Psyche
alle pijlers
Borderline en moeder...
woensdag 10 december 2008 om 00:18
Hallo allemaal,
sinds een tijd weet ik dat wat ik heb borderline heet. Ik ben bezig met een behandeling, wat tot nu toe erg goed loopt. Waar ik tegenaan loop is mijn kinderwens.
Ik heb een fijne relatie, die me erg stabiel maakt, naast mijn behandeling. Tevens heb ik een grote kinderwens. Het baart me zorgen en zorgt dat ik me goed voel.
Waar ik tegenaan loop. Hoe zit het met erfelijkheid? Kan ik een kind een goed leven bieden? Waar moet ik mee uitkijken? Wat zijn de goede dingen die ik kan meegeven?
Voor ik aan kinderen begin, wil ik mijn behandeling afronden, ik ben nu al zoveel sterker, maar wil op mijn sterkst zijn.
Wat zijn de valkuilen? Hoe kan ik alles het best doen? En hoe zorg ik dat mijn borderline niet naar mijn kinderen gaat.
Zijn er hier mensen met ervaring?
sinds een tijd weet ik dat wat ik heb borderline heet. Ik ben bezig met een behandeling, wat tot nu toe erg goed loopt. Waar ik tegenaan loop is mijn kinderwens.
Ik heb een fijne relatie, die me erg stabiel maakt, naast mijn behandeling. Tevens heb ik een grote kinderwens. Het baart me zorgen en zorgt dat ik me goed voel.
Waar ik tegenaan loop. Hoe zit het met erfelijkheid? Kan ik een kind een goed leven bieden? Waar moet ik mee uitkijken? Wat zijn de goede dingen die ik kan meegeven?
Voor ik aan kinderen begin, wil ik mijn behandeling afronden, ik ben nu al zoveel sterker, maar wil op mijn sterkst zijn.
Wat zijn de valkuilen? Hoe kan ik alles het best doen? En hoe zorg ik dat mijn borderline niet naar mijn kinderen gaat.
Zijn er hier mensen met ervaring?
woensdag 10 december 2008 om 09:54
Ik weet niet welke therapie je volgt..
Een vriendin van mij met borderline volgt de VERS therapie.
Ze is zelf moeder van 2 kindjes en na wat ik van haar gehoord heb besteden ze in die therapie extra aandacht aan het opvoeden van kinderen als je borderline hebt.
Ook zou je je therapeut al vast om een gesprek je kunnen vragen lijkt me sterk als die jou niet op weg kan helpen met wat tips en eventueel een voorbeeld van dingen die je tegen kan komen.
Zoiezo is het idd sterk aan te raden om eerst je therapie af te maken en misschien dat je kan zorgen dat je een extra vangnet achter de hand hebt voor momentjes dat je het moeilijk krijgt en je zou kinderen hebben?
Borderline schijnt wel erfelijk te zijn maar die kans is zo klein.. en dat heb je gewoon zelf niet in de hand.
Ik heb zelf reuma.. ook erfelijk maar die kans is zo klein en zou je daar jke kinderwens voor moeten laten.
Een vriendin van mij met borderline volgt de VERS therapie.
Ze is zelf moeder van 2 kindjes en na wat ik van haar gehoord heb besteden ze in die therapie extra aandacht aan het opvoeden van kinderen als je borderline hebt.
Ook zou je je therapeut al vast om een gesprek je kunnen vragen lijkt me sterk als die jou niet op weg kan helpen met wat tips en eventueel een voorbeeld van dingen die je tegen kan komen.
Zoiezo is het idd sterk aan te raden om eerst je therapie af te maken en misschien dat je kan zorgen dat je een extra vangnet achter de hand hebt voor momentjes dat je het moeilijk krijgt en je zou kinderen hebben?
Borderline schijnt wel erfelijk te zijn maar die kans is zo klein.. en dat heb je gewoon zelf niet in de hand.
Ik heb zelf reuma.. ook erfelijk maar die kans is zo klein en zou je daar jke kinderwens voor moeten laten.
woensdag 10 december 2008 om 13:42
Heel positief dat je er zo goed over nadenkt!
Je vragen zijn logisch, maar te breed om zo maar te kunnen beantwoorden. Ik denk dat het het beste is om hier over met je behandelaar te praten. Misschien is er wel een groep voor moeders met borderline?
Mijn mening is dat iemand met een stabiele BPS (waar de scherpe kanten zoals automutilatie, suicidaliteit en eventuele verslaving vanaf zijn) een kind een prima leven kan geven. Zeker samen met een liefdevolle en stabiele partner!
Je vragen zijn logisch, maar te breed om zo maar te kunnen beantwoorden. Ik denk dat het het beste is om hier over met je behandelaar te praten. Misschien is er wel een groep voor moeders met borderline?
Mijn mening is dat iemand met een stabiele BPS (waar de scherpe kanten zoals automutilatie, suicidaliteit en eventuele verslaving vanaf zijn) een kind een prima leven kan geven. Zeker samen met een liefdevolle en stabiele partner!
woensdag 10 december 2008 om 14:24
de kwetsbaarheid kan erfelijk zijn, maar alles kan erfelijk zijn, ook vervelende karaktertrekken die geen naam hebben als zijnde stoornis.
mijn moeder heeft borderline en ik heb dat (gehad).
Als je zwanger wordt kan het juist zijn dat je klachten verminderen door de wisselingen in je hormoonhuishouding, het omgekeerde is echter ook mogelijk. Je moet iig gewoon doen wat je wenst, maar wel om je heen de dingen goed regelen, bijv. een stabiel hulpverleners contact en afspraken met een psychiater over je medicatie (als je die slikt).
Als iedereen met een psychische ziekte geen kinderen zou nemen zouden we uitsterven denk ik haha.
Ik heb in mijn werk ook moeders met borderline begeleid
en dat ging ook allemaal goed, met de nodige zware momenten, maar welke moeder kent dat niet?
Laat je iig niet leiden door de berichtgeving in de media over moeders met borderline die hun kinderen iets aandoen, dat gebeurt echt niet zo vaak maar wordt wel gigantisch uitgelicht.
succes gr suzanne
mijn moeder heeft borderline en ik heb dat (gehad).
Als je zwanger wordt kan het juist zijn dat je klachten verminderen door de wisselingen in je hormoonhuishouding, het omgekeerde is echter ook mogelijk. Je moet iig gewoon doen wat je wenst, maar wel om je heen de dingen goed regelen, bijv. een stabiel hulpverleners contact en afspraken met een psychiater over je medicatie (als je die slikt).
Als iedereen met een psychische ziekte geen kinderen zou nemen zouden we uitsterven denk ik haha.
Ik heb in mijn werk ook moeders met borderline begeleid
en dat ging ook allemaal goed, met de nodige zware momenten, maar welke moeder kent dat niet?
Laat je iig niet leiden door de berichtgeving in de media over moeders met borderline die hun kinderen iets aandoen, dat gebeurt echt niet zo vaak maar wordt wel gigantisch uitgelicht.
succes gr suzanne
woensdag 10 december 2008 om 16:49
Ik ben een moeder met borderline,hoewel de scherpe kanten er af zijn.
Ik kreeg kinderen voordat ik de diagnose had en later met mijn nieuwe partner nog een kind gekregen.
Bij mijn eerste kind zie ik wel dat ik binnen de opvoeding meer Last had van Borderline(en mijn dochter dus ook),daar ben ik nog steeds verdrietig om.
Niet dat ik haar ooit wat aan heb gedaan,zo ver reikt dat bij lange na niet.
Maar ik kon wel onredelijk of heftiger reageren.
Inmiddels heb ik een hoop geleerd en medicatie en dat gaat goed.
Ik denk zodra je zelf het vertrouwen hebt dat je de heftigste verschijnselen onder controle hebt en een goed vangnet je prima het moederschap kan vervullen.
Soms heb ik even een time-out nodig als de drukte te hoog oploopt.
Daar heb ik gelukkig lieve mensen voor en kan ik altijd even een uurtje of een middagje rust krijgen.
Verder kan ik oprecht zeggen dat ik een liefdevolle en zorgzame moeder ben.
Borderline hebben is geen negatieve eigenschap,slecht een handicap waar je mee moet leren omgaan.
Ik denk inderdaad dat de voorwaarde wel moet zijn dat je jezelf in balnas kan houden (evt met hulp).
Maar je hebt therapie toch?
Overigens vind ik het heel goed van je dat je er zorgvuldig over nadenkt.
Houd rekening met het stoppen tijdens de zwangerschap met evt medicatiegebruik en hoe je dat gaat opvangen.
Ik heb alles uitvoerig besproken met mijn psych en huisarts en behandelaar (ik heb ook een eetstoornis).
Ik had ook een top verloskundigepraktijk!!
Lof voor de dames die mij zo hebben bijgestaan.
Wat erfelijkheid betreft zou ik mij niet al te druk maken.
Er is vast wetenschapelijk onderzoek over te vinden,ik schat de ernst niet zo hoog in daarvan.
Succes met je besluit.
Ik kreeg kinderen voordat ik de diagnose had en later met mijn nieuwe partner nog een kind gekregen.
Bij mijn eerste kind zie ik wel dat ik binnen de opvoeding meer Last had van Borderline(en mijn dochter dus ook),daar ben ik nog steeds verdrietig om.
Niet dat ik haar ooit wat aan heb gedaan,zo ver reikt dat bij lange na niet.
Maar ik kon wel onredelijk of heftiger reageren.
Inmiddels heb ik een hoop geleerd en medicatie en dat gaat goed.
Ik denk zodra je zelf het vertrouwen hebt dat je de heftigste verschijnselen onder controle hebt en een goed vangnet je prima het moederschap kan vervullen.
Soms heb ik even een time-out nodig als de drukte te hoog oploopt.
Daar heb ik gelukkig lieve mensen voor en kan ik altijd even een uurtje of een middagje rust krijgen.
Verder kan ik oprecht zeggen dat ik een liefdevolle en zorgzame moeder ben.
Borderline hebben is geen negatieve eigenschap,slecht een handicap waar je mee moet leren omgaan.
Ik denk inderdaad dat de voorwaarde wel moet zijn dat je jezelf in balnas kan houden (evt met hulp).
Maar je hebt therapie toch?
Overigens vind ik het heel goed van je dat je er zorgvuldig over nadenkt.
Houd rekening met het stoppen tijdens de zwangerschap met evt medicatiegebruik en hoe je dat gaat opvangen.
Ik heb alles uitvoerig besproken met mijn psych en huisarts en behandelaar (ik heb ook een eetstoornis).
Ik had ook een top verloskundigepraktijk!!
Lof voor de dames die mij zo hebben bijgestaan.
Wat erfelijkheid betreft zou ik mij niet al te druk maken.
Er is vast wetenschapelijk onderzoek over te vinden,ik schat de ernst niet zo hoog in daarvan.
Succes met je besluit.
woensdag 10 december 2008 om 16:58
Dank je wel voor jullie reacties.
Naar mijn mening moet iedereen de keuze voor kinderen goed overdenken, en het klopt inderdaad dat iedereen zijn kinderen eigenschappen mee kan geven die niet helemaal fijn zijn.
Suzanne, mag ik je vragen of jij veel last hebt gehad in je jeugd van je moeders borderline? Hebben jullie als gezin een aangepast vangnet gehad?
Het lijkt me inderdaad dat elk gezin zijn zware momenten heeft, maar het is voor mij zo dat ik mijn beste zelf wil zijn voordat we aan kinderen beginnen. Dat betekent dus inderdaad eerst mijn behandeling afmaken voor de pil de deur uitgaat. Maar dat zie ik ook als een positief iets, door mijn behandeling (ik heb wekelijks een uur een gesprek met een psycholoog) ben ik behoorlijk veranderd en ik vind mezelf steeds een prettiger persoon worden (en veel van mijn naasten ook). Ik ben nu ruim een jaar stabiel, iets wat ik van de 10 jaar daarvoor niet kan zeggen, en al mis ik af en toe de impulsieve momenten, ik denk dat als ik zo blijf en me in deze richting verder ontwikkel, ik een prima moeder kan worden.
Het enige wat dus knaagt zijn de valkuilen. Die zal ik inderdaad met mijn behandelaar bespreken, misschien kan die iets van m'n onzekerheid hierin wegnemen.
Voor meer tips, of ervaringsverhalen, ik hou me aanbevolen!
Groetjes!
Naar mijn mening moet iedereen de keuze voor kinderen goed overdenken, en het klopt inderdaad dat iedereen zijn kinderen eigenschappen mee kan geven die niet helemaal fijn zijn.
Suzanne, mag ik je vragen of jij veel last hebt gehad in je jeugd van je moeders borderline? Hebben jullie als gezin een aangepast vangnet gehad?
Het lijkt me inderdaad dat elk gezin zijn zware momenten heeft, maar het is voor mij zo dat ik mijn beste zelf wil zijn voordat we aan kinderen beginnen. Dat betekent dus inderdaad eerst mijn behandeling afmaken voor de pil de deur uitgaat. Maar dat zie ik ook als een positief iets, door mijn behandeling (ik heb wekelijks een uur een gesprek met een psycholoog) ben ik behoorlijk veranderd en ik vind mezelf steeds een prettiger persoon worden (en veel van mijn naasten ook). Ik ben nu ruim een jaar stabiel, iets wat ik van de 10 jaar daarvoor niet kan zeggen, en al mis ik af en toe de impulsieve momenten, ik denk dat als ik zo blijf en me in deze richting verder ontwikkel, ik een prima moeder kan worden.
Het enige wat dus knaagt zijn de valkuilen. Die zal ik inderdaad met mijn behandelaar bespreken, misschien kan die iets van m'n onzekerheid hierin wegnemen.
Voor meer tips, of ervaringsverhalen, ik hou me aanbevolen!
Groetjes!
woensdag 10 december 2008 om 17:08
Dank je wel Iry voor jouw reactie, ik was tegelijk met je aan het typen.
Het hele heftige is er bij inderdaad wat vanaf, ik herken en erken mijn eigen valkuilen en zorg dat ik op tijd rustmomenten pak. Fijn dat jij zo'n vangnet hebt waarop je terug kan vallen zodra je even aan jezelf toe moet komen. Dat ga ik zeker onthouden en is gelukkig ook realiseerbaar.
Ik gebruik geen medicatie, dat heb ik altijd als zwak gezien en had me misschien eerder kunnen helpen, maar ik heb het nu niet nodig. Dit is misschien wel iets om over na te denken, hoe ik daar tegenover ga staan mochten er kinderen zijn.
Ik ga in ieder geval een lijstje maken met mijn twijfels en onzekerheden en dingen waar ik tegenaan loop en nog behoorlijk zwartwit in denk, en dit voorleggen aan m'n behandelaar.
Dank je!
Groetjes,
Het hele heftige is er bij inderdaad wat vanaf, ik herken en erken mijn eigen valkuilen en zorg dat ik op tijd rustmomenten pak. Fijn dat jij zo'n vangnet hebt waarop je terug kan vallen zodra je even aan jezelf toe moet komen. Dat ga ik zeker onthouden en is gelukkig ook realiseerbaar.
Ik gebruik geen medicatie, dat heb ik altijd als zwak gezien en had me misschien eerder kunnen helpen, maar ik heb het nu niet nodig. Dit is misschien wel iets om over na te denken, hoe ik daar tegenover ga staan mochten er kinderen zijn.
Ik ga in ieder geval een lijstje maken met mijn twijfels en onzekerheden en dingen waar ik tegenaan loop en nog behoorlijk zwartwit in denk, en dit voorleggen aan m'n behandelaar.
Dank je!
Groetjes,
woensdag 10 december 2008 om 17:18
Meid je kan prima moeder worden!!
Je hebt een hele verstandige kijk op de situatie.
Erkent je problematiek (heel belangrijk).
Als je je valkuilen weet en je ondersteuning krijgt ben je op de goede weg.
Een goede balans bij mij tussen inspanning en ontspanning is heel belangrijk.
Lukt niet altijd,maar ik weet mij goed te beheersen.
Nadeel is wel dat ik daar zelf de klappen van krijg later op de avond,maar dat is dan mijn verantwoordelijkheid.
Medicatie kan je altijd overwegen.
Het is geen zwakte.
Ik heb ook lange tijd niet eraan gewild,maar merk een wereld van verschil met medicatie.
Ik heb veel rustiger daardoor.
Komt vast goed,en je bent niet alleen toch?
Liefs.
Je hebt een hele verstandige kijk op de situatie.
Erkent je problematiek (heel belangrijk).
Als je je valkuilen weet en je ondersteuning krijgt ben je op de goede weg.
Een goede balans bij mij tussen inspanning en ontspanning is heel belangrijk.
Lukt niet altijd,maar ik weet mij goed te beheersen.
Nadeel is wel dat ik daar zelf de klappen van krijg later op de avond,maar dat is dan mijn verantwoordelijkheid.
Medicatie kan je altijd overwegen.
Het is geen zwakte.
Ik heb ook lange tijd niet eraan gewild,maar merk een wereld van verschil met medicatie.
Ik heb veel rustiger daardoor.
Komt vast goed,en je bent niet alleen toch?
Liefs.
woensdag 10 december 2008 om 17:37
quote:Pigeon schreef op 10 december 2008 @ 16:58:
Suzanne, mag ik je vragen of jij veel last hebt gehad in je jeugd van je moeders borderline? Hebben jullie als gezin een aangepast vangnet gehad?
Hoi, nee helaas was er in die tijd nog niet zo snel wat geregeld en heeft mijn moeder zorg geweigerd waardoor mijn zus en ik absoluut schade hebben opgelopen (zie andere berichten van mij) Maar mijn moeder heeft dan ook low-level borderline en daarnaast anorexia en een alcoholverslaving.
Het enige wat dus knaagt zijn de valkuilen. Die zal ik inderdaad met mijn behandelaar bespreken, misschien kan die iets van m'n onzekerheid hierin wegnemen.
Je valkuilen op papier zetten in een signaleringsplan kan goed helpen. Daarnaast zijn er ook mensen bij het GGZ (jeugd) die opvoedingsondersteuning kunnen bieden mocht dit nodig zijn. Consultatiemogelijkheid is er altijd, ook bij bureau jeugd en gezin of het maatschappelijk werk in je buurt.
succes suzanne
Groetjes!
Suzanne, mag ik je vragen of jij veel last hebt gehad in je jeugd van je moeders borderline? Hebben jullie als gezin een aangepast vangnet gehad?
Hoi, nee helaas was er in die tijd nog niet zo snel wat geregeld en heeft mijn moeder zorg geweigerd waardoor mijn zus en ik absoluut schade hebben opgelopen (zie andere berichten van mij) Maar mijn moeder heeft dan ook low-level borderline en daarnaast anorexia en een alcoholverslaving.
Het enige wat dus knaagt zijn de valkuilen. Die zal ik inderdaad met mijn behandelaar bespreken, misschien kan die iets van m'n onzekerheid hierin wegnemen.
Je valkuilen op papier zetten in een signaleringsplan kan goed helpen. Daarnaast zijn er ook mensen bij het GGZ (jeugd) die opvoedingsondersteuning kunnen bieden mocht dit nodig zijn. Consultatiemogelijkheid is er altijd, ook bij bureau jeugd en gezin of het maatschappelijk werk in je buurt.
succes suzanne
Groetjes!
