Psyche
alle pijlers
Bipolair, depressie en werk, te combineren???
dinsdag 29 september 2009 om 20:36
Ik ben een meisje van 26jaar en ben al 6 jaar op lamotrigine tabletten heel goed, maar heb de laatste paar jaar onder indruk van stress en onder influence van bepaalde characters in mensen in extra depressies beland, bovenop de bipolair type 2.
De laatste depressie was toen ik in zuid africa was ver van huis en 6 maanden full-time gewerkt. Ik werk met dieren dus part-time bestaat niet het is de job van mijn leven maar moet wel werken van 7 tot 18.00. De stress werd hoger toen mijn baas mij constant begon af te breken over elk pieterluttig dingetje. Hij maakte opmerkingen en boorde mij in de grond elke keer hij mij zag. Bovenop dat waren er nog eens problemen met zijn vrouw, dus de hele situatie was een kookpot die overliep.
De tranen en de wanhoop kwamen dan omdat ik het nogal in het verleden ook al heb voorgehad. Elke keer de eerste drie maanden in een nieuwe job manisch en tot alles in staat en dan gaat het bergaf en kan ik het niet meer aan! Maar mijn medicatie is op de maximum sterkte dus kan niet meer aangepast worden. Is er iemand out there die een oplossing heeft???
Groetjes en knuffels
Tine
De laatste depressie was toen ik in zuid africa was ver van huis en 6 maanden full-time gewerkt. Ik werk met dieren dus part-time bestaat niet het is de job van mijn leven maar moet wel werken van 7 tot 18.00. De stress werd hoger toen mijn baas mij constant begon af te breken over elk pieterluttig dingetje. Hij maakte opmerkingen en boorde mij in de grond elke keer hij mij zag. Bovenop dat waren er nog eens problemen met zijn vrouw, dus de hele situatie was een kookpot die overliep.
De tranen en de wanhoop kwamen dan omdat ik het nogal in het verleden ook al heb voorgehad. Elke keer de eerste drie maanden in een nieuwe job manisch en tot alles in staat en dan gaat het bergaf en kan ik het niet meer aan! Maar mijn medicatie is op de maximum sterkte dus kan niet meer aangepast worden. Is er iemand out there die een oplossing heeft???
Groetjes en knuffels
Tine
dinsdag 29 september 2009 om 20:44
Dat "tot alles in staat zijn" is je manie. Iets in je hoofd, wat je fysiek afbreekt. Niet zo raar dat een depressie volgt.
Snap niet dat je spreekt over een extra depressie op je bipolaire stoornis. Kernmerk zijn toch juist de manies en de depressies.
Je zou andere stemmingsstabilisatoren kunnen problemen. Maar het kan ook zijn dat je je levensstijl moet aanpassen, zodat er zoveel mogelijk rust en regelmaat is.
Mijn vriend heeft een bipolaire stoornis, maar ook 2 vriendinnen van mij. Mijn vriend en 1 van de vriendinnen zijn beide afgekeurd. De andere vriendin werkt 4 dagen in de week, maar gaat elke avond om 9 uur naar bed. Wil geen relatie en houdt het naast haar werk zo rustig mogelijk (qua prikkels).....
Snap niet dat je spreekt over een extra depressie op je bipolaire stoornis. Kernmerk zijn toch juist de manies en de depressies.
Je zou andere stemmingsstabilisatoren kunnen problemen. Maar het kan ook zijn dat je je levensstijl moet aanpassen, zodat er zoveel mogelijk rust en regelmaat is.
Mijn vriend heeft een bipolaire stoornis, maar ook 2 vriendinnen van mij. Mijn vriend en 1 van de vriendinnen zijn beide afgekeurd. De andere vriendin werkt 4 dagen in de week, maar gaat elke avond om 9 uur naar bed. Wil geen relatie en houdt het naast haar werk zo rustig mogelijk (qua prikkels).....
Just a little strenght in our hearts. Enough to heal.
dinsdag 29 september 2009 om 20:49
Ik heb blijkbaar de juiste moodstabilizers maar since ik in depressie lijk te schuiven kreeg ik deze anti depressiva erbovenop. Maar die neem ik nu voor twee maanden en het lijkt net of mijn systeem er nu gewent aan geraakt is. Ik ben nu thuis bij mijn ouders, want werken kan voorlopig niet, maar mijn moeder drijft mij tot gekte toe. Vrijwilligers werk part-time is voorlopig het resultaat van deze piekeringen, maar ooit zal ik toch iets moeten bijverdienen en in mijn branche kan dat niet... Ugh eraan denken maakt me al hopeloos en ik ben in een betere episode ( geen tranen... En geen kilo's chocolade LOL )
Een relatie kan ik spijtig genoeg niemand aandoen. Als ik ooit een persoon vind die ik aantrekkelijk vind maar niet kan uitstaan probeer ik het misschien wel eens LOL
T
Een relatie kan ik spijtig genoeg niemand aandoen. Als ik ooit een persoon vind die ik aantrekkelijk vind maar niet kan uitstaan probeer ik het misschien wel eens LOL
T
dinsdag 29 september 2009 om 20:49
Ik heb blijkbaar de juiste moodstabilizers maar since ik in depressie lijk te schuiven kreeg ik deze anti depressiva erbovenop. Maar die neem ik nu voor twee maanden en het lijkt net of mijn systeem er nu gewent aan geraakt is. Ik ben nu thuis bij mijn ouders, want werken kan voorlopig niet, maar mijn moeder drijft mij tot gekte toe. Vrijwilligers werk part-time is voorlopig het resultaat van deze piekeringen, maar ooit zal ik toch iets moeten bijverdienen en in mijn branche kan dat niet... Ugh eraan denken maakt me al hopeloos en ik ben in een betere episode ( geen tranen... En geen kilo's chocolade LOL )
Een relatie kan ik spijtig genoeg niemand aandoen. Als ik ooit een persoon vind die ik aantrekkelijk vind maar niet kan uitstaan probeer ik het misschien wel eens LOL
T
Een relatie kan ik spijtig genoeg niemand aandoen. Als ik ooit een persoon vind die ik aantrekkelijk vind maar niet kan uitstaan probeer ik het misschien wel eens LOL
T
donderdag 1 oktober 2009 om 20:19
quote:Lin67 schreef op 29 september 2009 @ 20:44:
Dat "tot alles in staat zijn" is je manie. Iets in je hoofd, wat je fysiek afbreekt. Niet zo raar dat een depressie volgt.
Snap niet dat je spreekt over een extra depressie op je bipolaire stoornis. Kernmerk zijn toch juist de manies en de depressies.
Je zou andere stemmingsstabilisatoren kunnen problemen. Maar het kan ook zijn dat je je levensstijl moet aanpassen, zodat er zoveel mogelijk rust en regelmaat is.
Mijn vriend heeft een bipolaire stoornis, maar ook 2 vriendinnen van mij. Mijn vriend en 1 van de vriendinnen zijn beide afgekeurd. De andere vriendin werkt 4 dagen in de week, maar gaat elke avond om 9 uur naar bed. Wil geen relatie en houdt het naast haar werk zo rustig mogelijk (qua prikkels).....
Wat een gezellige vriendenkring
(heb het zelf ook dus ik bedoel er niks raars mee)
Dat "tot alles in staat zijn" is je manie. Iets in je hoofd, wat je fysiek afbreekt. Niet zo raar dat een depressie volgt.
Snap niet dat je spreekt over een extra depressie op je bipolaire stoornis. Kernmerk zijn toch juist de manies en de depressies.
Je zou andere stemmingsstabilisatoren kunnen problemen. Maar het kan ook zijn dat je je levensstijl moet aanpassen, zodat er zoveel mogelijk rust en regelmaat is.
Mijn vriend heeft een bipolaire stoornis, maar ook 2 vriendinnen van mij. Mijn vriend en 1 van de vriendinnen zijn beide afgekeurd. De andere vriendin werkt 4 dagen in de week, maar gaat elke avond om 9 uur naar bed. Wil geen relatie en houdt het naast haar werk zo rustig mogelijk (qua prikkels).....
Wat een gezellige vriendenkring
(heb het zelf ook dus ik bedoel er niks raars mee)
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
donderdag 1 oktober 2009 om 20:21
quote:Tinekepeeters schreef op 29 september 2009 @ 20:49:
Ik heb blijkbaar de juiste moodstabilizers maar since ik in depressie lijk te schuiven kreeg ik deze anti depressiva erbovenop. Maar die neem ik nu voor twee maanden en het lijkt net of mijn systeem er nu gewent aan geraakt is. Ik ben nu thuis bij mijn ouders, want werken kan voorlopig niet, maar mijn moeder drijft mij tot gekte toe. Vrijwilligers werk part-time is voorlopig het resultaat van deze piekeringen, maar ooit zal ik toch iets moeten bijverdienen en in mijn branche kan dat niet... Ugh eraan denken maakt me al hopeloos en ik ben in een betere episode ( geen tranen... En geen kilo's chocolade LOL )
Een relatie kan ik spijtig genoeg niemand aandoen. Als ik ooit een persoon vind die ik aantrekkelijk vind maar niet kan uitstaan probeer ik het misschien wel eens LOL
T
Ik denk dat je nog een lange weg te gaan hebt wat betreft acceptatie. En het leren omgaan met jezelf.
Je hebt een heel laag zelfbeeld denk ik, als je iemand een relatie 'aandoet' om te pesten...?
Heb je nu inkomsten? En hulpverlening?
Hier deels een zelfde situatie. Verblijf ook bij familie terwijl dit niet ideaal is. Maar ik vind mezelf leuk genoeg om weer iemands collega, iemands partner en wie weet ooit iemands moeder te worden!
(eh... nu wel, het is ook anders geweest)
Ik heb blijkbaar de juiste moodstabilizers maar since ik in depressie lijk te schuiven kreeg ik deze anti depressiva erbovenop. Maar die neem ik nu voor twee maanden en het lijkt net of mijn systeem er nu gewent aan geraakt is. Ik ben nu thuis bij mijn ouders, want werken kan voorlopig niet, maar mijn moeder drijft mij tot gekte toe. Vrijwilligers werk part-time is voorlopig het resultaat van deze piekeringen, maar ooit zal ik toch iets moeten bijverdienen en in mijn branche kan dat niet... Ugh eraan denken maakt me al hopeloos en ik ben in een betere episode ( geen tranen... En geen kilo's chocolade LOL )
Een relatie kan ik spijtig genoeg niemand aandoen. Als ik ooit een persoon vind die ik aantrekkelijk vind maar niet kan uitstaan probeer ik het misschien wel eens LOL
T
Ik denk dat je nog een lange weg te gaan hebt wat betreft acceptatie. En het leren omgaan met jezelf.
Je hebt een heel laag zelfbeeld denk ik, als je iemand een relatie 'aandoet' om te pesten...?
Heb je nu inkomsten? En hulpverlening?
Hier deels een zelfde situatie. Verblijf ook bij familie terwijl dit niet ideaal is. Maar ik vind mezelf leuk genoeg om weer iemands collega, iemands partner en wie weet ooit iemands moeder te worden!
(eh... nu wel, het is ook anders geweest)
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
vrijdag 2 oktober 2009 om 10:35
hoi Tineke,
'k ben nu bijna veertig, getrouwd met 2 kinderen en een baan van 24 uur (acad. niveau). Met man, mij en kindjes gaat het goed. Enorm standaard en 'geslaagd' dus.
Toch heb ik bipo I en een jaar geleden had ik zelfs nog een psychose, na de bevalling van de tweede. Gelukkig waren we (man, psych, ik) er snel bij en duurde die episode kort.
Inzicht in je ziekte en iets van een supportsysteem om je heen is volgens mij wel essentieel. En het duurde echt wel een tijd voor dat inzicht kwam en ik goed voor mezelf kon zorgen (is dit jaar soms nog moeilijk geweest, hoor). Maar ik wil je in ieder geval een lichtpuntje meegeven dat het wel mogelijk is.
En waar ik heel veel aan gehad heb is gesprekken met een SPV-er (sociaal-psychiatrisch verpleegkundige). In het begin, 10 jaar geleden, was dat wekelijks, uiteindelijk eens per 2 maanden. Ben er 3 jaar geleden mee gestopt.
Veel sterkte en ik hoop dat je in ieder geval snel gaat geloven dat je zeker de moeite waard bent
'k ben nu bijna veertig, getrouwd met 2 kinderen en een baan van 24 uur (acad. niveau). Met man, mij en kindjes gaat het goed. Enorm standaard en 'geslaagd' dus.
Toch heb ik bipo I en een jaar geleden had ik zelfs nog een psychose, na de bevalling van de tweede. Gelukkig waren we (man, psych, ik) er snel bij en duurde die episode kort.
Inzicht in je ziekte en iets van een supportsysteem om je heen is volgens mij wel essentieel. En het duurde echt wel een tijd voor dat inzicht kwam en ik goed voor mezelf kon zorgen (is dit jaar soms nog moeilijk geweest, hoor). Maar ik wil je in ieder geval een lichtpuntje meegeven dat het wel mogelijk is.
En waar ik heel veel aan gehad heb is gesprekken met een SPV-er (sociaal-psychiatrisch verpleegkundige). In het begin, 10 jaar geleden, was dat wekelijks, uiteindelijk eens per 2 maanden. Ben er 3 jaar geleden mee gestopt.
Veel sterkte en ik hoop dat je in ieder geval snel gaat geloven dat je zeker de moeite waard bent
dinsdag 6 oktober 2009 om 09:20
Hee Tineke,
hier dezelfde diagnose. Het eerste wat bij me opkomt: zoek hulp! Meis, verwijt jezelf niets, je hebt een ZIEKTE, net als iemand suikerziekte kan overkomen. Dat betekent dat er niets mis is met jou als persoon of jouw karakter!!
Het is wel zaak er zo goed mogelijk me om te gaan, en daar is echt veel hulp voor. Bijv. inderdaad de hier al genoemde psycho educatie cursus.
Zelf ben ik ruim een jaar lid van de VMDB ( patiëntenvereniging) en dat heeft me enorm goed gedaan. Niet dat ik dat vante voren durfde hoor.. ik vond het verschrikkelijk en wilde eigenlijk helemaal niet bij die groep ' rare of afwijkende mensen ' horen. En toen bleken er opeens juist allemaal 'normale' en leuke mensen lid!
Zelf heb ik ook jaren getobd en het behoorlijk moeilijk gehad. Ik ben nu echt behoorlijk gelukkig met een hele lieve man en een lief dochtertje van 2. We wonen leuk en ik heb allerlei lieve mensen om me heen. Werken lukt me nog niet, en hoewel ik dat heel frustrerend vind, tel ik mijn zegeningen. Wel blijf ik trouw mijn medicatie slikken, ik heb door schade en schande ondervonden hoe belangrijk dat voor me blijft.
Durske, hoe ist het jou? ( ken je me nog?) Fijn dat het goed gaat!
hier dezelfde diagnose. Het eerste wat bij me opkomt: zoek hulp! Meis, verwijt jezelf niets, je hebt een ZIEKTE, net als iemand suikerziekte kan overkomen. Dat betekent dat er niets mis is met jou als persoon of jouw karakter!!
Het is wel zaak er zo goed mogelijk me om te gaan, en daar is echt veel hulp voor. Bijv. inderdaad de hier al genoemde psycho educatie cursus.
Zelf ben ik ruim een jaar lid van de VMDB ( patiëntenvereniging) en dat heeft me enorm goed gedaan. Niet dat ik dat vante voren durfde hoor.. ik vond het verschrikkelijk en wilde eigenlijk helemaal niet bij die groep ' rare of afwijkende mensen ' horen. En toen bleken er opeens juist allemaal 'normale' en leuke mensen lid!
Zelf heb ik ook jaren getobd en het behoorlijk moeilijk gehad. Ik ben nu echt behoorlijk gelukkig met een hele lieve man en een lief dochtertje van 2. We wonen leuk en ik heb allerlei lieve mensen om me heen. Werken lukt me nog niet, en hoewel ik dat heel frustrerend vind, tel ik mijn zegeningen. Wel blijf ik trouw mijn medicatie slikken, ik heb door schade en schande ondervonden hoe belangrijk dat voor me blijft.
Durske, hoe ist het jou? ( ken je me nog?) Fijn dat het goed gaat!
dinsdag 6 oktober 2009 om 10:56
Tineke, lees je hier nog?
Utreg, ik ben geen lid van de VMDB. Eigenlijk bewust niet, ik wilde er niet 'bij horen' denk ik.
Is het een aanrader om eens heen te gaan?
(en kost het iets? Ik ben aan het schrappen in mijn uitgaven namelijk...)
Utreg, ik ben geen lid van de VMDB. Eigenlijk bewust niet, ik wilde er niet 'bij horen' denk ik.
Is het een aanrader om eens heen te gaan?
(en kost het iets? Ik ben aan het schrappen in mijn uitgaven namelijk...)
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
dinsdag 6 oktober 2009 om 20:51
Moonlight, heel herekenbaar, ik heb er ook jaaaren over gedaan. Trouwens ook héél gezond om er niet bij te willen horen.. Zou ook niet helemaal goed zijn als je zou staan te springen misschien?!
Toen ik voor de eerste keer naar een landelijke dag ging voelde ik me meer opgelaten dan als ik in m'n blootje in de sauna rondloop.. Vreselijk, vond het echt even een drempel.
Ik vind het zelf echt een aanrader, er zijn niet veel plekken waar je op gelijkwaardige manier meer te weten komt over allerlei relevante zaken. Het kost geloof ik zo'n 30 euro per jaar, zelf vind ik het echt de moeite waard. Vooral als je je voorneemt je er een beetje in te verdiepen ( en je hoeft niets).
Toen ik voor de eerste keer naar een landelijke dag ging voelde ik me meer opgelaten dan als ik in m'n blootje in de sauna rondloop.. Vreselijk, vond het echt even een drempel.
Ik vind het zelf echt een aanrader, er zijn niet veel plekken waar je op gelijkwaardige manier meer te weten komt over allerlei relevante zaken. Het kost geloof ik zo'n 30 euro per jaar, zelf vind ik het echt de moeite waard. Vooral als je je voorneemt je er een beetje in te verdiepen ( en je hoeft niets).
dinsdag 6 oktober 2009 om 20:56
Heb me de laatste jaren er vooral NIET in verdiept. Ik heb nog ergens een map vol papieren staan die ik in het ziekenhuis gekregen heb. De map raak ik liever niet aan. Misschien is het nog steeds te vers, ook na 4 jaar.
Ik probeer met mijn valkuilen om te gaan, net als anderen. Ze niet te benaderen alsof ik heel anders moet leven dan anderen. Dat gaat redelijk, tot nu toe.
Maar wellicht komen we elkaar ooit tegen bij die dag
Mijn ouders wilden trouwens ook wel een soort lotgenotencontact, omdat het voor hen ook heftig is (geweest). Weet jij toevallig of daar ook iets voor is?
Ik probeer met mijn valkuilen om te gaan, net als anderen. Ze niet te benaderen alsof ik heel anders moet leven dan anderen. Dat gaat redelijk, tot nu toe.
Maar wellicht komen we elkaar ooit tegen bij die dag
Mijn ouders wilden trouwens ook wel een soort lotgenotencontact, omdat het voor hen ook heftig is (geweest). Weet jij toevallig of daar ook iets voor is?
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
donderdag 8 oktober 2009 om 16:24
Ja klopt, de VMDB organiseert (geloof ik jaarlijks) een dag speciaal voor betrokkenen.
Moonlight, voor jouw manier is ook heel wat te zeggen hoor. Ieder heeft zijn eigen aanpak denk ik. Dat had voor mij ook te maken met hoe de rest van mijn leven er uit zag of net de levensfase waar je inzit denk ik. Of je er aan toe bent die map uit de kast te trekken of dat het voor jou beter werkt om m daar te laten..
Moonlight, voor jouw manier is ook heel wat te zeggen hoor. Ieder heeft zijn eigen aanpak denk ik. Dat had voor mij ook te maken met hoe de rest van mijn leven er uit zag of net de levensfase waar je inzit denk ik. Of je er aan toe bent die map uit de kast te trekken of dat het voor jou beter werkt om m daar te laten..
