Psyche
alle pijlers
borderline
woensdag 22 oktober 2008 om 22:01
Hallo,
ik ben nu bijna 5 jaar getrouwd met een man die volgens mij Borderline heeft. Het is nooit echt harmonieus verlopen onze relatie en ik begon enorm aan mezelf te twijfelen. Dat het door mij kwam en dat er iets mis is met me, maar zo langzamerhand, na verschillende therapieen, merk ik dat ik weliswaar beinvloed ben door negatief gedrag, maar uiteindelijk ligt de oorzaak niet bij mij.
Mijn man wil absoluut niet in therapie en dat maakt het wel ingewikkeld.
Nu gaat het met mij heel goed en ik laat me niet meer zo sterk beinvloeden, maar het moet wel van 2 kanten komen...
Wie kent dit en wil mij er iets over vertellen? Als partner, ouder, uit eigen ervaring. Ik wil graag weten of mijn gevoel en idee klopt en hoe ik ermee om kan gaan.
ik ben nu bijna 5 jaar getrouwd met een man die volgens mij Borderline heeft. Het is nooit echt harmonieus verlopen onze relatie en ik begon enorm aan mezelf te twijfelen. Dat het door mij kwam en dat er iets mis is met me, maar zo langzamerhand, na verschillende therapieen, merk ik dat ik weliswaar beinvloed ben door negatief gedrag, maar uiteindelijk ligt de oorzaak niet bij mij.
Mijn man wil absoluut niet in therapie en dat maakt het wel ingewikkeld.
Nu gaat het met mij heel goed en ik laat me niet meer zo sterk beinvloeden, maar het moet wel van 2 kanten komen...
Wie kent dit en wil mij er iets over vertellen? Als partner, ouder, uit eigen ervaring. Ik wil graag weten of mijn gevoel en idee klopt en hoe ik ermee om kan gaan.
donderdag 23 oktober 2008 om 19:53
Ja, ik heb een beetje een beknopt verhaaltje geschreven omdat mijn man niet ver van me vandaan zat toen ik het schreef. Ik had niet veel tijd en aandacht zeg maar.
Ik merk het aan zijn gedrag. Al heel lang zoek ik naar een verklaring voor zijn gedrag en toen ik weer eens aan het zoeken was vond ik een "symptomen ljst" van borderline en dat was het!
De rede dat ik bij borderline keek was omdat ik het een vergelijkbare situatie vond als ik ooit bij een vriendin heb gezien. Daar was toen sprake van, bij haar partner.
Waar mijn man mee te maken heeft zijn o.a. de volgende dingen:
-depressief aangelegd (hij heeft ook medicatie daarvoor)
-alcoholgebruik, toch wel te veel (elke dag 3-4 glazen wijn)
-enorme stemmingswisselingen (eerst overdreven vrolijk en dan hoeft er maar iets te gebeuren en hij is helemaal verkeerd)
-agressief gedrag (gooien met dingen, schelden, soms fysiek)
-geen echte vrienden, niet sociaal aangelegd. Wel met collega's maar dat gaat niet verder dan werk.
-snel verliefd (al meerdere malen contacten met andere vrouwen gehad die niet helemaal kloppen als je getrouwd bent en kinderen hebt)
Nou ja, dat zijn wel de hoofdlijnen, maar er is nog wel meer.
Hij heeft natuurlijk ook leuke kanten, want als ik dit lees klingt het niet erg positief... Maar ik wil graag meer weten over die negatieve. Daarom schrijf ik hier. Vooral over hoe er mee om te gaan, of er behandelmethodes zijn, medicijnen
Ik merk het aan zijn gedrag. Al heel lang zoek ik naar een verklaring voor zijn gedrag en toen ik weer eens aan het zoeken was vond ik een "symptomen ljst" van borderline en dat was het!
De rede dat ik bij borderline keek was omdat ik het een vergelijkbare situatie vond als ik ooit bij een vriendin heb gezien. Daar was toen sprake van, bij haar partner.
Waar mijn man mee te maken heeft zijn o.a. de volgende dingen:
-depressief aangelegd (hij heeft ook medicatie daarvoor)
-alcoholgebruik, toch wel te veel (elke dag 3-4 glazen wijn)
-enorme stemmingswisselingen (eerst overdreven vrolijk en dan hoeft er maar iets te gebeuren en hij is helemaal verkeerd)
-agressief gedrag (gooien met dingen, schelden, soms fysiek)
-geen echte vrienden, niet sociaal aangelegd. Wel met collega's maar dat gaat niet verder dan werk.
-snel verliefd (al meerdere malen contacten met andere vrouwen gehad die niet helemaal kloppen als je getrouwd bent en kinderen hebt)
Nou ja, dat zijn wel de hoofdlijnen, maar er is nog wel meer.
Hij heeft natuurlijk ook leuke kanten, want als ik dit lees klingt het niet erg positief... Maar ik wil graag meer weten over die negatieve. Daarom schrijf ik hier. Vooral over hoe er mee om te gaan, of er behandelmethodes zijn, medicijnen
donderdag 23 oktober 2008 om 20:47
Om je man het etiketje borderline op te plakken vind ik heel ver gaan. Inderdaad is op internet genoeg te vinden over borderline en vooral de symptomen die erbij passen.
De hulpverlening wordt overspoelt met mensen die op internet borderline gelezen hebben en zich daarin herkennen. Echter maar een piep klein gedeelte van die mensen heeft daadwerkelijk borderline.
Het zijn niet alleen de symptomen maar ook de mate waarin en waarbij ze aanwezig zijn. Ook hoelang de symptomen aanwezig zijn en hoe de ontwikkeling van kind naar volwassenen is geweest.
Borderline is dus niet door een internetsite vast te stellen.
Pas dus goed op voordat je tegen iedereen gaat roepen dat je man mogelijk borderline heeft.
Er kunnen wel andere dingen aan de hand zijn dan een man met een psychische stoornis zoals borderline.
Dat je echter hulp zou willen voor je man is duidelijk en in jou geval ook heel redelijk. Als hij dat niet wilt zul jij conclusies moet trekken die misschien niet leuk maar wel goed zijn.
Sterkte en veel wijsheid
De hulpverlening wordt overspoelt met mensen die op internet borderline gelezen hebben en zich daarin herkennen. Echter maar een piep klein gedeelte van die mensen heeft daadwerkelijk borderline.
Het zijn niet alleen de symptomen maar ook de mate waarin en waarbij ze aanwezig zijn. Ook hoelang de symptomen aanwezig zijn en hoe de ontwikkeling van kind naar volwassenen is geweest.
Borderline is dus niet door een internetsite vast te stellen.
Pas dus goed op voordat je tegen iedereen gaat roepen dat je man mogelijk borderline heeft.
Er kunnen wel andere dingen aan de hand zijn dan een man met een psychische stoornis zoals borderline.
Dat je echter hulp zou willen voor je man is duidelijk en in jou geval ook heel redelijk. Als hij dat niet wilt zul jij conclusies moet trekken die misschien niet leuk maar wel goed zijn.
Sterkte en veel wijsheid
vrijdag 24 oktober 2008 om 08:30
Dat was ook mijn eerste gedachte, dat kan ik niet zomaar zeggen dat het borderline is. Maar zijn gedrag beinvloed wel heel sterk ons dagelijkse leven en stamt is al van voor onze relatie. Ook zijn moeder is ervan overtuigd dat er sprake is van een persoonlijkheidsstoornis. Vroeger waren er ook al bijzondere dingen te zien en wat er nu soms speelt is niet mis.
Bestaat er niet een adviesinstelling voor borderline?
De grap is dat hij in het verleden al wel een therapie gehad heeft, maar hij kan heel charmant zijn, vol "zelfkennis en zelfinzicht" dat hij die therapeuten zo inpakt en er dus niks met hem aan de hand is. We hebben eigenlijk een hele goede nodig, niet zo'n "goedkope" zoals eerst..... maar ja, dat kost veel geld. Iemand een goed adres?
Bestaat er niet een adviesinstelling voor borderline?
De grap is dat hij in het verleden al wel een therapie gehad heeft, maar hij kan heel charmant zijn, vol "zelfkennis en zelfinzicht" dat hij die therapeuten zo inpakt en er dus niks met hem aan de hand is. We hebben eigenlijk een hele goede nodig, niet zo'n "goedkope" zoals eerst..... maar ja, dat kost veel geld. Iemand een goed adres?
vrijdag 24 oktober 2008 om 09:02
Borderline is één van de persoonlijkheidsstoornissen. Er zijn er dus meer. Het enige wat ik kan bedenken is een GGZ instelling bij jullie in de buurt maar je man moet wel willen!
Je kunt hem niet aan zijn haren mee sleuren.
Het is ook belangrijk dat er naar jou en zijn moeder geluisterd wordt om een beter inzicht te krijgen hoe hij zich in het dagelijks leven gedraagt.
Je zou eens contact kunnnen opnemen met een GGZ instelling in de buurt en aldaar advies vragen.
Nogmaals...Als hij niet wil heb jij weinig te willen.
Succes
Je kunt hem niet aan zijn haren mee sleuren.
Het is ook belangrijk dat er naar jou en zijn moeder geluisterd wordt om een beter inzicht te krijgen hoe hij zich in het dagelijks leven gedraagt.
Je zou eens contact kunnnen opnemen met een GGZ instelling in de buurt en aldaar advies vragen.
Nogmaals...Als hij niet wil heb jij weinig te willen.
Succes
vrijdag 24 oktober 2008 om 23:16
vrijdag 24 oktober 2008 om 23:54
Hi maryrose,
Ik herken je punten wel, mijn vriend heeft ook kenmerken van borderline.
Met name de gedrevenheid en enthousiasme, en dan weer de twijfeling en bedroefdheid. Een paar jaar terug had hij nog echt last van diep depressieve buien, die een paar dagen konden aanhouden. Dat is echter sinds de start van onze relatie eigenlijk helemaal verdwenen, wat fijn is. Bij hem speelde mee dat hij toen gewoon ook uit een heel ongelukkige situatie kwam, dat vergrootte de buien ook.
Het verschil is dat hij zich er van bewust is, deze 'diagnose' (het blijft bij kenmerken van) is dan ook naar voren gekomen na een aantal bezoeken aan een psycholoog. Dat is voor mijn tijd geweest, dus het precieze weet ik er niet van. Dat is voor het grootste deel ook privé vind ik. Ik weet dat het hem geholpen heeft, en dat is voldoende. Maar.. het duurde daarna nog een aantal jaar voordat hij het voor zichzelf ook duidelijk had.
Inmiddels weet hij dat het een onderdeel van hem is, hij weet dus wanneer het opspeelt. Ik zelf heb er nooit problemen mee gehad, al waren die depressieve buien vroeger best lastig, je staat zo machteloos. Mijn aanpak was altijd dat ik gewoon door bleef gaan, ik ging me niet ineens anders gedragen of andere dingen doen. Had daar ook geen moeite mee, gewoon een soort nuchterheid. Dat doe ik nog steeds, het is wie ik ben. En ik houd van de man die mijn vriend is, in al zijn facetten. Natuurlijk kan ik hem wel eens achter het behang plakken of ben ik boos dat hij zo bot of kortzichtig kan zijn, maar dat hoort nou eenmaal ook bij hem. Ik kan ook het bloed onder iemands nagels vandaan halen
Mijn nuchtere houding heeft hem ook geholpen vertelt hij mij. Ik blijf inderdaad gewoon doen wat ik altijd doe, wind me niet in allerlei bochten voor hem, loop niet op eieren, maar word ook niet boos als hij bv somber is. Ik geef gewoon duidelijk het 'midden' aan tussen super enthousiast en diep bedroefd. Daar kan hij zich dan weer aan spiegelen.
Daardoor kan hij dingen ook relativeren. Misschien komt dat ook omdat ik het niet als 'iets afwijkends' zie, het is gewoon wie mijn vriend is. En als hij eens somber is, dan praten we. Hij kan inmiddels goed onder woorden brengen wat hem dwars zit, waarna ik hem de andere kant laat zien, vaak door middel van vragen, zodat hij er zelf over na moet denken en dus zelf met het antwoord komt. Dat werkt heel goed. Zodra hij weer de positieve kant van iets ziet, is het weer in orde. Geen sombere dagen meer dus, maar sombere minuten
Een voorwaarde is denk ik wel dat iemand dus bereid moet zijn naar zichzelf te kijken. Wellicht is dat ook een eerste stap voor jullie. Win inderdaad eens informatie in bij een GGZ, hoe het aan te pakken, hoe je door middel van ongedwongen handelingen (die voor jou dus bewust zijn) ervoor kunt zorgen dat hij zich dingen gaat realiseren. Vaak is het ook een soort ontkenning namelijk.
Succes!
Ik herken je punten wel, mijn vriend heeft ook kenmerken van borderline.
Met name de gedrevenheid en enthousiasme, en dan weer de twijfeling en bedroefdheid. Een paar jaar terug had hij nog echt last van diep depressieve buien, die een paar dagen konden aanhouden. Dat is echter sinds de start van onze relatie eigenlijk helemaal verdwenen, wat fijn is. Bij hem speelde mee dat hij toen gewoon ook uit een heel ongelukkige situatie kwam, dat vergrootte de buien ook.
Het verschil is dat hij zich er van bewust is, deze 'diagnose' (het blijft bij kenmerken van) is dan ook naar voren gekomen na een aantal bezoeken aan een psycholoog. Dat is voor mijn tijd geweest, dus het precieze weet ik er niet van. Dat is voor het grootste deel ook privé vind ik. Ik weet dat het hem geholpen heeft, en dat is voldoende. Maar.. het duurde daarna nog een aantal jaar voordat hij het voor zichzelf ook duidelijk had.
Inmiddels weet hij dat het een onderdeel van hem is, hij weet dus wanneer het opspeelt. Ik zelf heb er nooit problemen mee gehad, al waren die depressieve buien vroeger best lastig, je staat zo machteloos. Mijn aanpak was altijd dat ik gewoon door bleef gaan, ik ging me niet ineens anders gedragen of andere dingen doen. Had daar ook geen moeite mee, gewoon een soort nuchterheid. Dat doe ik nog steeds, het is wie ik ben. En ik houd van de man die mijn vriend is, in al zijn facetten. Natuurlijk kan ik hem wel eens achter het behang plakken of ben ik boos dat hij zo bot of kortzichtig kan zijn, maar dat hoort nou eenmaal ook bij hem. Ik kan ook het bloed onder iemands nagels vandaan halen
Mijn nuchtere houding heeft hem ook geholpen vertelt hij mij. Ik blijf inderdaad gewoon doen wat ik altijd doe, wind me niet in allerlei bochten voor hem, loop niet op eieren, maar word ook niet boos als hij bv somber is. Ik geef gewoon duidelijk het 'midden' aan tussen super enthousiast en diep bedroefd. Daar kan hij zich dan weer aan spiegelen.
Daardoor kan hij dingen ook relativeren. Misschien komt dat ook omdat ik het niet als 'iets afwijkends' zie, het is gewoon wie mijn vriend is. En als hij eens somber is, dan praten we. Hij kan inmiddels goed onder woorden brengen wat hem dwars zit, waarna ik hem de andere kant laat zien, vaak door middel van vragen, zodat hij er zelf over na moet denken en dus zelf met het antwoord komt. Dat werkt heel goed. Zodra hij weer de positieve kant van iets ziet, is het weer in orde. Geen sombere dagen meer dus, maar sombere minuten
Een voorwaarde is denk ik wel dat iemand dus bereid moet zijn naar zichzelf te kijken. Wellicht is dat ook een eerste stap voor jullie. Win inderdaad eens informatie in bij een GGZ, hoe het aan te pakken, hoe je door middel van ongedwongen handelingen (die voor jou dus bewust zijn) ervoor kunt zorgen dat hij zich dingen gaat realiseren. Vaak is het ook een soort ontkenning namelijk.
Succes!
maandag 27 oktober 2008 om 20:00
Ik vind het allereerst een opluchting als jullie er niet meteen borderline in herkennen, ik neem dan aan dat jullie er verstand van hebben.
Heel erg bedankt voor je reactie uit eigen ervaring, Annepanne, het is heel herkenbaar wat je schrijft over je vriend en hoe je dan je eigen ding blijft doen waardoor het niet erger wordt. Daar heb ik wat aan, want meestal doe ik het niet helemaal goed waardoor het juist versterkt wordt....Ik ga je tips ter harte nemen!
Heel erg bedankt voor je reactie uit eigen ervaring, Annepanne, het is heel herkenbaar wat je schrijft over je vriend en hoe je dan je eigen ding blijft doen waardoor het niet erger wordt. Daar heb ik wat aan, want meestal doe ik het niet helemaal goed waardoor het juist versterkt wordt....Ik ga je tips ter harte nemen!
