
Borderline 2018 topic
vrijdag 13 april 2018 om 15:46
Hoi beste mensen ..!!
Op dit forum zijn enkele goede topics te vinden over borderline,
en er zijn veel ervaringen uitgewisseld.
Helaas zijn de topics al van langere tijd geleden,
en de daarbij horende mensen / whatsapp groepen ook weer verdwenen.
Ik wil bij deze een nieuw fris topic aanmaken om onze ervaringen uit te wisselen.
Ook heb ik een bijbehorend nieuw whatsapp groepje aangemaakt.
Stuur me een prive berichtje als je erin wilt!
Bij mijzelf is 7 jaar geleden borderline gediagnosticeerd in de viersprong in Halsteren.
In oude relaties was het altijd een rollercoaster..hele hoge ups, en dan hele diepe downs.
Mijn ex partner van toen heeft veel te verduren gehad en heeft uiteindelijk besloten om te stekker eruit te trekken. Op dat moment viel mijn hele wereld in elkaar en was ik heel ver heen. Na een half jaar besloten om in therapie te gaan en toen werd de diagnose gesteld.
Aan de ene kant een opluchting dat er iets mankeerde! maar aan de andere kant denk je dat je hele wereld in elkaar valt!
Ik heb het eigenlijk vrij snel weten op te pakken als een "kans",
en iets waar ik echt aan kon gaan werken om een beter mens te worden en me eigen handleiding te begrijpen.
Ik ben begonnen met de VERS groepstherapie. Deze therapie duurde een half jaar en je in een vrij hoog tempo ga je langs vele hoofdstukken. Heel veel is herkenbaar en je leert eigenlijk om te gaan met je (hoge)emoties. Doordat je dit gaat doorzien wordt het makkelijker om ermee om te gaan in het dagelijks leven zonder jezelf te verliezen.
De VERS is dus heel praktisch, en geeft je meteen de handvatten.
Toen de VERS voorbij was merkte dat ik er nog lang niet was, en dit was voor mij een teken om een logische vervolg therapie te doen de MBT (Mentalization-Based Treatment).
Dit is een hele intensieve groepstherapie, waar ze je letterlijk uit elkaar trekken om de wonden op te zoeken die je opgelopen hebt in je leven. In het begin wil je bijna weglopen uit de groep, maar naar mate je er langer zit ga je merken hoe effectief deze behandeling is. Omdat er continu een spiegel wordt voorgehouden zul je merken dat je steeds meer door gaat krijgen wat jouw patronen zijn in het dagelijks leven. Vervolgens kun je hier naar handelen en ga je merken dat jouw gedachten niet altijd waarheid zijn.
De therapie heeft me enorm veel gebracht en momenteel zit ik er nog steeds in na 1.5 jaar.
Het heeft me o.a gebracht:
- Ik ben een stuk gezonder in relaties en houdt ze in stand (ouders / vrienden / vriendinnen etc.)
- Ik kan dingen makkelijk bij mij laten, of bij een ander zonder uit te halen
- minder "slechte" dagen
- makkelijker alleen zijn
- gezonder gedrag
- emoties beter onder controle
- veel zelf reflectie toepassen
- minder destructief
- veel geleerd van andere mensen in de groep
Ik merk wel dat ik tegen het einde aan ga lopen en dan is het moment daar om het op eigen benen te gaan doen.
Ik zal het wel missen dat je "klankbord" (de groep) wegvalt dan.
Je leert veel van elkaars verhalen.
Ik ben zelf een man (31 jaar) en aangezien borderline meestal vrouwen betreft..
vond ik het fijn om toch met mensen het erover te kunnen hebben in een groep!
Verder lees ik heel veel boeken over borderline en andere psychologische boeken.
Boeken waar ik veel aan gehad heb zijn:
- Leef je leven
- Mindfullness en borderline
- Verslaafd aan denken
- Verslaafd aan liefde
- Boom hulpboek
- Patronen doorbreken
Tot slot ben ik ook een andere weg ingeslagen om verder te bekijken wie ik nou ben en wat ik nu werkelijk ervaar.
2 jaar terug ben ik begonnen met meditatie (bij Zen.nl) en na 3 kwart jaar dit te volgen bracht me dit veel innerlijke rust.
Ook de filosofie en de boeken van Jan Geurtz hebben mij veel eye openers gegeven!
Natuurlijk heb je veel gradaties in borderline,
maar ik ben er stellig van overtuig dat als je wilt dat je een heel ander en beter mens kunt worden!!
Laat dit topic weer een fris topic worden om te discussiëren,
elkaar tips te geven en lekker te ouwe hoeren
Ik heb zelf ook veel gehad aan de oudere topics,
daarom hieronder nog een linkje hoe je die makkelijk terug kunt vinden:
https://www.google.nl/search?q=viva+for ... um.viva.nl
Groetjes Pimpel !
Op dit forum zijn enkele goede topics te vinden over borderline,
en er zijn veel ervaringen uitgewisseld.
Helaas zijn de topics al van langere tijd geleden,
en de daarbij horende mensen / whatsapp groepen ook weer verdwenen.
Ik wil bij deze een nieuw fris topic aanmaken om onze ervaringen uit te wisselen.
Ook heb ik een bijbehorend nieuw whatsapp groepje aangemaakt.
Stuur me een prive berichtje als je erin wilt!
Bij mijzelf is 7 jaar geleden borderline gediagnosticeerd in de viersprong in Halsteren.
In oude relaties was het altijd een rollercoaster..hele hoge ups, en dan hele diepe downs.
Mijn ex partner van toen heeft veel te verduren gehad en heeft uiteindelijk besloten om te stekker eruit te trekken. Op dat moment viel mijn hele wereld in elkaar en was ik heel ver heen. Na een half jaar besloten om in therapie te gaan en toen werd de diagnose gesteld.
Aan de ene kant een opluchting dat er iets mankeerde! maar aan de andere kant denk je dat je hele wereld in elkaar valt!
Ik heb het eigenlijk vrij snel weten op te pakken als een "kans",
en iets waar ik echt aan kon gaan werken om een beter mens te worden en me eigen handleiding te begrijpen.
Ik ben begonnen met de VERS groepstherapie. Deze therapie duurde een half jaar en je in een vrij hoog tempo ga je langs vele hoofdstukken. Heel veel is herkenbaar en je leert eigenlijk om te gaan met je (hoge)emoties. Doordat je dit gaat doorzien wordt het makkelijker om ermee om te gaan in het dagelijks leven zonder jezelf te verliezen.
De VERS is dus heel praktisch, en geeft je meteen de handvatten.
Toen de VERS voorbij was merkte dat ik er nog lang niet was, en dit was voor mij een teken om een logische vervolg therapie te doen de MBT (Mentalization-Based Treatment).
Dit is een hele intensieve groepstherapie, waar ze je letterlijk uit elkaar trekken om de wonden op te zoeken die je opgelopen hebt in je leven. In het begin wil je bijna weglopen uit de groep, maar naar mate je er langer zit ga je merken hoe effectief deze behandeling is. Omdat er continu een spiegel wordt voorgehouden zul je merken dat je steeds meer door gaat krijgen wat jouw patronen zijn in het dagelijks leven. Vervolgens kun je hier naar handelen en ga je merken dat jouw gedachten niet altijd waarheid zijn.
De therapie heeft me enorm veel gebracht en momenteel zit ik er nog steeds in na 1.5 jaar.
Het heeft me o.a gebracht:
- Ik ben een stuk gezonder in relaties en houdt ze in stand (ouders / vrienden / vriendinnen etc.)
- Ik kan dingen makkelijk bij mij laten, of bij een ander zonder uit te halen
- minder "slechte" dagen
- makkelijker alleen zijn
- gezonder gedrag
- emoties beter onder controle
- veel zelf reflectie toepassen
- minder destructief
- veel geleerd van andere mensen in de groep
Ik merk wel dat ik tegen het einde aan ga lopen en dan is het moment daar om het op eigen benen te gaan doen.
Ik zal het wel missen dat je "klankbord" (de groep) wegvalt dan.
Je leert veel van elkaars verhalen.
Ik ben zelf een man (31 jaar) en aangezien borderline meestal vrouwen betreft..
vond ik het fijn om toch met mensen het erover te kunnen hebben in een groep!
Verder lees ik heel veel boeken over borderline en andere psychologische boeken.
Boeken waar ik veel aan gehad heb zijn:
- Leef je leven
- Mindfullness en borderline
- Verslaafd aan denken
- Verslaafd aan liefde
- Boom hulpboek
- Patronen doorbreken
Tot slot ben ik ook een andere weg ingeslagen om verder te bekijken wie ik nou ben en wat ik nu werkelijk ervaar.
2 jaar terug ben ik begonnen met meditatie (bij Zen.nl) en na 3 kwart jaar dit te volgen bracht me dit veel innerlijke rust.
Ook de filosofie en de boeken van Jan Geurtz hebben mij veel eye openers gegeven!
Natuurlijk heb je veel gradaties in borderline,
maar ik ben er stellig van overtuig dat als je wilt dat je een heel ander en beter mens kunt worden!!
Laat dit topic weer een fris topic worden om te discussiëren,
elkaar tips te geven en lekker te ouwe hoeren

Ik heb zelf ook veel gehad aan de oudere topics,
daarom hieronder nog een linkje hoe je die makkelijk terug kunt vinden:
https://www.google.nl/search?q=viva+for ... um.viva.nl
Groetjes Pimpel !

zaterdag 30 juni 2018 om 22:22
goedeavond,
ten eerste super dat er forums bestaan en vooral deze...
ik lees heel veel forums maar dit is de eerste keer dat ik er zelf wat op zet.
ik ben al een paar jaar niet meer wie ik was..
ik heb een hele slechte ervaring achter de rug met een jongen wat 4 jaar af heeft gespeeld, zonder in echt over alles alles in detail te gaan, want er is echt een hoop in die tijd gebeurd
het begon toen mn beste vriend overleed in 2012.. toen storte echt mn wereld in en ik huilde dag in dag uit, in die tijd leerde ik een jongen kennen en hij had gewoon iets het klikte meteen ik werd dan ook snel verliefd op m, het eerste jaar zat ik op een roze wolk maar daarna begonnen de dingen, nog samen met ex, liegen enz. (hij was een narcist dat vertelde hij me na 3 jaar zelf ) hij zorgde er ook langzaam voor dat ik alles en iedereen om me kwijt raakte en heeft me zelfs zover gekregen dat ik mn spullen pakte en wegging bij mn ouders. die belden me huilend op die hadden geen idee wat er was ineens mn kamer leeg mn moeder heeft met haar hart en die had het er moeilijk mee.als ik er nou aandenk voel ik me zoo schuldig niet eens alleens om dat maar gewoon alles wat ik ze in die tijd aan heb gedaan zonder ook maar aan te denken of naar om te (durven) kijken ik was er zelf ook kapot van en mn toen vriend zou er voor me zijn zei die maar hij liet me kapot alleen zitten om soep te eten met zn ex, hij deed vaker zulke dingen maar na dat ben ik me voor het eerst gaan snijden. de jaren erna werden alleen maar erger.iuiteindelijk had hij een vriendin en niet meer met mij maar wel alle relatie inhoud dingen om maar zo te zeggen en ze sliep gewoon in hetzelfde huis maar ik was zn zoegnaamde nicht! en toch liet ik dat allemaal doorgaan want hij was het enige wat ik nog maar had hij had me in zn macht en op een begeven moment was ik erachter maar durfde ik niet weg te gaan tot het 4e jaar. ik ging met iemand mee koffie drinken en het was gezellig dus er kwam een 2 en 3e en 4e keer en toen vertelde die vriend dat hij me leuk vond en begon ik met hem af te spreken zonder die kameraad ik heb mn toen ex/toen vriend niks verteld omdat ik bang voor hem was en ik die jongen echt euk vond en ik wist/bang was dat hij het ging verpesten en ik weet dat had ik anders aan moeten pakken. hij kwam erachter en kwam naar het huis van de jongen die ik leuk vond hij was er niet ik paste op de hond.. hij pakte me bij de keel trapte de tafel kapot en gaf de hond een trap omdat hij blafte ik was zo dooodsdoodsbang ( er waren 3 mensen bij 1 heeft me zelfs nog gevraagd op fb of het wel ging daarna) die sleepten hem mee naar buiten had hij blijkbaar mn jas en telefoon mn jas stak hij in de fik en mn telefoon gooide hij op straat kapot die ik had geleend van die jongen wat ik leuk vond omdat mijne een dikke barst had. die jongen die ik leuk vond die is bij hem geweest met zn kameraden en na een paar dingen nog heen en weer liet hij ons eindelijk met rust en was ik eindelijk van hem af. snachts hebben we daar al mn spullen nog weggehaald omdat ik bang was dat als ik ook maar tot de volgende dag zou wachten hij er wat mee zou doen. en daar stond ik dan met al mn spullen nu bijna 3 jaar later ben ik nog steeds samen met hem. alleen ik heb daar dus psychisch lichamelijk geestelijk alles een klap van gehad ik was maanden bang voor de nieuwe huisgeluidjes voor elke auto wat het soort was wat mn ex had bang dat hij weer zou komen bleef me snijden praatte niet over wat me dwars zat enz. en ik was een zo ander niet leuk iemand meer gewoon, mijn vriend is mn engel omdat hij me gewoon gered heeft daarvan en omdat hij zo'n juweel is die je niet vaak meer vind tegenwoordig. alleen door alles wat er gebeurd is/ ik eraan over gehouden heb heeft hij het vaak nou zeg maar best vaak het zwaar te verduren veer ruzies om niks onzekerheid geen vertrouwen meer en dat alles wat van de grond af aan met mij opnieuw opgebouwd moest worden door mn ex .. ik ben daar weg maar stondf meteen bij mn vriend met mn spullen dus k heb het ook nooit kunnen verwerken alles wordt ook alleen maar erger inplaats van beter de laatste maanden al helemaal het is nog nooit zo erg geweest en zonder elke gebeurtenis te typen, we denken allebei dat ik borderline heb en het is echt op zn hefstigst nu mn vriend heeft alle geduldvan de wereld en slikt zoveel van mij maar ook voor hem wordt het een keer klaar en vandaag vertelde hij me dat die druppel er was dat als ik er nu niet wat aan doe hij het gewoon niet meer kan en ik wil het ook niet meer zonder hulp lukt het me gewoon niet en nou we er allebei denken te weten waar we moeten zoeken (we zijn er al anderhalfjaar mee bezig, ik loop al bij een psycholoog maar niks helpt) ik wil dit ook niet meer want ik heb zon juweeltje die vind je niet snel en ik hou met heel mn hart van hem maar maak het gewoon kapot en ik sta erbij en ik kijk erna want bijna elke syptoom ervan heb ik en bijna elke dag de laatste maanden dus mn vriend zei zelfs dat hij deze week had dat hij onderweg van werk naar huis dacht van ohnee wat ga ik nou weer krijgen en was ik nog maar een paar uur weggebeleven. dat brak mn hart hij zei ook het is niet uit maar ik wil dat je het weet. ik ben al bij de huisarts geweest en die heeft een gesprek geregeld met mn psycholoog en die heb ik maandag. ik weet dat dat allemaal niet in 123 zal gaan maar ondertussen wil ik in die tijd niet mn vriend kwijtraken door dat.. ik heb zo mn best gedaan dat te ''veranderen'' maar dan gaat het een weekje goed en begint het weer van voor af aan hij verdiend dat niet niet zon persoon als hij en ik weet dat ik zoooon geluk heb dat hij nog bij me is en het is niet alleen hij ik kan het zelf ook niet meer langer zo, de dag doorgaan en uberhaupt opstaan en leven dat is gewoon een last momenteel daarom was mn soort van vraag of er dingen zijn die je zelf kunt doen.. zoals bepaalde oefeneningen, tips noem maar op. ik weet niet waar ik er anders mee heen moet want dit kan gewoon niet langer.. sorry als het een beetje warrig en door elkaar lijkt allemaal maar ik ben hier niet echt super goed in
bedankt alvast gr ananoniempje
ten eerste super dat er forums bestaan en vooral deze...
ik lees heel veel forums maar dit is de eerste keer dat ik er zelf wat op zet.
ik ben al een paar jaar niet meer wie ik was..
ik heb een hele slechte ervaring achter de rug met een jongen wat 4 jaar af heeft gespeeld, zonder in echt over alles alles in detail te gaan, want er is echt een hoop in die tijd gebeurd
het begon toen mn beste vriend overleed in 2012.. toen storte echt mn wereld in en ik huilde dag in dag uit, in die tijd leerde ik een jongen kennen en hij had gewoon iets het klikte meteen ik werd dan ook snel verliefd op m, het eerste jaar zat ik op een roze wolk maar daarna begonnen de dingen, nog samen met ex, liegen enz. (hij was een narcist dat vertelde hij me na 3 jaar zelf ) hij zorgde er ook langzaam voor dat ik alles en iedereen om me kwijt raakte en heeft me zelfs zover gekregen dat ik mn spullen pakte en wegging bij mn ouders. die belden me huilend op die hadden geen idee wat er was ineens mn kamer leeg mn moeder heeft met haar hart en die had het er moeilijk mee.als ik er nou aandenk voel ik me zoo schuldig niet eens alleens om dat maar gewoon alles wat ik ze in die tijd aan heb gedaan zonder ook maar aan te denken of naar om te (durven) kijken ik was er zelf ook kapot van en mn toen vriend zou er voor me zijn zei die maar hij liet me kapot alleen zitten om soep te eten met zn ex, hij deed vaker zulke dingen maar na dat ben ik me voor het eerst gaan snijden. de jaren erna werden alleen maar erger.iuiteindelijk had hij een vriendin en niet meer met mij maar wel alle relatie inhoud dingen om maar zo te zeggen en ze sliep gewoon in hetzelfde huis maar ik was zn zoegnaamde nicht! en toch liet ik dat allemaal doorgaan want hij was het enige wat ik nog maar had hij had me in zn macht en op een begeven moment was ik erachter maar durfde ik niet weg te gaan tot het 4e jaar. ik ging met iemand mee koffie drinken en het was gezellig dus er kwam een 2 en 3e en 4e keer en toen vertelde die vriend dat hij me leuk vond en begon ik met hem af te spreken zonder die kameraad ik heb mn toen ex/toen vriend niks verteld omdat ik bang voor hem was en ik die jongen echt euk vond en ik wist/bang was dat hij het ging verpesten en ik weet dat had ik anders aan moeten pakken. hij kwam erachter en kwam naar het huis van de jongen die ik leuk vond hij was er niet ik paste op de hond.. hij pakte me bij de keel trapte de tafel kapot en gaf de hond een trap omdat hij blafte ik was zo dooodsdoodsbang ( er waren 3 mensen bij 1 heeft me zelfs nog gevraagd op fb of het wel ging daarna) die sleepten hem mee naar buiten had hij blijkbaar mn jas en telefoon mn jas stak hij in de fik en mn telefoon gooide hij op straat kapot die ik had geleend van die jongen wat ik leuk vond omdat mijne een dikke barst had. die jongen die ik leuk vond die is bij hem geweest met zn kameraden en na een paar dingen nog heen en weer liet hij ons eindelijk met rust en was ik eindelijk van hem af. snachts hebben we daar al mn spullen nog weggehaald omdat ik bang was dat als ik ook maar tot de volgende dag zou wachten hij er wat mee zou doen. en daar stond ik dan met al mn spullen nu bijna 3 jaar later ben ik nog steeds samen met hem. alleen ik heb daar dus psychisch lichamelijk geestelijk alles een klap van gehad ik was maanden bang voor de nieuwe huisgeluidjes voor elke auto wat het soort was wat mn ex had bang dat hij weer zou komen bleef me snijden praatte niet over wat me dwars zat enz. en ik was een zo ander niet leuk iemand meer gewoon, mijn vriend is mn engel omdat hij me gewoon gered heeft daarvan en omdat hij zo'n juweel is die je niet vaak meer vind tegenwoordig. alleen door alles wat er gebeurd is/ ik eraan over gehouden heb heeft hij het vaak nou zeg maar best vaak het zwaar te verduren veer ruzies om niks onzekerheid geen vertrouwen meer en dat alles wat van de grond af aan met mij opnieuw opgebouwd moest worden door mn ex .. ik ben daar weg maar stondf meteen bij mn vriend met mn spullen dus k heb het ook nooit kunnen verwerken alles wordt ook alleen maar erger inplaats van beter de laatste maanden al helemaal het is nog nooit zo erg geweest en zonder elke gebeurtenis te typen, we denken allebei dat ik borderline heb en het is echt op zn hefstigst nu mn vriend heeft alle geduldvan de wereld en slikt zoveel van mij maar ook voor hem wordt het een keer klaar en vandaag vertelde hij me dat die druppel er was dat als ik er nu niet wat aan doe hij het gewoon niet meer kan en ik wil het ook niet meer zonder hulp lukt het me gewoon niet en nou we er allebei denken te weten waar we moeten zoeken (we zijn er al anderhalfjaar mee bezig, ik loop al bij een psycholoog maar niks helpt) ik wil dit ook niet meer want ik heb zon juweeltje die vind je niet snel en ik hou met heel mn hart van hem maar maak het gewoon kapot en ik sta erbij en ik kijk erna want bijna elke syptoom ervan heb ik en bijna elke dag de laatste maanden dus mn vriend zei zelfs dat hij deze week had dat hij onderweg van werk naar huis dacht van ohnee wat ga ik nou weer krijgen en was ik nog maar een paar uur weggebeleven. dat brak mn hart hij zei ook het is niet uit maar ik wil dat je het weet. ik ben al bij de huisarts geweest en die heeft een gesprek geregeld met mn psycholoog en die heb ik maandag. ik weet dat dat allemaal niet in 123 zal gaan maar ondertussen wil ik in die tijd niet mn vriend kwijtraken door dat.. ik heb zo mn best gedaan dat te ''veranderen'' maar dan gaat het een weekje goed en begint het weer van voor af aan hij verdiend dat niet niet zon persoon als hij en ik weet dat ik zoooon geluk heb dat hij nog bij me is en het is niet alleen hij ik kan het zelf ook niet meer langer zo, de dag doorgaan en uberhaupt opstaan en leven dat is gewoon een last momenteel daarom was mn soort van vraag of er dingen zijn die je zelf kunt doen.. zoals bepaalde oefeneningen, tips noem maar op. ik weet niet waar ik er anders mee heen moet want dit kan gewoon niet langer.. sorry als het een beetje warrig en door elkaar lijkt allemaal maar ik ben hier niet echt super goed in
bedankt alvast gr ananoniempje