vind je geen slecht mens. Zoals al eerder gezegd, je hebt een paar beroerde eigenschappen waar je het vooral jezelf erg moeilijk mee maakt. Maar mijn vriendin zou je nooit kunnen zijn, omdat je met jouw instelling het negatieve aantrekt en dat de ander enorm veel energie kost.
Maar, kijk ook hier weer naar het postieve. Je hebt het geconstateerd en erkend. Dat is de eerste stap!
Succes.
Jaloezie komt m.i. altijd voort uit onvrede met het eigen leven. Maar je moet je wel realiseren dat je zélf invulling aan dat leven geeft. Het is niet iets wat je overkomt, het zijn jouw keuzes. Dus als je jaloers naar een ander kijkt zou je eigenlijk jezelf een trap onder je achterwerk moeten geven. En dingen anders aanpakken.
We hebben er hier onlangs nog een topic over gehad. Andere insteek, zelfde verhaal. Je hebt mensen die zich optrekken aan mensen die het beter voor elkaar hebben, en je hebt mensen die alleen maar ellende willen horen van een ander zodat ze zichzelf niet zo verloren voelen. Jij hoort bij de laatste groep, ik bij de eerste.
Ik vind je geen slecht mens. Zoals al eerder gezegd, je hebt een paar beroerde eigenschappen waar je het vooral jezelf erg moeilijk mee maakt. Maar mijn vriendin zou je nooit kunnen zijn, omdat je met jouw instelling het negatieve aantrekt en dat de ander enorm veel energie kost.
Maar, kijk ook hier weer naar het postieve. Je hebt het geconstateerd en erkend. Dat is de eerste stap!
Succes.
woensdag 6 februari 2008 om 12:27
@Naski: haha, ja idd!
@Evidenza: bedankt voor je reactie. Het is een confronterende reactie, maar dat vind ik alleen maar eerlijk en duidelijk en er staan ook een aantal dingen in waar ik zeker wat mee kan. Voel toch alleen de neiging mezelf in een bepaald opzicht te verdedigen (blijkbaar vind ik mezelf dus toch niet zo slecht of zo ;)) omdat je opmerking me raakt dat je zegt dat ik jouw vriendin nooit zou kunnen zijn omdat ik het negatieve aantrek. Wellicht kinderachtig, maar ik geef even aan mijn verdedigingsdrang toe.
Ik ben zeker negatief ingesteld en moeilijk voor mezelf, maar ik heb nog niet van mijn omgeving teruggekregen dat ze me als een zuiger ervaren en ik geloof ook niet dat ik zoveel negatieve energie aantrek. Het is meer zo dat ik zo veel nadenk over alles en mezelf zo vaak veroordeel dat ik het leven soms erg zwaar kan vinden, ookal zijn er zat positieve dingen in mijn leven. Ik heb veel vriendschappen waarvan sommigen heel hecht, en de keerzijde van mijn beroerde eigenschap dat ik problemen als het ware als positief kan zien omdat ze het leven diepgang geven en idd me het gevoel kunnen geven dat ik dus niet de enige ben die dingen moeilijk en/of zwaar vind, is dat ik wel klaar kan staan voor mensen die zich ellendig voelen. Dat heb ik ook vaak teruggekregen. Maar goed, tot zover de self-defense en ik zal je niet proberen te overtuigen dat je wel mijn vriendin zou willen worden ;).
Tot slot: ik geloof zeker dat je jezelf onder de kont moet schoppen om eigen doelen te verwezenlijken en daar anderen niet voor verantwoordelijk moet maken. Maar kom op, we leven niet in een totaal maakbare wereld! Er zijn dingen waar je pech in kunt hebben en anderen meer geluk en waar je niets aan kunt doen! Zoals: liefdesgeluk en baby's bv...dit zijn niet de dingen die je even kunt plannen of net zo 'goed' kunt doen als anderen..
Ergens hoop ik, toegegeven, ook erkenning te horen dat mensen deze beroerde eigenschappen herkennen in zichzelf. Maar goed, ik plaats het op een forum en confronterende reacties zijn dus ook welkom!
@Evidenza: bedankt voor je reactie. Het is een confronterende reactie, maar dat vind ik alleen maar eerlijk en duidelijk en er staan ook een aantal dingen in waar ik zeker wat mee kan. Voel toch alleen de neiging mezelf in een bepaald opzicht te verdedigen (blijkbaar vind ik mezelf dus toch niet zo slecht of zo ;)) omdat je opmerking me raakt dat je zegt dat ik jouw vriendin nooit zou kunnen zijn omdat ik het negatieve aantrek. Wellicht kinderachtig, maar ik geef even aan mijn verdedigingsdrang toe.
Ik ben zeker negatief ingesteld en moeilijk voor mezelf, maar ik heb nog niet van mijn omgeving teruggekregen dat ze me als een zuiger ervaren en ik geloof ook niet dat ik zoveel negatieve energie aantrek. Het is meer zo dat ik zo veel nadenk over alles en mezelf zo vaak veroordeel dat ik het leven soms erg zwaar kan vinden, ookal zijn er zat positieve dingen in mijn leven. Ik heb veel vriendschappen waarvan sommigen heel hecht, en de keerzijde van mijn beroerde eigenschap dat ik problemen als het ware als positief kan zien omdat ze het leven diepgang geven en idd me het gevoel kunnen geven dat ik dus niet de enige ben die dingen moeilijk en/of zwaar vind, is dat ik wel klaar kan staan voor mensen die zich ellendig voelen. Dat heb ik ook vaak teruggekregen. Maar goed, tot zover de self-defense en ik zal je niet proberen te overtuigen dat je wel mijn vriendin zou willen worden ;).
Tot slot: ik geloof zeker dat je jezelf onder de kont moet schoppen om eigen doelen te verwezenlijken en daar anderen niet voor verantwoordelijk moet maken. Maar kom op, we leven niet in een totaal maakbare wereld! Er zijn dingen waar je pech in kunt hebben en anderen meer geluk en waar je niets aan kunt doen! Zoals: liefdesgeluk en baby's bv...dit zijn niet de dingen die je even kunt plannen of net zo 'goed' kunt doen als anderen..
Ergens hoop ik, toegegeven, ook erkenning te horen dat mensen deze beroerde eigenschappen herkennen in zichzelf. Maar goed, ik plaats het op een forum en confronterende reacties zijn dus ook welkom!
woensdag 6 februari 2008 om 12:42
Ik denk dat je zelf wel degelijk kunt bijdragen aan je liefdesleven en dat zoiets niet enkel van geluk afhankelijk is. Het is niet enkel “geluk hebben in het ontmoeten van een leuke vent”. Je moet ervoor open staan, initiatieven nemen, soms verder kijken dan je neus lang is en het hebben van een relatie gaat ook niet altijd “vanzelf” zoals sommige mensen beweren. Het is geven en nemen en soms misschien ook wel eens vergeten en vergeven. In een relatie gaat heus niet altijd alles over rozen en zul je er zelf ook iets voor moeten doen om de relatie goed te houden.
woensdag 6 februari 2008 om 12:44
Hoi,
Wat mij opvalt aan dit topic, dat jouw liefde voor zelfanalyse wel een beetje " doorslaat" , tenminste zo lees ik dat.
Natuurlijk ben ik weleens jaloers, ben ik dan slecht? Ik denk het niet, ik denk ook dat mijn vriendinnen dat ook weleeens hebben, sommingen minders dan de andere, maar het is een normale eigenschap.
Een beetje relativeren is hierbij niet verkeerd, er zijn al een aantal aardige voorbeelden in de reacties genoemd waar je wel wat mee kunt doen.
Meid, ga eens lekker wat doen! Dan alleen aan je (negatieve) gevoelens denken, daar een issue van te maken, wat heb je daar nu aan? Straks zit je nog steeds op de bank, achter de computer, negatief over jezelf te denken en alles wordt alleen maar ingewikkelder.
Vind je het niet leuker om gewoon thee te drinken bij vriendinnen, lekker naar de sauna te gaan of zo, winkelen weet ik het!
Hoe meer je erover nadenkt, hoe meer je erin ga wegzakken,
Ga lekker leven in plaats van leven in je gedachten, (denk ik dan)
En maak niet van alles een punt, niemand is perfect
Wat mij opvalt aan dit topic, dat jouw liefde voor zelfanalyse wel een beetje " doorslaat" , tenminste zo lees ik dat.
Natuurlijk ben ik weleens jaloers, ben ik dan slecht? Ik denk het niet, ik denk ook dat mijn vriendinnen dat ook weleeens hebben, sommingen minders dan de andere, maar het is een normale eigenschap.
Een beetje relativeren is hierbij niet verkeerd, er zijn al een aantal aardige voorbeelden in de reacties genoemd waar je wel wat mee kunt doen.
Meid, ga eens lekker wat doen! Dan alleen aan je (negatieve) gevoelens denken, daar een issue van te maken, wat heb je daar nu aan? Straks zit je nog steeds op de bank, achter de computer, negatief over jezelf te denken en alles wordt alleen maar ingewikkelder.
Vind je het niet leuker om gewoon thee te drinken bij vriendinnen, lekker naar de sauna te gaan of zo, winkelen weet ik het!
Hoe meer je erover nadenkt, hoe meer je erin ga wegzakken,
Ga lekker leven in plaats van leven in je gedachten, (denk ik dan)
En maak niet van alles een punt, niemand is perfect
woensdag 6 februari 2008 om 12:45
Ik snap heel goed dat je jezelf wilt verdedigen, daar komen trouwens ook de beste gespekken uit voort.
Wel grappig trouwens dat je aangeeft dat je ook graag reacties van mensen hoort die zichzelf in jou herkennen. Daar reageerde ik gisteren nog op in een topic. Die bijval die jij zo graag hoort is kennelijk erg belangrijk voor mensen. Een soort validering denk ik. Dat hoef je idd van mij niet te verwachten
![:-]](https://forum.viva.nl/smilies/77_happy.gif){kind=small}
Wat je zegt dat gesprekken over problemen diepgang geven vind ik persoonlijk zo'n ernorme misvatting. Omdat het daardoor lijkt dat ellende diepgang geeft, en positiviteit niet. Voor mij is diepgang juist met elkaar praten over doelen, verlangens, streven, wensen, ontwikkeling, uitdagingen etc. Dat levert ook nog eens iets op. Praten over ellende is voor mij gewoon praten over ellende. Vooral omdat het vaak gewoon om bijval ( daar is ie weer!) blijkt te gaan en niet om oplossingen.
We leven niet in een totaal maakbare wereld? Dat ligt er maar net aan hoe je het bekijkt. De voorbeelden die jij noemt als liefdesgeluk en baby's kun je inderdaad niet afdwingen. Maar je hebt wel keuzes over hoe ermee om te gaan als het níet voor je weggelegd blijkt. Pijn is onvermijdelijk, lijden is een keuze. Althans, zo zie ik het.
Maar heb je zelf het gevoel dat je hier nu het echte punt aansnijdt waar het om gaat? Ik zeg het maar omdat ik een gevoel krijg bij je openingspost die ik hier nog niet benoemd zie. Dat bijna kicken op drama en ellende. Terwijl je ook zegt dat je juist verlangt naar rust. Maar tegelijkertijd lijkt dat je ook weer zo saai.
woensdag 6 februari 2008 om 13:18
@Yoyo: dat is waar. Het is deels ook van jezelf afhankelijk en een negatieve houding werkt zeker niet in de liefde. Je moet er idd wat voor doen, dat is een wat genuanceerdere visie dan die ik net beschreef.
@weegschaaltje: helemaal waar dat ik doorsla met in mijn navel staren. Vaak zoek ik de oplossing daarvoor weer in het verder doorgaan met analyseren, terwijl die dingen die jij noemt veel praktischer zijn en des te behulpzamer! Heb me daar lang tegen verzet omdat ik dacht dan aan mijn problemen voorbij te gaan of te oppervlakkig te doen, maar kom er steeds meer achter dat dat onzin is! Ik doe dat de laatste tijd dus ook al wat meer: afleiding zoeken door leuke dingen te ondernemen. Maar dat is zeker iets om door te zetten. Bedankt voor je relativerende woorden.
@Evidenza: ik vind jouw reactie wel cool in de zin dat je niet naar de mond praat om de gewenste erkenning te geven (idd, heb ook vaak het idee dat het veel mensen inclusief mijzelf daar om te doen is). En wat betreft je vraag over of het kernpunt nu geraakt is: het is mij deels om erkenning te doen omdat ik het dan makkelijker vind mijn negatieve kanten te accepteren (waar ik overigens niet mee bedoel dat ik me hierbij maar neer wil leggen maar het is wel een stuk fijner als je jezelf niet als een slecht iemand ziet), maar dat andere punt wat je noemt: het kicken op problemen en drama, dat is zeker een heel belangrijk iets waar ik mee zit! Daarom vind ik jouw opmerking over diepgang heel boeiend. Ik denk daar ook al langer over na, dat diepgang niet alleen geassocieerd hoeft te worden met ellende! Op de een of andere manier maakt dat juist dat ik zo bang ben mijn eigen problemen en die van anderen los te laten! Heb zo vaak met vriendinnen allemaal shit zitten analyseren van onszelf en van anderen en ik dacht dat dat was wat ons met name aan elkaar bond en wat de diepgang en intensiteit aan het leven geeft. Tegelijk word je er ongelukkig van, dus het is heel dubbel. Ik ben eigenlijk op zoek naar een positieve invulling van intensiteit en diepgang en dan gaat het idd om de dingen die jij beschrijft. Heb daar voor mezelf alleen nog geen echte concrete invulling voor gevonden en ik denk dat dat is wat me te doen staat. Als me dat meer lukt, zal mijn jaloezie op andermans geluk en balans zeker dalen. Ik denk nu al veel meer na over leuke hobby's, misschien vrijwilligerswerk en dingen waarover ik wil lezen en schrijven.
Tnx, je hebt dat inzicht mooi verwoord!
@weegschaaltje: helemaal waar dat ik doorsla met in mijn navel staren. Vaak zoek ik de oplossing daarvoor weer in het verder doorgaan met analyseren, terwijl die dingen die jij noemt veel praktischer zijn en des te behulpzamer! Heb me daar lang tegen verzet omdat ik dacht dan aan mijn problemen voorbij te gaan of te oppervlakkig te doen, maar kom er steeds meer achter dat dat onzin is! Ik doe dat de laatste tijd dus ook al wat meer: afleiding zoeken door leuke dingen te ondernemen. Maar dat is zeker iets om door te zetten. Bedankt voor je relativerende woorden.
@Evidenza: ik vind jouw reactie wel cool in de zin dat je niet naar de mond praat om de gewenste erkenning te geven (idd, heb ook vaak het idee dat het veel mensen inclusief mijzelf daar om te doen is). En wat betreft je vraag over of het kernpunt nu geraakt is: het is mij deels om erkenning te doen omdat ik het dan makkelijker vind mijn negatieve kanten te accepteren (waar ik overigens niet mee bedoel dat ik me hierbij maar neer wil leggen maar het is wel een stuk fijner als je jezelf niet als een slecht iemand ziet), maar dat andere punt wat je noemt: het kicken op problemen en drama, dat is zeker een heel belangrijk iets waar ik mee zit! Daarom vind ik jouw opmerking over diepgang heel boeiend. Ik denk daar ook al langer over na, dat diepgang niet alleen geassocieerd hoeft te worden met ellende! Op de een of andere manier maakt dat juist dat ik zo bang ben mijn eigen problemen en die van anderen los te laten! Heb zo vaak met vriendinnen allemaal shit zitten analyseren van onszelf en van anderen en ik dacht dat dat was wat ons met name aan elkaar bond en wat de diepgang en intensiteit aan het leven geeft. Tegelijk word je er ongelukkig van, dus het is heel dubbel. Ik ben eigenlijk op zoek naar een positieve invulling van intensiteit en diepgang en dan gaat het idd om de dingen die jij beschrijft. Heb daar voor mezelf alleen nog geen echte concrete invulling voor gevonden en ik denk dat dat is wat me te doen staat. Als me dat meer lukt, zal mijn jaloezie op andermans geluk en balans zeker dalen. Ik denk nu al veel meer na over leuke hobby's, misschien vrijwilligerswerk en dingen waarover ik wil lezen en schrijven.
Tnx, je hebt dat inzicht mooi verwoord!
woensdag 6 februari 2008 om 13:25
@Evidenza: nog 1 ding waar ik wel op wil reageren. je zegt: pijn is onvermijdelijk en lijden is een keuze. Daar ben ik het niet helemaal mee eens. Ik geloof heel sterk dat lijden slechts deels een keuze is, dus dat we er wel wat invloed op uit kunnen oefenen maar dat ook daarin niet alles maakbaar is. Misschien een beetje te verwachten, maar ik ben psycholoog (die zijn zelf vaak ook labiel natuurlijk ), en ik zie in mijn werk genoeg voorbeelden van mensen die vreselijk lijden door hun persoonlijkheidsstructuur, welke deels aangeboren is en waarin ook niet alles veranderbaar is. Natuurlijk moet je de invloed nemen die je hebt om zelf zo goed mogelijk met dingen om te gaan, maar ook daarin zijn onderlinge verschillen die deels samenhangen met geluk. Word je geboren met een zwaar neurotische persoonlijkheid en heb je als kind weinig veiligheid gekend, dan zul je het zeker zwaarder hebben dan iemand met stabiele persoonlijkheid en jeugd. En dan komt dus weer die erkenning om de hoek kijken!
En ook mijn meer slachtofferige kant die schreeuwt: hoe oneerlijk is het toch dat er zulke verschillen tussen mensen kan bestaan en dat sommigen feestend door het leven gaan terwijl het voor anderen zo gruwelijk zwaar kan zijn. Maar goed, dat is het leven en het slachtoffer uithangen heeft geen zin. Maar gevoelsmatig komen er bij mij soms hele andere reacties op...
), en ik zie in mijn werk genoeg voorbeelden van mensen die vreselijk lijden door hun persoonlijkheidsstructuur, welke deels aangeboren is en waarin ook niet alles veranderbaar is. Natuurlijk moet je de invloed nemen die je hebt om zelf zo goed mogelijk met dingen om te gaan, maar ook daarin zijn onderlinge verschillen die deels samenhangen met geluk. Word je geboren met een zwaar neurotische persoonlijkheid en heb je als kind weinig veiligheid gekend, dan zul je het zeker zwaarder hebben dan iemand met stabiele persoonlijkheid en jeugd. En dan komt dus weer die erkenning om de hoek kijken!En ook mijn meer slachtofferige kant die schreeuwt: hoe oneerlijk is het toch dat er zulke verschillen tussen mensen kan bestaan en dat sommigen feestend door het leven gaan terwijl het voor anderen zo gruwelijk zwaar kan zijn. Maar goed, dat is het leven en het slachtoffer uithangen heeft geen zin. Maar gevoelsmatig komen er bij mij soms hele andere reacties op...
woensdag 6 februari 2008 om 18:40
Ik denk dat ik wel begrijp dat je bang bent om je problemen los te laten. Je denkt waarschijnlijk dat er niets overblijft? En dat is natuurlijk in het begin ook zo, maar het ligt er maar net aan waar je prioriteiten liggen. Is dat in het negatieve, dan overheerst dat. Is dat in het positieve, vice versa. Maar het valt of staat natuurlijk ook met de mensen waarmee je praat. Als zij het allemaal hetzelfde ervaren als jij, als er geen problemen te bespreken zijn vervallen we in chitchat, wordt dat moeilijk. Misschien kun je heel suf gewoon eens met een vriendin gaan zitten en alleen maar positief op elkaar reageren?
Ik moet trouwens wel lachen om het beeld wat jij hebt van "anderen". Je weet donders goed dat het bij die anderen niet allemaal koek en ei is. Hell, je hebt er zelfs je werk van gemaakt! Waarom blijf je nou zo intrappen op jezelf ( ik ben veel minder ver, anderen hebben het beter etc) en anderen juist ophemelen? Ik denk dat buiten het feit dat je teveel in het negatieve denkt, je ook teveel aan anderen denkt en te weinig van jezelf uitgaat. Vind je jezelf trouwens wel interessant zónder problemen? ( Er ook even vanuit gaande dat het lijkt alsof je anderen ook niet interessant vindt zonder problemen, gezien ze jouw behoefte aan drama moeten vervullen)
Wat je zegt over mijn filosofie "pijn is onvermijdelijk, lijden is een keuze", daar zijn we het gewoon niet over eens. Alhoewel ik denk dat als we het echt uit kristalliseren zal blijken dat de denkbeelden niet eens zo ver uit elkaar liggen. Maar persoonlijk heb ik nooit zo de behoefte om alles uit te kauwen, de groete lijnen zijn voor mij genoeg. Volgens mij begrijpen we iig elkaars standpunt.
Ik vraag me af of je jezelf nú doelen aan het stellen bent? Want het lijkt mij dat als je het gevoel hebt overal achter aan te hobbelen, je dat in het verleden niet gedaan hebt. Of het wel gedaan hebt natuurlijk maar daar jammerlijk in gefaald bent
Ben benieuwd naar beide.
Oh ja, wist je trouwens dat er ontzettend veel drama en heftigheid te behalen valt uit succes? Het vergt werk, itt dramatiek uit ellende, maar de beloning is ook veel groter. Vind ik dan.
Ik moet trouwens wel lachen om het beeld wat jij hebt van "anderen". Je weet donders goed dat het bij die anderen niet allemaal koek en ei is. Hell, je hebt er zelfs je werk van gemaakt! Waarom blijf je nou zo intrappen op jezelf ( ik ben veel minder ver, anderen hebben het beter etc) en anderen juist ophemelen? Ik denk dat buiten het feit dat je teveel in het negatieve denkt, je ook teveel aan anderen denkt en te weinig van jezelf uitgaat. Vind je jezelf trouwens wel interessant zónder problemen? ( Er ook even vanuit gaande dat het lijkt alsof je anderen ook niet interessant vindt zonder problemen, gezien ze jouw behoefte aan drama moeten vervullen)
Wat je zegt over mijn filosofie "pijn is onvermijdelijk, lijden is een keuze", daar zijn we het gewoon niet over eens. Alhoewel ik denk dat als we het echt uit kristalliseren zal blijken dat de denkbeelden niet eens zo ver uit elkaar liggen. Maar persoonlijk heb ik nooit zo de behoefte om alles uit te kauwen, de groete lijnen zijn voor mij genoeg. Volgens mij begrijpen we iig elkaars standpunt.
Ik vraag me af of je jezelf nú doelen aan het stellen bent? Want het lijkt mij dat als je het gevoel hebt overal achter aan te hobbelen, je dat in het verleden niet gedaan hebt. Of het wel gedaan hebt natuurlijk maar daar jammerlijk in gefaald bent
Ben benieuwd naar beide.Oh ja, wist je trouwens dat er ontzettend veel drama en heftigheid te behalen valt uit succes? Het vergt werk, itt dramatiek uit ellende, maar de beloning is ook veel groter. Vind ik dan.
donderdag 7 februari 2008 om 12:05
Hoi Evidenza,
Klopt precies dat ik bang ben voor de leegte/gebrek aan gespreksonderwerpen en dat ik mezelf saai vind als ik geen problemen met mezelf/weinig problemen zou hebben.
Geloof graag dat er ook veel heftigheid zit in successen, heb die kant alleen nog niet zo ontdekt geloof ik ;). Hoe is dat bij jou dan, op wat voor manier vind jij daar heftigheid in (als je daarover wilt vertellen tenminste)?
Je hebt trouwens wel gelijk over mijn beeld van anderen. Het is aardig hypocriet, tegen beter weten in maak ik mezelf soms wijs dat iedereen het beter heeft dan ik. Als ik als psycholoog naar mezelf kijk weet ik ook precies wat er niet klopt, maar als ik weer in mezelf kruip kan ik me soms helemaal mee laten slepen door gevoelens en irrationele gedachten.
Ik ben nu wel bezig doelen te stellen. Ik ben vooral bezig met hoe ik zaken op mijn werk goed in orde krijg en me daar beter in kan ontwikkelen. Verder ben ik bezig met mijn vrije tijd beter gebruiken: kijken waar ik me in wil verdiepen en welke hobbies ik me op wil toeleggen. Eerst deed ik dat weinig, ik liet me vooral leiden door de omgeving en besteedde bijna al mijn tijd aan afspreken met vriendinnen. Was niet zo bezig met wat ik wilde bereiken, maar alleen met hoe ik zo veel mogelijk samen met anderen kon zijn of zo. Wel studie afmaken en dat soort dingen, maar minder gericht op mezelf te ontwikkelen als individu. Verder heb ik nu als doel, en dat is misschien wel belangrijkste, dat ik wil leren leven in het hier en nu en wil genieten van het mooie in het hier en nu en veel minder in mijn hoofd wil zitten en minder zorgen wil maken over de toekomst.
Het gekke is dat de gedachte blijft dat ik een zekere mate van problemen nodig zal hebben om het leven boeiend te vinden, zeker omdat het overwinnen van problemen zo'n kick kan geven. Daarnaast zou ik ander werk moeten zoeken als er geen problemen zouden zijn. Gek idee eigenlijk. Ook qua humor: ik houd best wel van sarcastische grappen, zelfspot en humor met een 'zwart randje'. Alleen maar positiviteit, mooie dingen, leuk en gezellig en alles in balans lijkt me nog steeds ergens saai of zo.
Ergens ben ik ook wel benieuwd, door je reacties, naar jouw doelen..
Klopt precies dat ik bang ben voor de leegte/gebrek aan gespreksonderwerpen en dat ik mezelf saai vind als ik geen problemen met mezelf/weinig problemen zou hebben.
Geloof graag dat er ook veel heftigheid zit in successen, heb die kant alleen nog niet zo ontdekt geloof ik ;). Hoe is dat bij jou dan, op wat voor manier vind jij daar heftigheid in (als je daarover wilt vertellen tenminste)?
Je hebt trouwens wel gelijk over mijn beeld van anderen. Het is aardig hypocriet, tegen beter weten in maak ik mezelf soms wijs dat iedereen het beter heeft dan ik. Als ik als psycholoog naar mezelf kijk weet ik ook precies wat er niet klopt, maar als ik weer in mezelf kruip kan ik me soms helemaal mee laten slepen door gevoelens en irrationele gedachten.
Ik ben nu wel bezig doelen te stellen. Ik ben vooral bezig met hoe ik zaken op mijn werk goed in orde krijg en me daar beter in kan ontwikkelen. Verder ben ik bezig met mijn vrije tijd beter gebruiken: kijken waar ik me in wil verdiepen en welke hobbies ik me op wil toeleggen. Eerst deed ik dat weinig, ik liet me vooral leiden door de omgeving en besteedde bijna al mijn tijd aan afspreken met vriendinnen. Was niet zo bezig met wat ik wilde bereiken, maar alleen met hoe ik zo veel mogelijk samen met anderen kon zijn of zo. Wel studie afmaken en dat soort dingen, maar minder gericht op mezelf te ontwikkelen als individu. Verder heb ik nu als doel, en dat is misschien wel belangrijkste, dat ik wil leren leven in het hier en nu en wil genieten van het mooie in het hier en nu en veel minder in mijn hoofd wil zitten en minder zorgen wil maken over de toekomst.
Het gekke is dat de gedachte blijft dat ik een zekere mate van problemen nodig zal hebben om het leven boeiend te vinden, zeker omdat het overwinnen van problemen zo'n kick kan geven. Daarnaast zou ik ander werk moeten zoeken als er geen problemen zouden zijn. Gek idee eigenlijk. Ook qua humor: ik houd best wel van sarcastische grappen, zelfspot en humor met een 'zwart randje'. Alleen maar positiviteit, mooie dingen, leuk en gezellig en alles in balans lijkt me nog steeds ergens saai of zo.
Ergens ben ik ook wel benieuwd, door je reacties, naar jouw doelen..
donderdag 7 februari 2008 om 12:14
spiegel je nooit aan andermans relaties. Overal is namelijk wel wat. Nergens is het perfect. Andersom zouden ze natuurlijk ook jaloers kunnen zijn op jou. Als je net een relatie hebt met iemand bijvoorbeeld.... dan zou die ene vriendin best wel eens kunnen denken van...Goh...oh ik wou dat ik nog zo verliefd was enzo. Probeer idd het negatieve om te zetten in het positieve.
sterkte meid...
sterkte meid...
donderdag 7 februari 2008 om 15:14
Ik haal heel veel "heftigheid' uit mijn werk en alles wat daar omheen hangt. Door mijn beroep kom ik nog al eens op mooie plekken terecht, ontmoet ik bijzondere mensen, krijg ik een hoop waardering en verdien er nog geld aan ook
Vanavond heb ik weer zo'n werkgerelateerd etentje waarvan ik nu al weet dat ik er met hopen energie weg kom. Omdat we brainstormen over hoe het nog beter kan, wat we eventueel samen zouden kunnen doen, de kijk op het leven en de doelen die we onszelf stellen.
Mijn doelen voor mijzelf zijn kort samen te vatten in één woord. Ontwikkeling. En ik wil zeer rijk worden
Ik heb voor mijzelf 3 prioriteiten, hoofdlijnen waar ik alles aan toets. Valt wat ik doe of waar ik voor gevraagd word niet onder die hoofdlijnen, moet het wel heel bijzonder zijn wil ik het toch doen. Je moet je focussen op wat je wil vind ik, en je daarbij niet laten afleiden.
Het valt mij op dat je zegt dat je toch veel voldoening haalt uit over ellende praten, omdat problemen overwínnen je energie geeft. Dat ben ik helemaal met je eens, maar je hele verhaal staat daar haaks op. Toch?
Vanavond heb ik weer zo'n werkgerelateerd etentje waarvan ik nu al weet dat ik er met hopen energie weg kom. Omdat we brainstormen over hoe het nog beter kan, wat we eventueel samen zouden kunnen doen, de kijk op het leven en de doelen die we onszelf stellen.
Mijn doelen voor mijzelf zijn kort samen te vatten in één woord. Ontwikkeling. En ik wil zeer rijk worden
Ik heb voor mijzelf 3 prioriteiten, hoofdlijnen waar ik alles aan toets. Valt wat ik doe of waar ik voor gevraagd word niet onder die hoofdlijnen, moet het wel heel bijzonder zijn wil ik het toch doen. Je moet je focussen op wat je wil vind ik, en je daarbij niet laten afleiden.
Het valt mij op dat je zegt dat je toch veel voldoening haalt uit over ellende praten, omdat problemen overwínnen je energie geeft. Dat ben ik helemaal met je eens, maar je hele verhaal staat daar haaks op. Toch?
zondag 10 februari 2008 om 22:27
Het begrip 'probleem' is ook relatief. Als het gaat om het overwinnen van problemen, kan je dit ook doen door jezlef doelen / uitdagingen te stellen. Kan je dezelfde kick halen uit het halen van een moeilijke cursus? Leren parachutespringen? Met je baas onderhandelen over die loonsverhoging? Presenteren over je vakgebied op een internationaal congres?
Je kan je leven dramatiseren door het stellen van moeilijke maar haalbare doelen. Die moeten dan wel bij je passen natuurlijk. Misschien ben je ook iets minder bang voor de 'leegte zonder problemen' en kan je met je vriendinnen bespreken hoe je je doelen kan halen - genoeg om over te praten na je eerste les parachutespringen denk ik...
