Psyche
alle pijlers
Bestaan 'echte' vriendschappen?
donderdag 22 februari 2018 om 22:40
Ik had laatst een interessante discussie met een vriendin van mij....die zei dus dat echte vrienden niet bestaan...vrienden bestaan helemaal niet zegt ze...het enigste echte wat er is is eigenlijk familie. Eerst was ik het daarmee eens mee maar hoe meer ik erover nadenk...het kan best kloppen...ik heb veel vriendinnen gehad maar zelfs bij jeugdvriendinnen kreeg ik nooit dat warme betrouwbare gevoel als bijv bij mijn zussen.....of familie (nichten etc). Wat denken jullie hierover?
donderdag 22 februari 2018 om 22:45
Mijn ervaring is anders, ik heb oppervlakkig contact met mijn broer en zus, we verschillen te veel,staan totaal anders in het leven.
Mijn drie beste vriendinnen ( waarvan ik er twee al meer dan 40 jaar ken) betekenen heel veel voor me, we zijn er altijd voor elkaar.
Dus vrienden bestaan wel degelijk!
Mijn drie beste vriendinnen ( waarvan ik er twee al meer dan 40 jaar ken) betekenen heel veel voor me, we zijn er altijd voor elkaar.
Dus vrienden bestaan wel degelijk!
donderdag 22 februari 2018 om 23:05
donderdag 22 februari 2018 om 23:10
Dat zal per persoon verschillen. Genoeg moeders die geen moeder zouden mogen heten, genoeg mensen die hun neven en nichten nooit zien en ook genoeg mensen zonder vrienden. De een heeft meer met familie, de ander meer met vrienden en weer een ander heeft überhaupt niets met mensen. Kan allemaal wat mij betreft.
donderdag 22 februari 2018 om 23:21
Ik heb een goede band met mijn familie (ouders, siblings), maar ik vind absoluut niet dat "het is bloed dús de band is goed en hecht" altijd op moet gaan. Als ik zie hoeveel ouders of siblings er een potje van maken dan is een onvoorwaardelijke band m.i. echt uit den boze. Sommige ouders verdienen dat niet.
Vrienden kunnen 1000 keer belangrijker zijn.
Vrienden kunnen 1000 keer belangrijker zijn.
donderdag 22 februari 2018 om 23:29
Mijn ervaring met vriendschappen is anders.
Ik heb niet veel vriendinnen, maar wel enorm hecht.
Drie vriendinnen zijn echt jeugdvriendinnen en ken ik al +30 jaar.
Zoveel lief en leed mee gedeeld, we kennen elkaar door en door.
1 vriendin ken ik 25 jaar, ook wij zijn enorm hecht .
1 vriendin ken ik 13 jaar, kunnen lezen en schrijven met elkaar.
Ik hou enorm veel van mijn vriendinnen, we zijn bij alles betrokken bij elkaar.
Delen verdriet en vreugde, 1 telefoontje en we staan bij elkaar op de stoep.
We zijn heel warm en close.
Met de mannelijke vrienden ben ik ook heel hecht.
Zijn wel andere vriendschappen dan met de vrouwen. Maar niet minder belangrijk voor mij. Gewoon anders.
Ook met mijn familie ben ik heel close.
Ben enorm hecht met mijn ouders, broer en schoonzus.
Schoonzus is naast familie ook mijn vriendin.
Staan ook altijd voor elkaar klaar.
Ik voel mij gezegend.
Vriendschap en familie, beiden enorm belangrijk voor mij.
Familie van mijn man zijn ook lieverds, wel vind ik het daarbij wat moeilijker om echt hecht mee te worden.
Dat komt omdat ze onderling ook een hele andere manier van “ hecht zijn” hebben met elkaar.
Ik heb niet veel vriendinnen, maar wel enorm hecht.
Drie vriendinnen zijn echt jeugdvriendinnen en ken ik al +30 jaar.
Zoveel lief en leed mee gedeeld, we kennen elkaar door en door.
1 vriendin ken ik 25 jaar, ook wij zijn enorm hecht .
1 vriendin ken ik 13 jaar, kunnen lezen en schrijven met elkaar.
Ik hou enorm veel van mijn vriendinnen, we zijn bij alles betrokken bij elkaar.
Delen verdriet en vreugde, 1 telefoontje en we staan bij elkaar op de stoep.
We zijn heel warm en close.
Met de mannelijke vrienden ben ik ook heel hecht.
Zijn wel andere vriendschappen dan met de vrouwen. Maar niet minder belangrijk voor mij. Gewoon anders.
Ook met mijn familie ben ik heel close.
Ben enorm hecht met mijn ouders, broer en schoonzus.
Schoonzus is naast familie ook mijn vriendin.
Staan ook altijd voor elkaar klaar.
Ik voel mij gezegend.
Vriendschap en familie, beiden enorm belangrijk voor mij.
Familie van mijn man zijn ook lieverds, wel vind ik het daarbij wat moeilijker om echt hecht mee te worden.
Dat komt omdat ze onderling ook een hele andere manier van “ hecht zijn” hebben met elkaar.
donderdag 22 februari 2018 om 23:45
vrijdag 23 februari 2018 om 00:28
Goeie vraag!! Imaginary friendships bestaan wel, vooral bij kinderen.
Mijn broer had toen hij klein was een paardje dat hij alleen kon zien. Nam hij heel serieus, hij was een keer gevallen en zijn knie lelijk opengeschaafd, een jaar of 5 oud. Mijn moeder vertelde pas nog lachend dat hij huilend naar huis kwam op zijn denkbeeldige paard en mijn moeder die al klaar stond met pleisters, dropjes, jodium en veel kusjes had ontzettend veel moeite om haar lach in te houden toen hij ondanks zijn schaafwond huilend zei: eerst mijn paard aan het hekje vastmaken....
Toch is dat paard kort daarop verdwenen, mijn broer is hem nog niet eens gaan zoeken en het paardje is nooit meer teruggekomen. Zonder opgaaf van reden. Ik denk dat mijn broer te oud werd voor een imaginary paardenvriendschap. Of het paardje, ze spraken niet meer met elkaar.
To, als je 'vriendin' die je helemaal niet hebt dit leest ben je je geenvriendin ook kwijt. Ik snap wel waar al je problemen vandaan komen zo langzamerhand. Als zij niet meer met je wil praten heb je zeker en vast ook geen idee wat de reden is.
Ach, kan je daar weer een topic over openen. Maak er een verzameltopic van
Som je in 1 keer alle mensen die niets meer met je te maken willen hebben op -voor zover je hun namen weet- dat scheelt een hoop tijd en moeite.
Tis maar een tip natuurlijk...
vrijdag 23 februari 2018 om 00:44
Als kind had ik aardig wat vriendinnen in de vorm van speelkameraatjes. Toen we halverwege de middelbare school waren, veranderde de vriendschappen. Negatief voor mij. De gesprekken gingen steeds meer over jongens en verkering. Ik vond dat niet interessant. Het contact werd steeds minder en verwaterde verder toen ze allemaal een vaste relatie kregen. Erg trouwe vriendinnen waren het niet met afspreken. Ik kon regelmatig niet van hen op aan.
Nu heb ik een klein aantal nieuwe vriendinnen. Allemaal op het werk ontmoet. Het zijn vooral praat-vriendschappen. Met eentje sprak ik wat vaker af en ging er ook dagjes mee weg. Tot een ruzie daar een einde aan maakte. Ze ging ineens bepalen met wie ik mag omgaan en werd kwaad toen het een keer niet ging zoals zij wilde. Ze maakte er een drama van, beet zich in de ruzie vast. Dat heeft ervoor gezorgd dat ik de vriendschap niet wil herstellen. Vind het beangstigend als mensen ineens zo omslaan.
Nu heb ik een klein aantal nieuwe vriendinnen. Allemaal op het werk ontmoet. Het zijn vooral praat-vriendschappen. Met eentje sprak ik wat vaker af en ging er ook dagjes mee weg. Tot een ruzie daar een einde aan maakte. Ze ging ineens bepalen met wie ik mag omgaan en werd kwaad toen het een keer niet ging zoals zij wilde. Ze maakte er een drama van, beet zich in de ruzie vast. Dat heeft ervoor gezorgd dat ik de vriendschap niet wil herstellen. Vind het beangstigend als mensen ineens zo omslaan.
vrijdag 23 februari 2018 om 09:09
Ik denk het wel want je hoort mooie verhalen en je ziet dan pure liefde in hun ogen. Meestal niet in de vorm dat men echt totaal instort als een vriend of vriendin dood gaat, zoals wel gebeurt als je man of kind sterft. Vooral bij lesbo's zie je heel mooie ingewikkelde emoties die ik totaal niet begrijp.
Zelf ben ik daar niet goed in. Ik weet niet wat ik geacht wordt te voelen. Ik heb met vriendschappen het gevoel dat het niet loont. Dat je toch geen groot deel van elkaars leven uitmaakt. Dat iemand de vriendschap zó opzegt als men beter kan krijgen, er geld mee te verdienen is of als het teveel nadelen heeft. Dus kan ik niet investeren. Een liefdesrelatie zou bij mij altijd vóórgaan. Een gezin, samenwonen, door dik en dun samen, alles delen, alles bespreken. Daar wil ik altijd heen. Vriendschap is minder. Er speelt altijd meer eigenbelang.
Zelf ben ik daar niet goed in. Ik weet niet wat ik geacht wordt te voelen. Ik heb met vriendschappen het gevoel dat het niet loont. Dat je toch geen groot deel van elkaars leven uitmaakt. Dat iemand de vriendschap zó opzegt als men beter kan krijgen, er geld mee te verdienen is of als het teveel nadelen heeft. Dus kan ik niet investeren. Een liefdesrelatie zou bij mij altijd vóórgaan. Een gezin, samenwonen, door dik en dun samen, alles delen, alles bespreken. Daar wil ik altijd heen. Vriendschap is minder. Er speelt altijd meer eigenbelang.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
vrijdag 23 februari 2018 om 09:12
Lenn12345 schreef: ↑23-02-2018 00:28Goeie vraag!! Imaginary friendships bestaan wel, vooral bij kinderen.
Mijn broer had toen hij klein was een paardje dat hij alleen kon zien. Nam hij heel serieus, hij was een keer gevallen en zijn knie lelijk opengeschaafd, een jaar of 5 oud. Mijn moeder vertelde pas nog lachend dat hij huilend naar huis kwam op zijn denkbeeldige paard en mijn moeder die al klaar stond met pleisters, dropjes, jodium en veel kusjes had ontzettend veel moeite om haar lach in te houden toen hij ondanks zijn schaafwond huilend zei: eerst mijn paard aan het hekje vastmaken....
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
vrijdag 23 februari 2018 om 09:17
Heb je dan wel een gezin? Ik vind het wel een treurig wereldbeeld eerlijk gezegd. Met zulke gedachtes (het loont niet, mensen laten je toch vallen etc.) lijkt een liefdesrelatie (beginnen) me ook lastig/niet haalbaar. Of werkt dat dan zo anders bij jou?retrostar schreef: ↑23-02-2018 09:09Ik denk het wel want je hoort mooie verhalen en je ziet dan pure liefde in hun ogen. Meestal niet in de vorm dat men echt totaal instort als een vriend of vriendin dood gaat, zoals wel gebeurt als je man of kind sterft. Vooral bij lesbo's zie je heel mooie ingewikkelde emoties die ik totaal niet begrijp.
Zelf ben ik daar niet goed in. Ik weet niet wat ik geacht wordt te voelen. Ik heb met vriendschappen het gevoel dat het niet loont. Dat je toch geen groot deel van elkaars leven uitmaakt. Dat iemand de vriendschap zó opzegt als men beter kan krijgen, er geld mee te verdienen is of als het teveel nadelen heeft. Dus kan ik niet investeren. Een liefdesrelatie zou bij mij altijd vóórgaan. Een gezin, samenwonen, door dik en dun samen, alles delen, alles bespreken. Daar wil ik altijd heen. Vriendschap is minder. Er speelt altijd meer eigenbelang.
vrijdag 23 februari 2018 om 09:25
Ja hoor. Maar mijn man heeft beslist meer vriendschappen dan ik. Vooral in het begin van onze relatie liepen we heel wat vrienden en contacten af. Uitersten trekken elkaar aan denk ik. Dat is wel allemaal wat minder geworden. Ik denk uit gemakzucht en ook teleurstelling. Maar hij blijft toch meer vriendschapgericht dan ik en daarom vond ik hem ook zo boeiend. Ik zou niet met een cynicus willen samenleven.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
