Beperking in hoofd of lijf

Waarom vermeldt je een website bij je eerste bericht?



Any way die website is echt slecht.............

Das wel heel generiek. Dat hangt toch erg af van de handicap en de gemoedstoestand van een gezond persoon.



Het is natuurlijk zo dat een gehandicapte vele malen positiever in het leven kan staan dan iemand die compleet gezond is. Bijvoorbeeld door het besef dat een lichaam maar een lichaam is en je veel meer bent dan dat, wat je misschien pas beseft als je gehandicapt raakt of zoiets.



Maar er zijn ook een hoop mensen die slecht kunnen leven met een handicap en daar depressief van raken. Er is niets eenduidigs over te zeggen.

Goed dat ze er zijn! Dank zij hun heb ik werk.

Maarre, wat zag je dan op die website? En waarom stel je deze vraag dan niet aan je werkgever Joy.

Waarom ruikt dit toch weer naar Spam?

Iedereen heeft op zijn manier zijn beperkingen. Ik zou willen dat mensen met een beperking makkelijker en meer in de maatschappij stonden. Het is nu soms zo zoeken volgens mij naar de juiste paden. Dan is de wil er wel, maar lukt het niet door allerlei opstakels. Dat is zo jammer.



Ik begrijp niet zo goed wat je doel is met je oproep. Ben je zelf iemand die een beperking heeft en zoek je steun? Of ben je van de stichting "empowermy.com" en wil je eigenlijk reclame maken? Of wat anders?



Verder geef je ook niet aan wat zelf je stelling is in deze.

Jij kunt in je hoofd zitten en je onzeker voelen.

Een fysiek of verstandelijk gehandicapte zit altijd in zijn lijf of geest vast.

Lijkt me een piepklein verschilletje.

Ik ben niet blij met dat hoofd van me dat niet altijd mee wil, maar vind het wel een godsgeschenk dat ik me niet druk hoef te maken om lichamelijke puinzooi.

En als je daaraan twijfelt is het tijd dat de simpele griep even bij je op bezoek komt.

quote:domnaiefmutsje schreef op 21 september 2009 @ 12:53:

Das wel heel generiek. Dat hangt toch erg af van de handicap en de gemoedstoestand van een gezond persoon.

Dat denk ik ook. Om mijzelf als voorbeeld te noemen: ik heb een gedragshandicap, autisme. Dat is noch een lichamelijke, noch een verstandelijke handicap. Ik ben intelligent, muzikaal en heb zo mijn eigen humor.



quote:Het is natuurlijk zo dat een gehandicapte vele malen positiever in het leven kan staan dan iemand die compleet gezond is. Bijvoorbeeld door het besef dat een lichaam maar een lichaam is en je veel meer bent dan dat, wat je misschien pas beseft als je gehandicapt raakt of zoiets.

Ik ben nogal avontuurlijk aangelegd (om als voorbeeld te noemen). Ik hou van op reis gaan (vooral Oost-Europa), en ik heb vaak dingen zelfstandig geregeld. En ik ben door de bank genomen vrolijker dan de mensen om mij heen. Ik glimlach veel, en anderen zeggen dat dat hen in positieve zin opvalt.



quote:Maar er zijn ook een hoop mensen die slecht kunnen leven met een handicap en daar depressief van raken. Er is niets eenduidigs over te zeggen.

Op het gebied van relaties wil het niet lukken (maar daar heb ik uitgebreid in een ander topic over gehad); daar baal ik van. Misschien helpt het als ik mijn houding in deze verander. Voor de rest ben ik gelukkig, en heb ik veel echt aardige en begripvolle mensen om mij heen.



Bij mij is het zelfs zo dat ziek zijn (bijvoorbeeld griep of hoofdpijn) en humeur gescheiden van elkaar zijn. Ik kan vrolijk zijn, maar desondanks behoorlijke hoofdpijn hebben of ziek in bed liggen. Ik heb ook astma, hooikoorts en oorsuizen, maar het beïnvloedt mijn stemming nauwelijks.

Ik geloof niet dat 'in je hoofd zitten' een beperking is. Veel mensen denken nu eenmaal na?



Ik werk met verstandelijk gehandicapten. Ik denk echter dat het enige wat hen van 'ons' onderscheidt is dat ze zich niet op dezelfde manier als ons (kunnen) uiten.

Als de niet-gehandicapte mensen wat meer ruimte zouden laten voor hen, en wat meer tijd en aandacht, zouden zij niet meer beperkter hoeven te zijn dan 'wij' zijn (niet goed Nederlands, hoop dat het overkomt).



Sorry voor de kromme wij/zij verhoudingen, ben ik zelf erg op tegen maar weet niet hoe ik het beter kan schetsen door zwart/wit!

quote:terror schreef op 21 september 2009 @ 15:56:

Als de niet-gehandicapte mensen wat meer ruimte zouden laten voor hen, en wat meer tijd en aandacht, zouden zij niet meer beperkter hoeven te zijn dan 'wij' zijn (niet goed Nederlands, hoop dat het overkomt.Daar ben ik het volledig mee eens! Ik probeer rekening te houden met mensen die een handicap hebben, die ikzelf niet heb: psychiatrisch (schizofrenie), handicaps zoals ADHD, NLD, MCDD, lichamelijk (mensen met bijv. een dwarslaesie), verstandelijk (IQ 90 of lager). Soms kost het me wat moeite om rekening met hen te houden, soms ook niet. Schizofrenie, ADHD en sommige vormen van autisme van anderen, vind ik soms moeilijk hanteerbaar, maar ik probeer het wel.

Hmmm.



Een dwarsleasie kun je niet veranderen, je blijft verlamd. Met sommige psychische stoornissen zoals piekeren kun je met wat hulp goed mee leren omgaan. Mensen kunnen veranderen, handicaps niet.

Aan de andere kant is een psychische handicap soms extra lastig omdat je 'het niet ziet'. Mijn vriend heeft agorafobie en dat is voor veel mensen heel moeilijk om te begrijpen.

Er zijn ook lichamelijke handicaps die je niet ziet. En onderschat de "moeilijkheid" van het omgaan met niet aangeboren hersenletsel en/of geestelijke beperkingen ook niet.

Dan ben je aan de buitenkant nog hetzelfde als altijd, voor de mensen die je vroeger ook kenden. Maar je kunt dingen niet meer, of anders, en dat geeft heel veel misverstanden en onbegrip. Je kunt soms uitleggen tot je een ons weegt...