borderline

Ik ben vijftig en heb zo een twintig jaar geleden de diagnose borderline gekregen de persoonlijkheidsstoornis . Mijn leven was een rollercoaster van ups en downs vele relaties, vele banen, vele problemen met mezelf. Ik ben jaren stuurloos geweest ik zeg ik was want na vele jaren vechten tegen de bierkaai heb ik therapie en opnames gehad. Daarna had ik beter inzicht in mezelf en daalde mijn zelfdestructief gedrag heel veel. Vandaar ben ik blij dat ik al zo ver sta. Maar toch heb ik nog problemen met mezelf . Door de medicijnen en mijn genetische aanleg ben ik vele kilo s aangekomen en ik heb de kaap van de honderd kilo met gemak bereikt. Daardoor ga ik weer twijfelen aan mezelf en mijn relatie. Ik weet nog steeds niet goed wie ik ben en wat ik nu echt wil. Problemen met mijn identiteit zijn nog sterk aanwezig. Wil ik nog wel mijn relatie? Wil ik nog dezelfde toer op? In mijn relatie heb ik veel achterdocht en moeite met vertrouwen ik zie spoken waar die er niet zijn zegt mijn vriend. Ik heb het moeilijk met de vanzelfsprekendheid waarin zo een relatie komt na acht , negen jaar . Hoe moet het allemaal boeiend blijven? Ik pieker vaak en veel en ben er dan ziek van. Hoe beleven andere mensen met borderline hun relatie dat zou ik eens willen weten is het ook zo moeilijk met vertrouwen, verlatingsangst, identiteitsproblemen en ruzies? Eigenlijk zou ik al zo graag alleen zijn omdat dan de problemen met mezelf gaan verdwijnen voor een deel maar daar wil mijn vriend dan niks over horen . Hoe ervaren jullie je relatie als je borderline hebt?