bepaalde herinnering komt steeds weer boven

Sinds eind vorig jaar zit ik niet zo lekker in mijn vel. Sinds een paar weken praat ik met een psycholoog en inmiddels gaat het iets beter.

Sinds ik niet zo lekker in mijn vel zit is er een herinnering van een paar jaar geleden in mijn hoofd gekomen en ik blijf hier maar aan denken. Het stomme is: het is helemaal geen heftige gebeurtenis, maar in m’n hoofd maak ik er echt een ding van. Misschien kan men hier mij helpen relativeren.

De herinnering:
Ik heb al 10 jaar een relatie met mijn eerste liefde en ben nooit een flirt geweest
Een paar jaar geleden was ik op stap met twee vriendinnen. Er kwam aardig wat drank bij kijken en ik had het enorm naar mijn zin.
Die avond was er een jongen die nogal geïnteresseerd in mij was. Op dat moment vond ik dat blijkbaar wel leuk. Ik heb wel meteen aangegeven dat ik een relatie heb en hij geen kans maakte. Toch was hij niet bij me weg te slaan en hebben we gepraat, gedanst en heeft hij veel te veel aan me gezeten. Hij zat aan mijn kont, en ik heb volgens mij zelfs even hand in hand gelopen. Ik zou niet meer weten hoe hij heet of hoe hij eruit ziet. Wel weet ik nog wat voor parfum hij op had, dus misschien heb ik hem ook nog wel geknuffeld en op z’n wang gekust. Dat laatste weet ik niet eens zeker.

Ineens, na een paar jaar, kwam dit naar boven en sindsdien voel ik me een slecht mens. Het is gedrag wat totaal niet bij me past. Ik voel me er zelfs een beetje vies over. Ook heb ik een schuldgevoel tegenover mijn vriend. Hij verdient het toch niet dat zijn vriendin zich zo gedraagt?

Ik blijf maar aan deze stapavond denken en voel me er slecht over. Terwijl mijn vriend (ik heb het laatst “opgebiecht”) er alleen maar om kan lachen.

Waarom kwel ik mezelf zo door hier steeds aan te denken?

Ik heb dit nog niet met mijn psycholoog besproken. Ik schaam me voor de situatie van destijds maar ik schaam me er ook voor dat ik er zo’n ding van maak.

Hoe kijken jullie tegen deze situatie aan?

Rozemarijn38 schreef: ↑

13-02-2023 06:47

Kan het zijn dat je toch verder gegaan bent dan een kus op de wang? Maar dit hebt verdrongen ofzo?
Of is er een keer iets anders gebeurd in je leven wat getriggerd wordt?
Ik raad maar wat hoor. Maar kan me niet voorstellen dat het schuldgevoel komt van flirten.

Nee, er is absoluut niks meer gebeurd.
Ik baal dat ik het niet eerder heb afgekapt en er zelfs een beetje in meeging. Zo ben ik helemaal niet!

En het stomme is: het is al meer dan drie jaar geleden gebeurd, en nu ineens, nu ik niet zo lekker in m’n vel zit, komt het weer boven.

yourlocalhero schreef: ↑

13-02-2023 06:55

Als je normaal flink behouden bent dan is het wellicht dat het ongeremde het onbekende triggert.
Ben je heel strict opgevoed?

Ik ben niet heel strict opgevoed, maar wel altijd een redelijk braaf meisje geweest.

BassVick schreef: ↑

13-02-2023 07:30

Dat alcohol meer kapot maakt dan je lief is.
Laat het gaan. Je was behoorlijk aangeschoten en die jongen misschien ook. In nuchtere toestand was het nooit gebeurd. Dikke kans dat als je 'm op straat zou tegenkomen dat t flink tegenvalt.

Absoluut. En ik zou het ook nooit meer laten gebeuren.

Ik besef me ook dat ik er niks meer aan kan veranderen. En dat ik er zelf een te groot ding van maak (een ander lacht erom). Maar ik kan het maar niet loslaten. Alsof ik mezelf bewust aan het kwellen ben met deze gedachte.

emmulie schreef: ↑

12-02-2023 13:08

Sinds eind vorig jaar zit ik niet zo lekker in mijn vel. Sinds een paar weken praat ik met een psycholoog en inmiddels gaat het iets beter.

Sinds ik niet zo lekker in mijn vel zit is er een herinnering van een paar jaar geleden in mijn hoofd gekomen en ik blijf hier maar aan denken. Het stomme is: het is helemaal geen heftige gebeurtenis, maar in m’n hoofd maak ik er echt een ding van. Misschien kan men hier mij helpen relativeren.

De herinnering:
Ik heb al 10 jaar een relatie met mijn eerste liefde en ben nooit een flirt geweest
Een paar jaar geleden was ik op stap met twee vriendinnen. Er kwam aardig wat drank bij kijken en ik had het enorm naar mijn zin.
Die avond was er een jongen die nogal geïnteresseerd in mij was. Op dat moment vond ik dat blijkbaar wel leuk. Ik heb wel meteen aangegeven dat ik een relatie heb en hij geen kans maakte. Toch was hij niet bij me weg te slaan en hebben we gepraat, gedanst en heeft hij veel te veel aan me gezeten. Hij zat aan mijn kont, en ik heb volgens mij zelfs even hand in hand gelopen. Ik zou niet meer weten hoe hij heet of hoe hij eruit ziet. Wel weet ik nog wat voor parfum hij op had, dus misschien heb ik hem ook nog wel geknuffeld en op z’n wang gekust. Dat laatste weet ik niet eens zeker.

Ineens, na een paar jaar, kwam dit naar boven en sindsdien voel ik me een slecht mens. Het is gedrag wat totaal niet bij me past. Ik voel me er zelfs een beetje vies over. Ook heb ik een schuldgevoel tegenover mijn vriend. Hij verdient het toch niet dat zijn vriendin zich zo gedraagt?

Ik blijf maar aan deze stapavond denken en voel me er slecht over. Terwijl mijn vriend (ik heb het laatst “opgebiecht”) er alleen maar om kan lachen.

Waarom kwel ik mezelf zo door hier steeds aan te denken?

Ik heb dit nog niet met mijn psycholoog besproken. Ik schaam me voor de situatie van destijds maar ik schaam me er ook voor dat ik er zo’n ding van maak.

Hoe kijken jullie tegen deze situatie aan?

Bovengenoemde herinnering werd trouwens getriggerd doordat de vriendin die destijds mee op stap was aan me vroeg: “alles goed tussen jou en vriend?” Dit vroeg ze nadat ik had aangegeven niet zo lekker in mijn vel te zitten.

Het eerste wat ik toen dacht: Ze zal door die ene keer toch niet denken dat mijn relatie niet goed zit?!

Hoerabanaan schreef: ↑

13-02-2023 15:37

Zo ben je blijkbaar wel. Onder invloed van drank en stemming heb je dit gedrag toegestaan. Ben je boos op jezelf dat je blijkbaar iemand was op dat moment die je volgens jouw eigen normen en waarden niet wilt zijn en dat je jezelf tegenvalt?

Ik denk dat dat precies is wat het is.