
Blijven zitten
woensdag 17 januari 2018 om 20:52
Ik ben dit schooljaar blijven zitten in de 5e klas. Ik zag heel erg tegen het nieuwe schaaljaar op met een nieuwe klas, omdat ik een onwijs leuke vriendengroep had. Uiteindelijk valt dit allemaal wel mee omdat ik best makkelijk nieuwe vrienden maak.
Toch blijf ik het heel moeilijk vinden om mijn oude vrienden groepje met elkaar te zien. Ik zit nog wel vaak in de pauzes met ze en heb ook nog vaak feestjes met ze. Maar toch blijf ik het gevoel hebben dat ik er gewoon niet meer helemaal bij hoor, ook al voelt dat voor hen totaal niet zo.
Ik ben als enige uit mijn jaar blijven zitten en dat heeft mijn zelfvertrouwen heel erg naar beneden gehaald. Ik heb dan ook het gevoel dat ik er in mijn eentje voor sta: ik moet als enige het jaar opnieuw doen, ik moest nieuwe vrienden maken, ik ga als enige niet mee op examenreis en zij gaan allemaal volgend jaar studeren, behalve ik.
Het gevoel dat ik een uitzondering ben, doet me nog steeds erg veel pijn en maakt me verdrietig. Ik vind het alleen heel lastig om dit te uiten omdat iedereen mij altijd ziet als het vrolijke meisje met veel vrienden en die zich altijd wel redt. Niemand heeft echt door dat ik er nog steeds heel erg meezit en dit snap ik ook wel, omdat het van de buitenkant lijkt of het allemaal prima met mij gaat. Ik houd totaal niet van klagen als het over mezelf gaat, wat moet ik nu doen?
Toch blijf ik het heel moeilijk vinden om mijn oude vrienden groepje met elkaar te zien. Ik zit nog wel vaak in de pauzes met ze en heb ook nog vaak feestjes met ze. Maar toch blijf ik het gevoel hebben dat ik er gewoon niet meer helemaal bij hoor, ook al voelt dat voor hen totaal niet zo.
Ik ben als enige uit mijn jaar blijven zitten en dat heeft mijn zelfvertrouwen heel erg naar beneden gehaald. Ik heb dan ook het gevoel dat ik er in mijn eentje voor sta: ik moet als enige het jaar opnieuw doen, ik moest nieuwe vrienden maken, ik ga als enige niet mee op examenreis en zij gaan allemaal volgend jaar studeren, behalve ik.
Het gevoel dat ik een uitzondering ben, doet me nog steeds erg veel pijn en maakt me verdrietig. Ik vind het alleen heel lastig om dit te uiten omdat iedereen mij altijd ziet als het vrolijke meisje met veel vrienden en die zich altijd wel redt. Niemand heeft echt door dat ik er nog steeds heel erg meezit en dit snap ik ook wel, omdat het van de buitenkant lijkt of het allemaal prima met mij gaat. Ik houd totaal niet van klagen als het over mezelf gaat, wat moet ik nu doen?
maandag 29 januari 2018 om 21:25